|
 |
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
 |
17 กุมภาพันธ์ 2550
|
|
|
|
Babel
รางวัลออสการ์เป็นรางวัลที่ถูกโหวตจากอเมริกันชน เท่านั้น! ไม่ได้เป็นตัวแทนของคน หรือประชาชนนานาชาติ และไม่ได้การันตีคุณภาพหนังว่าจะดี หรือสนุกเสมอไป เป็นแค่การโฆษณาชวนเชื่ออย่างหนึ่งก็ว่าได้
หลายต่อหลายครั้ง ที่รางวัลนั้นค้านสายตา ของเราๆท่านๆเหลือเกิน
Babel ได้รับรางวัลลูกโลกทองคำ สาขาภาพยนตร์ดราม่ายอดเยี่ยม และเข้าชิงออสการ์ 7 รางวัล รวมทั้งสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมและผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม
แต่ครั้งนี้
อาจไม่ค้านสายตาดิฉันเท่าไร(ถ้าBabelชนะ)นะคะ
Babel นั้นมีคุณค่าควรแก่การเสียเวลาเข้าไปดูยิ่งนัก ความหมายของหนังนั้นกว้างใหญ่เหลือเกิน สารที่หนังต้องการสื่อออกมา มีพลังมาก ดูหนังจบไปตั้งแต่วันพฤหัสบดีแล้ว แต่หนังกลับยังคงวนเวียน คอยตอกย้ำสาระสารที่หนังบอกใบ้ให้เราได้รู้
หนังดำเนินเรื่องต่างเวลา ไร้วาระ และหลากหลายสถานที่ แต่ทุกเหตุการณ์ล้วนเกี่ยวข้องกัน หนังพาเราไล่ไปตามทะเลทรายของโมรอคโค ที่ซึ่งเปิดเผยตัวละครหลัก 2 ตัวให้เรารู้จัก
แบลนเช็ทได้ใจไปเต็มๆในฉากที่ใช้สายตาพูด สายตาของเธอพูดได้ค่ะ พูดก่อนที่เธอจะเอ่ยปากด้วยซ้ำ ฉากเล็กน้อย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความยอดเยี่ยมเฉียบขาดฉากนี้ คุณค่าทางการแสดงเทียบเคียงได้กับฉากๆหนึ่งใน Heaven เลยทีเดียว พิทท์ถ่ายทอดอารมณ์เกรี้ยวกราดออกมาให้เห็น หลังทั้งสองเผชิญชะตากรรม บทเอื้อเฟื้อให้มีมิติพอสมควร จากที่เคยพราก
เพราะความขมขื่นจากการสูญเสียภายในครอบครัว
เหตุการณ์คู่ขนานเกิดขึ้นในญี่ปุ่น ตัวละครสมทบหญิงที่ดีที่สุดในเรื่องอยู่ที่นี่ค่ะ จับตาดูริงโกะ คิคูชิอย่าให้คลาดสายตานะคะ เธอบอกบางอย่างตลอดเวลา สื่อสารจากท่าทางการแสดงออก ด้วยภาษามือ บทสาวใบ้และหูหนวกที่บอบช้ำจากการสูญเสียคนภายในครอบครัวเช่นกัน เคยคิดว่าการที่ใครสักคน กล้า ที่จะเปลือยหน้ากล้อง กล้าที่จะแสดง มักเรียกร้องคะแนนได้มากกว่าบทที่เรียบและพื้นๆ แต่ริงโกะมีดีมากกว่านั้นค่ะ สร้างความลึกให้ตัวละคร และทำลายความมั่นใจในทุกอย่างของเราลงในตอนท้ายเรื่อง เป็นตัวละครที่ติดตา จะกวนในใจคุณไปอีกหลายวัน และผู้เขียนเชียร์สุดใจ ให้เธอได้รางวัลออสการ์ติดมือกลับบ้าน
และสุดท้ายในเม็กซิโก เอมิเลีย(แสดงโดยแอดเดรียน่า บาราซา) พี่เลี้ยงเด็ก(ลูก 2 คนของพิทท์และแบลนเช็ท)กับบทที่เอื้อให้ไล่อารมณ์ได้เต็มๆ แค่ต่างชาติ ต่างภาษาเท่านั้นเอง(แม้นว่าจะยังสื่อสารกันได้) กลับทำให้น้ำหนักของความรักและความห่วงใยนั้นต่างออกไป นี่ก็เช่นกัน เป็นบทนักแสดงสมทบหญิงที่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน
ดูหนังจบแล้ว อย่างที่เรียนไว้ข้างต้นค่ะ หนังบีบคั้น ให้เครียด ให้อึดอัดใจเหลือประมาณ มีสารมากมายที่ผู้เขียนด้อยประสบการณ์ ตั้งเสาเรดาร์รับไม่ทัน แต่จงดูเถอะค่ะ จะเข้าใจอย่างไร จะตีความอย่างไร ล้วนแสดงให้เห็นถึงความเก่งและ มือถึง ของผู้กำกับอินาร์ริตู
วิธีในการดำเนินเรื่องไม่ต่างจาก Amores Perros เข้มข้นชวนติดตามเหลือจะเอ่ย
ใช้ภาษาพูดไม่ได้แล้วอย่างไร ? ต่างภาษาแล้วอย่างไร ? แล้วถ้าใช้แค่ภาษาเดียวกัน ช่วยอะไรได้ ?
หนังเรื่องนี้มีคำตอบให้ค่ะ และออกจะเป็นคำตอบที่ดูจะใจดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ
ขอแสดงความนับถือเป็นอย่างสูง
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2550 |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2550 23:53:28 น. |
|
3 comments
|
Counter : 571 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: เอ่อ่อ่ะนะคะ วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:42:02 น. |
|
|
|
โดย: das Kino วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:22:50:38 น. |
|
|
|
โดย: ร้อน ๆ หนาว ๆ (ร้อน ๆ หนาว ๆ ) วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:12:55:57 น. |
|
|
|
| |
|
 |
Gloomy Sunday |
|
 |
|
|
ออกมาตอนครึ่งเรื่อง
อึดอัดมาก เคยคิดว่าจะดูได้
แต่นั่งไปๆแล้ว.... ออกมาก่อนดีกว่า
ดูถึงตอนที่ลูกชายของเอมิเลียแต่งงาน
แอบอยากรู้ตอนจบเหมือนกัน