เรื่องเริ่มตั้งแต่วันพุธ พอหลังจากที่ทำงานประมาณ 2 ทุ่ม แม่ก็บอกว่าบุญเติมถูกยาเบื่อ กลับมาอ้วกที่บ้าน แต่ยายบอกว่าอาการดีขึ้นแล้ว
ทุกคนในบ้านก็สบายใจขึ้นมากเพราะผ่านกลางคืนวันพุธมาแล้วตอนเช้าบุญเติมดูอาการดีขึ้น กินอาหารได้บ้างแล้ว
แต่ตกตอนเย็นวันพฤหัสสบดี ก็หาไม่เจอตอนที่ตาจะให้อาหารเย็นเรียกแล้วก็ไม่มา เราใจหายแว๊บ...พูดกับตาว่าหรือว่ามันจะไปตายที่อื่นแล้วตา..ก็ยังไม่ปักใจ
เรียกหาทั้งคืน ก็เงียบ จนกระทั่งวันศุกร์เมื่อวานหลังจากตอนเย็นกลับบ้าน
ประโยคแรกที่ถามตาคือ เห็นหมาบุญเติมมั้ยตา
ตาก็เงียบ ..อะไรหว่า..
ก็เลยบอกตาว่าจะไปหามันอีกรอบจะเอาซากมันกลับมาฝังที่บ้านให้ได้
แต่ก็เลยบอกว่าตาฝังแล้ว เราก็งง ..
มันตายแล้วหรอตา (ทั้งๆที่ทำใจไว้แล้วเชียว)
ตาบอกว่า อืม..
และแล้วก็ปล่อยโฮ...
ตาบอกว่ามันเข้าไปนอนใต้ถุนบ้าน
มันตายนานแล้วหละจนแข็งแล้ว
ตาฟังมันไว้ในส่วนหลังบ้าน
...
ขอให้หลับให้สบายนะ
..
แม่จ๋าจะคิดถึงบุญเติมตลอดไป
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอให้นายบุญเติมมีความสุขหลับให้สบายนะคะ