...สีแดงชาดปาดปัดพื้นกำแพง

ยามเมื่อแสงดวงเดือนส่องน่าหลงใหล

กลิ่นคาวเลือดเศษเนื้อกระจายไกล

โลหิตไหลเจิ่งนองท่วมทางเดิน

กลอนสีเลือด ภาค 4 มีดเลาะเนื้อ

...โลหะแหลมกรีดแทงลงกลางอก

จิตเวียนวกอาฆาตไม่แปรผัน

สายโลหิตสาดกระเด็นเปรอะทั่วพลัน

งานสร้างสรรค์ศิลป์สีชาดชวนสุขใจ

...ตัดเอ็นขาดกรีดเลาะหนังทั้งมังสา

ควักลูกตาตัดหูทั้งเลื่อยไส

หั่นกระดูกเลาะป่นควักตับไต

ออกมาไว้รวมกองอย่างพร้อมเพรียง

...เปิดกระโหลกควักสมองมาเฉือนสับ

แดงสลับขาวกระดูกไร้สรรพเสียง

จัดเนื้อหนังท้องไส้มาวางเรียง

ประดุจเพียงศิลป์ชิ้นเอกน่ายินยล

...เพราะเคืองแค้นจึงกระทำให้แสนเจ็บ

ไม่อาจเก็บอาฆาตจิตสับสน

จึงเงื้อมีดกรีดเลาะร่างบุคคล

ผู้ทำจนจิตเจ็บให้มลาย 29/10/52

.........................................................................................................

สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยม (หัวเราะ) ช่วงนี้ลงอะไรแบบนี้เรื่อยๆ เหมือนขาด 1, 2 และ 8 ไว้จะมาทยอยลงให้ครบค่ะ

ช่วงนี้คิดกลอนใหม่ไม่ออก สอบ ทำงาน สมองตื้อ...

ภูมิแพ้และน้องหวัดเล่นงาน หวั่นอยู่ว่าพรีเซนต์งานคราวหน้าจะทำเช่นไรดี... ฮา

ด้วยคำกล่าวของท่านอาจารย์ที่ว่า "ถ้าสภาพไม่เต็ม 100 ไม่ต้องลากสังขารมา... (มองหน้าเฟิร์น) ส่วนใครที่คิดจะตากฝนให้ป่วย... อย่าริอาจทำ"

คือ..ทางนี้ไม่ได้อยากตากนะ แต่แบบตอนแรกไม่ตก อาจารย์โทรเข้า รับสาย ยืนคุยในหอ พอออกไปเท่านั้นล่ะ ซู่... แหม่... งามเนอะ

ปวดจิตแท้เหลา... ฮี่ๆๆๆ