ร้องไห้...แค่เรื่อง "ปลาทอด"

มีปลาเหลืออยู่ใน ตู้เย็น 2 ท่อนเล็ก ๆ น่าจะเกือบเดือนได้แล้ว ไม่มีใครทำอะไรสักที...สงสัยจะไม่ค่อยสด อร่อยหล่ะ วันนี้ทำเสียดีกว่า เลยจัดการเอาออกมาหมักน้ำปลา น้ำตาล ทำปลาทอดน้ำปลาอร่อย ๆ ดีกว่า

หมักทิ้งไว้ประมาณ 15 นาที ไปทำอย่างอื่นก่อนเดี๋ยวค่อยกลับมาทอด...ระหว่างรอ แม่ ก็จัดการทำเมนู อื่น ๆ ขึ้นโต๊ะ พอเสร็จก็เรียกฉันมาทอดปลา....แต่พอทอดเสร็จ(คงนานไปนิ๊ดดด หนึ่ง) กลับมาทุกคนก็ทานกันเสร็จแล้ว เหลือแต่สามี ฉันคนเดียว ทานเยอะ เลย "ทานยังไม่เสร็จ" หรือว่า "ทานรอ" แต่พอฉันนั่งทานไปได้สัก 3 คำก็ อิ่ม...เหลือแต่ฉัน คนเดียวที่นั่งทานข้าว ในใจก็แอบคิดน้อยใจ นิดหนึ่งว่าทำไม ไม่มีคนรอฉันทานข้าวเลยเหรอ ฉันอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้เหรอนี่ ทำเอง ทานเอง ไม่มีใครอยากทานเมนู ที่ฉันทำเหรอ ถ้างั้นฉันก็ทานแต่ ปลาทอดของฉันก็แล้วกัน ทานมันให้หมดนี่แหละ ไม่มีใครอยากกิน ฉันกินเอง 

พอทานเสร็จ ก็เก็บโต๊ะที่ทุกคน ทานกันเสร็จแล้วเดินจากไป....แต่แล้วเรื่องก็ไม่ จบ!!! แค่นั้น พอเย็นมา ตั้งโต๊ะมื้อเย็นอีกรอบ พ่อสามีตะโกนมาจากในห้องครัว ถามถึงปลาทอดที่ฉันทำตอนกลางวัน(คุยกับสามี/ภาษาจีน...แต่ ฉันเข้าใจ) สามีอยู่แถวนั้นก็เลยบอกว่า ฉัน ทานหมดแล้ว ปลาทอด 2 ชิ้นเอง แค่นี้แหละ เสียงขึ้นปู๊ดดดด ได้ยินไป 3 บ้าน 7 บ้าน

พ่อ...ทำไมทานหมด คนเดียว คิดว่าตัวเองชอบทานปลาทอดคนเดียวเหรอ

สามี...ปลาทำตั้งแต่กลางวันแล้ว

พ่อ...ทำกลางวัน แต่คนอื่นยังไม่ได้ทาน ทำไมไม่เหลือไว้ให้คนอื่นทานบ้าง

สามี...ปลานิดเดียวแบ่งยังไง

พ่อ...มีเท่าไหร่ ก็ต้องแบ่งให้คนอื่นได้ทานบ้าง

และอีกมากมาย......ที่ฉัน แปล ได้ไม่หมด แต่รู้ว่าเขาไม่พอใจที่ ฉัน ทานปลาหมด ไม่เหลือให้ใคร

พ่อสามี เหตุผลคือ ทานอะไรต้องเหลือให้คนอื่นด้วย หากจะทานหมดก็ต้องบอกคนอื่น ๆ ว่า ฉันจะทานหมดแล้วน่ะ อย่าคิดว่าตัวเองชอบทานแล้วคนอื่นไม่ชอบทาน...อันนี้คือ ธรรมเนียมของ "คนจีน"

ฉัน เหตุผลคือ ฉันคิดว่าไม่มีใครอยากทาน กับข้าวที่ฉันทำเห็นไม่มีใครรอ ฉันทานข้าว แล้วปลามันก็แค่ สองชิ้นเอง จะแบ่งยังไง ปลาทอดเหลือไว้มื้อหน้าก็ไม่อร่อย เพราะจะไม่กรอบแล้ว อีกอย่างจะอมน้ำมันด้วย แล้วมื้อนี้ ฉันก็ทานแต่ปลาทอดไม่ได้ทานกับข้าวอย่างอื่นเลย ปรกติ "คนไทย" ทานข้าวก็จะรอพร้อมหน้ากัน แล้วทานด้วยกัน ไม่ใช่ทานก่อน แล้วให้คนอื่นมาทานกับข้าวเหลือ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องแบ่ง ใส่จานใหม่ไว้ให้...อันนี้คือ ธรรมเนียม "คนไทย"

แค่เรื่อง "ปลาทอด" กับ "ธรรมเนียมที่ต่างกัน" น่าจะพูดกันดี ๆ ก็ได้แต่ทำไม ต้องตะคอก โวยวายกันขนาดนี้ แต่สุดท้าย....สามี ก็ให้ ฉัน ไปขอโทษ พ่อ เพราะใน ฐานะที่เป็นเด็ก อีกอย่างพ่อก็ แก่ มากแล้วเขาเป็นคนตรง ๆ คิดอะไรก็พูดออกมาเลย ไม่ได้คิดเยอะ - - ในใจ ฉัน ยังไม่มี บทสรุปว่า

เรื่องนี้ฉัน "ผิด" อีกแล้วหรือ???