Bloggang.com : LonelyGal : ชีวิตไม่เห็นจะยุ่งยาก

ชีวิตไม่เห็นจะยุ่งยาก

เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองออกจากกะลามาไม่นานนี้เอง...

สาเหตุเพราะว่าแต่ก่อนเราชอบเอาตัวเราเป็นที่ตั้ง อะไรนิดอะไรหน่อยที่ไม่เป็นไปตามที่เราอยากให้เป็นเราก็หงุดหงิด ร้ายหน่อยก็แอบป่วนเสียแบบนั้น เพราะว่าไม่สนใจใคร แล้วด้วยความที่เป็นองค์กรเล็ก ๆ เลยความรักกันฉันท์พี่น้องมันมีมากเสียจนใครมาฉุดก็ไม่อยู่ ไม่เคยสนใจใคร ไม่เคยคิดจะแคร์ใคร... ฉันเป็นของฉันแบบนี้ รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ.. มีแค่คนที่รักอยู่ข้างเราก็พอแล้ว (แฟนทำงานที่เดียวกัน)
ตอนนี้ออกมาอยู่องค์กรขนาดใหญ่... แค่เจอเรื่องบ้า ๆ บอ ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ เราดั๊นมานั่งคิดมากจนผมเผิมร่วงเต็มพื้น.. นอนไม่หลับ (อาการนี้กลับมาอีกแล้ว หลังจากช่วงมาสิงคโปร์ใหม่ ๆ เราไม่เป็นแล้วนะ) เริ่มมานั่งคิดโน่นคิดนี่ เริ่มจะหาทางกลับเข้ากะลาเหมือนเดิม ....
แต่อย่างที่บอกแหล่ะ..ว่าเรามาเจอคนดี ๆ เลยได้คติเตือนใจจากพี่ ๆ ที่ทำงานด้วยหลายต่อหลายอย่าง แล้วเหมือนกับว่าพอเราได้ยินอะไรจากคนที่ไกลตัวหน่อยบางทีมันสะท้อนได้ดีกว่าเนอะ... เหมือนอะไรดีอะ.. ถ้าเปรียบเทียบก็เหมือนกับคนสายตายาว..จะอ่านหนังสือใกล้ ๆ บางทีแว่นที่ใส่อยู่ก็ต้องถอดบ้าง..จะได้เห็นดีขึ้น... อันนี้ก็เหมือนกันพอเป็นคนอื่น ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มี Benefit กับเหตุการณ์มาวิเคราะห์ให้ฟัง เราก็เลยจะฟัง... แล้วก็ค่อยนึก ๆ ไปถึงที่เจ้านายเก่าเคยสั่งเคยสอน.. แล้วก็ค่อย ๆ เข้าใจสัจธรรม.. แต่อย่างว่านิสัยก็คือนิสัยอะนะ..จะเปลี่ยนจะปรับก็ต้องใช้เวลาเหมือนกัน...

ไปอ่าน Blog ของน้องคนหนึ่งที่เคยทำงานที่เดียวกัน ใจจริง รักความคิดของน้องคนนี้ตั้งแต่ตอนทำงานด้วยกัน.. จนตอนนี้อยู่กันคนละที่ ต้องขอบคุณ Technology ที่ทำให้อย่างน้อยก็ยังได้อ่าน ได้ชื่นชมเด็กที่มีความคิดดี ๆ คนนี้ ขออนุญาติเอามาวางไว้ในนี้นะคะ

May - ที่มา //universeofthepuremind.spaces.live.com

วันก่อนเพิ่งจะนึกได้ ถึงความสำคัญของคนอื่นๆในอีกมุมมองนึง

ในโลกนี้ มีทั้งคนรักเรา คนไม่ชอบหน้าเรา และคนที่เฉยๆกับเรา แล้วคนส่วนมาก รวมทั้งฉันด้วยก็มีความสุขและพุ่งเป้าไปที่คนที่รักเราแต่เพียงอย่างเดียว.. แล้วตอนนั้นโลกก็เป็นสีชมพูเพราะเรารู้สึกว่ามีคนรัก

คนเรามักจะปฎิเสธพฤติกรรมแย่ๆคนของอื่น พยายามจะผลักไสไปให้ไกลๆ จริงๆแล้วมันก็เป็นปกติแหล่ะ แต่พวกเขาเป็นครูที่ดีที่สุด และมีคุณค่าในการเจริญเติบโตทางอารมณ์ให้กับเรามากที่สุด ไม่ใช่คนที่รักเรา.. คนที่เกลียดเรา คนที่สร้างปัญหาให้เรานั่นแหล่ะ ที่เป็นส่วนหลักที่สร้างให้เราเป็นเราอย่างทุกวันนี้ และความคิดที่น่ากลัวก็แว่บเข้ามา.. ถ้าไม่มีพวกเขา ฉันก็คงจะไม่ดูดีถึงขนาดนี้

