อ่านกี่ครั้งก็ยังซึ้ง เ รื่ อ ง นี้ เ ป็ น เ รื่ อ ง ที่ อ่ า น แ ล้ ว กิ น ใ จ ม า ก ล อ ง อ่ า น แ ล้ ว จ ะ ซ า บ ซึ้ ง อ ย่ า ง ช้ า ๆ ๆ " เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้นไป.... เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป " ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา เพื! ่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน ดังนั้นผมจึงทำตาม เธอเขินอายในอ้อมแขนผม ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก... นี่เป็นเรื่องที! ่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัดๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว... เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น... ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน... ทุกๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก... แต่แล้ว ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย... เจนเข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน... เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง.. หัวใจผมเต้นแรงด้วยควา! มรัก... ที่นี่...เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ... เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา... คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม... ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ ..เธอบอกว่า วันที่คุณประสบความสำเร็จ ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา... ผมเริ่มรู้สึกลังเล... ! ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผม... แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว... ผมปลีกตัวออกจากเจน ' วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันน๊ะ ผมต้องเข้าออฟฟิศ ' ... แน่นอน... เธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะไปด้วยกัน... ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม.... ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม.... ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด... เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน... จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก.. ทุก ๆ เย็นเธอจะวุ่นวายกับการทำอาหาร..ในขณะที่ ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน... หรือ... ถ้าผมจะเลือกเป็น...นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์.... มองเรือน! ร่างอันงดงามของเจน... ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังงัยถ้าเราหย่ากัน... เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน...และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร.. เธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก.. ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็นเรื่องจริง... เธอจะเป็นอย่างไร วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี... พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลัก... เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไร! บางอย่างจากเธอ.... เธอเหมือนจะรับรู้มันได้... แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆกับพนักงานทุกคน.... แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น ในที่สุด...เจนก็บอกกบผมว่า...หย่ากับเธอน๊ะ..แล้วเราอยู่ด้วยกัน..ผมพยักหน้า.... ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....ผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ.. ผมมีอะไรจะบอกคุณ... เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ... ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ...มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก.. แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป... ผมต้องการหย่า... เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย... ผมย้ำกับเธออีกครั้ง..เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง... แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า..คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย...เราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น... เธอร้องไห้อย่างหนัก.. ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของเรา... แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้นเหรอ... ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้..มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก... ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น...ระบุว่า..เธอเป็นเจ้าของบ้าน... ทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให! ้เธอหมด.... เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้นแล้วฉีกมันทิ้ง.. มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น... ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวัน... ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้... เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด... สำหรับผมแล้ว...การร้องไห้ของเธอเหมือน เป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตัวผมเอง... หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม . ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริงๆ เสียที คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้างดึก... เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะ. . ผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย... ผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า... เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม... แต่เธอต้องการให้ผมให้เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า... และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ... ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน.. เธอไม่อยากให้ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อน เวลานั้นจะมาถึง... รัชต์..คุณจำได้มั๊ย...วันที่เราแต่งงานกัน...คุณประคอง ชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ.. ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของชั้น. .. ชั้นมีเรื่องขอร้อง... ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้อง นอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า เธอคิดถึงวันดีๆ เหล่านั้น... และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้าง... เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไข.... ภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม .. เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้... คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง... เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า .. คว! ามจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป... พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรก...มันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก... ลูกชายเราตบมือแล้วพูดด้วยความดีใจว่า ว้าว...วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย....มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น...... ! เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา...ผมพยักหน้า...ด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม... ผมขับรถไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์..แล้วเลยไปออฟฟิศ วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป...เธอซบบนอกผม... เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กล ิ่นน้ำหอมของเธอ... ผมถึงได้ตระหนักว่า....เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว...เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย... ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก...ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป... วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตือนผมในเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน. ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหาร...และอื่นๆ อีกมากมาย... ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย... ! ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลย... หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น...แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด... เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้ . นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้... ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วน๊ะ.. สำหรับลูกแล้ว...การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็นภาพที่เขามีความสุขที่สุด.... เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น...ผมทนมองภาพนั้! นไม่ได้จริง ๆ ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....ผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด. . เท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก......เธอบอกกับผมว่า... ความจริงแล้ว...ชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เถ้า .. ผมกอดเธอแน่น...และผมก็ตระหนักว่า.. ชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน .. ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่.. ผมลังเลเล็กน้อย.. แต่ในที่สุดแล้ว..ผมก็มาพบเจนจนได้. .. เธอเปิดประตูออก...ผมบอกเธอว่า เจน..ผมขอโทษ...ผมจะไม่หย่า.... เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม.. คุณสบายดีหรือเปล่า เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม... ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็น เพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย... ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ....มันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน.... ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว....ว่าตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน .. เธอมีลูกให้ผม...ผมควรจะประคองเธอไปจนแก่... เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม.... ระหว่างทางกลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้.... พนักงานขายดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร ... ผมให้เธอเขียนว่า>..." ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่ "   Create Date : 20 พฤศจิกายน 2552 52 comments Last Update : 18 เมษายน 2553 10:52:04 น. Counter : 713 Pageviews. Share Tweet

