เวียงจันทร์ หนองคาย&อุดรฯ ตอน 1

ทริปนี้เมื่อปลายปีที่ผ่านมาคะ ไปกับน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกะสามีเขา แล้วก็พี่ที่ทำงานเก่าของน้องเขาอีกสองคน อ่ะนะ ส่วนเกินเห็นๆ แต่ก็จะไปอ่ะ อะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้ว ไปกันๆ และตลอดทริปเราได้อาศัยนอนบ้านเพื่อนของน้องเขาที่หนองคาย 2 คืนและบ้านของพี่ที่ไปด้วยที่อุดรฯอีก 3 คืนคะ ประหยัดโข อิอิ ไม่มีค่าที่พักสักกะบาท แถมน้องเขยเอารถยนต์ส่วนตัวไปอีก อ่ะ สบายๆคะ อยากจอด อยากแวะ อยากไปไหนก็ตามแต่เจ้าของรถและเพื่อนร่วมทางคะ(โน คอมเม้นท์ แบบว่าอาศัยเขามา ต้องเจียมเนื้อเจียมตัว สงบปากสงบคำไว้)

นัดออกเดินทางกัน 8 โมงเช้าที่บ้านน้องย่านรังสิต แต่อย่าไปซีเรียสเรื่องเวลามากนัก เพราะกว่าจะให้ล้อรถได้วิ่งฉิวกันจริงๆก็ปาเข้าไป 10 โมงแล้วละคะ และแล้วเราทั้งหมดก็ถึงหนองคายกันตอน 4โมงเย็นนิดๆ แต่เพื่อนน้องยังอยู่ฝั่งลาวอยู่เลย เขาก็บอกให้ขับรถเที่ยวกันไปก่อน อ่ะนะ ก็ในเมื่อเจ้าบ้านยังไม่พร้อม เราก็ต้องว่าตามนั้น ขับรถวนๆเที่ยวๆแบบมั่วๆไป แต่แอบให้เพื่อนเซอร์ไพร์สเล่นด้วยการวนเวียนไปตามหาที่ซุกหัวนอน(บ้านเพื่อนน้องนั่นแหละคะ) 55 แล้วก็เจอจริงๆ เพียงแต่ยังไม่กล้าเข้าไป เพราะใครจะกล้าเข้าไปละคะ ในเมื่อไม่ใช่โรงแรม มันต้องมีไกด์นำไปคะ เลยได้แต่รอๆๆๆๆ และแอบไปเลาะเลียบฝั่งโขงมาได้ภาพอย่างที่เห็นนี่ละคะ


น้ำน้อยจังแฮะ นึกในใจเพราะลงไปเห็นสันทรายที่โผล่พ้นน้ำมา ดูๆไปแล้วยาวเป็นกิโลเลย พอพระอาทิตย์ตกดิน เราก็ได้ที่ซุกหัวนอนกันเป็นอย่างดี ก่อนที่เจ้าบ้านที่น่ารักจะพาไปเลี้ยงจิ้มจุ่มเป็นอาหารเย็น แล้วก็ต่อด้วยขับรถชมเมืองหนองคายยามค่ำคืนกันต่ออีกนิด เสร็จแล้วก็กลับมานอนพักเอาแรง เพราะพรุ่งนี้เช้าเราจะข้ามไปฝั่งลาวกันคะ


อีกรูปละกันนะ ที่เห็นอยู่ลิบๆนั่นก็สะพานมิตรภาพไทยลาว ที่เราจะข้ามกันไปพรุ่งนี้คะ เจ้าบอลเจ้าของบ้านที่เราไปอาศัยรับหน้าที่ไกด์และเป็นคนเดินเรื่องเอกสารต่างๆพร้อมทั้งอำนวยความสะดวกให้พวกเราเป็นอย่างดี ซาบซึ้งจริงๆคร้าบคุณน้อง เพราะไปถึงด่านพี่ๆก็ได้แต่นั่งรอในรถตากแอร์อย่างสบายใจ โดยได้แต่นั่งมองและส่งกำลังใจไปให้

