|
เล่าเรื่องจากการแข่งดนตรีที่ไต้หวัน (2)
". . . การเดินทางรอบนี้ทำให้ผมได้กลับมาอาศัยอยู่ในทวีปเอเชียอีกครั้งหนึ่ง ถึงแม้เป็นเวลาสั้นๆ เพียงสองสัปดาห์ ถือว่าได้กลับมาใกล้บ้านขึ้นอีกนิดแม้ว่าจะไม่ได้กลับประเทศไทยก็ตาม กระผมไม่เคยมาประเทศไต้หวันมาก่อน ประสบการณ์กับประเทศไต้หวันและชาวไต้หวันนั้นมีอยู่บ้างจากชีวิตชาวเมืองกรุงฯ เนื่องจากคุณแม่ส่งไปเรียนภาษาจีนไต้หวันแถวๆ ย่านพระราม 4 เมื่อครั้งยังอยู่ชั้นมัธยมและโบสถ์ที่กระผมไปเป็นประจำที่เมืองไทยนั้นมีสมาชิกชาวไต้หวันร่วมอยู่กันเป็นจำนวนมาก และอีกอย่างคือไต้หวันมักมีข่าวเรื่องสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรชกต่อยกันเป็นประจำ
การได้เดินทางรอบนี้ทำให้กระผมได้ฝึกพูดภาษาจีน ได้ลองชิมอาหารท้องถิ่น ได้สังเกตุชีวิตความเป็นอยู่ของชาวไต้หวัน ได้จ้องมองใคร่ครวญดูโบราณสถานและโบราณวัตถุ ได้ศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของประเทศเขา ได้ชมคอนเสิร์ทของวงดนตรีท้องถิ่น ได้พบปะกับเพื่อนจาก UMKC ที่กลับมาพำนักที่บ้านเกิด ที่สำคัญที่สุด คือ ได้มีเวลาให้กับตัวเองคิดใคร่ครวญเกี่ยวกับชีวิตอีกครั้ง เป็นช่วงเวลา Enlighthenment สั้นๆ . . ."
สรุปสั้นๆ ว่า ผมมีประสบการณ์กับประเทศไต้หวันน้อยมากครับ เพียงแต่ได้ยิน แต่ไม่เคยได้สัมพัสแตะต้อง นี่เป็นโอกาสที่ได้ไปพิสูจน์สิ่งที่เคยได้ยินมาว่าเป็นจริงหรือไม่จริงอย่างไร จะเล่าเป็นเรื่องย่อยๆ แล้วกันครับ
การได้เดินทางรอบนี้ทำให้กระผมได้ฝึกพูดภาษาจีน - อย่างที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นว่ากระผมเคยได้ร่ำเรียนภาษาจีนมาบ้าง แต่ก็ได้ลืมและคืนคุณครูไปเกือบหมดแล้ว เพราะหากนับย้อนหลังไปวันนั้นก็ปาเข้าไป 10 กว่าปีได้แล้ว ก่อนไปแข่งขันนั้นตั้งใจฝึก (หรือขุดเอาจากส่วนลึกของสมอง) ภาษาจีนเอาไว้ให้เพียงพอต่อการอยู่รอดได้ 2 สัปดาห์ เมื่อไปถึงก็ได้ใช้จริงๆ ครับเพราะคนที่ไทเปพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้เท่าไร เริ่มตั้งแต่ ทักทาย ซื้ออาหาร ซื้อน้ำ ซื้อตั๋วรถไฟ รถเมล์ นับเงิน นับเลข ฯลฯ เป็นแรงบันดาลใจให้กระผมกลับมาฝึกภาษาจีนอย่างจริงจังอีกครั้ง เวลานี้ที่ Ann Arbor, MI ก็มีติวเตอร์คนจีนคอยให้ฝึก ให้คุย ให้ถามอยู่ด้วยครับ ตอนนี้กลับมาพูดได้มากกว่าตอนอยู่ที่ไต้หวันเยอะมาก มีเป้าหมายในอนาคตไว้ว่าจะฝึกให้เป็นภาษาที่ 3 ของตัว และเอาไว้ใช้ขอส่วนลดเวลาไปกินร้านอาหารจีนที่ Ann Arbor, MI
กระผมมีความรู้สึกว่าภาษาจีนนั้น วันหนึ่ง จะเป็นภาษาที่อาจจะมีอำนาจเข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษในฐานะ Global Language เพราะประชากรจีนมีมาก มากกว่าจำนวนประชากรของอเมริกาและแคนาดารวมกันเสียอีก ช่วง 10 กว่าปีให้หลัง ประเทศจีนได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้เล่นรายใหญ่ในเวทีนานาชาติ ชาวจีนนั้นติดต่อธุรกิจ ทำมาหากินหรือมาศึกษาอยู่ทั่วทุกมุมโลก หลายๆ ประเทศรอบข้างบ้านเรา (ไทย) ก็ใช้ภาษาจีนเป็นหนึ่งในภาษาราชการหรือมีชุมชนชาวจีนอาศัยอยู่ เช่น มาเลเซีย สิงคโปร์ พม่า จะว่าไป บรรพบุรุษผมยังเป็นชาวจีนเลยครับ ในประเทศไทยมีหลักฐานปรากฎให้เห็นมากมายว่าภาษาจีนได้เข้ามามีอิทธิพลต่อการศึกษาชั้นต้นมาก มีรายการสอนภาษาจีนบนหน้าจอโทรทัศน์หลายช่อง เช่นเดียวกับการที่มีนักธุรกิจไทยมากมายหลายเจ้าได้เข้าไปลงทุนทำธุรกิจในประเทศจีน ต้องให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินครับว่าความคิดของกระผมจะเป็นจริงมากน้อยแค่ไหนกัน เอาแค่ที่ Ann Arbor, MI ใกล้ๆ ตัวนั้นก็มองเห็นนักศึกษาชาวจีนมากเหลือเกินแล้วครับ
