อยากให้อ่านมักมาก เรื่องนี้ดี อยากให้อ่านมากๆ > อ่านทีไรนำตาคลอทุกที พึ่งรู้ว่า 2คนนี้เป็นใคร > Wonderful story อ่านให้ได้นะ (ดีมากๆ) | > >>> | ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คน | > >>> | แต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ | > >>> | ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี | > >>> | วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆ | > >>> | ของฉันมีกัน | > >>> | จากนั้นพ่อก็รู้เรื่อง | > >>> | พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพง | > >>> | โดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน | > >>> | " ใครขโมยเงินไป" พ่อตวาด | > >>> | ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกัน | > >>> | พ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า | > >>> | " ก็ได้ ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ" | > >>> | พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น | > >>> | ทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้....แล้วพูดว่า | > >>> | " ผมขโมยเองครับ" | > >>> | ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง | > >>> | พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด | > >>> | จนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย | > >>> | พ่อนั่งลงบนเก้าอี้ | > >>> | และด่าว่าน้องชายของฉัน | > >>> | " ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีก | > >>> | แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย" | > >>> | คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้ | > >>> | หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด | > >>> | แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย | > >>> | กลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก | > >>> | น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า | > >>> | " พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว" | > >>> | ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้ | > >>> | ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ | > >>> | | > >>> | หลายปีผ่านไป | > >>> | แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง | > >>> | ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย | > >>> | ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8 ปี ส่วนฉันอายุ 11 ปี... | > >>> | เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น | > >>> | เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน | > >>> | ม.ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลาย | > >>> | ก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังห วัดเช่นกัน | > >>> | คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน | > >>> | ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า | > >>> | " ลูกเราทั้งคู่เรียนดีเรียนดีมากนะ" | > >>> | แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า | > >>> | " แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไรในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน" | > >>> | ทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า | > >>> | " ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว" | > >>> | พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่ | > >>> | " ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้ | > >>> | ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน | > >>> | พ่อก็ จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้" | > >>> | คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ | > >>> | ทั่วทั้งหมู่บ้าน....เพื่อขอยืมเงิน | > >>> | ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆ | > >>> | ของน้องชายเบาๆ และคิดว่า | > >>> | " > >>> ต้องให้น้องได้เรียนต่อไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้" > >>> | > >>> | แต่ในขณะเดียวกัน | > >>> | ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้ | > >>> | ใครจะรู้ได้ ....... | > >>> | วันต่อมาในตอนเช้ามืด | > >>> | น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น | > >>> | และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว | > >>> | ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน | > >>> | ขณะฉันกำลังหลับ | > >>> | " พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ .... | > >>> | ผมจะไปหางานทำ...แล้วจะส่งเงินมาให้พี่" | > >>> | ฉันนั่งอยู่บนเตียง | > >>> | อ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า ....... > >>> ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป | > >>> | | > >>> | ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17 ปี ส่วนฉันอายุ 20 ปี ..... | > >>> | ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน | > >>> | รวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็น | > >>> | กรรมกรแบกหามที่ไซท์ก่อสร้างท่าเรือ ....... | > >>> | ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3 | > >>> | วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก | > >>> | เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า | > >>> | " มีชาวบ้านมาหาเธอ...อยู่ข้างนอกแน่ะ" | > >>> | ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ ??? | > >>> | ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่ | > >>> | ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง | > >>> | ฉันถามเขาว่า | > >>> | " ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ" | > >>> | น้องชายข องฉันตอบยิ้มๆ ว่า | > >>> | " ก็ดูผมสิสกปรกมอมแมมออกอย่างนี้...ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆ | > >>> | ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี" | > >>> | ฉันค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง | > >>> | และพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ | > >>> | " พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไง | > >>> | เธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม" | > >>> | จากนั้น น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง | > >>> | เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ . เขาติดกิ๊บให้ฉัน | > >>> | แล้วพูดว่า | > >>> | " ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง" > >>> ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด | > >>> | ดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน | > >>> | | > >>> | ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี . | > >>> | วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก | > >>> | ฉันสังเกตเห็นว่า | > >>> | หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว | > >>> | เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก | > >>> | หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า | > >>> | " แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อม กระจก | > >>> | เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ" | > >>> | แม่ยิ้ม แล้วพูดว่า | > >>> | " แม่ไม่ได้จ้างหรอก...