Bloggang.com : Hematite : เพื่อนใหม่ในชีวิตผม... "มะเร็ง" ตอน ชีวิตใหม่หลังการผ่าตัด

เพื่อนใหม่ในชีวิตผม... "มะเร็ง" ตอน ชีวิตใหม่หลังการผ่าตัด

หมายเหตุ: ใครเข้ามาเพื่อประชาสัมพันธ์เพื่อการค้าใดๆก็แล้วแต่ ช่วยไปบล็อกหน้าแล้วกันนะ นึกเสียว่าเห็นใจคนเป็นมะเร็งตัวเล็กๆคนนึงนะครับ ถ้าพูดดีๆแล้วไม่ฟัง ขอให้บ้านบึ้มนะเออ!!

หลังการผ่าตัด
ผมได้ยินเสียงเรียกของเจ้าหน้าที่ในห้องผ่าตัดเป็นระยะๆ แต่ไม่สามารถตอบสนองได้เท่าที่ควร ความรู้สึกจำได้ว่าถูกเรียกให้รู้สึกตัวในห้องผ่าตัดรู้สึกปวดปัสสาวะมาก และรู้สึกปวดแผลที่ผ่าพอสมควรเลยทีเดียว หลังจากนั้นมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกย้ายกลับมาที่ห้องรวมเพื่อพักฟื้นแล้ว

ปวด ปวด ปวด
ตอนนั้นได้ยินเสียงแม่ เสียงน้องและญาติ และได้ยินเสียงเพื่อนหมอที่มาเยี่ยม ได้ยินเสียงรอบตัวทุกอย่าง แต่ไม่สามารถตอบสนองอะไรใครได้เลย รู้แต่ว่า เวลายาแก้ปวด(มอร์ฟีน)ที่เขาฉีดให้ทุก 4 ชั่วโมง ใกล้หมดฤทธิ์ ผมก็จะรู้สึกปวดจนทนไม่ไหว เริ่มละเมอเพ้อพกขึ้นมาว่า "ปวด ปวด ขอยา ขอยา" เพื่อนที่เป็นคุณหมออยู่ที่นั่น เข้ามาเจอก็ตกใจ เพราะว่าผ่าตัดก่อนกำหนด เขาเข้าใจว่าเป็นเช้าวันถัดไป

เย็นวันอังคารนั้น เขาเข้ามาเยี่ยมก็เหวอไปเลย พร้อมกับวิ่งไปคุยกับพยาบาลเรื่องยาแก้ปวด (ขอบคุณมากๆเลยนะเพื่อน) เพื่อนมากระซิบข้างหูว่า เขาให้ยาแก้ปวดมากเต็มที่แล้วนะ คือถ้าให้มากกว่านี้ จะไปกดทับการหายใจ จะทำให้หยุดหายใจได้ เป็นอันตรายมาก ผมก็ได้แต่ทนไป รอจนครบ สี่ชั่วโมง เพื่อจะได้ยาแก้ปวด ได้ยินเสียงเพื่อนอีกคนหนึ่ง พยายามบอกให้หายใจลึกๆ ทำสมาธิจะได้สู้กับความปวด ก็ทำได้เป็นพักๆ (ก็มันปวดนี่นา

)

แม่เล่าให้ฟังว่า เราเพ้อละเมอบอกรักแม่ รักพ่อ ไปหมด คืนนั้นแม่ ก็แอบอยู่เฝ้าจนถึงเช้า ตอนเที่ยงคืนคุณพยาบาลก็มาขอร้องให้แม่กลับบ้าน เพราะว่าผิดระเบียบทางโรงพยาบาล คุณแม่เลยออกไปรอหน้าห้องพักรวม ก็ลูกทั้งคนนี่นา ใครจะสบายใจกลับบ้านไปได้ลงคอ

