Bloggang.com : ~ ดาวดวงนั้น...คือฉันเอง ~ : ...เรื่อง หมา หมา.....ของหมาตัวแรก ไอ้เรียว...

...เรื่อง หมา หมา.....ของหมาตัวแรก ไอ้เรียว...

วันก่อนเห็นคุณเพื่อนเอารูปน้องหมามาให้ดูบอกว่าเป็นน้องคนสุดท้อง
เราดูแล้วก็ทำให้หวนคิดถึงหมาที่ ที่บ้านเคยได้เลี้ยงมา ไม่ใช่หมาพงหมาพันธุ์อะไรหรอก
แต่ก็เป็นหมาที่ทำให้เราจดจำไม่เคยลืม และยังรู้สึกนึกถึงอยู่จวบจนวันนี้

เท่าที่เราผูกพันนะก็มีอยู่สองตัว มาดูมาอ่านเรื่องราวของเจ้าสองตัวนี้กันดีกว่า

เจ้าตัวแรก...
ตัวนี้พี่ชายของพ่อเลี้ยงเราเจอในขณะที่เข้าไปหาของป่า แกเล่าว่าได้ยินเสียงอะไรแปลก ๆบนต้นไม้จึงแหงนหน้าขึ้นไปมองก็เห็นเจ้าตัวเนี๊ยะห้อยต่องแต่งอยู่บนนั้น 55 อุ๊บส์ แบบว่าฟังแกเล่าแล้วขำน่ะ หมาอะไรขึ้นไปห้อยอยู่บนต้นไม้ แกเล่าต่อว่า มันติดอยู่เพราะมันมีร่ม อ่ะขำอีกรอบ หมาโดดร่ม 55 แต่คิดมาคิดไปก็น่าสงสารนะไม่รู้ว่ามันห้อยมากี่วันแล้ว แกช่วยมันลงมาและบอกว่า “นั่งรออยู่นี่นะ ไปหาของก่อนเย็น ๆ จะกลับมารับ” แกบอกต่อว่ามันมองหน้าแกแล้วก็นั่งลง

แต่แล้วตกเย็นแกก็กลับบ้านเฉยเลย ลืมว่ามีนัดไว้กับเจ้าหมาน้อยตัวนี้ ผ่านไปสามวันแกเพิ่งนึกได้แล้วรีบวิ่งเข้าป่าไปเพื่อไปรับเจ้าตัวนี้แหละ เจ้าหมาตกเครื่องบิน มันคงไม่มีวาสนาที่ไปฝึกโดดร่มมั๊ง หรือไม่ก็ครูฝึกนั่นแหละที่ฝึกไม่ดีกะระยะโดดผิดมันเลยตกลงมาค้างอยู่นี่ ดวงของมันจริง ๆ ที่จะต้องมาเป็นหมาบ้านนอก

มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า.... แกก็พามันไปอยู่ที่บ้าน แต่ปรากฏว่าเจ้าหมาบ้านอันธพาลทั้งหลายต่างก็พากันอิจฉาเจ้าหมาเด็กหน้าอ่อนจนไม่ยอมรับ และพากันกลั่นแกล้งต่างๆ นา ๆ จะกินข้าวก็ไม่ให้กิน จะนอนก็ไม่ให้นอน ไม่กี่วันมันก็ผอมโซเลยทีเดียว

แกจึงคิดได้ว่าบ้านพ่อเลี้ยงเราไม่มีหมา มีแต่หลานตัวเล็ก ๆ (เกี่ยวไรกันหว่า) แล้วก็แม่เรา แกก็เลยนำเจ้าตัวนี้มาให้พ่อเลี้ยงเราเลี้ยงไว้ (กะว่าให้เลี้ยงคู่กับลูกสาวเราว่างั๊น ฮ่าฮ่า) และก็เป็นจริงดังคาด เจ้าลูกสาวตัวน้อย ๆ ชอบมันและตั้งชื่อให้มันว่า ไอ้เรียว... เธอรักมันมากกอดรัดฟัดเหวี่ยง วิ่งเล่นกันทั้งวันเลย น่าจริ๊ง..จริง ทั้งคนทั้งหมา

อ้อ...มีคนมาขอซื้อมันด้วยนะให้ราคาดีพอควรแต่พ่อเลี้ยงเราไม่ขาย เพราะทั้งคนทั้งหมารักกันมาก เขาเลยกลับไปด้วยความผิดหวัง