น้องชายลูกต่างหาก | > >>> | วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน | > >>> | ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ | > >>> | น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ" | > >>> | ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา | > >>> | ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ > >>> | > >>> | ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด " เจ็บมากไหม" | > >>> | ฉันถาม | > >>> | " ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆ | > >>> | มีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด | > >>> | แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ | > >>> | และ..." | > >>> | น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูด | > >>> | เพราะฉันหันหน้าหนีเขา | > >>> | น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง | > >>> | " เพราะพี่เป็นพี่สาวของผมนี่ครับ" | > >>> | | > >>> | ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ 26 ปี... | > >>> | หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง | > >>> | > >>> หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน... > >>> | > >>> | แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ | > >>> | ท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง | > >>> | แต่เมื่อออกไปแล้ว | > >>> | ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี | > >>> | จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม | > >>> | น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย ้ายออกไป ... | > >>> | เขาบอกกับฉันว่า | > >>> | " > >>> พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง" > >>> | > >>> | สามีฉันได้ขึ้นเป็นประธานของบริษัทของ ครอบครัว | > >>> | เราทั้งคู่อยากให้น้องชายของฉันเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท | > >>> | ... | > >>> | แต่น้องชายของฉันก็ไม่รับตำแหน่งนี้ | > >>> | เขาขอเข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานธรรมดา | > >>> | วันหนึ่ง น้องชายของฉันต้องปีนบันไดขึ้นไปซ่อมสายเคเบิล | > >>> | และตกลงมาเพราะโดนไฟดูด | > >>> | เขาถูกรีบหามส่งโรงพยาบาล | > >>> | ฉันและสามีรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล | > >>> | น้องชายของฉันขาหักต้องเข้าเฝือกที่ขา | > >>> | ... ฉันโกรธมาก จึงตวาดน้องไปว่า ทำไมถึงไม่ยอมรับตำแหน่งผู้จัดการ > >>> หา!!! | > >>> | ถ้าเป็นผู้จัดการก็จะได้ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงๆอย่างนี้ | > >>> | ดูตัวเองซิ...เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมฟังพี่บ้าง" | > >>> | คำตอบจากปากน้องของฉันรวมถึงสีหน้าเคร่งเครียด | > >>> | ยังยืนยันความคิดเดิมของเขา | > >>> | " พ ี่ลองคิดถึงพี่เขยสิครับ พี่เขยเพิ่งจะได้เป็นประธาน | > >>> | ส่วนผมมันการศึกษาต่ำถ้าผมได้เป็นผู้จัดการ | > >>> | คงจะมีเสียงนินทาว่าร้ายเต็มไปหมด" | > >>> | น้ำตาปริ่มดวงตาของฉันรวมทั้งสามีของฉันด้วย ..... | > >>> | ฉันบอกกับน้องว่า | > >>> | " แต่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อก็เพราะพี่..." | > >>> | " ทำไมต้องพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยล่ะครับ" | > >>> | น้องชายของฉันจับมือฉันไว้ | > >>> | ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 26 ปี ส่วนฉันอายุ 29 ปี... | > >>> | | > >>> | เมื่อน้องชายของฉันอายุได้ ปี | > >>> | เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงในที่ทำงานที่เดียวกัน | > >>> | ในงานแต่งงาน ประธานในงานได้ถามน้องชายของฉันว่า | > >>> | " ใครคือคนที่คุณรักที่สุดในชีวิตนี้" น้องชายของฉันตอบอย่างไม่ลังเล " > >>> พี่สาวของผมครับ" ..... | > >>> | และเขาก็เล่าเรื่องราวที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้ ตอนผมอยู่โรงเรียนประถม > >>> โรงเรียนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง | > >>> | เราสองคนพี่น้องต้องใช้เวลาถึง 2 ชม. | > >>> | เพื่อเดินไปเรียน...และเดินกลับบ้าน | > >>> | วันหนึ่งในวันที่หิมะตกหนักผมทำถุงมือหายไปข้างหนึ่ง | > >>> | พี่สาวผมจึงได้ให้ถุงมือของเธอข้างหนึ่ง | > >>> | และเธอก็ใส่ถุงมือเพียงข้างเดียวเดินเป็นระยะทางไกล | > >>> | เมื่อเรากลับถึงบ้านมือเธอบวมแดงเพราะอากาศหนาว | > >>> | เธอไม่สามารถจับช้อนทานข้าวได้ด้วยซ้ำ ....... นับจากวันนั้น | > >>> | ผมสาบานกับตัวเอง | > >>> | ว่าตลอดชีวิตของผม ผมจะดูแลพี่สาวของผมให้ดี | > >>> | และจะทำดีกับเธอ" | > >>> | เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว | > >>> | สายตาทุกคู่ของแขกเหรื่อหันมาจับจ้องที่ฉัน | > >>> | | > >>> | คำพูดจากปากฉันออกมาอย่างยากลำบาก ....... | > >>> | " ในโลกใบนี้คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด คือน้องชายของฉันค่ะ" | > >>> | ในวาระที่มีความสุขที่สุดเช่นนี้ | > >>> | น้ำตาได้รินไหลออกมาจากสองตาของฉันอีกครั้ง... | > >>> | จงรัก และห่วงใยคนที่คุณรักในทุกๆ | > >>> | วันในชีวิตของคุณและเขา | > >>> | คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ | > >>> | แต่สำหรับคนคนนั้นอาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง | > >>> | .. ไม่ว่าเขาคนนั้นจะคือ | > >>> | พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนรัก เพื่อน | > >>> | หรือแม้คนที่คุณไม่รู้จัก ก็ตาม | > >>> | | > >>> | จบบริบูรณ์.... | > >>> | | > >>> | ปล.ปัจจุบันผู้เป็นพี่สาวอายุ 86 > >>> ปีตำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารใหญ่บริษัทฮุนไดและในเครือกว่า 20 บริษัท |> >>> | น้องชายอายุ 83 ปีเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเล็กๆ ที่มีชื่อเป็นภาษาเกาหลีว่า > >>> | > >>> | " ซัมซุง" |> >>> | | > >>> | และเรื่องราวของท่านทั้ง 2 คนกำลังถูกนำมาสร้างเป็นซี่รี่ย์ > >>> โดยดาราเล็กๆ คือ ซอง เฮ เคี ยว และ ลี ดอง ฮุค| > >>> | > >>> | บู มิง ฮอง | > >>> | เล่าเรื่อง |   Create Date : 29 ตุลาคม 2552 1 comments Last Update : 29 ตุลาคม 2552 14:38:28 น. Counter : 402 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณมากสำหรับเรื่องดีๆ อ่านแล้วได้ข้อคิดมากๆๆๆ   โดย: kee IP: 192.168.182.21, 58.9.142.57 5 พฤศจิกายน 2552 19:20:42 น.