ณ วันนี้ไม่มีป๊ะป๋าอีกแล้ว
ตอนนี้อยู่เมืองไทยค่ะ ก่อนอื่นต้องขอโทษคุณมดตะนอยก่อนที่ Tag แล้วแต่เรายังไม่รู้เลยว่าต้อง Tag อะไรยังไง ได้ยินแว่ว ๆ ว่าต้องเล่าเรื่องให้ฟัง แต่ขอไปศึกษาก่อนนะคะ
สาเหตุที่ตอนนี้ไม่มีกะใจ เห็นจากหัวข้อแล้วคงเข้าใจ ป๊ะป๋าจากเราไปแล้วล่ะค่ะ เมื่อวันที่ 17 มค.นี้เอง เวลา 17:05 น. ด้วยโรคมะเร็งที่กระเพาะปัสสาวะ ที่เคยเล่า ๆ ไว้บ้างแล้ว
ไม่ถึงกับกระทันหัน เพราะคาดว่าไม่นานป๊ะป๋าคงจากไป แต่ที่ตกใจคือแกไปเร็วกว่าที่คิด และเราไม่ได้อยู่ ณ ตรงนั้นทำหน้าที่ลูกที่ดีเป็นครั้งสุดท้าย
เศร้าค่ะ คำพูดของพี่ที่เคารพย้อนกลับมาอีกครั้ง เมื่อตอนที่ตัดสินใจมาทำงานที่สิงคโปร์ พี่เค้าเคยทักว่า ถ้าคนที่รักไม่สบายเราจะ pain มาก pain จริง ๆ ค่ะ กลับมาอีกแล้วอาการก่อนที่เราจะไปสิงคโปร์ นอนไม่ค่อยหลับค่ะ ช่วงงานศพเพลียมากถึงบ้านกอดแม่นอนก็หลับได้ แต่พอเสร็จงานแล้ว ก็กลับมา วันนี้ตีหนึ่งกว่าแล้วก็ยังตาค้างอยู่เลย คืนวันที่กลับมาจากสิงคโปร์ก็นอนไม่หลับ ตาค้างจนตีสี่ถึงค่อยไปพยายามหลับได้ จริง ๆ ทำใจไว้แล้ว แต่ท้ายสุดก็ยังไม่ไหวอยู่ดี
คงต้องกลับมาทำงานเมืองไทยแล้วค่ะ กำลังหางานอยู่ คุยไว้อยู่ที่หนึ่งแต่ยังไม่ confirm เลยยังต้องมอง ๆ หาอยู่ค่ะ เพราะแม่ไม่อยากให้ไปทำงานไกลหูไกลตาอีกแล้ว แต่เราก็เข้าใจล่ะ เพราะปกติเราก็สนิทกับแกอยู่คนเดียว ในบรรดาลูก ๆ สี่คน แล้วตอนนี้แกเสียใจมาก พัก ๆ ก็ร้องไห้ เห็นรูปพ่อบนหิ้งพัก ๆ แกก็บ่นว่า ไม่น่าเลย ทำไมคนดี ๆ ต้องไปเร็วแบบนี้ แล้วก็ร้องไห้ พักนี้เลยอึมครึมค่ะ คงต้องอีกสักพักถึงจะกลับมาเขียนอะไรร่าเริง ๆ ได้อีก
คิดถึงป๊ะป๋าด้วย.....
ยังไม่ได้เป็นผู้เป็นคนให้แกเห็นเลย.... ยังจำได้เลยวันที่ 13 มค.เราไปลาแกกลับมาทำงาน เราบอกว่าป๊ารอก่อนนะ ถ้าไม่ผิดพลาดอะไรมีค.จะมาทำงานเมืองไทย แกก็พยักหน้าหงึกหงึก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เราก็กลับมา ตอนนั้นแกก็แย่แล้วล่ะ แต่เราก็ยังคิดว่าเอาน่า ... อีกสักเดือนสองเดือน แต่ไม่ใช่อีกแค่ 4 วันแล้วแกก็ไปแบบนี้
น้องเล่าให้ฟังว่าช่วงสุดท้ายของชีวิต แกหลับตา ไม่เจ็บปวด ลมหายใจค่อย ๆ ลึก...ช้า...แล้วหายไปในที่สุด ที่ตลอดเวลาแกนอนหงายไม่ได้วันนั้นแกนอนหงายได้ .... แล้วหลับไป...แล้วก็ไป... ไม่ได้เจ็บปวด ไม่ได้อาละวาดใด ๆ ... ดีใจที่อย่างน้อยแกก็ไปอย่างสงบ....
วันนั้นเรากลับมาเลยไม่ได้ไปหาแก เราไปหาแกอีกวันที่รพ.กลางไปรับศพ ตอนที่เห็นแกนอนอยู่ใส่ชุดที่แกชอบ น้ำตาเราก็พราก ๆ คนที่ไปด้วยต้องรีบห้าม ห้ามหมดแหล่ะ เพราะร้องไห้กันทุกคน เค้าถือกันไม่ให้น้ำตาไปโดนป๊ะป๋า เพราะแกจะเป็นห่วง
ติดไว้อีกทีนะคะ..เขียนต่อไม่ไหว... ไว้จะมา update ทั้งเรื่อง Singapore garden festival, Tag และเรื่องงานศพ...
Create Date : 28 มกราคม 2550 |
|
15 comments |
Last Update : 28 มกราคม 2550 0:59:19 น. |
Counter : 462 Pageviews. |
|
|
|
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข็มแข็งน่ะค่ะ สู้ ๆ จ้า