**เนื้อหาในนี้คงไม่สามารถใช้อ้างอิงอะไรได้นะคะ เพราะเขียนจากฟีล ค่อนข้างกาวค่ะ **

------------------------------------------------------------

หนี้ดอกท้อ

(นิยายแปลจีน ชาย-ชาย 2 เล่มจบ)

ผู้แต่ง ต้าเฟิงกวากั้ว

ผู้แปล อู่เยว่เจียหริน

สำนักพิมพ์ อั่งเปาบุ๊กส์

::

เทพเซียนแนวจิกกัด และใครคู่ใครกันแน่นะ?

ปกสวยอ่ะ

::

หนี้ดอกท้อ งานของต้าเฟิงกวากั้ว รู้จักเรื่องนี้เพราะอ่านป่าท้อสิบหลี่ค่ะ ซึ่งมีกรณีกันว่าผู้แต่งป่าท้อสิบหลี่อิงสไตล์การเขียนของเรื่องนี้ เราอ่านเรื่องนี้ด้วยการจับผิดค่ะ ซึ่งก็พบว่านอกจากสไตล์การเขียนแบบจิกกัดแล้ว เนื้อหาทั้งสองเรื่องไม่ค่อยจะคล้ายกันนะ แง่ม ๆ

สไตล์การเขียนแบบจิกกัดคือยังไง คือลูกเล่นการเขียนแบบหนึ่งค่ะ บางคนเรียกว่าตลกหน้าตาย บางคนบอกว่าตลกหน้านิ่ง หรือตลกร้าย ๆ จิก ๆ หยอก ๆ ให้แสบคันอมยิ้มได้ ขอยกตอนหนึ่งในนิยายหนี้ดอกท้อเพื่อให้เห็นภาพนะคะ...

...เงื่อนไขของเง็กเซียนก็ไม่เลว ลงไปโลกมนุษย์แค่รอบเดียวก็จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเซียนชั้นสูง จริงอยู่ว่าเซียนคือผู้ละซึ่งกิเลส ไม่อยากได้อยากมี แต่นาน ๆ ได้เลื่อนตำแหน่งสักครั้งก็น่าดีใจอยู่เหมือนกัน ข้าถอนหายใจอีกเฮือก 'ก็ได้ แม้ต้องลำบากยากเข็ญ ก็จำต้องข่มความสงสาร ฝืนใจปฏิบัติภารกิจให้สำเร็จ'

ฮา ปากบอกว่าเป็นเซียนละกิเลส แต่ถ้าเลื่อนตำแหน่งก็เลยไปทำก็ได้ 555 ถามว่าคนแต่งจิกกัดใคร ก็จิกกัดอิตาพระเอกนี่ล่ะค่ะ อีกตอนเป็นตอนที่ฮีลงไปอยู่ในโลกมนุษย์แล้ว รอบตัวฮีมีคนยศใหญ่โตมากมาย ฮีก็ฮึดฮัดในใจว่าตัวเองเป็นถึงเซียนต้องมาก้มหัวให้มนุษย์ได้ยังไง สุดท้าย... ก้มหัวให้ด้วยความสุภาพยิ่ง 5555555 น่ารักดีนะคะ การเขียนแบบนี้ทำให้ตัวละครมุ้งมิ้งขึ้นมากเลยค่ะ

นิยายเป็นแนวเทพเซียนค่ะ ตัวเอกของเราเป็นเซียนว่างงานอยู่บนสวรรค์ วัน ๆ ไม่ทำอะไร ลอยไปลอยมา วันหนึ่งมีภารกิจจากเง็กเซียนให้ลงไปขัดขวางความรักของคนอื่น อ่านถึงตรงนี้ตอนแรกคิดเลยว่าสงสัยตัวเอกคงอินเลิฟกับคนใดคนหนึ่งในภารกิจแน่ ๆ แต่ไม่ใช่ค่ะ คู่ของฮีน่ะ...

หลังจากนี้คงต้องสปอยล์มาเต็ม หลังจากที่ต้องลงไปขัดขวางคู่รัก ตัวเอกก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อแยกคนทั้งคู่ค่ะ ทั้งเอาตัวไปแทรก เอาตัวไปเสี่ยงอันตราย อ้าว ไหนเง็กเซียนว่างานนี้สบาย ๆ แต่ทำไมตัวเอกเราช้ำขนาดนี้คะ