โห้ ซึ่งจริงๆ เลยคะ อยากให้คู่รักที่กำลังจะ เลิกกัน ลองอ่านดู เนอะ   โดย: Holapui 20 พฤศจิกายน 2552 12:09:05 น.

เป็นเรื่องราวที่กินใจจิงๆๆ   โดย: kwan_3023 20 พฤศจิกายน 2552 13:04:36 น.

จิงค่ะ อ่านทีไรก้อซึ้ง   โดย: บางส้มเปรี้ยว 20 พฤศจิกายน 2552 14:00:17 น.

ดีค่ะที่คุณเปลี่ยนใจได้ เพราะภรรยาคือคนที่คุณเลือกแล้วว่าเธอเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับคุณ คนที่มาทีหลังเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด ที่บอกให้คุณเลิกกับภรรยา ทั้งที่คุณก็มีลูกแล้ว ถ้าเขารักคุณจริงๆ ต้องไม่คิดเอาคุณไปครอบครอง   โดย: เมียเดียว IP: 127.0.0.1, 203.114.123.54 20 พฤศจิกายน 2552 14:42:16 น.

หวานดีจัง   โดย: นาฬิกาสีชมพู 20 พฤศจิกายน 2552 23:51:10 น.

ซึ้งค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ได้อ่านแล้วทำให้เข้าใจ อะไรๆ หลายอย่าง   โดย: ชิโยจัง 22 พฤศจิกายน 2552 16:32:59 น.

แวะมาเยี่ยมคะ อ่านแล้วซึ้งกินใจ   โดย: mimi^rmutt 11 มกราคม 2553 20:05:07 น.

แวะมาเยี่ยมคะ อ่านแล้วซึ้งกินใจ   โดย: mimi^rmutt 11 มกราคม 2553 20:05:13 น.

ตอบเรื่องลดน้ำหนักนะคะ ตอนแรกก็ทานยาของหมอที่แถวบ้านอะคะไปถึงก็วัดความดันเข้าพบหมอหมอถามว่าอย่าลดเท่าเราบอกประมาณ แล้วหมอก็บอกว่ามั่นใจแล้วนะว่าจะทาน ถ้าหยุดแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้ มันก็เหมือนเดิมนะสรุปอยากสวยก็ซื้อคะทาน2 เดือนตั้งแต่ มีนา เมษา คะ ไม่ได้หยุดเองนะคะหมดสั่งให้หยุดเมื่อเราอยู่น้ำหนักที่พอดีแล้วความจริง ไม่อยากหยุดเลยอยากผอมอีก หลังจากหยุด แล้วนั้นแหละคือตอนที่ยากมากกว่าตอนทานยา ต้องชนะใจตัวเองให้ได้แล้วก็ผ่านมา 9 เดือนละน้ำหนักขึ้นมา1 กิโลเองตอนนี้อยากลดต้นขามากกว่า   โดย: mimi^rmutt 11 มกราคม 2553 20:23:46 น.

หลังจากเลิกทานยาพอหิวก็จะทานผลไม้ ทานข้าวตอนเช้าตอนเที่ยง หลังจากนั้นจะมีแต่ผลไม้ ฝรั่ง แอ๊ปเปิ้ล แล้วก็จะทานบิวติดริงสีเขียวด้วยคะช่วยเรื่องขับถ่าย   โดย: mimi^rmutt 11 มกราคม 2553 20:28:35 น.

อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความดี ดี นะคะ   โดย: Sweetiepinkberrie 12 มกราคม 2553 16:56:11 น.

แฮปปี้เอนดิ้ง ซึ้งสุด ๆ   โดย: บ้านฟ้าซอย 5 13 มกราคม 2553 15:35:48 น.

แวะมาทักทายคะ สบายดีไหมคะ   โดย: mimi^rmutt 13 มกราคม 2553 22:49:20 น.

/a> มีความสุขกับเช้าวันทำงานอีกวันนะคะ ขอบคุณที่ไปแวะไปบล๊อคค่ะ น้องน๊อต ลูกพี่อ่ะดิที่ว่า ....อย่ามาอัดลูกเจ้นะคะ อิอิ   โดย: sridaping 14 มกราคม 2553 7:24:56 น.

