มีเรื่องนี้อยู่ที่บ้าเหมือนกัน

ยังไม่ได้ดูเลย ไว้ว่าง ว่าง (จริงๆ ตอนนี้ก้อว่างอยู่)

จะหามาดูบ้างดีกว่า........

อยู่ดี ดี ก้อ อยากร้องไห้.....ไม่รู้ทำไม หวะ.....

ตอนดูอยากกระโดดเข้าไปเตะไอ้เด็กนั่น

อุ้ย ขอโทษที อินไปหน่อยคร้าบบบ

สวัสดีครับ

ชอบภาพยนตร์เรื่องนี้มาก ๆ จำได้ว่าไปดูที่เมเจอร์ร้องได้กันทั้งโรง ผู้ชายก็ไม่ละเว้น ซึ้งมากๆๆๆ

เพื่อนมาโหมดซึ้งจัง เฮ้อ!!!!

ใช่แล้วเรื่องนี้ซึ้งขาดใจเลย เรื่องมันเศร้าเนอะ

ชอบเรื่องนี้มากๆ เหมือนกันค่ะ

ร้องไห้น้ำตาท่วม ตาบวมเป่งได้ใจมากๆ



เอ..ทำไมบล็อกหัวข้อนี้ถึงไม่เลือกกลุ่มหนังหละคะ? ทำไมมาอยู่กลุ่มจิปาถะหละนี่?

ซึ้งตอนที่หลานพยายามจะสอนคุณยายที่ไม่รู้หนังสือเขียนจดหมายน่ะค่ะ
เขียนใส่กระดาษไว้เเล้วอธิบายว่าเเต่จะเเผ่นหมายถึงอะไร
ป.ล.เเอบสงสัยว่าทำไมถึงให้คุณยายอยู่คนเดียว หรือคุณยายอยากอยู่ตรงนี้เอง สงสัยต้องกลับไปดูอีกรอบ

ดูแล้วครับ ประทับใจดี ความแตกต่างของคนสองวัย ดูแล้วรู้สึกสำนึกผิดกับที่ทำกับยายไว้เลย ตอนยังเป็นเด็ก

ดูแล้วนึกถึงคุณยายตัวเองเลยอ่ะ...ซึ้ง ประทับใจมากเลย
เห็นเด็กแบบนี้นะ เกลียดเลยอ่ะ อยาก ถีบ อิอิ

ไม่มีคำพูดใดนอกจากคำว่าคิดถึง{รัก}ยายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ประทับใจมากๆ

ดูเเล้วเเอบร้องให้คนเดียว ขอบอกว่าประทับใจอย่างสุดซึ้ง

ดูเเล้วเเอบร้องให้คนเดียว ขอบอกว่าประทับใจอย่างสุดซึ้ง

มีอีกเรื่องนึงซึ้งเหมือนกัน เเต่เรื่องเป็นแบบครอบครัวหนึ่งยากจนมากๆแล้วมีเด็กสองคนพี่ผู้ชายส่วนน้องเป็นผู้หญิงในบ้านมีรองเท้าเเค่คู่เดียวเวลาไปโรงเรียนก้อผลัดกันใส่เเล้วพอมีงานเเข่งขันวิ่งของโรงเรียนพี่ก้อไปเเข่งเพราะหวังว่าจะได้รางวัลที่2ที่ของรางวัลเป็นรองเท้าเเต่ก้อต้องผิดหวังเพราะได้รางวัลที่1มาเเทน..จำได้เเค่นี้หละในเรื่องก้อมีบทซึ้งๆของพี่น้องที่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆนาๆอะนะ..ไครู้ชื่อเรื่องก้อบอกทีนะครับเคยดูตั้งเเต่เด็กๆเเล้วจำไม่ได้

อื้ม เคยดูเหมือนกันค่ะซึ้งมากๆ เล้วอีกเรื่องที่มีคนเม้นมาก็เคยดูค่ะซึ้งเหมือนกันต้องหาดูทั้งสองเรื่องใหม่เพราะจำไม่ค่อยได้เเล้ว

สุดยอดหนังแห่งยุค ใครดูแล้วไม่ร้องให้ ขอนับถือ ทำได้สุดยอดมาก โดยเฉพาะคุณยาย หาแผ่นมา 6 ปีแล้วยังไม่ได้ ใครมีช่วยติดต่อprasert_duangin@hotmail.com

ดูกี่รอบผมก็ร้อง ผมชอบเรื่องนี้มากโหลดเก็บไว้ในคอมแต่คอม เสีย เมื่อไม่นานมานี้ ช่องเคเบิ้่ลที่บางแสนเอามาฉาย ผมเปิดไปเจอแล้วหยุดดูก็ร้องให้อีก ร้องทุกรอบเลย ปกติผมไม่เคยร้องไห้ให้กับหนังไม่ว่าจะเรื่องอะไร แต่เรื่องนี้มันตรงกับชีวิตผมตอนเด็กทุกอย่าง เพียงแต่เป็น ย่า ไม่ใช่ยายเหมือนชื่อเรื่อง ผมอยากบอกว่า ผมรัก ย่าผมมากนะครับ ถึงแม้ย่าผมจะจากผมไป 4 ปีแล้ว ไม่มีวันไหนผมไม่คิดถึงยาผมเลยเพราะย่าผมเลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมเด็ก ผมรักย่าผมมากว่า พ่อกับแม่ผม ก็ว่าได้ ตอนย่าจากผมไปผมเสียใจเจ็บปวดมากๆครับ หวังว่าสักวันนึงผมจะเจ็บย่าผมอีก สักเวลา สักที่ รักย่าตลอดไป