บรรยากาศอีกมุม  

ตื่นเช้าง่วงๆสะลึมสะลือมา เจอเค้าเตอร์นกแอร์สีเหลืองๆรอบตัวไป ทำเอาตื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที แหะๆๆๆ ^^

แล้วก็ไปรับ BOARDING PASS

เสร็จแล้วก็เดินผ่านประตูที่เขาตรวจของในตัวและกระเป๋าเราที่จะเอาขึ้นเครื่อง

(กระเป๋าเอาขึ้นเครื่องนน.ไม่เกิน7โลนะ จริงๆหนิงเห็นในเวปไซน์ของสายการบินกำหนดขนาดกระเป๋าที่เอาขึ้นเครื่องไว้ด้วยว่าขนาดห้ามเกินเท่าไหร่ เขาคงกลัวเอาใส่ในตู้เก็บสัมภาระที่อยู่เหนือที่นั่งผู้โดยสารไม่ได้มั้ง แบบถ้าขนาดกระเป๋าใหญ่เกินจะไปเก็บตรงไหนได้เนอะ อย่าวางไว้ตรงที่นั่งที่ขาเลยเพราะบางทีมันไม่ปลอดภัย)

แล้วก็ขวดบรรจุของเหลวขนาดเกิน1000ml ห้ามเอาขึ้นเครื่อง อะไรอีกน้า ของมีคม อาวุธ ก็ห้ามนะ

แล้วก็เดินไปยังGate35 ตามทีฺ่ BOARDING PASS ระบุ
แอบเห็นเครื่องนกแอร์จอดอยู่ ต้องลำนี้แน่ๆเลยที่จะได้นั่งไปเชียงใหม่ ถ่ายรูปเก็บไว้หน่อย ตามประสาคนขึ้นเครื่อง(นกแอร์)ครั้งแรก

ไปถามเจ้าหน้าที่ว่านกสีฟ้าๆตัวนี้มีชื่อไหม เขาบอกว่า ชื่อ นกน่านฟ้า

เดินมาอีกนิด ทางเดินไปGate ที่ดอนเมือง สำหรับผู้โดยสารภายในประเทศ ที่แตกต่างกันเลยนะกับที่หนิงเคยไปที่สุวรรณภูมิ (แต่เป็นขาออกไปต่างประเทศ) คือ ดอนเมืองไม่มี ดิวตี้ฟรี............ง่า
ก็แบบว่าในประเทศนี่เนอะ ไม่มีดิวตี้ฟรีถ่วงเวลาให้เดินไปGate ช้าลุ้นตกเครื่อง ฮ่าๆๆๆ

แต่ระหว่างทางที่หนิงเห็นมีร้านเบอร์เกอร์คิง แล้วก็  Intrique Lounge น่าจะเป็นเลาจน์แห่งเดียวในสนามบินดอนเมือง   ณ ตอนนั้น หนิงเข้าใจว่าเป็นร้านอาหารที่จ่ายเงินคนละ140บาท (ลดจาก390) แล้วเป็นบุฟเฟ่ต์ ให้นั่งทานรอเวลา อันนี้รู้สึกจะเป็นของน้องนก (เพราะนกแอร์ครองดอนเมืองตอนนี้)

ถ้ามีเวลามากกว่านี้หนิงสนใจจะเสียตังเข้าไปที่นี่มากก อยากลอง จนเสร็จจากทริปมานั่งหาข้อมูลว่ามีใครรีวิวIntrique Lounge ไว้บ้างรึป่าว เป็นยังไง เลยไปเจอลิงค์นี้

//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12536748/E12536748.html

ของหม่ำเยอะกว่าที่คิด และมีคอมให้เล่นด้วยแหะ รอบหน้านะรอบหน้า ^^

ป้ายบอกทางไปGate ต่างๆ 

ที่นั่งรอขึ้นเครื่อง

พอถึงเวลา  เขาก็เรียกเราแล้ววววววววว 
รอบแรกจะให้ผู้โดยสารที่เดินเข้าออกลำบากอย่างคนชรา หรือคนที่ต้องมีคนช่วยพยุง เดินขึ้นเครื่องเป็นกรุ๊ปแรกก่อน
แล้วก็เรียกคนที่นั่งแถวหลังๆเครื่องเป็นกรุ๊ปต่อมา (คือหนิงด้วย หนิงนั่งแถว53)

อ้อๆ เรื่องที่นั่งบนครื่องนกแอร์ หนิงมีแผนผังให้ดูนิด ว่าแถวแรกเขานับเป็นแถวที่30 (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน) และที่นั่งจะแบ่งเป็นฝั่งซ้ายและขวา ด้านละ3ที่ติดกัน ซึ่งตอนจองที่นั่งหนิงสังเกตว่า แถวหน้าๆและแถวริมหน้าต่างมักเต็มก่อน

(อันนี้ภาพจากเวปนกแอร์ตอนหนิงคลิกๆเลือกที่นั่ง สีเทาคือมีคนจองแล้ว) หนิงว่าที่ๆไม่ชอบเลยก็แถวตรงปีกนี่ล่ะ กลัวปีกบังวิว แต่ถ้าเยื้องไปหลังหน่อย เห็นปีกนิดๆเห็นวิวด้วย หนิงว่าถ่ายรูปออกมาสวยดีนะ รู้ว่านั่งเครื่องถ่ายเพราะติดปีกเครื่องพองาม (ฮ่าๆ)

ไปๆขึ้นเครื่องกันดีกว่า แสดงBOARDING พร้อมกับ บัตรประชาชน (ไม่รู้หรอกว่าต้องทำงี้ คนก่อนหน้าทำ ก็เลยทำตาม กรั่กๆๆๆ)

พอขึ้นเครื่องมา (หลังจากที่ไม่ได้นั่งมา5ปี) สิ่งที่หนิงกังวล และมั่นใจว่าคนไม่เคยขึ้นเครื่องบินก็กังวล คือ เข็มขัดบนเครื่องบินมันใช้ไงฟระ!!! ตรูจะทำเป็นไหม ใส่แล้วตรูจะแกะออกไหม!!!

คนนั่งเครื่องบ่อย อย่ามาทำขำ คนอย่างหนิงมีแยะเชื่อจิ ฮ่าๆๆๆ

คือหนิงงว่า เอ..มันเหมือนเข็มขัดบนรถยนต์ไหมน้อ ขอตอบเลยว่าระบบล็อคใช้ไม่เหมือนกันนะจ๊ะ
แต่ง่ายพอกัน เอาเป็นว่าพอนั่งที่ปุ๊บหนิงรีบหาคู่มืออ่านปั๊บ ฉันจะใช้เข็มขัดเป็นไหมน้อๆๆ ทำยังไงน้อๆๆ

เดี๋ยวเครื่องเขย่าอีก ฉันจะกระเด็นกระดอนอยู่คนเดียว (ฮ่าๆๆๆ)

เอาเป็นว่า ดูแล้วก็ยังไม่เข้าใจ T_T ซวยแล่ว

ฉันขอไม่ถามคนข้างๆนะ เดี๋ยวเค้ารู้ว่าขึ้นครั้งแรก(ในประเทศก็เหอะ รอบที่แล้วฉันจำไม่ได้ว่าทำยังไงกะมันไอ้เข็มขัดเนี่ย)....ทำไงดีว้า ไม่กล้าจับมัน ทำไงดีว่า ไม่กล้าถามคนข้างๆ 

ฉันกะแล้ว ว่าต้องทำอะไรเอ๋อๆรอบนี้แน่ๆ (นั่งสงบสติอารมณ์ราวกะเจอปัญหาระดับชาติ!!)


