Homesick ความรู้สึก ยามไกลบ้าน ( 1 เดือนผ่านไป) ยามกลางวัน เมื่อแปลงร่างเป็นนก ออกโบยบินทอดทัศนาโลก ก็ตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก แต่ครั้นพระอาทิตย์ตก เข้าสู่ค่ำคืน หุบปีก กลับเข้ารัง นับเป็นช่วงเวลาที่บีบหัวใจสุดๆ มืด ... เงียบ ... และ หนาวเหน็บ (ตอนนี้เริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ แย้ววว ถึงกับเดินไปสั่นไปเรยทีเดียว) ช่วงเวลานี้ เพลงนี้ ท่อนนี้ โดนใจ สุดๆ Memory (by Elaine Paige) (ถ้าอยากฟังเพลงนี้ ขอเชิญคลิกไปที่บล็อกนี้เลยจ้ะ คลิกปุ๊บได้ฟังปั๊บ เจ้าของบล็อกเค้าลงไว้จ้า //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=to-be-continued&month=08-2005&date=29&group=4&gblog=13 ) Midnight - not a sound from the pavement. Has the moon lost her memory, She is smiling alone. In the lamplight, the withered leaves collect at my feet. And the wind begins to moan. Memory - all alone in the moonlight. I can smile at the old days, I was beautiful then. I remember the time I knew what happiness was. Let the memory . Live again. . คิดถึงคนที่บ้าน (ยิ่งเห็นข่าวโลว์คอสบึ้มที่ PK ยิ่งคิดถึงบ้านจัง (ขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์นั้นด้วยนะคะ ) คิดถึงครู คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ และบรรยากาศอันอบอุ่น (จนร้อน) ของคณะ คิดถึงเพื่อนพ้องร่วมขบวนการ “เบะ” ทุกท่าน (วง “เบะ” ที่ไหนก็ไม่จุใจเท่าวง “เบะ” ของพวกเราหรอกจ้ะ) คิดถึงคนเคยนั่งคู่-นอนข้าง อย่าง จันทรี่ (ขอบคุณล่วงหน้านะเคอะ สำหรับเรื่องตู้เย็น หวังว่าดวงป้าคงดี ไม่โดนไฟดูดหรอกเขอะ) และคิดถึงคนเคียงข้าง คอยหม่ำข้าวเย็นด้วยกันเสมอมา (อีก 2 เดือนเจอกันน้า คิดทึ้งคิดถึง (คราวนี้สะกดถูกแร้วน้า) ) หวังว่าอยู่ๆ ไปอาจจะดีขึ้น (ครั้นพอเริ่มชิน เก๊าะกลับพอดีเรย รึป่าว ชีวิตก็มักเป็นอย่างนี้แหระ) แต่คนเราก็ต้องทำ “หน้าที่” นี่เนอะ ............... จะตามใจตัวเองเสมอไปก็คงบ่ได้ บางทีก็ควรต้องพรากจากสิ่งที่เคยชินมาเสียบ้าง เพื่อจะได้เห็นคุณค่าของสิ่งนั้นชัดขึ้น และเพื่อการเติบโตของชีวิต .... นับจากนี้อีกสองเดือน ก็จะพยายามทำ “หน้าที่” อย่างเต็มที่ และเมื่อภารกิจสิ้นสุด .......... ก็จะได้คัมแบ็คไทยแลนด์ซะทีเน้อ....... . Daylight, I must wait for the sunrise. I must think of a new life, And I mustn't give in. When the dawn comes tonight will be a memory too, And a new day will begin. ฉันเฝ้ารอสุริยาให้ทอแสง เพื่อเป็นแรงรุกก้าวเช้าวันใหม่ และทิวาจะลาลับ...กลับฝันไป เปิดหัวใจให้ชีวากล้าก้าวเดิน... (อารมณ์บรรเจิด ข้าน้อยเลยขอแปลจั๊กกะน้อย) นับเป็นเพลงที่ขึ้นต้น-และลงท้าย ได้ ตรึงใจ ป้า (ณ เวลานี้) จริงๆ   Create Date : 19 กันยายน 2550 6 comments Last Update : 19 กันยายน 2550 16:39:33 น. Counter : 644 Pageviews. Share Tweet

น่าจะเอาเพลงมาใส่ในblogไปเลยนะ จะได้อารมณ์ เหงา เปลี่ยว มากกว่านี้คับ   โดย: jojo IP: 58.64.74.103 19 กันยายน 2550 22:27:36 น.

ล้อเล่นครับ ทำใจดีๆไว้ก่อนนะครับ อีกไม่ถึงพรรษาก็ได้กลับแย้ว   โดย: jojo IP: 58.64.74.103 19 กันยายน 2550 22:38:50 น.

เก็บความรู้สึกนี้ไว้เพื่อเป็นความทรงจำในวันหน้า แล้วผลักตัวเองออกมาสู่ภาระหน้าที่ ความสุขตรงนี้(ที่เมืองไทย) ไม่ได้หนีคุณไปไหน แต่เวลาที่นั่น นับวันจะเหลือน้อยลงทุกขณะ ถ้าดุ๊กดิ๊กบินไปได้ จะไปโยกส่ายให้ป้าหายเหงาทีเดียว คิดถึงนะจ๊ะ   โดย: pachu IP: 202.28.48.5 20 กันยายน 2550 9:30:43 น.

"แก" อย่าเขียนอะไรอย่างนี้สิ "ขนลุก".....เดี๋ยวเดือนนึงก็ผ่านไปแล้ว เดี๋ยวก็สองเดือน สามเดือน ...แล้วก็กลับ ไม่มีอะไรร้อกก ถ่ายรูปมาเยอะๆ เก็บไว้ขายกินได้อีกนาน อย่าฟุ้งซ่าน ซึมเศร้า ไม่ดี ไม่ดี ...อย่าปรุง อย่าปรุง... ว่างๆ ป้าก็นอนดู "หนูนา (ลูกสอง)" กับ "นายสิงห์(แอมเวย์)" ไปพลางๆดิ....   โดย: jantri IP: 202.28.180.201 20 กันยายน 2550 9:51:55 น.

โอ๋ๆ เดี๋ยวอาทิสทรี่จะตามไปปลอบขวัญนะจ๊ะ อีกไม่นานแย้ว   โดย: Artistry IP: 161.200.255.162 21 กันยายน 2550 14:53:07 น.

อาทิสตรี้เคอะ ดีใจด้วยนะเคอะ ที่ศรัทธาต่อ "ความเชื่อ" จนกลายเป็น "ความจริง" ขึ้นมาได้ ลบคำสบประมาทของเฮนเบะ จนได้ ได้ข่าวว่าปิดสมุทรปราการเลี้ยงกันเรยทีเดียวใช่มั้ยเคอะ แร้วเจอกันเขอะ   โดย: มานี IP: 82.173.179.240 21 กันยายน 2550 23:16:30 น.