Bloggang.com : Gracie Lou Freebush : Something between Us [1]

Something between Us [1]

[ Someone Like You ]

07 กุมภาพันธ์ xx

ฉันเกลียดเมืองนี้ !!!

คุณเคยรู้สึกอย่างนี้ไหมกับเดือนแรกในบ้านเมืองที่คุณไม่รู้ว่าผู้คนเขาพูดอะไรกัน
อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
... แต่ก็เหมือนโดดเดี่ยวอ้างว้าง

ฉันคิดถึงบ้าน ...

คุณผ่านช่วงเวลาที่น่าอึดอัดอย่างนี้ไปได้ยังไงนะ

~~ Zimba ~~

ครั้งแรกเขาหยิบโปสการ์ดใบนี้ขึ้นมาจากจดหมายและการ์ดกองพะเนินที่บรรดาแฟนๆส่งมาให้เพราะติดใจภาพวาดข้างหน้า ในภาพที่ดูเหมือนคนวาดตวัดปลายพู่กันอย่างไม่ใส่ใจ เขาเห็นสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยผู้คน แต่จะเป็นเพราะโทนสีหรืออะไรไม่รู้ทำให้เขารู้สึกเหงาๆอย่างไรประหลาด

..เดือนแรก... อืมม..นึกไปแล้วก็ไม่อยากเชื่อว่าเขาผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ถึงวันนี้ก็เข้าปีที่ห้าแล้วสินะ

ฮยุนจอง ยิ้มมุมปาก

ชายหนุ่มวางโปสการ์ดใบนั้นไว้กับรูปถ่ายของเขาบนโต๊ะหัวเตียง

10 กุมภาพันธ์ xx

จู่ๆฝนก็ตกลงมา ทุกคนต่างพากันวิ่งหาที่หลบฝน

ฉันเกลียดฝนตก... แต่ไม่ใช่วันนี้ !!

เพราะกลางสายฝนอย่างนี้ไม่มีใครรู้น่ะสิว่าฉันกำลังร้องไห้

~~ Zimba ~~

สวนสาธารณะแห่งเดิมดูเลือนลางท่ามกลางฝนที่กำลังสาดสาย ใต้ท้องฟ้าสีหม่น...ละไอเย็นค่อยๆครอบคลุมไปทุกอณู จนแม้หัวใจที่อบอุ่นก็อาจสั่นไหว

ฮยุนจองมองออกไปนอกกระจกใสบานใหญ่แล้วกระชับแขนเข้าหาตัวให้แน่นขึ้น แสงไฟคืนนี้พร่ามัวเพราะฝนกำลังตกลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ชายหนุ่มก้มลงมองโปสการ์ดในมืออีกครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายไปยังอีกซีกโลกหนึ่ง...บ้าน

20 กุมภาพันธ์ xx

ท้องฟ้าวันนี้สวยที่สุดนับจากวันแรกที่ฉันมาถึงที่นี่ !!

ก็ถ้าคุณต้องนอนมองแต่เพดานห้องอยู่เป็นอาทิตย์ ท้องฟ้าที่ไหนก็คงสวยทั้งนั้นล่ะมั้ง

ฝนแรกของเมืองนี้ทำเอาฉันเป็นปอดบวม ต้องนอนโรงพยาบาลตั้งห้าวัน แล้วต้องมาอุดอู้ต่อในบ้าน เพิ่งได้รับอนุญาตให้ออกมาข้างนอกครั้งแรกก็วันนี้ล่ะ

เฮ้อ... กลิ่นของโลกกว้างท่ามกลางแสงแดดและสายลมเย็นมันสดชื่นอย่างนี้นี่เอง

วันนี้ท้องฟ้าของคุณเป็นไงบ้างล่ะ

~~ Zimba ~~

สวนเดิม หากแต่คราวนี้คนวาดคงจะขยับไปทางขวาสักหน่อย น้ำพุเล็กๆนั้นเลยชิดไปทางซ้ายมากขึ้น ต้นไม้ในภาพดูมีชีวิตชีวา แต่ที่สำคัญ..ท้องฟ้าเป็นสีครามสดใส ลมเย็นคล้ายกำลังแผ่วพริ้วออกมาจากกระดาษแผ่นเล็กๆในมือเขา

ฮยุนจองยิ้ม..

