"พอเพียง" กินอยู่ตามพระราชดำรัชของในหลวง
จากเมื่อก่อนชีวิตอยู่กับความวุ่นวายมุ่งเเต่จะหาเงินเพื่อทำให้ชีวิตมีความสุข เเต่หารู้ไม่เงินเหล่านั้นต้องเเลกมาด้วยสุขภาพเเละความทุกข์ใจของเราเอง "พอเพียง" ตอนอยู่กรุงเทพเข้าใจเเต่ว่ามีงานมีเงินเก็บก็จะทำให้มีความสุข จนได้มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ มาเจออีกเเง่มุมนึงของการใช้ชีวิต ขีดจำกัดของที่นี่ทำให้เราต้องปรับตัวหลายๆอย่าง อาหารไม่ค่อยทำต้นไม้เเทบจะไม่เคยได้ปลูก เราจะทำยังไงเมื่อเเฟนหารายได้อยู่คนเดียว ส่วนเรายังต้องเรียนภาษากว่าจะออกไปทำงานได้คงต้องใช้เวลา เราเลยหาวิธีที่จะช่วยเเฟนประหยัดค่าใช้จ่าย พยายามฝึกทำอหารเเละขนมเอง ถามเเม่บ้าง หาในเน็ตบ้าง กินพอประมาณ ใช้ทุกอย่างที่มีให้เกิดประโยชน์อย่างคุ้มค่าที่สุด วันนึงเกิดอยากได้ดินมาถมหลังบ้าน ดินที่นี่มันต่ำลงทุกปี หยุบจนบันไดเลยพื้นดินประมาณหนึ่งไม้บรรทัดได้ ดินถุงนึงก็เป็นร้อยบาทไทย ต้องซื้อกี่ถุงถึงจะพอ เราจะทำไงดี เราทำอาหารวันละสามมื้อ เศษผักที่ปลอกไว้มีเป็นกะละมัง ถ้าเอาไปถมในดินท่าจะดีเเผ่นดินจะได้สูงขึ้น เลยถมมาเรื่อยๆ น้ำที่เหลือจากล้างผักเราก็เอารดน้ำต้นไม้ด้วย น้ำที่นี่เยอะก็จริงเเต่ราคาก็ไม่ถูกเพราะเขามีค่าใช้จ่ายในการทำความสะอาดก่อนปล่อยมาตามบ้านเรือน จากปีเเรกที่ไม่ค่อยเห็นผล จนตอนนี้สองปีเเล้วเริ่มเห็นเป็นรูปธรรมมากขึ้น คนรู้จักที่เเวะมาเที่ยวบ้านต่างพูดเหมือนกันว่าทำไมต้นไม้ของเรางามจัง ดอกทานตะวันนี่สูงท่วมหัว หนักเป็นกิโล ราบาระเบ่อก้านใหญ่มาก มะเขือเทศก็ดก เราก็ไม่รู้นะเราก็เอาเศษผักเศษผลไม้มาฝังดินทุกวัน บางวันก็มีเศษข้าว เปลือกไข่ เปลือกกุ้งก็ฝังดินหมด เพราะเราคิดว่าของพวกนี้ก็มีที่มาจากดิน ถ้าเราเอากลับคืนสู่ดินก็คงจะได้เหมือนกัน ต้นไม้ที่เราปลูกก็เพาะเมล็ดเองทุกต้นไม่ค่อยซื้อ คนที่นี่เขาชอบซื้อตามร้านที่ปลูกสำเร็จกัน ต้นไหนกินไม่ทันก็ปล่อยเเก่ ตากเเห้งเก็บเมล็ดเอาไว้ปลูกปีต่อไป หรือไม่ก็เอาเมล็ดจากผักที่ซื้อมาจากตลาดเช่น มะเขือเทศ ปาปริก้า ขึ้นง่ายมาก อันไหนที่บ้านเเม่เเฟนมีก็ไปตัดมาปักชำ เช่น โรสมาไรน์ กุหลาบ ลาเวนเดอร์ อันไหนเเยกหน่อได้ก็เเยกเช่น สตรอเบอรี่ ฟามบอสเซิ่น พวกผีเสื้อผึ้งเเมลงเเปลกๆก็เเวะเวียนมาให้เห็นอยู่เรื่อย นกเเปลกๆก็มาเกาะต้นไหม้หลังบ้านจ้องจะกินไส้เดือน ส่วนหอยทากมันชอบกินต้นไม้เสียหาย เราฆ่ามันก็ไม่ได้เพราะเเม่สอนมาตั้งเเต่เด็กๆว่าไม่ให้ฆ่าสัตว์ เเรกๆก็เอามันไปโยนทิ้งที่อื่นเเต่ก็ไม่ได้ลดลงเลย จะทำไงดีหนอ มันชอบกินผักใช่ไหม เราก็เอาเศษผักให้มันกินซะเลยเเต่จัดให้มันอยู่เป็นที่เป็นทาง ผักก็ไม่หายเดี๋ยวมันก็ขี้ออกมาเป็นปุ๋ยเป็นดินต่อไป ถ้ามันเหลือกินเหลือใช้มันก็ไม่ค่อยมายุ่งกับต้นไม้ของเรา พวกผักที่เราปลูกได้เราก็เอาไปเเบ่งเพื่อนบ้านได้รอยยิ้มเเละคำขอบคุณกลับมาเป็นกอง ชื่นใจไม่น้อย ทุกวันนี้เเฟนบอก ทำไมเงินเหลือเก็บเเต่ละเดือนถึงได้พอๆกับตอนที่เราไม่ได้มาอยู่ด้วย เราถึงได้รู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันเห็นผลเเล้วนะ ถ้าเราลดค่าใช้จ่ายเราก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งตามหารายได้ ชีวิตก็มีความสุข สุขภาพดีอีกต่างหาก ปลูกผักได้ออกกำลังกาย กินผักได้อาหารปลอดสารพิษ มองผักก็ได้ความรื่นรมย์ใจ ทุกวันนี้เข้าใจเเล้วคำว่า "พอเพียง" ถ้าเรารู้จักพอความสุขก็หาได้ไม่อยาก สุขภาพเเละสิ่งดีๆก็จะตามมา เเถมได้ความรู้ที่เกิดจากการลงมือปฎิบัติอีกด้วย ความรู้มันต่อเนื่องเเละสัมพันธ์กันอย่างไม่น่าเชื่อ ประเทศไทยมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์กว่าประเทศอื่นอีกหลายประเทศ นึกเสียดายที่ทำไมเราไม่เคยเห็นค่าของทรัพย์ในดินพวกนี้ ไม่เคยสนใจดูปู่ ย่า ตา ยายว่าเขาทำนากันยังไง กว่าจะเข้าใจธรรมชาติดินฟ้าอากาศ ต้องใช้เวลาเอาใจใส่เเค่ไหน เห็นเเต่คำพูดที่ว่าเรียนสูงๆ งานดีๆ เงินดีๆ เเต่ลืมนึกไปว่าเรียนสูง งานดี เงินดีกันหมดเเล้ว ใครจะทำไร่ทำนา ต่อไปพืชผักก็จะเเพงเหมือนที่นี่ เงินเดือนเท่าไหร่ถึงจะพอ
Create Date : 24 สิงหาคม 2555 |
|
9 comments |
Last Update : 24 สิงหาคม 2555 16:08:29 น. |
Counter : 1925 Pageviews. |
|
|
|