สักพัก ก็มีนางฟ้า (นางฟ้าของจริง สวยน่ารัก บินทุกวัน)  และช่วยแก้ปัญหาให้หนิงได้

นางฟ้าแนะนำตัว ชื่อนก.. และนก... แล้วค่อยๆอธิบายถึงระบบต่างๆในเครื่องบิน ว่า เจอเหตุฉุกเฉินต้องทำอะไรยังไง และ เข็มขัดใช้ยังไง

เข็มขัดก็แค่แหย่อีกอันเข้าไปในที่เสียบอีกอัน และดึงสายรัดให้แน่นพอดีตัว
ส่วนเวลาแกะ ก็แค่งัดไอ้เหล็กที่ง้างๆออกได้ และดึงสายออก แค่นั่นเอง

ที่ผ่านมาฉันกลัวอะไรเนี่ย ...-*-
(อย่างน้อยก็ได้เขียนลงBLOG แล้วนะ ว่าความบ้านนอกคอกนาของดิชั้น น่าเอ็นดูขนาดไหน ฮ่าๆๆๆ)

นางฟ้าๆๆๆ น่ารักตรึงใจ ใครๆเห็นนางฟ้าก็ต้องรีบกล้องขึ้นมาถ่าย ดั่งดารา ดั่งพริตตี้ หุ่นดีดี๊ เวลาเดินหนิงแอบมองตาม ขยับตัวทำโน้นนี่หนิงก็มองตาม สวยจังงเยย ทำไมชาตินี้ฉันไม่มีวาสนาแบบเขาว้าา

(ปล.ตัวจริงเขาสวยกว่ารูปที่หนิงถ่ายอีกอ่ะ หนิงนั่งซะหลังเครื่อง ดึงซูมได้แค่เนี้ยะ)




หลังจากเครื่องขึ้นสักพัก นางฟ้าก็แจกขนม
อะไรเอ่ยยย...





แกะๆๆๆ หิวๆๆๆๆ เครียดกะอีเข็มขัดเครื่องบินตะกี้เลือดไปเลี้ยงสมองไม่ทันและ หิวมากๆ

ว้าวววว ป้าแอน ป้าแอนตี้แอ๊น 




และหนิงก็หมุบหมับๆๆกินๆๆๆ กะว่ากินเสร็จจะนอน ข่มใจตัวเอง กลัวเจอเครื่องบินเขย่าแบบที่กลัว
(ตอนออกจากกทม ฝนตก ฟ้าฝนไม่ดี อากาศขมุกขมัว หนิงละยิ่งกลัวเครื่องบินจะเขย่า)

ก็มีเสียงประกาศ รอบแรกเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ทันฟัง แต่มาสะดุดหูไอ้คำหลังๆว่า "surprise !!!!!"

อะไร ใคร ยังไง มีอะไร อะไรเซอร์ไพรส์ ตั้งใจฟังประกาศภาษาไทยซ้ำอีกรอบ

สรุปใจความได้ว่า

เที่ยวบินนี้นกแอร์ขอมอบของขวัญพิเศษเซอร์ไพรส์ผู้โดนสารด้วยการให้พบกับศิลปิน และมินิคอนเสิร์ตบนเครื่อง เชิญพบกับ..........

(หนิงหัวหูคอตั้ง ชะเง้อชะแง้ บ้านนอกเต็มที่ หนูอยากรู้ๆๆๆ ใครอ่ะๆๆๆ)

เห็นไกลๆ ทุกคนพากันเอากล้องขึ้นมาถ่ายรูปพรึ่บพรับๆๆๆ (โอย อย่าบังสิเฟ่ย ตูไม่เห็นนนนนนน นี่พวกๆคุณนัดกันเอากล้องขึ้นมาบนเรื่องกันทุกคนเลยชิมิ  อย่าบังเว่ยยย)




surprise !!!!!!!!!  กรี๊สสสสสสสสสสสส

อะอะอะออฟ ปองศักดิ์...........



เดินมาใกล้มากกกก หนิงอยู่หลังเครื่อง เดินมาถึงด้วย
ยังไม่จบนะ หลังจากออฟร้องเพลงจบไป(กี่เพลงหว่า ตื่นเต้น ลืมนับ)

คือ....รู้สึกว่า ประทับใจ บินเครื่องในประเทศครั้งแรก ไปดอนเมืองครั้งแรก(รู้สึกดอนเมืองเปิดมา30ปีได้แล้วชิมิ จนปิดไปรอบนึงแล้ว อีชั้นก็เพิ่งเคยมานี่ล่ะ ฮ่าๆ) และเซอร์ไพรส์บนเครื่องแบบนี้

เวลาผ่านไปเร็วมาก ยังไม่ทันจะเบื่อ เหมือนออฟจะร้องเพลงต่อ แต่ๆๆๆๆ เครื่องถึงเชียงใหม่แล้วว ต้องลงจอดแล้ว  ทุกคนต้องประจำที่นั่ง กลับสู่สภาวะปกติได้แล้ว ว้า..

