|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
กำลังใจแด่คนขี้เกียจ(เช่นผม)55+
ตอนนี้กำลังอบรมหลักสูตรเฉพาะทางอยู่หลักสูตรหนึ่งครับ
เป็นหลักสูตรที่ค่อนข้างยาก เพราะว่าเป็นหลักสูตรที่ไม่เคยได้เรียนมาก่อนตอนที่เป็นนักศึกษาพยาบาล
วิทยากรของหลักสูตรนี่ก็มีแตกต่างกันไปครับ พูดเร็วบ้าง ช้าบ้าง เข้าใจในตัวผู้อบรมบ้าง(ว่าไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มาก่อน) ไม่เข้าใจผู้อบรมบ้าง(ใช้ศัพท์เทคนิคกระจาย)
ส่วนตัวผู้เข้าร่วมอบรมก็มีหลายประเภทครับ
เข้าใจเร็วบ้าง ช้าบ้าง...และแน่นอนว่าผมเป็นประเภทหลังครับ
หลังห้อง หัวช้า เข้าใจยากกว่าคนอื่นประมาณ 3 เท่า --*--
ในหลักสูตรนี้ต้องมีการสอบครับ...แน่นอนว่าเมื่อมีการสอบต้องมีการอ่านหนังสือ
แต่หนังสือของคอร์สนี้ไม่ธรรมดาครับ "หนา"ประมาณ 15-20 เซนติิเมตรเห็นจะได้
ประมาณว่าถ้าเอาไปหนุนนี่คอหักแน่ครับ เพราะว่ามันหนาเกิน...นอนไม่สบายคอ
เมื่อเห็นหนังสือผมก็เกิดอาการท้อ...ท้อในหลาย ๆ อย่าง
ไหนจะเข้าใจยาก ต้องมาเจอตำราประจำคอร์สภาคบังคับอ่านเล่มเบ้อเร่ออีก
ท้อไปหลายวันเลย...
แต่วันนี้ครับ ระหว่างช่วงพักทานข้าว ก็มีอาจารย์ท่านหนึ่งท่านได้เข้ามาพูดคุยกับพวกผม พร้อมกันนี้ ท่านก็ได้ให้ข้อคิดดี ๆ มา...(ผมจำได้บางส่วนนะครับ...)
"...ผมเข้าใจว่าการเรียนหลักสูตรนี้มันยาก มีแต่อะไรก็ไม่รู้ ที่สำคัญ งานในหน่วยนี้บุคลากรสำคัญที่ขาดไปไม่ได้เลยก็คือ"พยาบาล" พยาบาลต้องรู้ทุกอย่าง ทำได้ทุกอย่าง เ้พราะอะไร? เพราะว่าพวกคุณคือคนที่อยู่ใกล้คนไข้มากที่สุด สามารถสังเกตอาการเปลี่ยนแปลงของคนไข้ได้มากสุด
ที่สำคัญ...การทำงานที่หน่วยนี้ทุกคนทำงานในมาตรฐานเดียวกัน เป็นทีมเดียวกัน มีอะรก็พูดกัน ทำความเข้าใจกัน ทุกคนมีค่าเท่ากัน
เราจะไม่ทำงานแบบ TOP-DOWN ที่นี่เราคือ "ทีม"
และสิ่งที่ทุกคนในทีมต้องมีคือ "ความรู้" นั่นคือสิ่งที่พวกคุณกำลังทำอยู่...
พวกคุณกำลังศึกษาหาความรู้กันเพื่อนำไปช่วยเหลือคนไข้ ช่วยกันพัฒนาศักยภาพในการดูแล
ผมเข้าใจว่าตำรามันหนา แค่เห็นก็ท้อแล้ว
ในกรณีนี้ผมอยากแนะนำว่าให้พวกคุณ "มองย้อนไปข้างหลัง"...เพราะอะไร?
เพราะว่าถ้าพวกคุณเอาแต่มองไปข้างหน้า สมมติว่าวันนี้คุณไม่ได้อ่านหนังสือ พรุ่งนี้คุณก็จะไม่มีความรู้ ไม่มีอะไรเลย
แต่ถ้าคุณมองข้างหลัง สมมติว่าหนังสือมีพันหน้า เมื่อวานคุณอ่านได้สามหน้า มาวันนี้คุณก็คิดดีใจ...ดีใจอะไร??
ดีใจที่วันนี้คุณมีความรู้เพิ่มขึ้น...อย่างน้อยก็ตั้งสามหน้า ไม่ใช่ศูนย์
พอคุณมีกำลังใจ วันนี้คุณก็จะิอ่านต่อไป ถึงแม้มันจะได้จำนวนน้อย แต่มันก็ยังดีกว่าคุณไม่ได้อ่านไม่ใช่หรือ?..."
แค่นั้นล่ะครับ
ไฟในใจที่มันมอดไปนานแล้วของผมก็เริ่มติดและช่วยส่องให้ผมได้เห็นเส้นทางบางอย่าง...ถึงแม้ว่ามันจะริบหรี่ก็ตามทีเถอะ...
รู้สึกมีกำลังใจที่จะอ่าน ที่จะฝ่าฟันขึ้นมาอย่างประหลาดครับ?
เอาน่า...ถึงแม้จะเริ่มคิดได้เมื่อเกือบจะสายเกินไป แต่มันก็ยังดีกว่าไม่เคยคิดได้เลยไม่ใช่หรือครับ?? 
Create Date : 13 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2552 18:17:11 น. |
|
4 comments
|
Counter : 689 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: friendlygang วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:58:02 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย (กลิ่นดอย ) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:34:39 น. |
|
|
|
โดย: น้ำเคียงดิน วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:04:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
สวัสดีครับ...กระผมนาย"น้ำแข็งไสใส่นมข้น" ขออนุญาตใช้พื้นที่เล็ก ๆ บนโลกไซเบอร์ด้วยคนนะครับ
CODENAME:: ไอซ์ [IZE] ครับผม(มาจากคนในนี้นี่แหละ^^")
เป็นคนธรรมด๊า-ธรรมดาคนนึงที่กำลังก้าวข้ามผ่านช่วงวัยรุ่นเข้าสู่วัยทำงาน
ออกจะไร้สาระ เรื่อยเปื่อย ARTเป็นพัก ๆ
ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านครับ
---
ผมชอบดอกทานตะวันครับ...ดูแล้วสดชื่น แลดูแข็งแรงดี
---
เป็นคนชอบทำอาหารครับ...แต่ไม่ค่อยมีเวลาทำอาหารT_T
---
ฝากตัวด้วยนะครับ ;)
--- บทความและรูปภาพในเว็บไซต์แห่งนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
หากผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
---
|
|
|
|
|
|
|