ลมหายใจในกล่องสีขาว
บันไดวนคดเคี้ยวขึ้นสู่ปลายยอด ฉันก้าวเดินทีละก้าว ทีละก้าว.. เสียงเสียดสีของสายลมราวกำลังล้อเลียน เมื่อเบือนหน้าหันมองเบื้องหลัง ..ก็พบเพียงความว่างเปล่า.. เฉกทุกครา หัวใจที่เคยกล้าหาญหลบเร้นซ่อนตัว.. ความว่างเปล่ากำลังกัดกร่อน
ปลายทางนั้นคือที่แห่งใดกันเล่า ..เฝ้ากระซิบถามตัวเอง เหล่าเมฆคล้อยจ้องมองฉันราวเยาะหยัน.. กลั้นเสียงเย้ยแก่คนเหงา สองขาล้าทรมานเกินกว่า ..หากว่ามิอาจหยุดยั้ง.. ฉันโหยหาลมหายใจแห่งผืนฟ้า ..อิสรภาพ..จากใจไร้รักของเธอ
เสียงเสียดสีของสายลมเอย ..ยังคงล้อเลียน ฉัน.. ผู้หลงทางบันใดวนแห่งรักร้าย ความว่างเปล่าเล่าก็กำลังกลืนกิน.. ความกล้าหาญจนหมดสิ้น ..มิอาจจากไกล.. โปรดเถิดหมู่เมฆ..เอย..หยุดเยาะเย้ยผู้งมงาย.. ใจฉันดุจสลายสู่ม่านหมอก ด้วยคำที่พร่ำลวง แลหลอกให้สิ้นทาง
Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2551 |
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 16:29:46 น. |
|
0 comments
|
Counter : 548 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|