Go on เป็นงานอัลบั้มที่สี่ของวง ที่ไม่รวมกับอีพียิบย่อยที่ออกมาก่อนหน้า แม้ผมจะยังติดใจฟัง I just wanna kiss you และ Mijikai Kousatsu จากอัลบั้มที่แล้ว Transit อยู่ทุกวัน แต่อัลบั้มนี้ก็ยังอุดมไปด้วยเพลงไพเราะติดหูง่าย อาจจะถ้าเทียบดีกรีกับอีพี Change อาจจะเบากว่า แต่ก็มีความดุดันของร็อคและอื้ออึงแบบชูเกซแอบอยู่ และผสมเสียงสังเคราะห์และบีทอิเลคโทรเข้าไปแทน
มิเนโกะ ถือว่าเป็นคนญี่ปุ่นที่ร้องเพลง สำเนียงอังกฤษได้เข้าท่าน่าฟังคนหนึ่ง เพราะปกติเวลาเราได้ยินคนญี่ปุ่นร้องเพลงฝรั่ง สำเนียงมันจะแปร่งๆกระทั่งไปจนถึงเพี้ยนเลย ซึ่งมิเนโกะก็ร้องได้ดี จนฝรั่งที่เคยดูโชว์ยังชม (ส่วนผมจำขี้ปากเขามาเขียนอีกที 55) พิสูจน์ได้จากเพลง Rainbounds และ Chocolate Soul Music ที่ดนตรีตึ้บๆได้ใจ ฟังเผินๆ ผมนึกว่าเป็นเพลงนักร้องสาวตาน้ำข้าว ประมาณยุคที่แมนดี้ มัวร์ ดังนั่นแหละ ขณะที่ Stay by my side ก็เพราะเสนาะหู ถ้าอยากได้เพลงเศร้าๆเหงาๆหม่นๆ ก็ต้อง Kanashii Shirabe กับ Zanzou to Noise Go on เป็นเพลงปิดอัลบั้มที่ให้อารมณ์งดงาม ราวกับนั่งอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ในฤดูร้อน ก่อนที่จะเปลี่ยนจังหวะเป็นซินธ์ป็อปอิเลคโทร ชวนขยับขาพอเป็นกระษัยก่อนที่ซีดีจะหยุดเล่น หลังจากผมฟังอัลบั้มนี้จบทั้ง 11 เพลงแล้ว ก็นึกขอบคุณ Swinging Popsicle ที่พวกเค้าไม่ทำให้ผมผิดหวังเลย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