มันเป็นหมาที่ (น่าจะ) ถูกฝึกมาอย่างดีเดียวเพราะมันมีมารยาทดีมาก ๆ ทุกเรื่องเลยแหละ การกินการอยู่ การขับถ่าย น่าสงสารมันจริง ๆ ที่ต้องมาอยู่เป็นหมาบ้าน ๆ ธรรมดากินข้าวคลุกปลา นอนก็นอนกับพื้นดิน...
ตอนเรากลับไปเยี่ยมบ้าน เราเจอกับมันเป็นครั้งแรก ก็งงว่า เฮ้ย!!! หมาที่ไหนวะ...วิ่งมาหาเราแล้วก็กระดิกหางวน ๆ รอบ ๆ ตัวเรา แม่เรายังแปลกใจเพราะปกติมันเก๊กหล่อ มาดขรึมเลยเชียวแหละ เก็บอารมณ์ดี ไม่กะตี้อย่างนี้หรอก แกเลยบอกว่าสงสัยมันรับรู้ได้ว่านี่เป็นแม่ของเพื่อนมัน ฮ่าฮ่า มันก็เลยดีใจด้วย เพราะที่ผ่านมาถ้ามันเห็นคนแปลกหน้ามันจะคอยนั่งจ้องไม่ว่าคนนั้นจะหันไปทางไหนมันก็คอยจับตาดูตลอด

สรุปก็คือพวกเราทั้งบ้านทึ่งกับมันมาก ทั้งรักทั้งหลงกันทูกคนเลย

มันเป็นหมาที่ดีมาก และไม่เคยไปเที่ยวเล่นไกลบ้านเลย อ้อ!!! คนที่เคยขอซื้อมันยังกลับมาขออีกครั้งด้วยนะแต่พวกเราก็ยังยืนยันคำเดิมคือ ไม่...

นอกจากมันจะเข้าไปดูงานในไร่ยามที่ทุกคนต้องเข้าไร่กันหมด มันยังชอบวิ่งรอรับ รอส่งตรงปากทางเข้าบ้านด้วยนะเวลาที่ใครขับแมงกะไซค์ไปไหนมาไหน ตอนนี้มันเริ่มโตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว หล่อมาก ๆ เสียด้วยดูเหมือนว่าพวกเรากำลังมีความสุขกันมาก มากจนมองไม่เห็นว่ามัจจุราช เงาอำมหิตได้เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้แล้ว

วันหนึ่งเป็นวันที่เรากลับไปเยี่ยมบ้านเหมือนทุกครั้ง เหตุการณ์ที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ช่วงบ่ายแก่ ๆ พวกเรากำลังอยู่ในครัวทำกับข้าวเตรียมไว้สำหรับมื้อเย็น ทุกคนได้ยินเสียงปืนดังขึ้นใกล้ ๆ บ้าน จะว่าใกล่มากก็ไม่ใช่หรอกประมาณครึ่งกิโลเห็นจะได้ ทุกคนมองหน้ากันทั้งที่มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีเสียงปืนดัง เพราะอาจจะมีใครซักคนเจอหมูป่าแล้วซัดเข้าให้ก็ได้ แต่ความรู้สึกบอกว่าไม่ใช่ พวกเราพากันมองหาตัวไอ้เรียวแต่ก็ไม่เจอเลยคิดว่า เอาน่าสงสัยมันไปเดินเล่นบ้านปู่มั๊ง (พ่อของพ่อเลี้ยง) เวลาผ่านไปสักชั่วโมงเริ่มเย็นแล้วชะเง้อหาไอ้เรียวก็ยังไม่เห็นมันโผล่หน้ามาซักที ทั้งที่มันไม่เคยหายไปนาน พ่อเลี้ยงเราจึงเดินไปถามน้องสาวเค้า น้องสาวเค้าบอกว่า อ้าว!!! ก็เมื่อตอนบ่ายมันวิ่งไปส่งที่ปากทาง แต่ก็บอกมันแล้วว่าให้กลับบ้าน มันไม่กลับหรอกหรือ เท่านั้นแกก็รีบกลับมาบอกทุกคนที่รออยู่พวกเราพากันใจหายนึกถึงเสียงปืนเมื่อตอนบ่ายขึ้นมาทันที เสียงปืนนั่นดังมาจากใกล้บ้านคนที่วนเวียนมาขอซื้อมันนั่นเอง