ชีวิตใหม่ ในวันถัดมา
รู้สึกตัวอีกครั้ง ประมาณ เกือบๆตีห้า ของเช้าวันใหม่ ลืมตายังไม่ค่อยจะขึ้น แต่เห็นภาพแม่นั่งอยู่ข้างๆเตียงแล้ว คนอื่นๆก็ทะยอยมากันหลังจากฟ้าสางแล้ว ทุกคนดูท่าทีสบายใจมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เพราะทุกคนได้แบกรับความรู้สึกกังวลไว้ โดยไม่ให้ผมรับรู้อะไรทั้งนั้น

วันนั้นผมยัง งงๆเบลอๆกับ ยาสลบ แต่ก็เริ่มรู้สึกดึขึ้นหลังจากเที่ยง โชคดีที่ไม่ได้แพ้ยาสลบในห้องผ่าตัด ไม่มีการอาเจียน หรือเวียนหัวหลังจากฟื้น ไม่มีเสมหะด้วย (ถือว่าโชคดีมากๆ ไม่งั้นคงจะโทรมกึ๊ก) พอเริ่มรู้สึกตัว ก็พบว่ามีสายระโยงระยางรอบตัวเลย ไม่ต้องขยับเขยื้อนอะไรกันทีเดียวเชียว ทั้งสายปัสสาวะ สายเดรน(สำหรับระบายของเหลวในช่องท้องหลังการผ่าตัด) สายน้ำเกลือ แล้วก็สายยางสอดจมูกที่ดูดน้ำย่อยอีก (ถ้ามองเห็นตัวเองได้ คงจะไม่กล้ามองตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย

)

อยากออกจากโรงพยาบาลใจจะขาด
คุณหมอบอกว่า ให้พยายามขยับตัวเป็นขั้นเป็นตอน โดยขั้นแรก ให้พยายามพลิกตัว หลังจากนั้นก็พยายามลุกขึ้นนั่ง และหายใจยาวๆ เพื่อไม่ให้ปอดแฟบ (หลังผ่าตัดอาจจะมีอาการปอดแฟบได้ ทำให้หายใจไม่สะดวก) ต่อมาก็พยายามยืน และเดิน

คุณหมอและพยาบาลบอกว่า พยายามอย่านอนเฉยๆ เพราะจะทำให้ท้องอืด และให้เดินให้ได้บ่อยๆเท่าที่จะทำได้ เพื่อกระตุ้นให้ลำไส้ที่เพิ่งผ่าตัด ได้ทำงาน และภายในจะได้ไม่เกิดพังผืด ถ้าเกิดพังผืดขึ้นก็อาจจะต้องโดนผ่าตัดซ้ำอีก

ผายลมและผายเล็ด (เป็นยังไงน้า)
แต่ละวันที่ผ่านไปในโรงพยาบาล ผมมีเวลาทำความรู้จักกับตัวเองมากขึ้น ผมต้องคอยสังเกตตัวเองตลอดในแต่ละวันว่าวันนี้รู้สึกอย่างไร ปวดแผลไหม ปากแห้งแค่ไหน (เวลาปากแห้งก็เอาน้ำมากลั้วๆปาก ดื่มน้ำก็ไม่ได้) สองวันแรกหลังการผ่าตัด รู้สึกได้เลยว่า การขับถ่ายยังไม่เป็นปกติสุขดีนัก ช่วงแรก ก็ยังไม่ปวดถ่ายเลยสักนิด จนคุณหมอให้ยาถ่ายไประตุ้นลำไส้ใหญ่ เวลาปวดถ่าย ก็จะรู้สึกว่าต้องถ่ายซะ ณ บัดนั้น ไม่ควรรีรอ ตอนแรกๆเหมือนกับ บังคับการขับถ่ายยังไม่ค่อยได้ แต่สัญญาณที่ดีของการทำงานของลำไส้ก็คือ การผายลมและการผายเล็ด..

