"No, thank you. I have had an elegant sufficiency..."
 
กุมภาพันธ์ 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
17 กุมภาพันธ์ 2550

Babel

รางวัลออสการ์เป็นรางวัลที่ถูกโหวตจากอเมริกันชน เท่านั้น!
ไม่ได้เป็นตัวแทนของคน หรือประชาชนนานาชาติ
และไม่ได้การันตีคุณภาพหนังว่าจะดี หรือสนุกเสมอไป
เป็นแค่การโฆษณาชวนเชื่ออย่างหนึ่งก็ว่าได้

หลายต่อหลายครั้ง
ที่รางวัลนั้นค้านสายตา ของเราๆท่านๆเหลือเกิน

Babel ได้รับรางวัลลูกโลกทองคำ สาขาภาพยนตร์ดราม่ายอดเยี่ยม
และเข้าชิงออสการ์ 7 รางวัล รวมทั้งสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมและผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม

แต่ครั้งนี้ … อาจไม่ค้านสายตาดิฉันเท่าไร(ถ้าBabelชนะ)นะคะ

Babel นั้นมีคุณค่าควรแก่การเสียเวลาเข้าไปดูยิ่งนัก
ความหมายของหนังนั้นกว้างใหญ่เหลือเกิน
สารที่หนังต้องการสื่อออกมา มีพลังมาก
ดูหนังจบไปตั้งแต่วันพฤหัสบดีแล้ว แต่หนังกลับยังคงวนเวียน
คอยตอกย้ำสาระสารที่หนังบอกใบ้ให้เราได้รู้

หนังดำเนินเรื่องต่างเวลา ไร้วาระ และหลากหลายสถานที่
แต่ทุกเหตุการณ์ล้วนเกี่ยวข้องกัน
หนังพาเราไล่ไปตามทะเลทรายของโมรอคโค
ที่ซึ่งเปิดเผยตัวละครหลัก 2 ตัวให้เรารู้จัก

แบลนเช็ทได้ใจไปเต็มๆในฉากที่ใช้สายตาพูด
สายตาของเธอพูดได้ค่ะ พูดก่อนที่เธอจะเอ่ยปากด้วยซ้ำ
ฉากเล็กน้อย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความยอดเยี่ยมเฉียบขาดฉากนี้
คุณค่าทางการแสดงเทียบเคียงได้กับฉากๆหนึ่งใน Heaven เลยทีเดียว
พิทท์ถ่ายทอดอารมณ์เกรี้ยวกราดออกมาให้เห็น
หลังทั้งสองเผชิญชะตากรรม
บทเอื้อเฟื้อให้มีมิติพอสมควร จากที่เคยพราก…
เพราะความขมขื่นจากการสูญเสียภายในครอบครัว

เหตุการณ์คู่ขนานเกิดขึ้นในญี่ปุ่น
ตัวละครสมทบหญิงที่ดีที่สุดในเรื่องอยู่ที่นี่ค่ะ
จับตาดูริงโกะ คิคูชิอย่าให้คลาดสายตานะคะ
เธอบอกบางอย่างตลอดเวลา สื่อสารจากท่าทางการแสดงออก ด้วยภาษามือ
บทสาวใบ้และหูหนวกที่บอบช้ำจากการสูญเสียคนภายในครอบครัวเช่นกัน
เคยคิดว่าการที่ใครสักคน “กล้า” ที่จะเปลือยหน้ากล้อง กล้าที่จะแสดง
มักเรียกร้องคะแนนได้มากกว่าบทที่เรียบและพื้นๆ
แต่ริงโกะมีดีมากกว่านั้นค่ะ สร้างความลึกให้ตัวละคร
และทำลายความมั่นใจในทุกอย่างของเราลงในตอนท้ายเรื่อง
เป็นตัวละครที่ติดตา จะกวนในใจคุณไปอีกหลายวัน
และผู้เขียนเชียร์สุดใจ ให้เธอได้รางวัลออสการ์ติดมือกลับบ้าน

และสุดท้ายในเม็กซิโก เอมิเลีย(แสดงโดยแอดเดรียน่า บาราซา)
พี่เลี้ยงเด็ก(ลูก 2 คนของพิทท์และแบลนเช็ท)กับบทที่เอื้อให้ไล่อารมณ์ได้เต็มๆ
แค่ต่างชาติ ต่างภาษาเท่านั้นเอง(แม้นว่าจะยังสื่อสารกันได้)
กลับทำให้น้ำหนักของความรักและความห่วงใยนั้นต่างออกไป
นี่ก็เช่นกัน เป็นบทนักแสดงสมทบหญิงที่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน

ดูหนังจบแล้ว อย่างที่เรียนไว้ข้างต้นค่ะ
หนังบีบคั้น ให้เครียด ให้อึดอัดใจเหลือประมาณ
มีสารมากมายที่ผู้เขียนด้อยประสบการณ์ ตั้งเสาเรดาร์รับไม่ทัน
แต่จงดูเถอะค่ะ จะเข้าใจอย่างไร จะตีความอย่างไร
ล้วนแสดงให้เห็นถึงความเก่งและ ”มือถึง” ของผู้กำกับอินาร์ริตู

วิธีในการดำเนินเรื่องไม่ต่างจาก Amores Perros
เข้มข้นชวนติดตามเหลือจะเอ่ย

ใช้ภาษาพูดไม่ได้แล้วอย่างไร ?
ต่างภาษาแล้วอย่างไร ?
แล้วถ้าใช้แค่ภาษาเดียวกัน ช่วยอะไรได้ ?

หนังเรื่องนี้มีคำตอบให้ค่ะ และออกจะเป็นคำตอบที่ดูจะใจดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ

ขอแสดงความนับถือเป็นอย่างสูง


Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2550 23:53:28 น. 3 comments
Counter : 571 Pageviews.  

 
ดูแล้วเครียดมากๆเลยค่ะ
ออกมาตอนครึ่งเรื่อง
อึดอัดมาก เคยคิดว่าจะดูได้
แต่นั่งไปๆแล้ว.... ออกมาก่อนดีกว่า
ดูถึงตอนที่ลูกชายของเอมิเลียแต่งงาน
แอบอยากรู้ตอนจบเหมือนกัน


โดย: เอ่อ่อ่ะนะคะ วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:42:02 น.  

 
Babel เป็นหนังในระดับดีเยี่ยม แต่ผมก็ยังชอบ 21 Grams มากกว่านิดนึง

อาจจะต้องไปดูรอบสองล่ะมั้งถึงจะเห็นคุณค่าของมันจริงๆ หนังบางเรื่องจี๊ดตั้งแต่ดูรอบแรก แต่บางเรื่องต้องดูมากกว่านั้นถึงจะจี๊ด


โดย: das Kino วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:22:50:38 น.  

 
ชอบที่หนังตัดไปตัดมาแต่ทำได้อย่างกลมกลืน
ดูแล้วคิดถึงคำว่า "เด็ดดอกไม้สะเทือน ถึงดวงดาว"
กระสุนนัดเดียว แต่ผูกโยงเรื่องราวไปถึงผู้คนมากมาย
ภายใต้ปัญหาของ"การสื่อสาร"
สุดท้าย
"ภาษาใจ" ใช้เยียวยาทุกสิ่งได้จริง ๆ


โดย: ร้อน ๆ หนาว ๆ (ร้อน ๆ หนาว ๆ ) วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:12:55:57 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Gloomy Sunday
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add Gloomy Sunday's blog to your web]