ปีนี้เรื่อย ๆ ปีหน้าค่อยว่ากันใหม่เน๊อะ ชิลๆๆคะ
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
20 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
อ่านกี่ครั้งก็ยังซึ้ง




เ รื่ อ ง นี้ เ ป็ น เ รื่ อ ง ที่ อ่ า น แ ล้ ว กิ น ใ จ ม า ก ล อ ง อ่ า น แ ล้ ว จ ะ ซ า บ ซึ้ ง อ ย่ า ง ช้ า ๆ ๆ


" เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้นไป....
เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป "


ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน
รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา
เพื! ่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน
ดังนั้นผมจึงทำตาม
เธอเขินอายในอ้อมแขนผม

ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก...
นี่เป็นเรื่องที! ่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัดๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม

เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว...
เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น...
ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน...
ทุกๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน
ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน
ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก...


แต่แล้ว
ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย...

เจนเข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน...
เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง..
หัวใจผมเต้นแรงด้วยควา! มรัก...

ที่นี่...เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ...
เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา...

คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม...
ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ ..เธอบอกว่า
วันที่คุณประสบความสำเร็จ
ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา...

ผมเริ่มรู้สึกลังเล...
! ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผม...
แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว...
ผมปลีกตัวออกจากเจน '
วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันน๊ะ
ผมต้องเข้าออฟฟิศ ' ...
แน่นอน... เธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะไปด้วยกัน...

ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม....
ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม....
ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด...
เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน...
จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก.. ทุก ๆ
เย็นเธอจะวุ่นวายกับการทำอาหาร..ในขณะที่
ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน...

หรือ... ถ้าผมจะเลือกเป็น...นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์....
มองเรือน! ร่างอันงดงามของเจน...
ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง

วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังงัยถ้าเราหย่ากัน...
เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน...และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร..
เธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก..
ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็นเรื่องจริง... เธอจะเป็นอย่างไร

วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี...
พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลัก... เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไร! บางอย่างจากเธอ....
เธอเหมือนจะรับรู้มันได้... แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆกับพนักงานทุกคน....
แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น

ในที่สุด...เจนก็บอกกบผมว่า...หย่ากับเธอน๊ะ..แล้วเราอยู่ด้วยกัน..ผมพยักหน้า....

ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....ผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ..
ผมมีอะไรจะบอกคุณ... เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ...
ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ...มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก..
แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป...

ผมต้องการหย่า...

เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย...
ผมย้ำกับเธออีกครั้ง..เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง...
แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า..คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย...เราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น...

เธอร้องไห้อย่างหนัก..

ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของเรา...
แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้นเหรอ...
ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้..มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก...

ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น...ระบุว่า..เธอเป็นเจ้าของบ้าน...
ทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให! ้เธอหมด....

เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้นแล้วฉีกมันทิ้ง..
มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น...
ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวัน...
ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้...



เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด...
สำหรับผมแล้ว...การร้องไห้ของเธอเหมือน
เป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตัวผมเอง...

หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม
. ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริงๆ เสียที

คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้างดึก...
เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะ.
. ผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย...
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า...

เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม...
แต่เธอต้องการให้ผมให้เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า...
และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ...
ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน..
เธอไม่อยากให้ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อน
เวลานั้นจะมาถึง...

รัชต์..คุณจำได้มั๊ย...วันที่เราแต่งงานกัน...คุณประคอง
ชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ..
ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของชั้น. ..

ชั้นมีเรื่องขอร้อง...
ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้อง
นอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน
ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า เธอคิดถึงวันดีๆ เหล่านั้น...
และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี

ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้าง...
เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไข....
ภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
.. เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้...

คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง...

เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า
.. คว! ามจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป...

พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรก...มันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก...
ลูกชายเราตบมือแล้วพูดด้วยความดีใจว่า

ว้าว...วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย....มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น...... !
เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา...ผมพยักหน้า...ด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม...
ผมขับรถไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์..แล้วเลยไปออฟฟิศ

วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป...เธอซบบนอกผม...
เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กล ิ่นน้ำหอมของเธอ...
ผมถึงได้ตระหนักว่า....เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว...เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น

ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย...

ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก...ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป...

วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตือนผมในเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน.
ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหาร...และอื่นๆ อีกมากมาย...
ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย... !
ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลย...


หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น...แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด...
เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้
. นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้...
ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วน๊ะ..
สำหรับลูกแล้ว...การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็นภาพที่เขามีความสุขที่สุด....
เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น...ผมทนมองภาพนั้! นไม่ได้จริง ๆ
ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย

และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....ผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด.
. เท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก......เธอบอกกับผมว่า...