ได้ลองชิมอาหารท้องถิ่น - เอิ่ม . . . จะบอกว่าอาหารไต้หวันนี่ไม่ถูกปากมากๆ เลยครับ รสชาติจืดชืด ไม่โน้มนำไปสักทาง ขณะที่อยู่ที่นั่นได้ลองทานหลายๆ อย่าง เช่น เกี๊ยว หอยทอด ข้าวต้มรวมมิตร ข้าวหน้าไก่ราดซอส น้ำแกงผัก ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใส เส้นหมี่ขาวราดน้ำแกงอะไรเหนียวๆ ก็ไม่รู้ ผัดผัก ไก่ทอดที่เขาว่าอร่อยนักหนา ชานมไข่มุกต้นตำรับ ไส้กรอกหมูดำ ฯลฯ ที่กระผมชอบที่สุด คือ น้ำชาร้อน ครับ นอกจากนั้นบอกตรงๆ เลยว่า หากให้ไปอาศัยอยู่ที่ไต้หวัน ต้องผอม หิวโซทุกวันเป็นแน่แท้ เนื่องจากไม่อยากจะกินอาหารเขาเท่าไร
เหตุนี้ ทำให้คิดถึงบ้านเรายิ่งนัก ที่อาหารอร่อย มีรสชาติจัดจ้านถึงใจ ข้าวปลาอุดมสมบูรณ์ ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว อยากจะกินอะไรก็เพียงแค่เดินออกจากบ้าน ต่างจากไต้หวันที่เป็นเพียงเกาะเล็กๆ ไม่มีทรัพยากรเป็นของตัวเอง พื้นที่เพราะปลูกน้อยเพราะทางฝั่งตะวันออกของเกาะเป็นภูเขาไปเสียหมด ของหลายๆ อย่างต้องนำเข้ามาจากประเทศจีน (ซึ่งข้อจำกัดเหล่านี้ทำให้เขาทุ่มเอาเวลามาพัฒนาเรื่องอื่นๆ เช่น เทคโนโลยี การศึกษา ศิลปะ) บ้านเมืองเราหากตัดเรื่องคุณภาพของบุคลากร การเคารพในสิทธิเสรีภาพทั้งส่วนรวมและส่วนบุคคล ระบบศักดินา (พูดรวมๆ ไม่ได้ว่าใคร อย่าเอาไปเป็นประเด็นนะครับ) และการเมืองการปกครองที่ไม่เป็นเอกภาพออกไป ถือว่าเป็นประเทศที่ดียอดเยี่ยมเชียวนาครับ มีทรัพยากรทุกอย่างเพียบพร้อม (นอกจากไอ้ที่ว่ามาข้างต้น) ไม่สงสัยเลยครับ ว่าทำไมใครๆ ก็ชอบประเทศไทย เมื่อมาครั้งหนึ่งแล้วก็พยายามหาโอกาสกลับมาอีก คุณพ่อผมมีเพื่อนฝรั่งหลายๆ คนที่เมื่อมีโอกาสต้องมาอยู่เมืองไทยให้จงได้ 2 เดือนบ้าง 3 เดือนบ้าง ผมเองก็ชอบประเทศไทยมากครับ ฝันอยู่เสมอว่าวันหนึ่งจะได้กลับไปอาศัยและทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติ
กระผมมีทฤษฎีเรื่องอิทธิพลของอาหารญี่ปุ่นในอาหารไต้หวันอยู่ในใจอย่างหนึ่ง คือ เนื่องจากไต้หวันตกเป็นอาณานิคมของญี่ปุ่นช่วงก่อนสงครามโลกหลังที่ 2 อยู่นาน ทำให้เรื่องอาหารได้รับอิทธิพลจากญี่ปุ่นมาบ้าง ยกตัวอย่าง เช่น น้ำซุปที่ทำจากปลาแห้ง เป็นต้น แต่อย่าไปเชื่อกระผมมากเลยครับ เพราะมิได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ นอกจากเรื่องอาหารนั้นที่เห็นชัดคงจะเป็นเรื่องการแช่น้ำพุร้อนกระมัง และอาจรวมไปถึงเรื่องระเบียบวินัยที่ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้ไต้หวันแตกต่างกันจีน (อย่าไปพูดเรื่องนี้กับคนไต้หวันนะครับ เป็นเรื่องเชียว ลองมาแล้ว)
ยาวเหลือเกินแล้วครับ มาต่อวันหลังครับ . . .
| Create Date : 22 มีนาคม 2558 |
| Last Update : 22 มีนาคม 2558 9:53:12 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1040 Pageviews. |
 |
|