ตอนข้ามสะพานที่ตรงกลางมีรางรถไฟแล้วนะคะ และก็ได้ข่าวว่าเพิ่งเปิดใช้ได้เมื่อไม่นานมานี้เอง ถ้าจำไม่ผิดก็เดือนพฤษภาที่ผ่านมา เป็นการเดินทางออกนอกประเทศที่รวดเร็วดีจังโดยใช้พาสปอร์ตครั้งแรกด้วย เย้ๆๆๆดีใจได้มาเปิดซิง(พาสปอร์ต)ที่ลาว อันนี้เจ้าบอลมันแซวมาคะ มันน่าจริงๆ แล้วก็มีเรื่องเล่าคะ ว่าถ้าใครกลั้นหายใจได้ตลอดของการข้ามสะพาน อธิษฐานขออะไรแล้วจะสมปรารถนาด้วย แต่ลองกันแล้วทุกคน ไม่มีใครสามารถกลั้นหายใจได้นานขนาดนั้นสักคน อิอิ พื้นที่ปอดมันน้อยอ่ะคะ

ด่านแรกที่เข้ามาถึงเจอกับดิวตี้ฟรีคะ อ่ะนะ ก็ไปชมกันหน่อยว่ามีอะไรบ้าง เพราะขากลับเราจะแวะไม่ทัน เนื่องจากร้านค้าเขาปิดกันเร็วมาก นั่นคือสี่โมงเย็น(รีบไปไหนกันนะ) ก็ได้ติดมือกันคนละนิดละหน่อย ไปต่อกันคะ จุดหมายของเราคือ "เวียงจันทร์" ซึ่งเป็นเมืองหลวงเก่าของลาว นั่งรถไปไม่ไกลนะคะ ประมาณ ยี่สิบกว่ากิโลเราก็ถึงนครหลวงเก่าที่มีสถาปัตยกรรมสวยๆเก่าๆควรค่าแก่การอนุรักษ์สืบสานไว้มากมาย ตึกบางตึก ยังมีปล่อยให้ร้างอยู่เลยคะ เสียดายจัง

ที่แรกที่ไปคือก็ที่นี่คะ หอคำ เป็นอะไรแล้วนะ จำไม่ได้รู้แต่ว่าสวยคะ ตึกสวยและบริเวณใกล้เคียงก็ยังมีวัดเก่าๆให้เราไปเยี่ยมชมกันอีกสองวัด ไปดูวัดลาวกันดีกว่าคะ


อีกวัดนึงก็แค่ข้ามถนนมาฝั่งตรงข้ามกัน วัดนี้เคยเป็นอารามหลวงเก่าคะ และข้างในโบสถ์ก็มีวัตถุโบราณเก็บไว้ให้ชมกันด้วย คนก็เยอะกว่าวัดแรก แต่ตัวจขบ.เองกลับชอบวัดข้างบนมากกว่า เพราะความเก่ารึเปล่าไม่แน่ใจ แต่โดยรวมแล้วชอบมากกว่าคะ ไปดูคะว่าวัดไหนสวยกว่ากัน

ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ๆในการถ่ายรูปและนั่งพักชื่นชมบรรยากาศ ก่อนจะออกมาขึ้นรถชมเมืองกัน ว่าแต่หิวแล้วสิ หาไรกินกันดีกว่าเนอะ แต่ไปลาวไม่ได้กินอาหารลาวคะ เรากลับไปกินอาหารเวียตนามกันแทนอ่ะ แล้วจขบก็ดันไปติดใจ"บ่อบุ๋น"(ขนมจีนทรงเครื่อง)เข้าอย่างจัง อะไรๆก็จำไม่ได้ ยกเว้นเรื่องกินอ่ะ ขอให้บอก อิอิ จำแม่นนักหนา เสียดายด้วยความหิว เลยสวาปามไปแบบลืมให้ช่างภาพกดเก็บไว้เป็นบุญตา ว่าของอร่อยมันเป็นแบบนี้นี่เอง

จบเรื่องกิน ก็ไปเดินชิวๆกันต่อแถวๆในเมืองที่บรรยากาศและหน้าตาคล้ายๆถนนในบ้านเรา สมัยเมื่อสัก 20-30 ปีที่แล้วกัน


และไฮไลท์ที่ใครมาเวียงจันทร์ต้องมาคะ ไม่มาก็แสดงว่ามาไม่ถึงเวียงจันทร์ นั่นก็คือ แท๊นๆๆแท้น "ประตูชัย"คะ สวยงามยิ่งใหญ่สมชื่อประตูชัยจริงๆ อ้อ เดินขึ้นไปชมข้างบนกันได้นะคะ ข้างในมีร้านขายของด้วยละส่วนมากที่ขายก็จะเป็นเสื้อยืดที่มีตัวหนังสือลาวหรือธงชาติลาวคะ และแล้วก็ได้ใช้เงินสักที อิอิ