ผายลมเนี่ยก็คือการที่เราๆท่านๆผายกันอยู่ทุกวันเนี่ยล่ะครับ (อย่าบอกนะว่าคุณไม่ผายลม ลำไส้คุณผิดปกติแหงมๆ ไปหาหมอด่วนเลยครับท่าน) แต่ผายเล็ดเนี่ยน่ะสิ มันคือการผายลมที่มี ส่วนประกอบไม่พีงประสงค์ออกมาร่วมวงด้วย ทำให้เกิดภาพที่ไม่ค่อยจะน่าดูเท่าไรนัก ช่วงสองสามวันแรกผมมีอาการผายเล็ดอยู่ประมาณ 2-3 ครั้ง ต้องเรียกให้คุณพยาบาลมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วย แบบว่า เขินเหมือนกัน เกิดมาจนป่านนี้ยังจะทำอะไรเลอะเทอะอีกแต่คุณพยาบาลบอกว่า..

"มีออกมาน่ะดีแล้วนะ แปลว่าลำไส้มันเริ่มทำงาน ถ้าไม่มีเนี่ยน่ะสิ จะแย่"

เราก็สบายใจขึ้นกับคำปลอบของคุณพยาบาล ที่มาเปลี่ยนผ้าปูให้ แต่ก็ยังอดเขินไม่ได้สิน่า

สำหรับบล็อกนี้ขอพักไว้เท่านี้ก่อนนะครับ ตอนหน้าจะมาเล่าต่อว่า ผมทราบได้อย่างไรว่าเป็นโรคร้ายนี้ และหลังจากรู้แล้ว ผมรู้สึกอย่างไร แล้วพบกันนะคับ

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 5 มกราคม 2552 23:45:10 น.

36 comments

Counter : 5509 Pageviews.

แล้วจะเข้ามาอ่านอีกนะคะ..

ขอบคุณค่ะ

โดย: i'm not superman

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:10:59 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ กำลังใจคือสิ่งที่สำคัญมาก ๆ สำหรับการดำเนินชีวิต ถึงแม้ว่าเราจะไม่เคยรู้จักกันก็ตาม มะเร็งน่ากลัวจริง ๆ คะ อยากรู้จังเลยมะเร็งนี่เป็นกรรมพันธุ์รึป่าวคะ (

ไม่เคยรู้อะไรเลย ) สู้ สู้ นะคะ

โดย: แม่น้องแดนนี่ บอย (แดนนี่ บอย

) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:12:42 น.

อืม..เป็นกำลังใจให้นะคะ

ดูแลเรื่องอาหารการกินนะคะ แล้วก็ออกกำลังกาย

โดย: preena

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:21:33 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก ตอนนี้หายแล้วใช่มั้ยคะ

สบายดีแล้วใช่มั้ยคะ

สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้

โดย: มดมารน้อย

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:05:30 น.

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งไว้ค่ะ

โดย: เบบูญ่า

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:31:14 น.

เจียโหยวๆ ค่ะ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:45:30 น.

สู้ๆ ครับ... ขอให้กลับมาสมบูรณ์ได้ดังเดิมนะครับ
มะเร็งนี่น่ากลัวนะครับ.. เรียกว่าเกิดได้กับแทบจะทุกคนเลย...
ยังไงก็รักษาตัวให้หายดีนะครับ...

โดย: biggg

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:46:40 น.

มาร่วมเป็นกำลังใจอีกคนครับ

โดย: prapasawat

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:27:01 น.

มาเป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ

โดย: fontor

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:57:12 น.

ขอมาร่วมเป็นกำลังใจให้กับคุณ จขบ.ด้วยนะค่ะ ขอให้แข็งแรงขึ้นเร็วๆ ...

เข้ามาอ่านตอนนี้เหมือนก้าวข้าม เดี๋ยวเราจะไปอ่านตั้งแต่เริ่มต้นเลยค่ะ เพราะถือว่าอ่านแล้วรู้ แล้วจะได้เอาไว้สังเกตุตัวเองด้วย ...

เข้มแข็ง สู้ๆ นะค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:59:45 น.

