ฝากเอาไว้

ได้รับ BAG TAG จากคุณความเจ็บปวด มาด้วยความตื่นตระหนก เนื่องจากว่าหลังจากเข้าวงการ bloggang มาประมาณสามเดือน ติดตามอ่านมาพอสมควรก็เพิ่งจะมีครั้งนี้แหละที่ได้รับคำเชิญให้ร่วมทำกิจกรรมสนุกสนุกด้วยกันยังไงก็ขอขอบคุณคุณความเจ็บปวดไว้ด้วยนะครับ

แต่ก็คงต้องขอติดคุณความเจ็บปวด ไว้ก่อนเนื่องจากเกิดความขัดข้องทางเทคนิคบางประการ เอาไว้พร้อมเมื่อไหร่แล้วจะมา BAG TAG ให้ได้อ่านกัน

กลับมาที่เรืองที่จั่วหัวไว้บ้างดีกว่าเนื่องจากว่าเมื่อวานนี้เพิ่งได้ไอ้นี่มาครับ



เป็น DVD Boxset บันทึกการแสดงสดแก้คิดถึง และเรื่องราวบนแผ่นไม้ ของตัวโน๊ตอารมณ์ดี หรือเฉลียงนั้นเอง

กลับบ้านก็รีบเปิดดูด้วยความอิ่มเอม สำหรับแฟนๆ หรือคนรุ่นราวคราวเดียวกันที่เคยติดตามงานก็คงจะเข้าใจความรู้สึกของผมได้ดีนะครับ โดยคอนเสิร์ตแก้คิดถึง 10 กว่าปีเฉลียง แสดงที่ศูนย์วัฒนธรรมตั้งแต่ปี 2537 แนะ ( สิบสามปีแล้วนะเนี่ยวนานโคตร) แต่ยังคงความสนุกสนานและไม่รู้สึกว่าล้าสมัยเลยละ

แต่ที่อยากจะพูดถึงในวันนี้จะเป็นเพลงสุดท้ายของการแสดงที่ เฉลียง จะเล่นเพลงนี้ทุกครั้ง เนื้อเพลงเป็นอย่างนี้ครับ


ด้วยความที่ความขัดแย้งในสังคม บวกกับสภาพอากาศที่ร้อนระอุของทุกวันนี้ ก็อยากจะให้ทุกฝักทุกฝ่ายฟังเพลงนี้และคิดให้ดีก่อนที่จะทำอะไรแล้วกัน คุณนิติพงษ์ ห่อนาค พูดไว้ก่อนจะจบเพลงประมาณว่า "เราอยู่ในโลก สิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกก็คือโลก อยากให้ทุกคนช่วยกันดูแลโลกให้ดี คงไม่ต้องบอกว่าควรทำอะไร เพราะทุกคนก็คงรู้กันดีอยู่แล้วว่าควรทำหรือไม่ควรทำอะไร"

โลกที่เฉลียงพูดถึง จะว่าไปแล้วมันสามารถแทนได้กับทุกอย่างและทุกวงการแหละครับ คือไม่ว่าเราจะทำอะไรให้คิดถึงภาพรวม ส่วนรวม คิดถึงคนรอบข้างให้ดี พยายามให้คนอื่นเดือดร้อนน้อยที่สุดน่าจะเป็นวิธีที่จะทำให้ทุกคนมีความสุขด้วยกันนะครับ หรืออย่างน้อยที่สุดให้เราคิดว่า เราจะเหลือ ท้องทะเลและป่าเขาลำเนาไพร ฟ้าและเมฆและหมอกดาวดวงน้อยใหญ่ แดดที่ยังส่องแสง น้ำบนใบหญ้า ลมที่ยังพัดโชย ให้คนรุ่นต่อๆอย่างไร

อย่างน้อยที่สุด ผมว่าเราทุกคนก็ยังอยากจะเป็นคนที่ยังอยากให้มีอะไรฝากไว้กับคนรุ่นต่อต่อไปนะครับ

ฝากเอาไว้ครับ
คุณตั๊กกี้

Create Date : 03 เมษายน 2550		0 comments
Last Update : 3 เมษายน 2550 11:23:05 น.
Counter : 855 Pageviews.
Share Tweet