อ่านแล้วขนลุกซู่ เดี๋ยวพี่จะแปลเป็นภาษาอังกฤษให้คุณสามีอ่าน เพราะพี่ว่าอ่ะนะ ชีวิตคู่นานๆไปมันเป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ ต้องพยายามอย่าให้มีช่องว่าง ไม่งั้นจะมีคนมาแทรกกลางระหว่างช่องว่างนั้นค่ะ ปล หวังว่าสามีพี่คงจะอุ้มพี่ไปจนแก่เหมือนกันค่ะ   โดย: itsaree (ยืดอกลดพุง ) 14 มกราคม 2553 19:00:01 น.

ชอบมากๆ เลยค่ะ ^^   โดย: daisyntulip 17 มกราคม 2553 13:01:16 น.

หวานซ้าาาา.. ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ   โดย: คนชอบอ่านผ่านมาทัก 17 มกราคม 2553 21:56:08 น.

แวะมาทักทายคะ สบายดีไหมคะ   โดย: mimi^rmutt 18 มกราคม 2553 14:50:47 น.

ขอบคุณมากค่ะที่เอามาแบ่งปัน...   โดย: BeAcH ClUb 19 มกราคม 2553 19:50:26 น.

อ่านเเล้วเคลอเบ้าเลยอ่ะค่ะ ^^   โดย: Ouju_smile 21 มกราคม 2553 15:07:29 น.

โดย: mimi^rmutt 21 มกราคม 2553 22:12:11 น.

ขอบคุณที่แวะไปชมบล็อคนะคะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: mimi^rmutt 22 มกราคม 2553 16:54:49 น.

วันนี้ไปเที่ยวตลาดบ้านใหม่มาคะเอาเตี๋ยวเรือมาฝากคะ   โดย: mimi^rmutt 26 มกราคม 2553 23:43:01 น.

ซึ้งใจค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะคะน้องน๊อต มาสวิสเมื่อไหร่ก็อย่าลืมแวะมาหาพี่น่ะค่ะ ถ้าเห็ดเหลือเดี๋ยวพี่จะแบ่งให้ค่ะ   โดย: Budratsa 31 มกราคม 2553 23:54:05 น.

แวะมาเยี่ยมคะ มาชวนไปเที่ยวตลาดโรงเกลือ   โดย: mimi^rmutt 1 กุมภาพันธ์ 2553 1:02:03 น.

หวัดดีจร้า...^ ^ ขอบคุณมากมายที่แวะไปเยี่ยมกันนะคร๊า จุ๊ฟๆๆ   โดย: SePhMaI 5 กุมภาพันธ์ 2553 22:56:08 น.

จิงคุณน๊อต ตอนนี้ยังใส่เสือ้แขนยาวอยู่ กะพันผ้าพันคออยู่เรย มันจะเยนในบ้านอ่ะคะ อย่างกะถ้ำอ่ะ   โดย: Princess Lily 8 กุมภาพันธ์ 2553 16:23:25 น.

ซึ้งจังค่ะ   โดย: 2b-snowy 8 กุมภาพันธ์ 2553 16:41:38 น.

อ่านแล้ว ซึ้งจัง ถ้าเกิดกับบ้านเรา สามีจะอุ้มเราไหวมั้ยเนี่ย หรือว่าต้องไปจ้างรถเครนมายก หึหึ   โดย: บ้านสามออ 8 กุมภาพันธ์ 2553 19:51:50 น.

อ่านแล้วซึ้งจังค่ะ   โดย: อ้อค่ะ thainurse@norway IP: 85.166.72.90 11 กุมภาพันธ์ 2553 16:06:50 น.

ซึ้งกินใจมากมายค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ ไนท์ ๆๆ ค่ะ .   โดย: Sweetiepinkberrie 11 กุมภาพันธ์ 2553 23:55:27 น.

โดย: Princess Lily 14 กุมภาพันธ์ 2553 10:17:13 น.

ซาบซึ้งดีค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราว กินใจ   โดย: Maysaren 20 กุมภาพันธ์ 2553 5:19:48 น.

อ่านแล้วซึ้งค่ะ   โดย: Charlie^^ 23 กุมภาพันธ์ 2553 22:01:35 น.

สั้นๆ แต่มีความหมายนะน๊อตนะ มามะ มาให้จู๊ฟฟฟ ซะสองทีเรย โห ชมเค้าจนไม่ง่วงเรยเนียะ แหะๆ ปะ ไปกินน้ำมะม่้วงมหาชนก กาญอัพบล๊อกใหม่เพิ่งเสด!!!   โดย: Princess Lily 24 กุมภาพันธ์ 2553 22:43:05 น.