ความจริงแล้ว...ชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เถ้า
.. ผมกอดเธอแน่น...และผมก็ตระหนักว่า..
ชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
.. ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่..
ผมลังเลเล็กน้อย..

แต่ในที่สุดแล้ว..ผมก็มาพบเจนจนได้.
.. เธอเปิดประตูออก...ผมบอกเธอว่า
เจน..ผมขอโทษ...ผมจะไม่หย่า....
เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม.. คุณสบายดีหรือเปล่า
เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม...
ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็น
เพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย...
ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ....มันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน....
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว....ว่าตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน
.. เธอมีลูกให้ผม...ผมควรจะประคองเธอไปจนแก่...
เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม....

ระหว่างทางกลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้....
พนักงานขายดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร
... ผมให้เธอเขียนว่า>..." ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่ "



Create Date : 20 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 18 เมษายน 2553 10:52:04 น. 52 comments
Counter : 701 Pageviews.

 
โห้ ซึ่งจริงๆ เลยคะ

อยากให้คู่รักที่กำลังจะ เลิกกัน ลองอ่านดู เนอะ


โดย: Holapui วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:09:05 น.  

 
เป็นเรื่องราวที่กินใจจิงๆๆ


โดย: kwan_3023 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:04:36 น.  

 
จิงค่ะ อ่านทีไรก้อซึ้ง


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:00:17 น.  

 
ดีค่ะที่คุณเปลี่ยนใจได้ เพราะภรรยาคือคนที่คุณเลือกแล้วว่าเธอเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับคุณ คนที่มาทีหลังเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด ที่บอกให้คุณเลิกกับภรรยา ทั้งที่คุณก็มีลูกแล้ว ถ้าเขารักคุณจริงๆ ต้องไม่คิดเอาคุณไปครอบครอง


โดย: เมียเดียว IP: 127.0.0.1, 203.114.123.54 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:42:16 น.  

 
หวานดีจัง


โดย: นาฬิกาสีชมพู วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:51:10 น.  

 
ซึ้งค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ได้อ่านแล้วทำให้เข้าใจ

อะไรๆ หลายอย่าง


โดย: ชิโยจัง วันที่: 22 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:32:59 น.  

 
แวะมาเยี่ยมคะ อ่านแล้วซึ้งกินใจ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:05:07 น.  

 
แวะมาเยี่ยมคะ อ่านแล้วซึ้งกินใจ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:05:13 น.  

 
ตอบเรื่องลดน้ำหนักนะคะ

ตอนแรกก็ทานยาของหมอที่แถวบ้านอะคะไปถึงก็วัดความดันเข้าพบหมอหมอถามว่าอย่าลดเท่าเราบอกประมาณ แล้วหมอก็บอกว่ามั่นใจแล้วนะว่าจะทาน ถ้าหยุดแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้ มันก็เหมือนเดิมนะสรุปอยากสวยก็ซื้อคะทาน2 เดือนตั้งแต่ มีนา เมษา คะ ไม่ได้หยุดเองนะคะหมดสั่งให้หยุดเมื่อเราอยู่น้ำหนักที่พอดีแล้วความจริง
ไม่อยากหยุดเลยอยากผอมอีก

หลังจากหยุด แล้วนั้นแหละคือตอนที่ยากมากกว่าตอนทานยา ต้องชนะใจตัวเองให้ได้แล้วก็ผ่านมา 9 เดือนละน้ำหนักขึ้นมา1 กิโลเองตอนนี้อยากลดต้นขามากกว่า


โดย: mimi^rmutt วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:23:46 น.  

 
หลังจากเลิกทานยาพอหิวก็จะทานผลไม้ ทานข้าวตอนเช้าตอนเที่ยง หลังจากนั้นจะมีแต่ผลไม้ ฝรั่ง แอ๊ปเปิ้ล แล้วก็จะทานบิวติดริงสีเขียวด้วยคะช่วยเรื่องขับถ่าย



โดย: mimi^rmutt วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:28:35 น.  

 


อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ

ขอบคุณสำหรับบทความดี ดี นะคะ



โดย: Sweetiepinkberrie วันที่: 12 มกราคม 2553 เวลา:16:56:11 น.  

 
แฮปปี้เอนดิ้ง ซึ้งสุด ๆ


โดย: บ้านฟ้าซอย 5 วันที่: 13 มกราคม 2553 เวลา:15:35:48 น.  

 
แวะมาทักทายคะ

สบายดีไหมคะ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 13 มกราคม 2553 เวลา:22:49:20 น.  

