...เสียงเปาะแปะสายฝนหล่นเคว้งคว้าง

ดังเคียงข้างยามสงัดลมพัดหนาว

เสียงใบไม้ปลิวปลิดร่วงหล่นกราว

มองดวงดาวก็ไม่เห็นเลยสักดวง

...มองดูพื้นเจิ่งนองด้วยของเหลว

มองดูเปลวไฟลามเลียใหญ่หลวง

มองดูเสียงกรีดร้องคนทั้งปวง

มองดูบ่วงพยาบาทพันผูกใจ

...มีดในมือใยถือไม่ยอมปล่อย

ราวกับคอยคอยใครจากหนไหน

ตามองเหม่อเผลอคิดไปไกลแสนไกล

ยามฝันใฝ่ถึงชีวิตเคยสุขดี

...หากวันนี้ยังเป็นดังวันนั้น

หากว่าพลันลืมตาตื่นแล้วหลบหนี

ภาพโหดร้ายคล้ายปีศาจตามราวี

หากว่ามีใครสักคนปลอบประโลม

...ใครจะรู้ความกดดันที่ได้รับ

ใครจะซับน้ำตาทุกข์ถาโถม

จะมีไหมใครสักคนไม่จู่โจม

จะร้องโอมเพี้ยงแผลในใจเรา

...เมื่อไม่เป็นดังหวังดังที่คิด

ขอชีวิตบุคคลแทนความเหงา

มีดสะบัดกรีดกรายแทนความเศร้า

มือคว้าเอาร่างมนุษย์มาเชือดคอ

...นัยน์ตาคว้างไล่ล่าด้วยโหยหิว

สายลมหวิวกรีดก้องเสียงร้องขอ

สายตากราดสองมือเกรี้ยวอย่ารู้พอ

จงจดจ่อลำนำเลือดตราบจนตาย

.............................................................................................................

บทนี้ไม่ได้ลงวันเวลาที่เขียนไว้ค่ะ ค้นเจอก็แวะมาลงเรื่อยๆ ช่วงนี้สอบด้วยสนุกสนานทีเดียวค่ะ ฮี่ๆๆๆ 

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดี ฝันหวานคืนนี้นะคะ