เข้มแข็งนะคะ สู้ๆ คะ แล้วจะมาติดตามอ่านนะคะ

แม่เราก็เป็นเหมือนกัน ตอนนี้ก็ผ่าตัดยกลำไส้มาไว้ที่หน้าท่อ 2 อันเลยล่ะ

โดย: หัวใจสีชมพู

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:10:47 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ

สู้ ๆ ค่ะ

โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ (ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่

) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:38:30 น.

เฮ้ย..เฮมาไต๊เป็นอาราย...ขอโทษที่เจ๊ไม่ได้มาเยี่ยมซะนาน...ผ่าตัดแล้วก็หายแล้วใช่มั้ยคะ แข็งแรงไวๆ น้า..

โดย: ชิด-ชิด เข้ามาอีกหน่อย

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:24:34 น.

หายไว ๆ นะ๊คะ

โดย: tukky IP: 124.120.27.14 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:23:10 น.

แข็งแรงไวไวนะคะ จากที่อ่านมา กำลังใจดีมากๆเลย
สู้เค้านะคะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณพระคุ้มครองค่ะ

โดย: monkey_bone

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:00:13 น.

เป็นอย่างไรบ้างครับ

หวังว่าผลชิ้นเนื้อจะออกมาดีอย่างที่หลายๆคนคาดไว้นะครับ

โดย: keano (jonykeano

) วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:09:09 น.

มาเป็นกำลังใจอีกรอบค่ะ

โดย: blaze zaku (blaze zaku

) วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:35:23 น.

อ่านตามแล้วแบบว่าน่ากลัวจังครับ
เอาใจช่วยนะครับ เอาใจช่วย ตอนนี้คงสบายดีแล้วใช่ป่ะครับ
ยินดีด้วยนะครับที่ผ่านไปได้

enjoy your day

โดย: Holden Caulfield

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:28:55 น.

ตอนนี้พักฟื้นหลังผ่าตัดอยู่ที่บ้านแล้วครับ แต่ยังเหลือระยะทางอีกครึ่งที่ต้องผ่านไปครับ

โดย: Hematite

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:07:29 น.

^
^
สู้ๆนะครับ

enjoy your day

โดย: Holden Caulfield

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:49:13 น.

ผ่าตัดแล้ว สบายแล้วค่ะ จะได้กลับไปลุยงานต่อ อู้งานไม่ได้นาน อิอิ หมีสบายดี ตามประสาคนหัดไว้พุง ฮี่ ๆ ๆ บุญรักษานะค่า

โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:50:03 น.

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงไวๆนะคะ เป็นนำลังใจให้ค่ะ

โดย: รักบังใบ

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:49:30 น.

สรุปว่าการผายเล็ดดีกว่าผายลม...

เพราะนอกจากจะได้เห็นการทำงานของลำไส้ใหญ่แล้ว
ยังจะได้ใช้บทเรียนที่ศึกษามาจากเหล่าซือในปีที่แล้วด้วยว่า...

洗手间在哪里

(xi3 shou3 jian1 zai4 na3 li3)

"สีโส่วเจียน ไจ้หนาลี่"

แต่อาจจะต้องเติม "迅速 (ด่วน)" ต่อท้ายหน่อย.. เด๋วจะไม่ทัน...

เอาใจช่วยนะครับเหล่าซือ...

หมั่นเจริญสติและปัญญาไว้
เราสามารถทำได้ตลอดเวลาครับ...

ดูได้เพิ่มเติมที่นี่นะครับเหล่าซือ....

//www.wimutti.net/pramote/

โดย: namit

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:24:09 น.

เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอให้เข้มเเข็งนครับ เท่าที่อ่านคุณก้มีความเข้มเเข็งและมีทันคติที่ดีมากๆ สู้นะครับ

โดย: พ่อน้องโจ

วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:46:59 น.