น้ำตาไหลเลยรู้มั๊ย แปะไว้ก่อนเดียวมาจ้า จะไปซื้อแผน โยคะหน่อย   โดย: mentalk 25 กุมภาพันธ์ 2553 9:12:04 น.

อ่านไปเอามือปาดน้ำตาไป... จะมีผู้ชายสักกี่คนนะ.. ที่นึกเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย... ขอบคุณแทนแฟนของคุณที่คุณเปลี่ยนใจ... อยากมีคนรักดีๆแบบนี้บ้าง... แต่ในรอยร้าว..มันก็ยังคงฝังลึกในใจเช่นกัน ดูแลแฟนคุณให้ดีๆนะ ไม่มีใครที่รักเรา...เท่ากับคนที่บ้านของเราแน่นอน คนที่ไม่ได้หวังเงิน หวังอะไรจากคุณเลย...เชื่อสิ...   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 2 มีนาคม 2553 20:57:23 น.

อ่านไปอ่านมา...เรื่องเล่านี่นา...เขิล,,,, นึกว่าแฟนพี่...อายๆๆๆ   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 2 มีนาคม 2553 20:59:28 น.

หวัดดีจ๊ะ ขอบคุณค๊ะที่เข้าไปเยี่ยมที่บล็อก ขอแสดงความคิดเห็น นะค๊ะ พี่หญิงอวบว่า ตัวละครผู้ชายเป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้ เป็นอะไรที่รังเร เรรวน ไม่หนักแน่น ถ้าหญิงอวบเป็นภรรยาผู้ชายคนนี้นะ จะยอมหย่าให้ในทันที อิอิ หยิ่ง ชะด้วย เรา สวยเลือกได้ คร่าาาาา   โดย: หญิงอวบ (kearaly ) 5 มีนาคม 2553 20:58:34 น.

สุดยอดเลย... แต่จะมีซักกี่คนที่คิดได้แบบนี้...   โดย: CrystaL_32 8 มีนาคม 2553 9:45:34 น.

อ่า.. อ่านแล้วแอบซึ้ง ตอนนี้เมงดคาร์โบอยู่ค่ะ ไว้จะเข้าโปรล้วนพร้อมคุงพี่ วันที่ 11 เลยคร๊าา.. ตอนนี้ลองเชิงตัวเองก่อน อุอุอุ   โดย: maesnake 10 มีนาคม 2553 18:54:57 น.

ขอบคุณน่ะค่ะที่แนะนำ ว่าแต่ โปรล้วนคืออะไรอ่ะค่ะ แล้วพี่ปลาคือใคร ฝ้ายไม่รู้จักอ่ะค่ะ บอกหน่อยจิ   โดย: YingFai 15 มีนาคม 2553 21:09:07 น.

หนอนใจยังไม่แข็งพอ.. ขอพี่ปลาว่า อยู่ข้างห้องไปก่องงงงงงง อิอิ   โดย: nonnoiGiwGiw 16 มีนาคม 2553 10:42:27 น.

ซึ่งมากเลยค่ะ ฝ้ายอ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ   โดย: YingFai 16 มีนาคม 2553 12:31:12 น.

ฝ้ายขอเก็บไว้อ่านในไดอารี่น่ะค่ะ   โดย: YingFai 16 มีนาคม 2553 12:32:03 น.

ขอบใจที่แวะไปดูงานปาร์ตี้ที่บล๊อคค่ะ..เรื่องนี้กิ๊ฟยังไม่เคยอ่านเลยล่ะค่ะ   โดย: grippini 18 มีนาคม 2553 21:26:09 น.

อิอิ อิอิ   โดย: nonnoiGiwGiw 19 มีนาคม 2553 13:23:50 น.

ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจกันเสมอนะคะ เมื่อไรจามีน้องก็มะรู้นิ อยากจาเขียนบล็อกของเจ้าตัวน้อยกะเค้าบ้าง (ฝัน) อิอิ   โดย: ~ เจี๊ยบ ~ (++เลือดเขียวทอง++ ) 19 มีนาคม 2553 22:31:58 น.

โดย: nonnoiGiwGiw 25 มีนาคม 2553 9:08:31 น.

ปูอัดทานได้จร้า แต่สงสัยเดียวจะกินเยอะไป อิอิ   โดย: lookmoodeaw 25 มีนาคม 2553 11:27:36 น.

อื่ม เป็นเรื่องนึงที่เคยอ่านนานแล้วเหมือนกัน แล้วก็อ่านแบบ 1 รอบก็จำได้จนถึงเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ถูกใจเหมือนกัน   โดย: คมไผ่ 25 มีนาคม 2553 14:07:54 น.

ในชีวิตนี้พิมคงหาไม่ได้ = =" รอไปๆ   โดย: FENG (RHY-P ) 26 มีนาคม 2553 6:45:27 น.