ตอนนั้นก็เริ่มเอะใจแล้วค่ะ มันต้องมีอะไรมากกว่าแค่คนแต่งมันมือแกล้งตัวเอกสิ แล้วก็จริง ๆ ค่ะ ภารกิจที่เง็กเซียนมอบให้นั้นที่จริงเพื่อต้องการให้วิญญาณของตัวเอกดับสลาย แต่สาเหตุจะเพราะอะไรนั้นต้องอ่านกันนะคะ 55555 ที่จริงถ้าคนแต่งเขียนออกมาทื่อ ๆ เรื่องนี้จะโศกรันทดมากทีเดียว ทั้งตัวเอกเอง ทั้งคู่รักที่ตัวเอกต้องลงไปขัดขวาง แต่ด้วยเพราะเขียนในแนวจิกกัด โทนเรื่องเลยซอฟท์ลงมาค่ะ แต่ความซอฟท์ทำให้เราดันไม่ค่อยรับรู้ถึงความรู้สึกของตัวละคร(ตัวเอกนั่นล่ะ)ซะนี่ค่ะ อย่างบทท้าย ๆ (ซึ่งเป็นจุดพลิก และดีมาก ๆ) เรากลับรู้สึกถึงความเศร้าของตัวเอกได้อย่างบางเบา ทำให้ตอนที่ตัวเอกตัดสินใจดับดวงวิญญาณตัวเอง (ซึ่งเทียบเท่ากับตัดสินใจฆ่าตัวตาย เรื่องใหญ่เลยนะ) เราถึงกับต้องไปอ่านซ้ำว่า อ้าว ทำไมทำแบบนั้นล่ะ เศร้าตรงไหนนะ อ๋อ เศร้าตรงนี้ เสียใจตรงนี้ ปัญหามาแบบนี้ สุดท้ายเลยต้องทำแบบนี้...

อีกอย่างหนึ่งคือ เหิงเหวินค่ะ เหิงเหวินคือเทพเซียนที่ตำแหน่งสูงกว่าตัวเอกของเรา เป็นเพื่อนเซียนกับตัวเอกค่ะ ด้วยความที่ยศสูงกว่า เหิงเหวินเลยลงมาเที่ยวเล่นดูเพื่อนทำภารกิจที่โลกมนุษย์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เราจะเห็นแง่มุมของเหิงเหวินจากการบรรยายของตัวเอกค่ะ ดังนั้นอารมณ์ความรู้สึกของเหิงเหวินเราจึงสัมผัสได้น้อยมาก (แต่ก็ได้นะคะ แต่ถ้าได้อีกนิดจะดีมาก แฮ่) ทำไมเหิงเหวินต้องทำแบบนั้น ทำไมต้องทำแบบนี้ มีหลายการกระทำของเหิงเหวินที่เรารู้สึกว่าไม่เคลียร์ ถ้าได้เห็นแง่มุมจากตัวเหิงเหวินเองน่าจะดีกว่านี้ค่ะ (จริง ๆ แล้วเราชอบเทพดาวเทียนซูมากกว่านะคะ เราค่อนข้างแพ้ประเด็นใจแปรค่ะ xD)

สิ่งที่ชอบในเรื่อง... แน่นอนว่านอกจากสำนวนการเขียนแล้ว ต้องเป็นความสัมพันธ์(อิรุงตุงนัง)ของเทพเซียนทั้งหลายค่ะ เราเดาอยู่หลายตลบว่าคู่ของตัวเอกคือใคร 5555555 ตอนที่ทำภารกิจขัดขวางคู่รักแล้วมีเพื่อนมาสอดแนมด้วยคือ?? อะไรคะ สามคนปั๋วเมียอ่อ? 555555 ขำการกันซีนของกันและกัน อิตาตัวเอกนี่จะรู้ตัวมั้ยว่าตัวเองทำให้สองสาว(?)หึงกันไปหึงกันมา คิดว่าฮีคงไม่รู้ตัวค่ะเพราะมัวแต่โดนคนเขียนแกล้งอยู่ ฮา ปมใหญ่สุดท้ายของเรื่องก็น่าสนใจดีค่ะ ทำไมเง็กเซียนต้องให้วิญญาณเซียนของตัวเอกดับสูญด้วย ทำไมต้องเป็นตัวเอกที่ต้องมาขัดขวางความรักของคู่รักเค้า และทำไมบทสรุปถึงต้องยอมดับดวงวิญญาณตัวเองแบบนั้น ส่วนที่ประทับใจมาก ๆ คือบทสุดท้ายของเรื่องค่ะ การเขียนถึงภพภูมิต่าง ๆ ของตัวเอก มันดีมากและขำมาก ๆ 555555555555555 คนเขียนยังคงสไตล์ทำร้ายตัวเอกได้อย่างดีเยี่ยม สรุปประโยคเดียวของหนี้ดอกท้อก็คือ ตัวเอกผู้ไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนคนเขียนแกล้งด้วยความสนุกสนานเป็นอย่างยิ่งค่ะ 55555555555555555555555

สรุปเรื่องนี้ ดีค่ะ อ่านได้เรื่อย ปมทุกอย่างค่อนข้างกระจ่าง ตอนสุดท้ายดีมาก ปกสวย ติที่เชิงอรรถที่ว่า 'เป็นชื่อที่คนไทยส่วนใหญ่คุ้นชินกันอยู่แล้ว จึงไม่แปลตำแหน่งเทพ' -*- คืออ ใส่มาเพื่ออ ถ้าจะไม่แปลก็ไม่ต้องดอกจัน(*)ในเนื้อหาให้รกสายตาดีกว่ามั้ยคะ เรามันโรคจิตอ่ะค่ะ เวลาเห็นเครื่องหมาย * ทีไร สายตาก็ต้องไล่ลงล่างสุดเพื่ออ่านเชิงอรรถทุกที เจอเชิงอรรถแบบนี้... ถ้าพี่จะใส่มาก็ไร้ประโยชน์ขนาดนี้ น้องว่าเอาออกไปเลยดีกว่าค่ะ ถถถถถ

.