ใช้ชัวิตนอกกรอบ พักผ่อนตามอัธยาศัยตัวเอง
blog นี้เอาง่ายๆ ไม่เล่นกราฟิค ไม่มีรูปนะครับ เพราะว่าเน็ทที่ผมเล่นเนี่ยแค่ 56 kbs. ของ tot แบบว่าฟรีน่ะครับ นี่ก็ทำที่แม่ฮ่องสอน และคอมที่ใช้ทำก็ของพี่สาวชื่อพี่เป๊อะ เอาไว้กลับไปแล้ว จะแก้ไขใหม่ให้สวยๆ เหมือนเดิมนะครับ
ผมได้มีโอกาสได้หยุดติดต่อกันเป็นเวลานานๆ ปีนึกก็จะมีแบบนี้ครั้งนึง ก็หยุดตั้งแต่ 20 เมษา - 7 พฤษภา 10 กว่าวัน ไม่คิดเหมือนกันว่าจะได้ไปไหนมาไหนเลยเถิดถึงขนาดนี้ เริ่มจากวันที่ 20 เมษา เดินทางกลับภูมิลำเนา วันที่ 21 เมษา ไปเกาะเกร็ด ล่องเรือรอบเกาะ ไปกับพ่อ แม่ พี่สาว และสองเซียนอภินิหาร วันที่ 22 เมษา ไปโรงเรียนโตโยต้า และบางแสน พาเด็กๆ ไปเล่นน้ำทะเล อาบแดดให้ผิวเป็นสีแทน ซึ่งจริงๆ มันดำเป็นทุนอยู่แล้ว จะได้เป็นข้ออ้างได้ว่า ดำเพราะไปเล่นน้ำทะเล วันที่ 23 เมษา พาน้องๆ ที่ทำงานไปเที่ยวค่ายทหาร พัน 2 รอ. วันที่ 24 เมษา ไปดูโอทำแล็บ แล้วก็ไปดูหนังเรื่อง เมล์นรก หมวยยกล้อ วันที่ 25 เมษา ไม่ได้ไปไหน อยู่บ้านเฉยๆ วันที่ 26 เมษา น้องโอหลอกพาไปเที่ยว Dream world มันส์มากกกกก แต่เป็นโอนะ ไม่ใช่ผม หุ หุ หุ วันที่ 27 เมษา ก็โบกรถตู้ขึ้นเชียงใหม่ตอนเที่ยงๆ วันที่ 28 เมษา ไป อ.แม่แตง น้องสาวหมั้น ก้ไปช่วยงาน ทำได้ดีสุดก็แค่ถ่ายรูปให้ วันที่ 29 เมษา ตอนเที่ยงๆ ก็โบกรถขึ้นแม่ฮ่องสอน แวะกินข้าวซอยร้านน้องเบียร์ ที่ปาย เป็นร้านที่พี่เป๊อะชอบกินสมัยแกทำงานที่นี่ วันที่ 30 เมษา วนเวียน เดินไปเดินมา ขับรถไปแบบไร้จุดหมายที่แน่นอน ไปเรื่อยๆ อยากแวะไหนก็แวะ เริ่มจากเช้ากินข้าวแกงเขียวหวาน ร้านข้าวแกงราชบุรี(มาเหนือแท้ๆ กินอาหารราชบุรี) แต่อร่อยเด็ด เผ็ดได้ใจมาก แล้วก้ไปร้าน coffee morning ไปซื้อ Post card ส่งหาชาวบ้าน แล้วก็กินกาแฟ เพราะร้านเค้ามีแต่กาแฟ ไม่มีชาเขียวเราขาย ได้หนังสือดีดีไป 1 เล่ม ขับรถหาที่เงียบๆ อ่าน ได้ที่เหมาะตรงริมหนองจองคำ อ่านไปเรื่อยๆ ก็มีเด็กชายสมศักดิ์ มาช่วยแก้เหงา สมศักดิ์ เป็นเด็กเรียน ป.1 การที่ได้คุยกะเด็กผมสนุกมาก แต่ไม่ชอบใจตรงมันเรียกว่าว่า "ลุง" (เรียกพี่ได้หมายยยย.....) ต้องเอาลูกอมยัดให้ 1 เม็ด เรียกพี่ตลอดศกเลย สมศักดิ์เป็นเด็กที่มีชีวิตที่น่าสนใจ ตอบไม่ค่อยอยู่กะร่องกะรอย ถามว่าแม่พ่ออยู่ไหน บอกแม่ตายแล้ว คตุยไปคุยมา แม่ยังไม่ตาย กว่าจะรู้เรื่องเล่นเราเสียน้ำโค้กไป 1 แก้ว ถึงคุยกันรู้เรื่อง สรุปว่า สมศักดิ์ ไม่มีชื่อเล่น แม่เป็นเบาหวาน เพราะกินน้ำตาลมาก ก่อนตาย พามาฝากอยู่วัดจองคำ ส่วนพ่อ เมาทุกวัน อยู่วัด เรียนที่วัด กินที่วัด ไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ผมชอบ ดูแล้วเค้าน่าจะเป็นคนใช้เงินเป็น ผมให้เงินไป 30 บาท บอกว่าให้ไปซื้อโค้กกระป๋อง 2 กระป๋อง แบ่งกันคนละกระป๋อง เหลือเงินทอนเท่าไหร่ลุงให้หมด.... หายไปพักนึง ได้โค้กมา 1 แก้ว น้ำเขียว 1 แก้ว แล้วบอกว่า ซื้อเป็นกระป๋องมันแพง กินเป็นแก้วนี่แหละถูกดี แล้วเงินที่เหลือล่ะ "ก็ลุงบอกว่าเหลือเท่าไหร่ก็ให้ผม" ดูมัน..... อ้าว แล้วทำไมไม่เอาโค้กมา 2 แก้ว มันบอก "ก็ผมชอบน้ำโค้ก แต่อยากกินน้ำเขียวด้วย ลุงกินน้ำเขียวครึ่งแก้วพอ ที่เหลือเดี๋ยวลุงก็แบ่งให้ผม" 2 ดอก โดนมันไปเต็มๆ แต่ผมไม่โกรธนะที่โดนเด็กหลอก สะใจดี ผมว่าเด็กอย่างนี้แหละ ถึงจะเอาตัวรอดในสังคมปัจจุบันได้ ส่วนไอ้คนอย่างผมนี่แหละ ที่เอาตัวไม่รอด ขนาดเด็กแค่ ป.1 ยังโดนมันหลอกได้ ฮ้วย..... ก่อนจาก มันชวนผมไปกดไรสักอย่าง แล้วจะได้ถุงยางมา ถามมันว่าจะเอาไปทำไรถุงยาง มันบอกเอามาใส่ ลื่นดี ไอ้นี่ทะลึ่งแล้ว หรือมันคิดจะมาล่วงละเมิดทางเพศผม ? สมศักดิ์ เราคงต้องแยกทางกันไปแล้ว ก่อนจากได้เทศสอนมันไป 2 ดอก สมศักดิ์ยกมือสาธุ แล้วเรา 2 คนก็แยกทางกัน ท้านสุด มันตะโกนถามว่า จะเจอกันอีกไหน.... นั่นไง มันคิดอย่างนั้นกะผมแน่ๆ หุ หุ หุ (สมศักดิ์ เด็กนรก) ต่อจากนั้นผมก็ไปนั้งพักกินน้ำที่ร้าน cross road เป็นร้านขายเหล้า เบียร์ บรรยากาศน่านั่งมาก ผมติดใจตั้งแต่เมื่อคืน ฝรั่งเยอะ เห็นแล้วเป็นกังวลในใจเป็นอย่างยิ่ง กลัวมนุษย์ฝรั้งจะมาชวนคุย หรือถามโน่นถามนี่ แค่คิดในใจยังไม่ทันไร ฟ้าก็ประทานมา 1 ตัว เรายิ้มด้วยมารยาทเจ้าของประเทศ แต่แหม่มแกส่งภาษามาไม่เกรงใจเจ้าของประเทศเลย คุยกันเมื่อยมือ สรุปว่า แหม่มมาจากแคนาดา ชอบ avril เหมือนผม เลยคุยกันได้ แต่ขอโทษนะที่ผมจำชื่อแหม่มไม่ได้ เอาเป็นว่า เค้าชื่อแหม่มแล้วกัน ชื่อเค้ามันยาว หรือผมฟังรู้เรื่องน่าจะเป็นได้ คุยได้พักเดียว โชคดีมากๆ มีระฆังมาช่วยไว้ทัน พี่เป๊อะโทรหา เลยได้จังหวะลาจากแหม่มกระปิ แหม่มมาคนเดียว เพื่อนแกล่วงหน้าไปปายก่อนหน้านั้นแล้วหลายวัน แต่แกยังไม่ไป ฟังดูจับใจความได้ไร คาม คาม น่าจะ อยู่รอจตุคามฯ คงนัดใครไว้ว่าจะเอามาให้ละมั้ง.... เข้าเรื่องวันนี้ต่อ กินน้ำเปล่าไปขวดนึง อ่านหนังสือไป ถ่ายรูปไป ในร้านมีผมเป็นลูกค้าคนเดียว สบายใจจริงๆ ไม่มีมนุษย์ฝรั้ง อารมณ์อยากกินอาหารเหนือขึ้นมา เลยสั่งผัดไทกุ้งสดมาสนอง 1 จาก เยอะมากๆ อิ่มแล้ว ตบด้วยชาเขียวขวดน้อย แล้วก็เดินกลับบ้าน มาเล่นเน็ทเนี่ยแหละครับ ต่อไปคือโปรแกรมอนาคต ที่วางไว้คร่าวๆ วันที่ 1 พฤษภา ตี 5 ไปรับเพื่อนที่หลอกชวนมาเที่ยว ขึ้นมาจากลำปาง ให้น้านิลพอมีแรง ตอนบ่ายๆ จะชวนไป อ.ปาย วันที่ 2 พฤษภา เที่ยว พักผ่อยที่ อ.ปาย วันที่ 3 พฤษภา กลับเข้าเชียงใหม่ตอนเช้า บ่ายก็แวะไปไหว้แม่เพื่อนที่แม่ริม แวะเอาเสื้อไปให้พี่ชายที่วิทยุการบิน ค่ำๆ ก็กลับบางกอก วันที่ 4 พฤษภา ตอนเย็นๆ เดินทางไปเขื่อนจุฬาภรณ์ จ.ชัยภูมิ กับที่บ้านน้องโอ พาแม่กับผังบุ้งไปด้วย วันที่ 7 พฤษภา ตอนสี่ทุ่มครึ่ง นั่งเครื่อง(ยนต์ดีเซลรางปรับอากาศ) กลับบุรีรัมย์เปอร์
เฮ้ย.... ผมไม่ได้รู้สึกเหนื่อย เบื่อ หรืออะไรเลยนะ เพราะอยากลองใช้ชีวิตนอกกรอบแบบนี้จริงๆ บ้างสักครั้งในชีวิต หนึ่งปีก็มีสิบกว่าวันนี่แหละที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบของกฏหมายเท่านั้น ไปไหนมาไหน ขับรถเปิดไปใส่หมวกทุกครั้ง อย่าโกรธพี่นะน้องโอที่พี่มาเที่ยวคนเดียวแบบนี้
แค่นี้ก่อน แล้วจะหาโอกาสแวะมาเล่าว่าแต่ละวันเจออะไรมามั่ง .... ฝากบล็อกเหมือนเดิมนะครับพี่น้อง
Create Date : 30 เมษายน 2550 |
|
57 comments |
Last Update : 17 ธันวาคม 2550 16:51:49 น. |
Counter : 1064 Pageviews. |
|
|
|