Places that Belong to You

<<
มกราคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
17 มกราคม 2551
 

Someone that I used to love (Natalie VS Barbra)

Someone That I Used To Love
(Gerry Goffen and Michael Masser)

When I wake up each morning
Trying to find myself
And if I'm ever the least unsure
I always remind myself
Though you're someone in this world
That I'll always choose to love
From now on you're only someone
That I used to love

As for me
It's getting down to the last
Unspoken part
When you must begin to ease
The pain of a broken heart
Tell me why should I even care
If I have to lose your love
From now on you're only someone
That I used to love

I wish it was enough for you
All the love I had to give
And I did my best
To keep you satisfied
I guess you'll never know
How much I tried
I really tried

And if ever our paths
Should cross again
Well, you won't find me
Being the one to get lost again
Once I had so much to give
But you just refused my love
From now on you're only someone
That I used to love

And I did my best
To keep you satisfied
I guess you'll never know
How much I tried
I really tried

When I wake up each morning
Trying to find myself
And if I'm ever the least unsure
I always remind myself
Though you're someone in this world
That I'll always choose to love
From now on you're only someone
That I used to love
From now on you're only someone
That I used to love

Though you're someone in this world
That I'll always choose to love
From now on you're only someone
That I used to love
From now on you're only someone
That I used to love...




หายไปจากการเขียน blog ซะนาน เนื่องจากว่ามีภารกิจที่จำเป็นต้องทำให้หลีกลี้หนีหายไปจากเมืองไทยไปเป็นเวลานาน มากกว่านั้นจำเป็นต้องเจอมรสุมชีวิตที่เป็นเหมือนดั่งคลื่นที่ถาถมเป็นระลอก ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำให้ตัวกระผมเสียศูนย์การควบคุมเป็นระยะเวลานาน (ทำมาเป็นพูดดี ขี้เกียจที่จะเขียนก็บอกมาเหอะ ไม่ต้องเยิ่นเย้อและลูกสตรอเบอรี่มากมาย)

กลับมาครั้งนี้ กระผมก็กลับมาหาเรื่องทะเลาะวิวาทให้อีกแล้ว วันนี้กระผมมีเพลงมาฝากสองเพลง ไม่สิ! จริง ๆ แล้วเป็นเพลงเดียวกัน แต่ว่าร้องโดยนักร้องต่างคน ฝ่ายแดงของเราเป็นถึง นักร้องพรสวรรค์ หน้าตาเกือบใช้ได้ พร้อมกับมีร่องฟันหน้าที่ห่างอย่างเห็นได้ชัด คล้าย ๆ กับคุณนายมาดอนน่า (แต่ว่าพรสวรรค์ทางด้านการร้องเพลงไม่คล้ายนะ ผมว่าน่าจะต่างกันอย่างกับสวรรค์ชั้นดาวดึงษ์กับนรกภูมิ) เป็นนักร้องที่โค่นบัลลังก์การได้แกรมมี่ตัวที่แปดที่ติดต่อกันมาเจ็ดปีแล้วของ คุณทวด Aretha Franklin เป็นผู้หญิงที่ได้รับเสียงเทพประทานมาจากคุณพ่อ Nat King Cole...ใช่แล้วครับเธอก็คือ คุณป้า Natalie Cole นักร้องโปรดในดวงใจผมคนนึงเลย

อีกฝ่ายหนึ่ง...ฝ่ายน้ำเงินของเรา ต้องเรียกว่าคนละรุ่นมากกว่า เธอไม่ดังเลย เธอเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายมาก ขายตั๋วคอนเสิร์ตทีไรไม่มีคนซื้อซักที (ที่กล่าวมานี้ "โกหกพกลม"ทั้งหมดครับ โดยเฉพาะ เรื่อง "ตั๋วคอนเสิร์ต") คุณยาย Barbra Streisand นี่ก็ต้องถือว่าเป็นบุคคลปูชนียบุคคลคนหนึ่งในสหรัฐอเมริกาได้เลย เป็นบุคคลในไม่กี่คนที่ได้กวาดรางวัล (จนสะอาดเอี่ยม) โดยเฉพาะ The Big Four ของวงการบันเทิง ได้แก่ Grammy, Oscar, Tony และ Emmy ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่มีความสามารถรอบด้านจริง ๆ ได้ทั้งกล่องได้ทั้งเงิน อ๊ะ...หยุดดีกว่า เสียเวลากับการนิยมชมเชยมากเกินไปแล้ว เดี๋ยวก็จะหาว่าลำเอียงอีก...

