หายไวๆนะจ้ะน้องแก้มคนเก่ง

น้องแก้มหายไว ๆๆ นะคะ แม่น้ำทำ Present น่ารักมากจ่ะ ชอบ ๆๆ

น่ารักที่สุ้ดดดดดดดดดดดดดด

หายไวๆ นะคะ

อ่านที่คุณน้ำเขียนแล้วน้ำตาซึมเลย เข้าใจดีทุกอย่างที่คุณน้ำเขียน ลูกเป็นอะไรนิดหน่อย ถ้าเราเป็นแทนได้อยากจะทำเดี๋ยวนั้นเลย

แต่ชีวิตก็คือชีวิตเนอะ บางทีคิดกลับอีกมุมอย่างเรื่องหกล้ม ให้เขาได้เรียนรู้เองบ้าง ล้มเองบ้าง เดี๋ยวก็ลุกได้เอง หรือเรื่องเป็นหวัด เขาว่าหวัดนะมีตั้ง200กว่าชนิด พอเป็นชนิดนี้แล้วก็จะมีภูมิคุ้มกัน ไม่กลับมาเป็นอีก

มาคุณน้ำเรามาซื้อล๊อตเตอรี่กันทุกงวดดีกว่า เผื่อถูกรางวัลที่ 1 ลาออกจากงานมาทำอาชีพแม่บ้านดูแลลูกดีกว่า อิอิ

อ่านแล้วจะร้องไห้ตาม ..วันก่อนที่พวกเราไปปั้นเกี้ยวที่บ้านพี่เอ๋ สิ่งหนึ่งที่พี่เอ๋ตัดสินใจลาออกมาเลี้ยงลูกเองก็มีปัญหาคล้ายๆกันแต่สิ่งที่ส่งผลกระทบมาถึงปัจจุบันคือลูกคนโตเป็นภูมิแพ้ อื่ม..เห็นใจแม่น้ำนะลูกเป็นทั้งแก้วตาดวงใจ อะไรๆไม่ดี ก็ไม่อยากให้เกิดให้เป็น ....สู้ๆ นะค่ะ

ซึ้งจริงๆเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอ น้องแก้มจ๋ารักพ่อกับแม่มากๆนะจ้ะ

ซึ้งจริงๆเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอ น้องแก้มจ๋ารักพ่อกับแม่มากๆนะจ้ะ

เจ็บปวดใจมากครับ เห็นหน้าลูกตัวเองที่แก้มมีรอยแผลเหมือนโดนกระแทก + เขียวช้ำอย่างมาก ไปซื้อนมเย็นวันนั้น แก้มเงียบมากไม่เล่นกับปะป๊าเลย เงียบแบบไม่เคยเป็นมาก่อนสภาพเหมือนเล่นมาทั้งวัน T_T ลูกต้องเข้มแข็งนะลูกนะ ปะป๊ารักลูกนะ

นี่แหละคือสิ่งที่พ่อและแม่กังวลมากที่สุด เข้าใจความรู้สึกของแม่น้องแก้มใสน้ะค้ะ ขนาดแม่น้องข้าวหอมให้คุณยายเลี้ยงยังอยากกลับไปดูลูกตลอดเวลาเลยไม่ใช่ไม่ไว้ใจคุณยายน้ะแต่ด้วยความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่อยากดูอยากเห็นลูกตลอดเวลา สู้ๆ น้ะแม่น้องแก้มใส แม่น้องข้าวหอมเป็นกำลังใจให้

น่าสงสารน้องแก้มจังค่ะหายไวไวน่ะค่ะ
เพลงเหมือนที่เปิดให้น้องฟ้าใสฟังเลยค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แล้ววันหลังจะแวะมาทักทายใหม่นะค่ะ

หายไวไวนะคะ เด็กๆไม่สบายเนี่ยน่าสงสารจังเลย เดียวชอบเพลงนี้เหมือนกันคะ

หายไวๆๆ..น่ะจ๊ะ เจ้าแก้มคนเก่ง....เป็นห่วงเจ้าแก้มจังเลย.....สู้ๆๆๆๆๆน่ะจ๊ะคนดี......

จะบอกว่าไงดี...ล่ะ แม่น้องแก้ม
เพราะเราเองก็ไม่ได้เลี้ยงลูกเองต้องไปทำงานเหมือนกัน
เราเข้าใจนะว่าการฝากให้คนอื่นดูแล อาจจะเลี้ยงได้ไม่ 100% แต่สำหรับชีวิตคนเรา
ก็มีทางเลือกไม่มากเนอะ
คงได้แต่บอกลูกไปว่า...อดทนนะลูก ความอดทนจะทำให้หนูแก้มแข็งแกร่งในวันข้างหน้า
ส่วนยูริเอง ถึงแม้ว่าจะเลี้ยงแบบประคบประหงมเกินไปก็เครียดน้า...
เพราะในวันข้างหน้าเค้าอาจจะไม่มีแรงไปต่อสู้กับโลกภายนอกที่น่ากลัวกว่านี้ก็ได้...
เอาน่า...คิดซะว่าในวิฤต มันก็ยังมีเรื่องดีๆ อยู่เสมอนะ

เดี๋ยวก็โตแล้ว...เป็นสาวแม่ก็ไม่ห่วงแล้ว
แต่เราเข้าใจนะตะเอง ช่วงหัดเดิน หรือช่วงเรียนรู้โลกกว้าง อุบัติเหตุก็อยู่รอบตัวแบบนี้แหละ

แต่เราเอาใจจ๊ะ....
ปล.ขอบคุณสำหรับรูปใหญ่เน้อ !!! คริคริ
แถมอีกนิด...แต่เราไม่ค่อยเครียดนะเวลาลูกเจ็บตัวอ่ะ มีแต่ย่าเค้าอ่ะ บ่นทั้งวัน...ชั้นอ่ะเซร็ง..5555+++

รูปที่ไม่ค่อยชัดอ่ะใช้ IP4 กะ BB ถ่ายอ่ะ

ออกงานแต่งไม่กล้าเอากล้องไปเดินถ่ายเด๋วคนในงานเค้าจะคิดว่าเป็นช่างกล้องมืออาชีพ

แล้วเค้าเรียกไปถ่ายรูปหน้างานจนไม่มีเวลากินข้าวอ่ะ 5555+++

เอ้อ...นิด

เสื้อผูกหลังลูกเรายังหลวมอยู่เลยอ่ะ คงใส่จนสองขวบอ่ะ

(>___<)