พวกเราปักใจเชื่อได้ทันทีว่ามันโดนคนใจร้ายคนนั้นยิงตายแล้วแน่ ๆ พวกเราพากันสาปแช่งคนนั้น เราเองก็คิดในใจว่าคนใจร้ายขอให้มรึงโดนยิงตายเหมือนหมาข้างถนน เหมือนที่มรึงทำกับหมากรู นี่เป็นครั้งแรกที่เราโกรธมากถึงขั้นสาปแช่งคน (ปกติเราไม่สาปแช่งใครนะแม่สอนไว้ว่ามันไม่ดี) เราร้องไห้และบอกลูกสาวตัวน้อยว่าไอ้เรียวมันไม่กลับมาแล้วนะ มันกลับมาหาหนูไม่ได้แล้วล่ะ เธอถามว่ามันไปไหน เราเลยบอกว่ามันขึ้นไปอยู่บนฟ้าโน่น ถ้าคิดถึงมันก็ให้มองขึ้นไปบนฟ้ามันอยู่ในก้อนเมฆนั่นแหละ แกยังเล็กก็คงจะงง ๆ แต่ก็ไม่โวยวายอะไร หลังจากนั้นมาพวกเราก็ไม่ได้หาหมาที่ไหนมาเลี้ยงอีกเลยเรากลัวว่ามันจะไม่อยู่กับเราตลอด กลัวมันจะมีอันเป็นไปเหมือนกับไอ้เรียว หมาอันเป็นที่รักของทุกคนในบ้าน

สิ่งที่เราเสียใจอีกอย่างก็คือเราไม่เห็นศพมัน เราอยากเอาศพมันมาฝังไว้ในไร่ของเรา แต่ก็ไม่เจอ
ทุกวันนี้ไอ้คนใจเดรัจฉานคนนั้นยังมีชีวิต และยังเป็นเหมือนเจ้ากรรมนายเวรที่ต้องพัวพันกับครอบครัวเรา

คนไม่ดีทำไมมีชีวิตอยู่ อยู่อย่างไม่ลำบากเสียด้วยซี ทำไมนะ ทำไม???

เรายังระลึกถึงไอ้เรียวเสมอ ชั้นยังรักและคิดถึงแกเสมอนะ ไอ้เรียว....

โปรดติดตาม... เรื่อง หมา หมา ของหมาอีกตัวหนึ่งนะคะ แล้วจะหาเวลามาเล่าให้ฟังค่ะ

Create Date : 10 กันยายน 2552

Last Update : 5 พฤษภาคม 2553 13:57:37 น.

11 comments

Counter : 769 Pageviews.

คนปีหมา แวะเข้ามาอ่านเรื่องหมาๆ

ไอ้เรียวถ้ามันรู้ มันคงดีใจมากมายแน่
ที่เรื่องราวของมันได้มีคนเอามาลง blog

ปานนี้ไอ้เรียวคงวิ่งเล่นอยู่บนสวรรค์แล้วล่ะ

โดย: merf1970

วันที่: 10 กันยายน 2552 เวลา:21:13:07 น.

ในวงการหมา ยังมีการกลั่นแกล้งกันอีก

^^

โดย: โสดในซอย

วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:16:54:35 น.

น่าฉงฉานน้องเรียว.....ใจร้าย...ยิงกันได้ลงคอ....

แล้วที่มาขอซื้อเนี่ย...จะซื้อไปเป็นเป้ากระสุนใช่ไม๊....

จิตใจทำด้วยอะไร...ช่างร้ายยยยยยเหลือ......

หมาผมก็เคยโดน....

มันกัดหลานคนข้างบ้าน...แต่ผมว่าหมาผมไม่ผิด...เด็กมาแกล้งหมา
แล้วหมาทนไม่ได้เลยกัดไป...
เขามาขอหมา...จะเอาไปยิงทิ้ง
ทางบ้านผมไม่ให้...แต่จ่ายค่ารักษาพยาบาลไปให้แทน

สงสัยยังผูกใจเจ็บ....
ไม่ก็วันหมาผมโดนยาเบื่อ....
พาไปรักษาก็ไม่ทัน....ตาย...
แม่ร้องไห้ใหญ่เลย...ตอนนี้ก็ฝังมันไว้ข้างบ้าน...ฝั่งเดียวกะบ้านคู่อริ....

ทำนองว่า...ให้ผีหมาไปล้างแค้น....

โดย: นายรถซุง

วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:8:50:13 น.