ชายหนุ่มสอดโปสการ์ดใบล่าสุดลงในสมุดจดคิวงานก่อนหย่อนลงใส่เป้ประจำตัวที่ตวัดขึ้นคล้องไหล่ขณะก้าวเดินออกจากห้องพัก

รถขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำสนิทเลี้ยวออกจากอพาร์ทเมนท์หรูสู่ถนนใหญ่ที่ทอดตัวเลียบแนวเขา จากหน้าต่างรถมองลงไปอีกด้านของถนนคือแม่น้ำสายหลักที่ไหลโอบผ่านเมืองก่อนจะทิ้งตัวสู่ทะเล และอีกฝั่งของแม่น้ำ ตัวเมืองกำลังถูกโอบล้อมด้วยสายหมอกขาว แต่ไม่ช้าก็คงจะจางหายเพราะแสงสีทองเริ่มจับขอบฟ้าเบื้องหน้าโน้นแล้ว

“เปิดกระจกเถอะ”

ชายหนุ่มที่เป็นคนขับขมวดคิ้วหันมามองคนที่นั่งข้างๆอย่างแปลกใจ แต่ก็ยอมทำตามโดยดี

สายลมยามเช้าพัดเอาไอเย็นสดชื่นเข้ามาในรถ ฮยุนจองเอนหลังพิงพนักเก้าอี้สูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอดอดไม่ได้ที่จะผิวปากอย่างอารมณ์ดี

ท้องฟ้าของเขาวันนี้ก็สดใสไม่แพ้ใครหรอกนะ

27 กุมภาพันธ์ xx

ฉันมองดวงอาทิตย์ขึ้นจากหน้าต่างบานนี้ ทุกเช้าจะต้องบอกกับตัวเองว่า

...อื้มม..วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวานน่า !!

ฉันสวมโรลเลอร์เบลดแล้ววิ่งไปตามถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน เป้กลางหลังมีหนังสือเรียน สมุดสเก็ช และสี แวะกินอาหารเช้าที่พกติดตัวมาที่สวนสาธรณะใกล้บ้าน ฟังนกเล็กๆพูดจาทักทายกัน จนแดดเริ่มแรงขึ้น.... ได้เวลาเข้าเรียนอีกแล้ว

พอสามชั่วโมงที่น่าเบื่อในห้องเรียนภาษาผ่านพ้น ฉันก็รีบวิ่งออกมาข้างนอก สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ค่าที่ต้องนั่งตัวเกร็งตลอดเวลาที่อยู่ในห้องทั้งที่อาจารย์ก็ไม่มีท่าทางจะดุอะไร

บ่ายๆ หากไม่เดินหาซื้อเครื่องเขียนหรือของใช้ส่วนตัวฉันมักมาขลุกอยู่ที่สวนสาธารณะแห่งเดิม น่าแปลกที่เก้าอี้ตัวนั้นมักจะว่างรอฉันอยู่เสมอ ..

~~ Zimba ~~

ภาพหลังคาบ้านเรือนและตึกสูงเห็นได้ทั่วไปในจากหน้าต่างส่วนใหญ่ในเมืองนี้ มันคงจะดูเป็นภาพธรรมดาหากคนวาดไม่แต่งแต้มสีสันเส้นขอบฟ้าสีชมพูเรื่อของการเริ่มวันใหม่

“ฮยุนจอง ตกลงนายจะว่าไงกับหนังโฆษณาเรื่องใหม่”

ชายหนุ่มถอนหายใจยาวก่อนละสายตาจากภาพความวุ่นวายของสังคมเมืองเบื้องล่างแล้วหันมาทางผู้จัดการของเขา

“ฉันรู้ว่านายอึดอัดที่ต้องร่วมงานกับจีน่า แต่การได้ร่วมงานกับผู้กำกับคนนี้..”

“วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวานจริงหรือเปล่า”

จื้อเหลียงเลิกคิ้ว มองหน้าคนถามอย่างค้นหา

“แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องดีกว่าวันนี้ใช่ไหม”

...หรือว่าเวลาที่ผ่านมายังไม่พอจะรักษาแผลในใจครานั้น...