ประเด็นก็คือคนเราแตกต่าง ฉันอยากจะแตกต่าง ไม่ได้อยากจะเป็น mass product ของพระเจ้า แต่ในขณะเดียวกันก็คาดหวังว่าคนอื่นๆจะ "ดี" เหมือนกันหมด .. จริงๆพวกเขาก็แตกต่าง ทำหน้าที่ต่างๆกันไป มีปฎิสัมพันธ์กับฉันต่างไป เหมือนกับที่ฉันทำกับพวกเขา ความเชื่อว่าฉันต้องเลือกเฉพาะคนที่รักฉันเท่านั้นดูเหมือนจะเป็นความคิดเด็กๆที่ไม่ยอมรับในความเป็นตัวตนของใครเลย โดยอีกด้านนึงของหัวใจก็เรียกร้องให้ใครๆเข้ามารักตัวฉัน เห็นฉันแบบที่ฉันเป็นเสียที

Double Standard เป็นผลงานของอัตตา, self-centered และการไม่สนใจใคร

ขอบคุณคนที่รักฉัน... เพราะพวกเขาทำให้หัวใจฉันเป็นสีชมพู
ขอบคุณคนที่สร้างปัญหาให้ฉัน... เพราะรอยมีดแกะสลักที่เกิดขึ้นมันงดงาม
ขอบคุณคนที่เฉยๆกับฉัน... เพราะพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกถึงอิสระเสรี
August 09 8:43 PM

อ่านแล้วมันเสียดแทงใจอย่างไรก็ไม่รู้... เหมือนกับตอนนั้นที่เราก็ไม่สนใจใคร สนใจแต่ว่าคนรอบข้างต้องรับในสิ่งที่เราเป็น และด้วยเหตุผลบ้า ๆ เราก็คิดแต่ว่ายังไงเราก็ถูก.. แล้วไงล่ะ... ผลของวันนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของวันนั้น ต้องมานั่งทำเบื๊อกอะไรอยู่นี่... แต่ว่าอย่างหนึ่งที่คิดว่าอย่างน้อยก็ดีกว่าตอนนั้นก็คือ.. สุขภาพจิต และเวลา.. เพราะตอนนี้เราได้มีเวลาคิดมากมาย.. อะไรที่ไม่ดี ๆ ถึงจะไปไม่ได้เปลี่ยนได้ในทันที แต่เราก็เริ่มคิดได้แล้วล่ะ..แล้วนาฬิกาทรายที่หยุดเดินไปก็เริ่มเดินได้อีกแล้ว.. เราจะค่อย ๆ ทำใจแล้วโตไปกับสถานการณ์กับผู้คนรอบด้าน... แล้วเค้าจะช่วยให้เราเติบโตอย่างที่เมย์บอก... ไม่ใช่โตแต่ตัว กับอายุแต่อารมณ์เด็ก ๆ แบบนี้

ต้องขอบคุณโชคชะตาที่นำพาให้เราได้มีวันนี้ ได้มีความคิดแบบนี้... ขอบคุณพี่ตาพี่น้องที่ค่อย ๆ สอนเราให้เราเข้าใจ และพยายามที่จะเข้าใจเรา..แบบนี้สิถึงเรียกว่า "ผู้ใหญ่" ถึงจะยังเป็นเด็กติงต๊อง และเด็กแอ๊บอยู่... แต่ก็จะค่อย ๆ โตแล้วนะคะ...

เพราะฉะนั้นชีวิตก็ไม่ได้ยุ่งยากเสียแล้วล่ะ... เหลือแต่ว่าเราจะนำพาให้ไปอย่างไร... แล้วก็จะไม่ Concern what other people think about me so much แล้วล่ะ... มันเป็นแค่ภาพลักษณ์ ถ้าคนอื่นไม่รักเราก็ไม่เห็นเป็นไร หรือจะเห็นเราเป็นอะไรก็แล้วแต่..เพราะท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ... เราทำให้ตัวเรามีความสุขแล้วหรือยัง..และความสุขนี้ก็ไม่ไปเบียดเบียนคนอื่นๆ ก็พอแล้ว...

ชีวิตไม่ได้ยุ่งยาก ไม่ใช่ข้อสอบที่ต้องแก้แล้วถูก... แต่ต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจนแค่น้นก็พอแล้ว

Create Date : 10 สิงหาคม 2549

Last Update : 10 สิงหาคม 2549 0:02:11 น.

2 comments

Counter : 473 Pageviews.

เห็นด้วยค่ะ เราควรมีจุดยืนเป็นของตัวเองเนอะ

โดย: Malee30

วันที่: 10 สิงหาคม 2549 เวลา:0:51:29 น.

แวะมาทักทายค่ะ อยู่ที่ไหนก็ต้อง...ทำให้ดีที่สุดค่ะ...

โดย: ratchy69

วันที่: 10 สิงหาคม 2549 เวลา:6:37:53 น.