Bloggang.com : LonelyGal : เริ่มเบื่อแล้วล่ะ

เริ่มเบื่อแล้วล่ะ

ผ่านไปเจ็ดเดือนจะแปดเดือน
แล้วสิ่งที่กลัวก็เริ่มมาถึง เริ่มเบื่อไปหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นอาหารการกิน ทำงาน หรือบรรยากาศรอบ ๆ ตัว จำได้พอเริ่มเป็นแบบนี้จะเกิดอาการเข้าถ้ำ..คือเริ่มไม่อยากไปไหนมาไหน สนุกกับการหมกตัวในบ้านแล้วนั่งคิดโน่นทำนี่ไปเรื่อย ๆ ไม่อยากออกไปข้างนอกวันหยุด

ต้องอาศัยเวลาสักพักถึงจะหาย... หรือจนกว่าจะคิดได้ว่าจะทำอะไร

จริง ๆ อีกวิธีคือให้ดาร์ลิ้งมาหา... มีดาร์ลิ้งแล้วไม่เบื่อ พิสูจน์มาแล้วเพราะว่ามีดาร์ลิ้งทำให้ทำงานที่เก่าได้ตั้งหกปี มานั่งคิดทำไปได้ไงเนี่ย ถ้าไม่มีอะไรมาทำให้สะดุด ดีไม่ดีน่าจะอยู่เป็นสิบปีได้เลยนะเนี่ย..

แล้วคำถามเดิม ๆ ก็กลับมาอีก "ต่อไปจะทำอะไรล่ะเนี่ย" ทำไมเรายังรู้สึกเหมือนว่าที่ทำ ๆ อยู่มันไม่ได้ตอบโจทย์ แต่ถ้ามาถามว่าโจทย์เราคืออะไรล่ะเราก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่ถามว่าเป็นเพราะเรื่องเงินไหม ส่วนหนึ่งอาจจะใช่ คือ มาคิดกลับกันถ้าทำงานอย่างที่ทำอยู่ทุกวันนี้แต่เงินมากกว่านี้สักสองเท่าจะเบื่อไหม... ในใจลึก ๆ บอกว่าคงจะไม่เบื่อ แต่คงจะเอาเงินไปทำอย่างอื่นให้หายเบื่อเช่น ไปเล่นหุ้นให้หัวใจเต้นมีจังหวะเสียหน่อย หรืออาจจะเอาไปเปิดร้าน Blah blah....Blah... แต่ไม่ใช่แค่นั่งไปเรื่อย ๆ แบบนี้แน่ๆ

ทุกวันนี้เลยเหมือนไม่รู้จะทำอะไร... แล้วถ้าต่อไปบ.ไล่ออกล่ะจะไปทำอะไร... จริง ๆ ชอบทำอะไรก็ตอบไม่ได้ ทำไมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่ชอบเห็นเงิน เลยอนุมานเอาว่าน่าจะเป็น Sales เพราะชอบเห็นเงินแต่คิดอีกที งั้นทำไมไม่ชอบเป็นนักบัญชีล่ะเห็นเงินเหมือนกัน เยอะด้วย.. อันนี้ก็ตอบไม่ได้ คิดอีกทีเลยอาจจะเป็นอีกโรค คือโรคอุปาทานคิดเอาเองว่าต้องเป็นอันนั้นเป็นอันนี้ จริง ๆ แล้วเราอาจจะเหมาะกับการเป็น Programmer ก็ได้ เฮ้อ.. กลุ้มใจจัง...