ก่อนที่จะให้ทั้งคุณยายและคุณป้า มาตบกัน เอ๊ย! มาเทียบเคียงกัน ต้องขอบอกอย่างหนึ่งว่าจริง ๆ แล้วโดยส่วนตัว "ชอบมาก" ทั้งสองเพลง เพราะว่าเป็นการร้องเพลงคนละสไตล์และการตีความที่ค่อนข้างอาจจะต่างกัน ในฝ่ายคุณป้านาตาลีก็ร้องเพลงออกจะเย็น ๆ ยะเยือก...ออกจะสไตล์แจ๊สเบา ๆ (โดยเฉพาะตรงประโยค "I wish it was enough for you") อาจจะเพราะด้วยอารมณ์ที่เพิ่งแขวนนวมมาจากฝ่าเท้า "สามี" มาก็เลยมีอารมณ์ที่ค่อนข้างจะเย็นชา แต่ในฝ่ายคุณยายบาร์บร่านี่เป็นการร้องเพลงที่ค่อนข้างจะพิเศษหน่อยนึง สิ่งหนึ่งซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่า เมื่อไหร่ที่ฟังคุณยายร้องแล้ว เหมือนกับว่ากำลังดูละครเวทีเรื่องย่อม ๆ เรื่องนึง เหมือนมีการ Prelude หรือโหมโรง ก่อนที่จะพาผู้ฟังไปเข้าสู่จุด conflict ค่อย ๆ นำไปสู่ climax แล้วก็บทสรุปส่งท้ายว่าจะเอายังไงแน่กับชีวิตนี้...พูดง่าย ๆ แล้วเหมือนไม่ได้ฟังคุณยายร้องเพลงให้เราฟัง แต่เหมือนกับว่า "ดู" คุณยาย "แสดง" และ "เล่าเรื่องด้วยเสียงเพลง" มากกว่า (สังเกตตอนท้าย ๆ ของเพลง คุณยายดูเหมือนจะร้องไห้และมีเสียงกระซิกเล็ก ๆ ตรงประโยคก่อนท้ายสุด "From now on you're only someone that I used to love (ลูกคอสั่นเครือและรวบรัดท้าย)" เหมือนกับเราได้ไปสัมผัสและรู้สึกถึงจิตวิญญาณของผู้ร้องอย่างชัดเจนและเข้าใจจริง ๆ ซึ่งถ้าพูดถึงตรงนี้แล้ว เสียงของคุณป้าแฟนภราดรก็ดู monotonous ไปเลย เพราะตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังคงอารมณ์ที่เยือกเย็น และเศร้าอย่างคงเส้นคงวา (ถึงแม้ว่าคุณป้าจะพยายามเปลี่ยนโทนและอารมณ์ของเสียง ในขณะที่ขึ้น Chorus รอบสุดท้ายให้ต่างจากรอบแรกและรอบที่สองก็ตาม แต่ยังไงซะ ก็ไม่ค่อยจะ "สะใจ" เท่าใดนัก)

แต่ยังไงซะ ด้วยความพยายามและพรสวรรค์ที่จะนำเสนอเพลงนี้ในคนละด้านและคนละสไตล์ ต้องถือว่าทั้งคุณป้าและคุณยายทำให้คนฟังทุก ๆ คน ไม่ว่าจะเป็นนักฟังรุ่นเก่าและรุ่นใหม่ทั้งหลาย มีความสุขและมีอารมณ์ร่วมกับเพลงนี้ได้อย่างอิ่มเอมใจ ต้องขอแอบเชียร์คุณยายบาร์บร่าในฐานะที่ตีโจทย์เพลงนี้ได้ค่อนข้างแตกจริง ๆ สมกับการเป็นนักแสดงรางวัลออสการ์ที่ต้องคำนึงถึงเนื้อหาและบริบทของเพลง นั่นก็คือต้องเข้าถึงและตีโจทย์ของภาษาให้ได้ "ก่อน"ที่จะแสดงและเล่าเรื่องด้วย "เมโลดี้" และ "เสียง" (ไม่เหมือนกับนักร้องดาษดื่นทั้งหลาย ที่นึกว่าแค่มี "ลูกคอ" ก็ออกมาแหกแลกกระเชอกันแล้ว) นี่เป็นเพลงในหลาย ๆ สิบเพลงที่สามารถยืนยันถึงประโยคเด็ดประโยคหนึ่งที่คุณยายเคยพูดเอาไว้นานแล้วว่า "I'm not a singer, but an actress who sings"

