ฮิ้วววววววววววววว

คิดถึงครายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวังว่าไม่ใช่คุณไข่ ...


อิอิ
ป.ล.
ฉันคิดถึงเธอแม้ไม่ได้ไปทะเลกับชาวคณะ
แต่ฉันก็โหยหาสมาชิกของสมาคมที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด
ในห้วงยามที่อยากเขียนหนังสือมากกว่าเขียนงานเช่นนี้

ป.ล.2 เมื่อเช้าฉันขึ้นลิฟท์มาถึงชั้น4กับคุณสโรชา
คนในข่าวที่ดูแกร่งกว่าในทีวีเยอะเลย

ป.ล.3 วันเสาร์ที่ผ่านมาโทรศัพท์หลายสายโทรมาอย่างเป็นห่วงเป็นใยแกมบิ้วท์ให้ออกไปต่อสู้กับนายสนธิ

มันจอร์จมากกกกกกกกกก

เริ่มงานใหม่แล้วเหรอ เร็วจัง
แต่การไม่อยู่เฉยมากเกินไปก็ดีแล้วจ้า
ถ้าได้แวะเวียนไปทางนู้น
จะร้องขอความช่วยเหลือนะ ฮี่ๆ

นี่ไง
ถ้ากลัวลืมกดเลข 4 อีก
ขึ้นบันไดเลย
จะได้หุ่นผอมเพรียวเหมือนกูไง
นอนตื่นเช้าก็ดีไปอีกแบบนะ
เราจะได้อากาศย็นสบายอย่างที่ไม่เคยเจอเมื่ออยู่ที่นี่
แต่กูขอเลือกเจอแดดดีกว่า
ก็มันตื่นไม่ไหวจริง ๆนี่

เลิกจุดยากันยุงก่อนนอน
อืม ดีแล้ว สุขภาพจะได้ดีไง อิอิ

ไม่ว่าเธอจะกดลิฟท์ด้วยเลข 4 หรือ 8
สิ่งสำคัญมันอยู่ที่เธอคุยกับ 'ฉัน' เข้าใจหรือยัง
ว่าสิ่งที่ 'ฉัน' ต้องการนั้น
มันรออยู่เมื่อประตูลิฟท์เปิดที่ตัวเลขอะไร....

สิ่งที่ฉันต้องการ ไม่ได้อยู่หลังประตูลิฟท์อะดิ

โอ้ว กวีกับนักปราชญ์คุยกัน ข้าพเจ้างงงวยเหลือเกิน

อยากมีลิฟท์ขึ้นไปชั้น 5 เหลือเกิน

..

ถ้าคุณต้องการขึ้นชั้นดาดฟ้าคุณต้องลงชั้นใต้ดินก่อน