เพื่อน ๆ ไม่ต้องแปลกใจนะคะ ช่วงที่เป็นโรคบ้า..จะเป็นแบบนี้แหล่ะ.. ต้องผ่านไปสักพัก แล้วจะเลิกคิด แต่ว่าคราวนี้อาจจะเป็นเพราะหลาย ๆ อย่าง เลยทำให้ไม่หายเสียที ไม่เหมือนตอนอยู่เมืองไทย ผ่านไปสักพักก็จะหาย เพราะไปหากิจกรรมทำ อย่างคราวก่อนตอนบ้ามาก ๆ เราก็เลยไปหัดขายประกันเสียเลย ว่างก็ไปอบรม ว่างก็นัดคน ไปเจอคนไม่รู้จักก็สนุกอีกแบบ.. ตื่นเต้นดี... คือคิดอีกทีบางทีอาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้เจอคนแปลก ๆ หน้าใหม่ ๆ ล่ะมั๊ง สมัยก่อนตอนยังเป็น Sales ที่บ้านเบื่อๆ ก็ไปหาลูกค้า.. ไปนั่งเฉย ๆ ดูโน่นดูนี่ หรือเดินยิ้มไปมา... เคยมีทีหนึ่งไปหาลูกค้า ไม่เคยเจอหรอกคนนี้ แต่คุยกันทางโทรศัพท์ว่าจะไปเจอ เราก็ไปนั่งรอกับเจ้านาย ทีนี้เค้าก็เป็น Project Manager ที่นั่งก็แบบว่าไม่ได้มีป้ายชื่อนะ เราก็ไปนั่งรอสักพัก มีคนเดินเข้ามาเราก็ยกมือสวัสดี เค้าก็ทำหน้างง ๆ เราก็ถามว่า คุณบอยหรือเปล่าคะ เค้าก็ทำหน้างง ๆ แล้วบอกว่าใช่ เราเลยแนะนำตัวไป ว่าเราคือคนที่เค้านัด เค้าเลยบอกว่า อ๋อ งั้นไปเก็บของเดี๋ยวมาคุย พอเรานั่งลง เจ้านายก็ถามว่า อ้าว ไหนบอกไม่เคยเจอ เราก็บอกว่าเราไม่เคยเจอหรอก เจ้านายเราเลยทำหน้างง ๆ แล้วบอกว่าอ้าว แล้วไปทักเค้าเลยเนี่ยนะ.. เราเลยตอบว่า แหม..พี่ก็ไม่เห็นเป็นไร ถ้าทักผิดอย่างมากก็ได้รู้จักคนเพิ่มอีกคน คราวหน้ามีไรก็แวะมาคุยได้ (เราใช้วิธีนี้บ่อยเหมือนกันนะ) คือผิดก็ผิดสิ ไม่ได้ฆ่าคนเสียหน่อย...

แต่เพื่อนบอกว่าระห่ำไปหน่อย...
ไม่เห็นเป็นไร... เอ๊ะ หรือว่าแปลก...

คือรู้จักคนเราว่าไม่เห็นเสียหายนะ.. อย่างคราวก่อนที่ได้ไปอบรมที่อเมริกา ตอนกลับมาไม่ได้คิดนะว่าจะได้กลับไปวนเวียนในวงการนั้นอีก เพราะไกลตัวเหลือเกิน แต่ว่าตอนนี้ก็ได้กลายเป็นว่าความรู้ตอนนั้นกับ Connection ตอนนั้นก็ดึงมาเกี่ยวกันได้

เราเลยเกลียดเราตอนนี้ที่เป็นแบบนี้แหล่ะ.. พอถึงเวลา Peak มาก ๆ แล้วจะเข้าถ้ำเนี่ย จะเกลียดตัวเองมาก... เพราะว่าแทนที่จะออกไปดุกดิ๊ก ๆๆ กลายเป็นต้องมานั่งจับเจ่า.. พอหมดวันก็มานั่งเสียดายเวลา แล้วจะเกิดอาการตามมาอีกอย่างคือเกลียดวันจันทร์ ถ้าเป็นมาก ๆ จะเริ่มหงุดหงิดคนง่าย ต้องหาเรื่องแกล้งคน แต่ที่นี่ไม่มีใครให้แกล้งได้เลย ตอนอยู่ที่บ.เก่ายังพอหาได้บ้าง อาศัยความอาวุโสไปแกล้งคนอื่น (ไม่ได้ทำให้เจ็บตัวนะ แต่แบบไปแกล้งจี๋เอวบ้าง แกล้งไปจีบเด็กๆ บ้าง หรือไปนั่งแซวน้อง ๆ บ้าง)

ช่วงนี้ถ้ามี Blog มาระบายอารมณ์ ก็อย่าว่ากันนะคะ อาจจะมีอีก ... เพราะยังไม่รู้ว่าอาการนี้จะหายเมื่อไร... แล้วเวลาอ่านคน logic ดี ๆ อาจจะยิ่งอ่านยิ่งงง เพราะวกไปวนมา อาจจะเป็นอย่างที่พี่ตาบอกอะว่าเราอาจจะเป็นพวก Split personality.... อืม...ต้องไปหาเรื่องเกี่ยวกับ Split personality มาอ่านเสียแล้ว ว่าเป็นแบบนี้หรือเปล่า แล้วจะแก้ยังไงได้บ้าง...

ไว้ค่อยคุยกันอีกทีค้า..ไปก่อนนะคะ

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 14 พฤศจิกายน 2549 22:20:08 น.

3 comments

Counter : 364 Pageviews.

มาฟังคนระบายคร้าบบ

โดย: PutterZ (ToppuT

) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:25:40 น.

ระบายเถอะค่ะ เป็นการปลดปล่อย แล้วจะรู้สึกดีขึ้น ฮิฮิ

โดย: อ้อย (Hawaii_Havaii

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2549 เวลา:0:06:06 น.

ใจเย็นๆ ..ค่อยเป็นค่อยไป.. ยิ้มเข้าไว้

โดย: tanoy~ตะนอย

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:39:55 น.