มาทางฟ้า ก็กลับขึ้นฟ้า

ที่บ้านมีตัวนึง มีคนให้มาก็เลี้ยงอย่างดี มีครั้งนึงจ้างคนมาตัดหญ้าที่บ้าน แต่มาประจำ พอดีต้องไปธุระก็ออกไปแป๊ปนึงซัก2ชั่วโมง กลับมาหมาหาย ถามคนตัดหญ้าก็บอกไม่เห็น

แต่คิดว่าเค้าฆ่าหมาแน่ๆ เพราะเจ้ามอมมันเห่าเค้าตลอด จากนั้นเลยเลิกให้เค้ามาตัดหญ้า

ต่อมาเสี้ยงหมาชุดใหม่ ไปขุดกระดูกมาจากไหนไม่รู้(ส่วนปากหมา กรามฟัน) แต่ดูขนาดน่าจะใช่เจ้ามอม

เสียดายมันมากเพราะมันฉลาดจริงๆ

โดย: ก้าวไปตามใจฝัน

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:15:22:19 น.

ต๊ะเอ๋ๆ Brithday นะจ๊ะ ^_^

[url=//comment-thai.com/pimp_glitter_14095.html][img]//comment-thai.com/photo/14095.gif[/img][/url]
[url=//comment-thai.com/pimp_glitter_14095.html]> กดเบาๆนะจ๊ะ <[/url]

โดย: เชียงคำ

วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:6:31:51 น.

ต๊ะเอ๋ๆ Brithday นะจ๊ะ ^_^

โดย: เชียงคำ

วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:7:35:07 น.

กำลังอยากจะเลี้ยงน้องหมา
เหมือนกันค่ะ
อยากมีเพื่อนเล่น

โดย: โสดในซอย

วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:9:15:44 น.

แวะมา ทักทายคะ
เข้าใจ ถึงความรู้สึก ของคน รักมะหมา เหมือนกัน

โดย: เจ้าสาวมอมแมม

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:12:53:33 น.

เข้ามาเห็นใจคนรักหมาคับ

โดย: จำปาดะ ณ สะเดา

วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:21:05:01 น.

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ ยิ่งโดนคนใจร้ายทำแบบนี้ ยิ่งน่าสงสารไอ้เรียว

เมื่อสี่ปีที่แล้ว เจ้าดุ๊กดิ๊ก เป็นหมาตัวแรกที่ ที่บ้านเอามาเลี้ยงกัน โดนรถชน หน้าบ้าน ปกติจะไม่ให้ออกจากบ้าน แต่วันนั้นมีคนมาหาแล้วเปิดบ้านทิ้งไว้ ภาพแรกที่เห็น นี่แบบตกใจแล้วก็คิดไม่ถึง มันรู้สึกแย่มาก ๆ พี่สาวกับเราเลยอุ้มไปหาหมอ

ตอนนั่งในรถ รู้สึกว่าเจ้าดุ๊กดิ๊ก มันมองเราแล้วเหมือนอยากบอกเราว่า ยังไม่อยากไปเลยอ่ะ รู้สึกตามันสื่อแบบนี้จริง ๆ พอไปถึง
หมอ เค้าบอกว่า มันเสียแล้วค่ะ

พี่สาวร้องไห้ลั่นโรงหมอเลย เราก็พลอยร้องไห้ไปด้วย ก็เอากลับมาฝังที่บ้าน ค่ะ

แล้วตอนนี้ ไม่รู้พี่สาวคิดงัย เอามาเลี้ยง
ห้าตัวเลยตอนนี้ เพิ่งโดนอุ้ม ไปหนึ่งตัว ตัวมันเล็กค่ะ แล้วตอนนี้ เจ้าลิลลี่ ก็ ตาปูด สงสัยเอามือไปเกา เฮ้อ เห็นแล้ว น่าสงสาร สรุปถ้าใครจะเลี้ยง ต้องเอาใจใส่มันมาก ๆ เลยค่ะ

เข้ามาสวัสดี รู้มั้ยใครเอ่ย

โดย: ริกบี้ IP: 117.47.229.28 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:26:02 น.

โพดไม่ได้ขี้คุยนะ แค่ถ้าเกิดเป็นคนพี่เคนชิดซ้ายตกกระป๋องแน่นอน อิอิอิ แง๊วววว

โดย: ข้าวโพดแมวติสต์แตก

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:26:36 น.