 


โดย: sridaping วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:7:24:56 น.  

 
อ่านแล้วขนลุกซู่
เดี๋ยวพี่จะแปลเป็นภาษาอังกฤษให้คุณสามีอ่าน
เพราะพี่ว่าอ่ะนะ ชีวิตคู่นานๆไปมันเป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ
ต้องพยายามอย่าให้มีช่องว่าง ไม่งั้นจะมีคนมาแทรกกลางระหว่างช่องว่างนั้นค่ะ

ปล หวังว่าสามีพี่คงจะอุ้มพี่ไปจนแก่เหมือนกันค่ะ


โดย: itsaree (ยืดอกลดพุง ) วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:19:00:01 น.  

 
ชอบมากๆ เลยค่ะ ^^


โดย: daisyntulip วันที่: 17 มกราคม 2553 เวลา:13:01:16 น.  

 
หวานซ้าาาา..
ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ


โดย: คนชอบอ่านผ่านมาทัก วันที่: 17 มกราคม 2553 เวลา:21:56:08 น.  

 
แวะมาทักทายคะ

สบายดีไหมคะ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:14:50:47 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะที่เอามาแบ่งปัน...


โดย: BeAcH ClUb วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:19:50:26 น.  

 
อ่านเเล้วเคลอเบ้าเลยอ่ะค่ะ
^^


โดย: Ouju_smile วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:15:07:29 น.  

 


โดย: mimi^rmutt วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:22:12:11 น.  

 
ขอบคุณที่แวะไปชมบล็อคนะคะ
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:16:54:49 น.  

 
วันนี้ไปเที่ยวตลาดบ้านใหม่มาคะเอาเตี๋ยวเรือมาฝากคะ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:23:43:01 น.  

 
ซึ้งใจค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะคะน้องน๊อต มาสวิสเมื่อไหร่ก็อย่าลืมแวะมาหาพี่น่ะค่ะ ถ้าเห็ดเหลือเดี๋ยวพี่จะแบ่งให้ค่ะ


โดย: Budratsa วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:23:54:05 น.  

 
แวะมาเยี่ยมคะ
มาชวนไปเที่ยวตลาดโรงเกลือ


โดย: mimi^rmutt วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:1:02:03 น.  

 
หวัดดีจร้า...^ ^
ขอบคุณมากมายที่แวะไปเยี่ยมกันนะคร๊า จุ๊ฟๆๆ


โดย: SePhMaI วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:56:08 น.  

 
จิงคุณน๊อต
ตอนนี้ยังใส่เสือ้แขนยาวอยู่ กะพันผ้าพันคออยู่เรย
มันจะเยนในบ้านอ่ะคะ อย่างกะถ้ำอ่ะ


โดย: Princess Lily วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:23:25 น.  

 
ซึ้งจังค่ะ


โดย: 2b-snowy วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:41:38 น.  

 
อ่านแล้ว ซึ้งจัง ถ้าเกิดกับบ้านเรา สามีจะอุ้มเราไหวมั้ยเนี่ย หรือว่าต้องไปจ้างรถเครนมายก หึหึ


โดย: บ้านสามออ วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:51:50 น.  

 
อ่านแล้วซึ้งจังค่ะ


โดย: อ้อค่ะ thainurse@norway IP: 85.166.72.90 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:06:50 น.  

 


ซึ้งกินใจมากมายค่ะ

มีความสุขมาก ๆ นะคะ

ไนท์ ๆๆ ค่ะ .


โดย: Sweetiepinkberrie วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:55:27 น.  

 


โดย: Princess Lily วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:17:13 น.  

 
ซาบซึ้งดีค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราว กินใจ


โดย: Maysaren วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:19:48 น.  

 
อ่านแล้วซึ้งค่ะ


โดย: Charlie^^ วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:01:35 น.  

 
สั้นๆ แต่มีความหมายนะน๊อตนะ
มามะ มาให้จู๊ฟฟฟ ซะสองทีเรย
โห ชมเค้าจนไม่ง่วงเรยเนียะ
แหะๆ
ปะ ไปกินน้ำมะม่้วงมหาชนก
กาญอัพบล๊อกใหม่เพิ่งเสด!!!


โดย: Princess Lily วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:43:05 น.  

 
น้ำตาไหลเลยรู้มั๊ย

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
แปะไว้ก่อนเดียวมาจ้า จะไปซื้อแผน โยคะหน่อย


โดย: mentalk วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:12:04 น.  

 
อ่านไปเอามือปาดน้ำตาไป...

จะมีผู้ชายสักกี่คนนะ..

ที่นึกเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย...