นั่งเครื่องไปเชียงใหม่ว่าใช้เวลาน้อยแล้วนะ แต่พอมีกิจกรรมแบบนี้ยิ่งรู้สึกเวลาผ่านไปเร็วยิ่งขึ้น

รอบนี้หนิงว่าคุ้มมากเลยนะ ค่าตั๋วบินแถมคอนเสิร์ต ฮี่ๆ

(ปล.ตอนหลังหนิงไปถามพนง.นกแอร์ว่ากิจกรรมแบบนี้มีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงเมื่อไหร่ เห็นว่าเพิ่งมีเดือนกันยานี้เอง และศิลปินจะสลับสับปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่ไม่บอกว่ามีใครบ้าง และเที่ยวบินไหน เพื่อความเซอร์ไพรส์)

เที่ยวบินนี้หนิงเหนื่อยมาก 

ถ่ายรูปเหนื่อย !!!   กดทั้งกล้องทั้งไอโฟน ทั้งรูป ทั้งคลิป  แหะๆๆๆ

ลืมไปเลยว่ากลัวเครื่องบินเขย่า.... ฮ่าๆๆๆ

ถึงเชียงใหม่แว้วว อากาศดี๊ดี ต่างจากกทมที่จากมามากกก
วิวสวยจัง

ตื่นเต้นๆๆๆ รอบที่แล้วไปเกาหลีเดินทางกลางคืนทั้งไปและกลับ มองไม่เห็นวิวอะไรเลยมืดๆไปหมด เดินทางกลางวันมันดีแบบนี้เนอะ เห็นวิว

ขอตัดตอน

มาพูดถึงตอนหนิงกลับมากทม ที่นกแอร์ทำติดใจซะหนิงจองไฟลท์เพิ่มปลายเดือนไปกลับเชียงใหม่อีกทริป(ไปดอนเมือง-เชียงใหม่ 27กันยา 12.40 กะ กลับเชียงใหม่-ดอนเมือง 29 กันยา เที่ยวสุดท้าย) รอบนี้ บินเอาละกันไม่ขึ้นรถทัวร์หมอชิตแล้ว ฮ่าๆ จองไปเรียบร้อยกับนกแอร์ตอนปลายเดือน ด้วยความหวังว่าจะเจอใครมาร้องเพลงบนเครื่องอีก 

รอบหน้าพายายไปหาตาที่เชียงใหม่

ยายอายุ88 เดินทางไปเยี่ยมตาที่มีบ้านอยู่เชียงใหม่ ตาอายุ89 เพิ่งตรวจเจอว่าเป็นมะเร็ง ปกติยายอยู่บ้านหนิงที่นครนายก เลยจะพายายขึ้นไปหาตา แต่ยายเดินไม่ค่อยได้ ได้แบบระยะทางใกล้ๆ ช้าๆ ไม่แข็ง ต้องใช้วีลแชร์ และหวังว่ารอบหน้าหนิงใช้บริการน้องนก คงไม่มีปัญหาอะไรกับการขอความช่วยเหลือเพิ่มกับผู้โดยสารใช้วีลแชร์ (แล้วหนิงจะมารีวิวเพิ่มนะว่าเป็นไง)

และวันนี้ตอนเช้า เล่นเฟชบุ๊ค อร๊ายยยย เซอร์ไพรส์นกแอร์วันนี้เป็นแหนม รณเดช

น้องนกขยันเซอร์ไพรส์เหมือนกันนะเนี่ยย

ยังไงก็ หนิงโชคดีจัง มีเซอร์ไพรส์กับทริปขึ้นเครื่องในประเทศครั้งแรก ขอบคุณน้องนก แล้วเราจะเดินทางด้วยกันอีกเนอะ^^