ลงมาแชะรูปกันพอสมควร ถ่ายจนไม่รู้จะถ่ายอะไร แอ๊คท่าไหนกันแล้ว เราก็เจอเหยื่อหน้าใสปิ๊ง ชาวลาวแท้ๆ จึงไม่พลาดขอเก็บรูปไว้เป็นที่ระลึกกันหน่อย ตัวจขบ.ชื่นชอบการแต่งกายของหญิงสาวชาวลาวเอามากๆ ถึงขนาดที่ว่าแวะที่ไหนเป็นต้องขอเข้าไปดูผ้านุ่งผ้าถุงเป็นอันดับแรก แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ติดมือมาอ่ะ เพราะไอ้ที่ชอบก็แพงไม่ใช่เล่น ส่วนที่ไม่ชอบก็ไม่ถูกใจเลย และผ้าที่นี่เขาก็ไม่เย็บสำเร็จรูปออกมาวางชายเหมือนบ้านเราด้วย ถามคนขายไป ก็ได้คำตอบกลับมาว่า ก็รูปร่างคนเราไม่เหมือนกันอ่ะ จะมาเย็บแบบนั้นได้อย่างไร อ่ะอ้าว!!!!เหรอ ไม่รู้นี่ เห็นเมืองไทยเขาก็เย็บกันได้ เอามาพันๆหน่อยก็ใช้ได้แล้ว

สุดท้ายที่เราไปกันก็คือพระธาตุหลวง(เอ๊ ใช่ป่าวน๊า จำชื่อผิดรึเปล่าไม่รู้ สมองปลาทองก็งี้แหละคะ อย่าว่ากันนะ) สีทองอร่ามจริงๆ ยิ่งได้แสงพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ส่องมากระทบด้วยแล้วยิ่งสวยไปกันใหญ่ เลยเลือกรูปนี้มาให้ดูกันคะ ไม่รู้โรคจิตอะไรนะ จขบ.เนี่ยไม่ชอบแอ๊คท่าถ่ายรูป แต่จะชอบรูปที่ถ่ายแบบไม่ทันตั้งตัว ไม่บอกล่วงหน้าแบบนี้มากกว่า มันดูธรรมชาติๆดีละ


เราอยู่แถวนั้นจนพระอาทิตย์ตกดิน จึงค่อยขึ้นรถก่อนกลับ นายบอลไกด์สมัครเล่น ไล่น้องชายที่หนีบมาด้วยให้ไปซื้อขนมปังฝรั่งเศส"ปาเต๊ะ"ที่ขึ้นชื่อของลาวมาให้พวกเรากินรองท้องกันในรถก่อนกลับหนองคายด้วย เจ้าขนมปังที่ว่านั่นมันมีสองแบบนะคะ คือแบบแข็งดั้งเดิม และแบบนิ่มคะ แต่เจ้าน้อยน้องชายสุดท้องของเรา คงเห็นว่าพี่ๆฟันฟางยังดีอยู่ ก็เลยเลือกแบบแข็งมาให้บริหารฟันและเหงือกกัน รสชาติไม่เลวนะคะ อร่อยเลยละ รึว่าหิวก็ไม่รู้ แอบสังเกตคะว่าทั้งที่ลาว หนอง คายและอุดรฯที่เราไปกันนั้น อาหารเกือบทุกอย่างจะมีหมูยอเป็นส่วนประกอบหลักเลยอ่ะ ไม่รู้ทำไม แต่ก็อร่อยดีเหมือนกัน ได้เวลากลับกันแล้วคะ ลากันด้วยภาพด่านตรวจคนเข้าเมืองละกันเนอะ ขาไปลืมแชะอ่ะ ช่างภาพมานึกได้เอาตอนขากลับแย้วว


แล้วจะพยายามมาต่อตอนสองภายในเร็ววันคะ ถ้าทำได้นะ ช่วงนี้งานยุ่งมั่กๆเหนื่อยสุดๆคะ
แต่รับรองว่า ไม่ปล่อยให้รอนานหรอกคะ ก็คนมันขี้โม้อ่ะ

Create Date : 13 มิถุนายน 2552		2 comments
Last Update : 15 กรกฎาคม 2552 20:22:15 น.
Counter : 1842 Pageviews.
Share Tweet