ขอบคุณแทนแฟนของคุณที่คุณเปลี่ยนใจ...

อยากมีคนรักดีๆแบบนี้บ้าง...

แต่ในรอยร้าว..มันก็ยังคงฝังลึกในใจเช่นกัน

ดูแลแฟนคุณให้ดีๆนะ

ไม่มีใครที่รักเรา...เท่ากับคนที่บ้านของเราแน่นอน

คนที่ไม่ได้หวังเงิน

หวังอะไรจากคุณเลย...เชื่อสิ...


โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) วันที่: 2 มีนาคม 2553 เวลา:20:57:23 น.  

 
อ่านไปอ่านมา...เรื่องเล่านี่นา...เขิล,,,,

นึกว่าแฟนพี่...อายๆๆๆ


โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) วันที่: 2 มีนาคม 2553 เวลา:20:59:28 น.  

 
หวัดดีจ๊ะ ขอบคุณค๊ะที่เข้าไปเยี่ยมที่บล็อก
ขอแสดงความคิดเห็น นะค๊ะ พี่หญิงอวบว่า ตัวละครผู้ชายเป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้ เป็นอะไรที่รังเร เรรวน ไม่หนักแน่น ถ้าหญิงอวบเป็นภรรยาผู้ชายคนนี้นะ จะยอมหย่าให้ในทันที อิอิ หยิ่ง ชะด้วย เรา สวยเลือกได้ คร่าาาาา


โดย: หญิงอวบ (kearaly ) วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:20:58:34 น.  

 
สุดยอดเลย...

แต่จะมีซักกี่คนที่คิดได้แบบนี้...


โดย: CrystaL_32 วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:9:45:34 น.  

 
อ่า.. อ่านแล้วแอบซึ้ง ตอนนี้เมงดคาร์โบอยู่ค่ะ ไว้จะเข้าโปรล้วนพร้อมคุงพี่ วันที่ 11 เลยคร๊าา.. ตอนนี้ลองเชิงตัวเองก่อน อุอุอุ


โดย: maesnake วันที่: 10 มีนาคม 2553 เวลา:18:54:57 น.  

 
ขอบคุณน่ะค่ะที่แนะนำ

ว่าแต่ โปรล้วนคืออะไรอ่ะค่ะ

แล้วพี่ปลาคือใคร

ฝ้ายไม่รู้จักอ่ะค่ะ

บอกหน่อยจิ


โดย: YingFai วันที่: 15 มีนาคม 2553 เวลา:21:09:07 น.  

 
หนอนใจยังไม่แข็งพอ..

ขอพี่ปลาว่า อยู่ข้างห้องไปก่องงงงงงง อิอิ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:10:42:27 น.  

 
ซึ่งมากเลยค่ะ

ฝ้ายอ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ


โดย: YingFai วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:12:31:12 น.  

 
ฝ้ายขอเก็บไว้อ่านในไดอารี่น่ะค่ะ


โดย: YingFai วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:12:32:03 น.  

 
ขอบใจที่แวะไปดูงานปาร์ตี้ที่บล๊อคค่ะ..เรื่องนี้กิ๊ฟยังไม่เคยอ่านเลยล่ะค่ะ


โดย: grippini วันที่: 18 มีนาคม 2553 เวลา:21:26:09 น.  

 
อิอิ อิอิ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 19 มีนาคม 2553 เวลา:13:23:50 น.  

 
ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจกันเสมอนะคะ

เมื่อไรจามีน้องก็มะรู้นิ

อยากจาเขียนบล็อกของเจ้าตัวน้อยกะเค้าบ้าง (ฝัน) อิอิ


โดย: ~ เจี๊ยบ ~ (++เลือดเขียวทอง++ ) วันที่: 19 มีนาคม 2553 เวลา:22:31:58 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:9:08:31 น.  

 
ปูอัดทานได้จร้า แต่สงสัยเดียวจะกินเยอะไป อิอิ


โดย: lookmoodeaw วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:11:27:36 น.  

 
อื่ม เป็นเรื่องนึงที่เคยอ่านนานแล้วเหมือนกัน แล้วก็อ่านแบบ 1 รอบก็จำได้จนถึงเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ถูกใจเหมือนกัน

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: คมไผ่ วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:14:07:54 น.  

 
ในชีวิตนี้พิมคงหาไม่ได้ = =" รอไปๆ


โดย: FENG (RHY-P ) วันที่: 26 มีนาคม 2553 เวลา:6:45:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

พลูด่างในอ่างดิน
Location :
สมุทรปราการ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




>> my email : sasi2519@hotmail.com<<



Color Codes ป้ามด


Friends' blogs
[Add พลูด่างในอ่างดิน's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.