ฮยุนจองค่อยๆยิ้มมุมปาก ตาคมสีดำในกรอบตายาวรีเป็นประกายระยิบ กลับมาเป็น...ชิม ฮยุนจอง...ที่สดใสคนเดิม

“โอ๊ย..เจ็บนะ นายทำอะไรน่ะ”

ฮยุนจองโวยวาย เอามือลูบหัวป้อยเพราะโดนจื้อเหลียงเอาแมกกาซีนที่ติดมือมาฟาดอย่างไม่ออมแรงสักเท่าไหร่

“ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย นายนี่” จื้อเหลียงว่า

แต่พอหันหลังเดินออกมาเขากลับอมยิ้ม

...ใครก็ชอบคิดว่านายเป็นเด็กโข่ง แต่วันนี้นายโตเป็นผู้ใหญ่อีกก้าวนึงแล้วจริงๆ.... ^^

2 มีนาคม xx

พรุ่งนี้เป็นวันสอบวันแรก ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหายใจไม่ออก !!

ลำพังตัวฉันคงไม่เป็นอะไรมากนักหากจะไม่ผ่านการสอบครั้งนี้ แต่สายตาของคุณลุงที่มองฉันอย่างห่วงใยจะเป็นไงน้า

.....ฉันไม่อยากให้คนที่รักฉัน สูญเสียความเชื่อมั่นในตัวฉัน.....

ฉันจะต้องผ่านมันไปให้ได้ !!

~~ Zimba ~~

“วันนี้นายทำได้เยี่ยมมาก ฮยุนจอง”

จื้อเหลียงยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้ทันทีที่เขาเดินออกมาจากฉากสระน้ำ หลังการถ่ายทำโฆษณาสินค้าตัวใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ทำอย่างกับว่าที่ผ่านมาฉันห่วยอย่างนั้นแหละ”

ฮยุนจองย้อนกวนๆ ทำเหมือนไม่เห็นแววกังวลของผู้จัดการส่วนตัว แต่ข้างในกำลังพยามยามบังคับไม่ให้หันไปมองอีกฟากของสระน้ำ

ช่วงเวลาที่เขาผ่านจุดเริ่มต้นมาได้อย่างสวยงาม ความดังชั่วข้ามคืนทำให้ไม่ง่ายนักที่จะสนิทกับใครอย่างแท้จริง

จีน่าไม่เหมือนคนอื่น... เธอก้าวเข้ามาในชีวิตเขาพร้อมความสามารถที่มีมากพอๆกับความสวย การทำงานร่วมกันทำให้ทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น ความอ่อนหวานและเสน่ห์ของเธอทำให้ฮยุนจองตกหลุมรักในเวลาไม่นานนัก เขายังจำความสุขในช่วงเวลานั้นได้ดี ...จนกระทั่งวันนั้น...

วันที่เธอเดินเข้ามาบอกว่ามีใครคนหนึ่งอยู่ในใจที่ทำให้เธอไม่อาจรักใครได้อีก ...ใครคนนั้นไม่ใช่เขา...

“ความรักไม่มีผิดหรือถูกหรอก ก็หัวใจมันอยู่เหนือการควบคุมของเรานี่นา”

กลับกลายเป็นเขาที่ปลอบเธอ ...และปลอบหัวใจของตัวเองที่กำลังร้องไห้ไปพร้อมๆกัน

จีน่าเดินหันหลังออกไปแล้ว ชีวิตฮยุนจองก็ตุปัดตุเป๋อยู่นาน

จื้อเหลียงคืออีกมือที่ประคับประคองให้มีชิมฮยุนจองในวันนี้ สำหรับฮยุนจองแล้วเขาจึงเป็นมากกว่าพี่ชายและ

เพื่อนสนิท

“แต่ก็ขอบคุณนะที่เป็นห่วงฉัน”

จู่ๆได้ฟังคำพูดแบบนี้ จื้อเหลียงตีหน้าไม่ถูก

“ไอ้บ้า อย่ามาพูดอะไรชวนอ๊วกอย่างนี้เลยวะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้า อากาศเย็นเดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาแล้วจะยุ่งคิวงานนายน่ะยาวถึงอาทิตย์หน้านะโว้ย”

แล้วก็รีบก้าวยาวๆไปเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ

ฮยุนจองอ้าปากเหวอมองตามหลัง ไอ้ผู้จัดการจอมโหด!!

รอยยิ้มบางๆจุดที่เรียวปากอิ่ม

...ฉันไม่ได้ทำให้นายเสียความมั่นใจในตัวฉันใช่ไหม...

Create Date : 22 มิถุนายน 2548

Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2549 15:52:19 น.

0 comments

Counter : 246 Pageviews.