แต่ทั้งหมดนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณป้านาตาลีจะไม่มีทีเด็ดนะ...เพลงอื่น ๆ ของคุณป้านี่ก็ไม่ได้ธรรมดาเลย อันหนึ่งที่ต้องยอมรับก็คือเสียงที่ "โคตะระ" เหนือมนุษย์ โดยเฉพาะในแง่ของ pitch (เพลง "This will be" "Miss you like crazy" และ "Lucy in the sky with diamonds" สามารถเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เป็นอย่างดี) เพียงแต่ว่าถ้าเทียบด้วยเพลงนี้แล้ว ซึ่งเป็นเพลงที่น่าจะคุ้นหูและคุ้นเคยกันมาก ก็ดูจะเสียเปรียบเล็กน้อย...แต่คุณป้าไม่ต้องเสียใจนะ...เพราะยังไงผมก็ยังบ้าซื้อซีดีของคุณป้าทุกอัลบั้มอยู่ดีค้าบ...เสนาะเพราะพริ้งจะตายไป ไม่ซื้อก็บ้าแล้ว เดี๋ยวครั้งหน้าจะเอาเพลงเด็ดของคุณป้ามานำเสนอบ้างนะคร้าบ...(แอบเชียร์ให้ซื้ออัลบั้ม "Unforgettable" ให้ได้ น่าจะเป็นอัลบั้มที่ก่อนจะ "นิพพาน" ควรจะได้สดับฟังและตรัสรู้ถึงรสชาติแท้ ๆ ของดนตรีสไตล์แจ๊ส...เว่อร์จังวุ้ย) :)


อันแรกนำมาจาก youtube คร้าบ เป็นของคุณป้านาตาลี



อันนี้เป็นเวอร์ชั่นของคุณยายบาร์บร่าครับ






 

Create Date : 17 มกราคม 2551
5 comments
Last Update : 18 มกราคม 2551 10:52:41 น.
Counter : 1034 Pageviews.
Share

 
 
 
 
 
 

โดย: dogamania วันที่: 18 มกราคม 2551 เวลา:3:34:40 น.  

 
 
 

แวะมาเยี่ยมจ้า
 
 

โดย: แม่มินมิน (nardlada ) วันที่: 18 มกราคม 2551 เวลา:10:58:51 น.  

 
 
 
อิอิอิ

มี้ ป๋ม แก ขี้ วีน นะ ก้าบบบ

Someone That I Used To Love


Miss you like crazy

มี้ ชอบ ก้าบบบบบบบบบบบบบบบบ



ที่ จัย ดี เข้า มา ment อีก รอบ ก้าบบบบบบบ
 
 

โดย: dogamania วันที่: 18 มกราคม 2551 เวลา:20:57:43 น.  

 
 
 
ดีใจที่กลับมาเขียนบลอกอีก หลังจากเรามาเปิดซิงบลอกแล้ว ก็ไม่ได้เจอหน้าค่าตากันอีกเลย ป้าบาร์บร่านักร้องขวัญใจเราคนนึงเลย นึกถึงป้าก็จะนึกถึงฉากที่ป้า ปัดปอยผมโรเบิร์ต เรดฟอร์ในThe Way We Were ซึ่งเป็นฉากคลาสสิคตลอดกาลฉากนึง
กลับมาคราวนี้ คงไม่หายไปอีกน้า
 
 

โดย: coming soon (The Yearling ) วันที่: 24 มกราคม 2551 เวลา:16:43:57 น.  

 
 
 
ใช่ ๆ แล้วครับ...เป็นฉากคลาสสิคตลอดกาล จริง ๆ เคยอยากซื้อ DVD เรื่อง The Way We Were เก็บไว้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ที่เมืองไทยสต๊อกหมด...เสียดายมากเลยครับ

อ้อ ขอบคุณคุณ coming soon นะค้าบ ที่ยังเป็นผู้อ่านที่ดีตลอดมานะค้าบ...คิดว่าคงไม่หายแล้วล่ะค้าบ ช่วงนี้ไม่มีมรสุมชีวิตแล้ว คงจะค่อย ๆ ทยอยเขียน (และระบายอารมณ์ไปด้วย) นะค้าบ (ช่วงนี้กำลังเก็บสะสมวัตถุดิบที่จะเขียนไปเรื่อย ๆ น่ะครับ
 
 

โดย: Liza Minnelli วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:17:02:23 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

Liza Minnelli
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Personally, I like literature and linguistics as my main course. However, songs and musical plays are my thirst of knowledge. I would like to use this blog as an experimental field for expressing my personal ideas and afterthoughts to those mentioned. I would like to welcome all comments related to my blogs as well as to construct new e-friendship from all over the world. :D : Users Online

MyHeritage: Celebrity Morph - Free family tree - Free genealogy

[Add Liza Minnelli's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com