ชีวิตครู 1

การวางแผนการสอนเป็นไปตามความสามารถของนักเรียนจริง ๆ นะ
ไม่สามารถฟิกซ์ได้เท่าไหร่เลยว่าเด็กจะทำได้มากน้อยแค่ไหน

เออแล้ว วันนี้เข้าใจความรู้สึกเลยว่า โดนเด็กทำเป็นมองไม่เห็นมันรู้สึกอย่างนี้เอง
แต่ก่อนที่เรา บางครั้ง ทำเป็นไม่เห็นครูนั้น ก็เพราะว่ากลัวจะคุยนาน และ แค่ขี้เกียจทัก
แต่ตอนนี้เป็นครูบ้างแล้ว เอาจริง ๆ แล้วถ้าเด็กเก่า ๆ ที่เคยสอนมาทัก
เด็กไม่รู้หรอกว่าครูจะดีใจแค่ไหนที่จะได้รู้ข่าวคราว วันนี้เด็กเมินดิฉันค่ะ

คิดในแง่ดี (หลอกตัวเอง) หรือฉันสวยขึ้นจนจำกันไม่ได้
หรือ สอนจบแล้วก็จบกัน เจอกันก็ทำเหมือนคนไม่รู้จักดีกว่า

อย่างไรก็ตาม if you care about my feeling, I'll care about yours too.

มีอีกนะ เป็นประเด็นกระจ่างเมื่อวันจันทร์
มีเด็กคนนึงมาขอนั่งฟังดิฉันสอน เป็นเด็กทุนมาขอเรียนเฉย ๆ ไม่สอบไม่อะไรทั้งนั้น
อาจารย์ที่ปรึกษาบอกให้มานั่งเรียนดูก่อนว่าไหวมั๊ย

ดิฉันก็ปฏิบัติต่อเค้าในฐานะของความเป็นครู และ ความหวังดี ชี้แนะกลัวจะเรียนไม่จบ
แถมด้วยความที่เธอเคยเอาขนมมาให้ วันนั้นด้วยฐานะทางสังคม ดิฉันเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนด้วยค่ะ
แต่ ปรากฎว่า น.ร. คนนี้ค่ะ อายุ 35 แล้ว
ด้วยความที่กลัวความจริงเปิดเผย เค้าดันไปย้ำกับรุ่นน้องซึ่งบังเอิญเป็นเพื่อนดิฉันว่า อย่าบอกนะ
ชอคมาก เพราะว่าสิ่งที่เราหวังดีไปนั้น มันดูเหมือนว่าเราโง่ และ เสร่อ
ในมาดนักเรียน แต่อายุมากกว่าครู 10 ปี
ชอคและคิดว่า เออ ต้องการอะไรกันแน่
คิดไปคิดมา คิดได้ว่าเหมือนถูกหลอก เพราะนักเรียนไม่ได้ออกตัวว่า 35
แต่ออกตัวว่า 18 แบ๊ว ทำผมทรงเลดี้กาก้าค่ะ
ใจจริงแล้วก็คิดอยู่ว่าต้องมีอายุแน่นอน แต่ไม่คิดว่าเท่านี้

แต่ก็ช่างเถอะ ทำตัวปกติเหมือนไม่รู้ความจริงเหมือนเดิมดีกว่า

เฮ้อ ใจนึงอายที่เหมือนแส่ไปสอนจระเข้ว่ายน้ำ
อีกใจนึงสงสารเพราะว่าถ้าเราอายุ 35 เราคงจะมีวุฒิภาวะอีกแบบนึงแล้ว

Create Date : 07 กันยายน 2554		0 comments
Last Update : 7 กันยายน 2554 13:58:00 น.
Counter : 310 Pageviews.
Share Tweet