เหนื่อยบ้างไหม...กับการรอใครซักคน เมื่อต้องเป็นฝ่ายรอ.....และไม่รู้ว่านานเท่าไร เมื่อต้องทนร้องไห้.....น้ำตาจะหยุดไหล เมื่อเราเผลอหลับไปเท่านั้น .....กี่หมื่นนาที ที่เดียวดายและเสียใจ..... .....กับสี่นาที ที่เขาให้เวลาทบทวน..... "เธอยังคงจะทิ้งกันลงอีกไหม ถ้าหากคนๆนี้รักเธอจริงๆยิ่งกว่ารักตัวเอง" สุดท้าย...ก็ตัดใจไปไม่ได้ซักครั้ง ครั้งที่หนึ่ง...สอง...สาม............................. จนตอนนี้แทบจำไม่ได้แล้ว...ว่ากี่ครั้งกัน เหนื่อย....กับการรอคอยที่ไม่มีวันสิ้นสุด น้ำตาเริ่มเหือดหายไป...เหลือไว้แต่ความชินชา กลัวเหมือนกัน ว่าซักวันหนึ่งจะต้องกลับไปเป็นคนที่ไร้ความรู้สึก ไม่ทุกข์...ไม่เจ็บ...ไม่ดีใจ...ไม่เสียใจ เหมือนวันเก่าๆ...วันที่เขาไม่เข้ามา จากกันทั้งที่ยังรัก...กับทนอยู่ต่อไปจนกว่าจะเกลียดกัน........อย่างไหนจะดีกว่ากันแน่........... ทำไมคนรักกันถึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน...... ทำไมคำสัญญาต้องจบลงด้วยคำว่า...ขอโทษที่ทำไม่ได้ ทำไมคนที่รอ...ได้รับสิ่งตอบแทนคือความผิดหวัง ทำไม?.....ทำไม?....ทำไม?......ไม่มีแม้แต่คำตอบ ไม่มีแม้แต่คนที่ได้ยิน สุดท้ายเราอาจไม่ได้อยู่ด้วยกัน....แต่ก็ไม่ใช่ว่า...เราไม่รักกัน ปิดตัวเองให้มืดมน อย่างคนที่ไร้ความคิด ปล่อยชีวิต ยึดติดกับคำว่ารอ ในความรัก ในความหวัง มีความช้ำคอยซ้ำรอยต่อ ตอกย้ำว่าต้องรอ เรื่อยไป กับความรักที่เลื่อนลอย ที่ลดน้อยลงทุกที เท่าที่มี ข้างกายคือความเงียบเหงา อยากมีเธอ เคียงข้างกาย ไขว่คว้าได้เพียงแค่เงา อ้างว้างและเหน็บหนาว เหงาในหัวใจ เหนื่อยจนท้อ ต้องรออีกนานเท่าไหร่ ความรัก ของเรามันคงสุดทาง เหนื่อยเพียงไหน เมื่อมันยิ่งรอ ยิ่งหมดความหวัง ความฝัน คงไม่มีวันเป็นจริง เหนื่อยและท้อ ต้องรอไปจนเมื่อไหร่ ยิ่งหวัง ยิ่งไกลออกไปทุกที เหนื่อยและล้า ไขว่คว้าเท่าไหร่ ไม่ถึงเธอซักที สิ่งที่เจอวันนี้ ฉันมีแต่ความว่างเปล่า จะวันนี้ จะวันไหน จะยังเฝ้ารออย่างนี้ กี่เดือนปีเลยผ่าน จะรอเรื่อยไป ด้วยดวงใจที่มั่นคง จะนานแสนนานเท่าไร แต่หัวใจ ยังย้ำทุกวันว่ารอ สิ่งที่รู้วันนี้ ฉันมีแต่คำว่า...รอ   Create Date : 28 พฤศจิกายน 2551 7 comments Last Update : 2 ธันวาคม 2551 22:18:15 น. Counter : 1394 Pageviews. Share Tweet

ถูกต้อง ความเข้าใจ ความเห็นใจ และความรัก ทำให้มนุษย์ยอมสละเสรีภาพของตัวเองตามที่เขาเห็นควร มอบให้แด่คนที่เขารัก คนดีย่อมไม่เอาเสรีภาพมาเป็นเครื่องปกป้องตนเองด้วยความเห็นแก่ได้โดยฝ่ายเดียว โดยขาดความรับผิดชอบ ขาดความรับผิดชอบเสียแล้ว เสรีภาพนั้น ก็โหดร้าย เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 28 พฤศจิกายน 2551 23:30:50 น.

ความรักกับน้ำตาหรือจะเป็นของคู่กัน เศร้าจัง...   โดย: นู่วี (คนดีคนเก่ง ) 28 พฤศจิกายน 2551 23:52:26 น.

เข้มแข็งนะคะ อย่างน้อยการรอคอยก็ไม่ได้สูญเปล่าและยังอาจเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้คนที่รอนั้น มีความหวังที่จะอยู่และกลับมาหา มารักและดูแลเรานะคะ ยังไกเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ มีอะไรยังไงเป็นเพื่อนกันได้ค่ะ อ้อ เกือบลืม บล็อกน่ารักนะคะ เก่งจังทำให้หมีตกลงมาได้ด้วย ตอนนี้มินตรายัง งมอยู่เลยค่า แค่จะเอารูปใส่ด้านขวามือ มันกระเด้งกระดอนไปหมด แล้วแวะมาเยี่ยมใหม่นะคะ   โดย: Amintra 29 พฤศจิกายน 2551 16:54:23 น.

เจ็บปวดจริงๆ ค่ะ กับการรอคอย ยิ่งการรอคอยที่ไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่ มันยิ่งเจ็บปวดมากๆ การรอคอยนี้ คงจะสิ้นสุดได้เมื่อถึงเวลาแหละมั้งคะ ถ้าเจ็บปวดจนพอแล้ว .. เราก็คงจะหยุดรอ ถ้าเราได้ในสิ่งที่เราต้องการแล้ว .. เราก็คงจะหยุดรอ เราก็พยายามจะหยุดรออยู่เหมือนกันค่ะ หวังว่าเราจะเจ็บสุดๆ เจ็บจนทนไม่ได้ แล้วก็หยุดไปเอง หวังว่าวันนั้นคงจะมาถึงในไม่ช้า เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ายังรอไหว และไม่เหนื่อยจนเกินไป ก็รอต่อไป แต่ถ้าวันไหนที่รอไม่ไหวแล้ว ก็หยุดเถอะค่ะ มันเหนื่อยใจ   โดย: Creamchoco 30 พฤศจิกายน 2551 0:21:23 น.

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ตื่นเต้นมากมาย เรื่องเล่าภาพถ่ายเยอะเเยะ แต่ด้อยเทคโนโลยีนี่สิ เรื่องใหญ่ กำลังศึกษาวิธีใช้อยู่ จะพยายามนะคะ สวัสดีเพื่อนใหม่อีกครั้งค่ะ   โดย: ขอบคุณน้า (melin ) 13 ธันวาคม 2551 22:36:36 น.

บางครั้ง การรอคอยก็มีเสน่ห์นะคะ มันมีทั้งเจ็บปวดและสุขใจปะปนกันไปไงคะ   โดย: เอ้า...ลืมบอก (melin ) 13 ธันวาคม 2551 22:38:37 น.

เมือคืนวานดวงจันทร์สวยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะแวะไปชมเจ้าหมาน้อย แวะมาส่งเข้านอนค่ะ Glitter Comment โดนๆที่ hi5-glitter.com   โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) 13 ธันวาคม 2551 23:34:02 น.