snsa กับการออกกำลังกาย ep.19

ตอนนี้เริ่มพัฒนามาถึงจุดที่วิ่งได้แล้ว จากเดิมที่เดินออกกำลังก็เริ่มเดินเร็วขึ้น แล้วก็เป็นเดินสลับวิ่ง

ความรู้สึกคือกำลังขาดีขึ้น ระบบการหายใจดีขึ้นมาก หายใจแล้วเต็มปอดมากขึ้น

คิดเองว่าน่าจะช่วงป้องกันในเรื่องของกระดูกซี่โครงยึดติด

ตอนนี้วิ่งได้มากสุดคือ 6 กิโล จากเริ่มต้นคือไม่ถึงกิโล มาเป็น 2 กิโล 3 กิโล....จนตอนนี้เป้าอยู่ที่ 3-5 กิโลต่อครั้ง

พยายามหาแรงจูงใจในการมาวิ่ง เช่นหาสถานที่บรรยากาศดีๆ ไปสวนสาธารณะ บางที่จะมีเครื่องออกกำลังอื่นๆ ตอนนี้ก็มียกเวทบ้าง เวลาพักจากการวิ่ง

มันจะช่วยให้เราไม่เบื่อ ที่สำคัญการออกจากบ้านจะทำให้เราสดชื่นขึ้น ไม่ซึมเศร้า

เราอยากบอกคนที่เป็นโรคนี้หลายๆคนที่ป่วยเอง หรือ ญาติ ทักมาหาเรามักจะมีอาการเดียวกันคือ

ซึมเศร้า หดหู่กับโรคตัวเอง คิดว่าพิการ เป็นภาระ ไม่ขยับตัว ติดเตียง รักษาไม่หาย

อยากบอกว่าเราก็เคยผ่านจุดนี้มา และคิดว่าหลายๆคนก็ต้องผ่าน นั่งเฉยๆรอคนบริการ รู้สึกเป็นภาระ อึดอัด ทำกิจวัตรไม่สะดวก

ถ้าเข้าใจ จะรู้ว่าโรคนี้มันหายช้าไม่ทันใจเหมือนไข้หวัดหรือโรคอื่นๆ มีคนรู้จักโทรบอกเราว่าเค้าแก่เเล้วผ่าเข่ามาด้วย ผ้ามาสองเดือนเดินได้แล้วนะ หมอเราไม่ดี รักษาผิดรึเปล่า หรือต่างๆนานา ทั้งตัวเราและคำพูดคนอื่น

สุดท้ายพอผ่านมาเราก็จะรู้ว่ามันใช้เวลา และอยู่ที่ตัวเราเลือก ว่าจะอยู่เฉยๆหรือหันมาเปลี่ยนตัวเอง
ตอนนี้ 3 ปีเรายังกินยาเหมือนเดิม เท่าเดิม ค่าอักเสบสูง แต่อาการภายนอกเราดีขึ้น

พัฒนาจากคนเดินไม่ได้ เราก็ยังออกจากบ้าน นั่งรถเข็นเราก็ไป จนเริ่มเดินไม้ค้ำ บางทีอยากไปเที่ยว พอไปถึงแล้วไม่ไหวกลับบ้านก็มี อย่าไปคิดมาก

เริ่มจากบริหารแบบพลิกตัวนอนคว่ำ(จะคว่ำทียากมาก) เดินได้แค่ใส่สระน้ำ นั่งขยับขาบนเก้าอี้ ปั่นจักรยานออกกำลังเบาๆ มาเป็นเดิน จนถึงวิ่งปัจจุบัน ทุกอย่างใช้ใจและเวลาค่ะ

บอกตัวเองว่าไหวเเค่ไหนทำแค่นั้น อย่าตั้งข้อจำกัดให้ตัวเอง อย่ามีเงื่อนไข ชั้นไม่มีเพื่อนไป ชั้นแก่เเล้ว ชั้นเจ็บมาก ไว้วันหลัง แค่ปฏิวัติตัวเองลุกขึ้นนั่งให้นานกว่าเดิม เดินออกจากบ้านไปไกลกว่าเดิม อย่างน้อยถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีกับตัวเองค่ะ ทำเสร็จแล้วอย่างน้อยเราเองนี่เเหล่ะที่ภูมิใจ



 

Create Date : 17 กันยายน 2562		0 comments
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2566 11:07:01 น.
Counter : 2039 Pageviews.
Share Tweet