ก็เป็นกำลังใจให้ แล้วก็ขอให้เข้มแข็งนะครับ หลังผ่าตัดแล้วทุกอย่างดีขึ้นๆนะครับ

สุขสันต์ตรุษจีนนะครับ ขอให้พบเจอกับสิ่งที่ดีๆนะครับ

โดย: Tempting Heart

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:01:50 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ สุ้ๆนะคะ

โดย: Love U forever.

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:50:05 น.

เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีครับผม

โดย: ตงเหลงฉ่า

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:20:23 น.

มาเป็นกำลังใจให้สู้ๆต่อไปนะค่ะ

โดย: Sugar and spice

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:12:51 น.

เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ เคยอ่านหนังสือของแฟนตอนที่เค้าไม่สบายเหมือนกัน เค้าก็เขียนประมาณนี้แหล่ะค่ะ ทราบนะคะว่าต้องใช้ความอดทน สู้ๆ นะคะ

โดย: พอเพียงเพ็ญ IP: 203.156.89.12 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:38:23 น.

เป็นกำลังใจให้อีกคนครับ

Always remember
"When there is a will, there is a way."

โดย: ภูプー、山 IP: 125.172.161.191 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:39:06 น.

..อย่าท้อน๊าคะ.. แล้วมาเล่าต่อน๊า .. เผื่อจะสบายใจขึ้นที่ได้ระบายออกมานะคะ ..

อืมม .. แต่ถ้าเหนื่อยก็พักเนอะ ..อย่าฝืนร่างกายนาคะ ..

สู้สู้ค่ะ..เป็นกำลังใจให้น๊า

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:08:00 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะครับ ไว้จะมาเขียนตอนต่อไปนะครับ พรุ่งนี้ต้องไป ทำ CT Scan แล้ว คงจะมีอะไรมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ

โดย: Hematite

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:44:25 น.

^
^
สู้ๆนะครับ ผลออกมาเรียบร้อยดีใช่ป่ะครับ

enjoy your day

โดย: Holden Caulfield

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:12:21 น.

สู้ๆๆนะครับ

โดย: KENG IP: 58.8.191.154 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:27:42 น.

กำลังจะผ่าตัดมะเร็งลำไส้ใหญ่วันที่ 13 มีนาที่จะถึงนี้ค่ะ
อยากทราบว่าคุณ hematiteผ่าแล้วต้องอยู่โรงพยาบาลกี่วันแล้วต้องกลับมาพักฟื้นที่บ้านนานแค่ไหนคะ ถึงจะเดินได้ปกติน่ะค่ะ อยากทราบรายละเอียดเพราะกลัวการผ่าตัดเหมือนกัน คงจะต้องเจ็บมากๆเลย แล้วตอนนี้คุณ hematite ให้คีโมหรือฉายแสงอยู่รึเปล่าคะ

โดย: dolphin IP: 58.9.197.67 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:36:58 น.

คุณ dolphin ครับ

ผมผ่าตัดแล้วต้องพักฟื้นอยู่อีก 8 วันครับ (กลับบ้านได้วันที่ 8 หลังการผ่าตัด) แต่ว่าวันที่ 2-3 หลังจากผ่าตัด คุณหมอก็จะให้พยายามลุกนั่งและยืนแล้วล่ะครับ

แผลผ่าตัดคุณหมอบอกว่า หลังจากผ่าตัดประมาณอาทิตย์นึงก็จะเชื่อมกันดีแล้วครับ อยู่ที่สภาพร่างกายแต่ละคนด้วย ของผมคุณหมอว่าแผลแห้งเร็วดีครับ แต่กว่าจะแผลหายสนิทจริงๆ ก็ต้องใช้เวลาประมาณ 2-3 เดือนครับ แต่ระหว่างนั้นก็สามารถไปไหนมาไหน ทำอะไรได้นะครับ
(ผมก็ยังออกไปดูหนังเลยครับ

)

อย่าเพิ่งกลัวการผ่าตัดนะครับ ทำใจให้สบายให้มากที่สุด คิดว่าเรื่องทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้อีกคนหนึ่งครับ

โดย: Hematite

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:27:05 น.