แย่งกันทำ กับข้าว

รู้ตัวเองดี ว่าเป็นคนทานยาก ไม่ชอบทานอาหารที่ไม่ชิน หล่ะอีกอย่างก็เป็นคนที่ชอบทำอาหารด้วย พอมาอยู่ปักกิ่งแล้วเจออาหารท้องถิ่น ก็เลยยิ่งกินยากไปใหญ่....ก็เลยแค่ มื้อนี้ จานนี้ ขอทำได้มั้ย?

ปรกติต่อมื้ออาหารจะต้องมีอย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 4 จาน แต่ขอสักจานหนึ่งฉันทำได้มั้ย เื่พื่อที่มื้อนี้จะได้ทานอร่ิอย ๆ ถูกปากนิดหนึ่ง ไม่ต้องทนฝืนกินอาหารจีน ที่ฉันไม่ชินกับรสชาติเอาเสียเลย ซึ่งไม่มัน ก็เผ็ด เปรี้ยว หรือจืดสนิท....ไม่มีอาหารที่ไหน รสชาติกลมกล่อม เท่าอาหารไทยหล่ะ

แต่แล้วหลายครั้ง ฉันเตรียมล้างผัก หั่นหมู ไว้เรียบร้อยแล้ว แต่พอเข้าครัวมากลับกลายเป็นสิ่งที่ฉันเตรียมไว้ พ่อสามี ผู้หวังดีได้ทำแบบสไตค์จีนออกมาเสร็จเรียบร้อยแล้ว

จีน : ผัดผัก ใ่ส่แต่เกลือ

ไทย : ผัดผัก ใส่ซีอิ้ว, น้ำมันหอย, น้ำตาล, คนอร์

และอีกหลายเมนู ที่ไม่เหมือนกัน

รู้ตัวว่าทำอาหารอาจจะไม่อร่อยเท่าเขาทำ แต่ก็แบบที่ฉันทำ ฉันชอบทานแบบนี้ ขอสักจานหนึ่งได้มั้ย ที่ถูกปาก หากใครไม่ทานด้วยก็ไม่ว่า ฉันทานเองได้ แต่ทำไมต้องทำกันแบบนี้ ฉันไม่ได้ทำทุกจาน ในมื้อนี้สักหน่อย ก่อนจะทำถาม หรือ บอกสักคำได้มั้ยว่าจะทำของที่ ฉันเตรียมไว้....มันอาจเป็นเรื่องเล็ก ๆ ครั้งแรกยังพอทน แต่หลายครั้งเข้า มันทนไม่ไหวจริง ๆ แล้วที่สุดก็ ระเบิดออกมาจนได้ ฉันเดินออกจากบ้านไป โดยไม่ได้บอกใคร เดินไปเรื่อย ๆ น่าจะสัก 3 กิโลได้แล้วก็นั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ใน สวนสาธารณะ ในหัวก็คิดแต่ แม่ บ้าน เมืองไทย - - อยากกลับบ้านจัง ที่บ้านทำกับข้าวเราจะช่วยกันทำ จะคอยเป็นลูกมือให้แม่ ล้างผัก หั่นผัก แต่ที่นี่ ใครทำก็ทำ ไม่ต้องมายุ่ง เสร็จแล้วเรียกมาทาน....นี่หรือครอบครัว????

เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชม. นั่งคิด เตลิดไปเรื่อย แต่เราก็ต้องกลับไปสู่โลกของความเป็นจริง พอถึงปากทางเข้าบ้าน สามี ยืนชะเง้อ รออยู่ ถามว่าไปไหน ทุกคนรอทานข้าวอยู่??? ในใจฉัน อยากพูดออกมาว่า...รอทำไม ไม่ได้เอาหม้อหุงข้าวไปด้วยสักหน่อย แต่เรากลับพูดว่า "ไม่หิว อยากเดินเล่นสักหน่อย ทานกันเลย ยังไม่ได้ทานเหรอ กลับไปทานกันเถอะ ขอเดินเล่นอีกสักพักน่ะ"

แต่ด้วยหน้าตาของเรา เขาคงรู้ ว่าไปเพิ่งร้องไห้มา - - คราวนี้แหละ พอแหย่บ่อน้ำตา นิดเดียว นางเอกก็เข้าสิงอีกครั้ง ร้องไห้ไม่หยุด พูดไม่ออกไม่รู้จะบอกยังไง....ว่า ฉันเสียความรู้สึก แค่ไหน

แล้วเรื่องนี้ก็ไม่จบง่าย ๆ เมื่อสามีผู้หวังดี ลากตัวเข้าบ้านไปจับเข่า นั่งคุย เลยทำให้มื้อนั้นไม่มีใครทานข้าวไปเลย

เหตุผลของแต่ละคน

พ่อสามี >> ก็ทำกับข้าวอยู่แล้ว ทำไมต้องทำอีก กลัวเราเหนื่อย ทำทีเดียวไปเลยใครทำก็เหมือนกัน

ฉัน >> อยากทำอาหารสไตค์ไทยถูกปาก สักจาน

เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ แต่ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ เอ๊ะ อ๊ะ โวยวายกัน....กรณีนี้ สามีอยู่ข้างฉัน นี่ ฉันทำให้ครอบครัวเขาต้องทะเลาะกันเหรอนี่???

เรื่องนี้ "ฉัน" ผิดอีกแล้วหรือ???