วันสุดท้าย เดินเที่ยวเก็บตกในโตเกียวก่อนโบกมือลา อ่ะ ผ่านไปไวเหมือนโกหก วันสุดท้ายแล้วเหรอ เงิ่ม เสียดายจัง เวลาได้มาเที่ยวผ่านไปเร้ววววววเร็ว มาค่ะ ไปเดินเที่ยวกันวันสุดท้าย วันนี้สองกระเหรี่ยงหมดแรงแรดแล้วค่ะ เลยขอตื่นสายกันสักหน่อย พอตื่นมา เก็บกระเป๋าเสร็จ ก็ลากกระเป๋าลงมาฝากไว้ที่ฟร้อนท์แล้วกระเหรี่ยงสองตัวก็หนีไปเดินเที่ยวค่ะ ตอนเช้า ถนนในโตเกียวช่างเงียบเหงาค่ะ โล่งๆ ถนนยิ่งโล่งใหญ่ คนเดินไปมาส่วนมากจะออกมาซื้อของ ออกมาเดินเล่น ถนนโล่งๆ กับใบไม้ร่วง สวยค่ะ มุมนี้ ยิ่งเดินผ่านเอง ยิ่งรู้สึกว่า เมืองนี้สวยจริงๆ น้องไผ่เดินผ่านฝาท่อ ให้มาถามตาใสแหนวเลย "พี่ฝนคับ ไผ่ถ่ายฝาท่อไปหรือยัง" พอบอกว่ายังคับ น้องไผ่เลยอยากมีรูปหน้าเคียงข้างฝาท่อ เอิ่ม เอาเลยน้อง วันนี้คนน้อย ทำไรก็ทำได้ แล้วเราสองคนก็เดินผ่านห้างค่ะ เอาวะ มาเมืองนี้ไม่เดินห้างเมืองเค้าเชยแย่ เลี้ยวฟ๊าบเข้าไป เอิ่มมมมมมมมมมมมมม บรรยากาศ อารมณ์ห้างไฮโซกลางสุขุมวิท ยังไงยังงั้น ไอ้สองคนนี้เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ เอิ่ม แปลกๆว่ะ อันนี้อยากอวดค่ะ ที่ห้างนี้ต้นคริสต์มาส ทำมาจากตุ๊กตาหมี สองสี คือ สีเงิน กับสีแดง เอามาวางก่อตัวให้สูงขึ้นไป สวยมาก สร้างสรรค์อลังการจริงๆ พอชมต้นคริสต์มาสเสร็จ ก็ชักชวนกันลงไปชั้นใต้ดินเพื่อเดินหาขนมของฝากกันต่อ ลงไปได้แต่อึ้งค่ะ ราคาสูงปริ๊ดจนกระเหรี่ยงเริ่มกลัว เลยชักชวนกันออกมาจากห้าง แล้วเดินตามหาร้านราเม็ง "จังการะ" ราเม็งเจ้านี้ อ่านในพันทิพย์มาหลายครั้งแล้วค่ะ แล้วก็ยังได้รับคำยืนยันจากทางคุณญี่ปุ่นที่นำทางเราเที่ยวเมื่อวันที่สองด้วย ว่าเจ๋งจริง พร้อมกับวาดแผนที่ให้เราบอกว่า ไม่ไกลจากโรงแรมเท่าไร ไปค่ะ ไปตามหาร้านกัน เจอแว้วววววววววววววววววววววววววววววว อ่ะมาถ่ายกันคนละรูป มามะ (คนที่นี่เค้าเริ่มมองไอ้สองคนนี้แปลกๆ ประหนึ่งมันหลุดมาจากไหนวะ วิ่งกันไปก็วิ่งกันมา อายก็อาย แต่ไม่เป็นไร กว่าจะได้มาอีกที คงอีกนานมาก) พ้นโค้งเข้าไป ด้วยความที่เราสองคนมาเช้าค่ะ ไม่ต้องรอคิว ทางร้านเค้ามีเมนูเป็นภาษาอังกฤษให้พวกเราด้วย อ่านไปก็งงไป มีคนต่อคิวอีก เอิ๊ก เลยบอกให้เค้าเลือกให้ อะไรก็ได้ยกเว้นเนื้อวัว จัดมาสองค่ะ โย่ว ชำระเงิน แล้วก็ไปนั่งด้านใน เงยหน้ามอง เป็นรายการเพิ่มสิ่งต่างๆ มีราคาแปะชัดเจน (วะหิ๊ววววววววววว เด็กเสิร์ฟหล่อมั่กๆ) มาแย้ว รอไม่นานเลยค่ะ (อุ้ย คนลวกเส้นก็หล่อ) ชามนี้ของน้องไผ่ อุดมไปด้วย หมูชาชู ไข่ต้ม น้ำซุป เฟอร์นิเจอร์ประดับหน้าชาม น่ากินเนาะ ชามนี้ 1000 เยนค่ะ ชามนี้ของฝนค่ะ มีหมูสองชิ้น หน่อไม้เล็กน้อย เห็ดหูหนูหั่นฝอย น้ำซุปอืมมมมมมมมมมมม สุดยอด แล้วกระเหรี่ยงสองตัว ก็ผลัดกันชิมค่ะ สุดท้ายหนุ่มญี่ปุ่นผู้เคราะห์ร้ายก็สาดโค้งมาทางเรา อย่าชักชา มามะ มาใกล้ๆเจ๊หน่อยเร้ว สุดท้าย เค้าก็พลาดท่า โดนเราจับถ่ายรูปเป็นการยืนยันค่ะ ว่าเรามาถึงที่นี่แล้ว อีกสักภาพค่ะ มะต้องกลัวน้อง เจ๊ไม่กิน เจ๊แค่ชิมๆ มามะ มาใกล้ๆ จะป้อนค่ะ เส้นนุ่มมาก เนื้อหมูแทบละลายในปากจริงๆอย่างที่เคยอ่านในกระทู้พันทิพย์เลยค่ะ น้ำซุปกลมกล่อมมาก วุ้ย อยากจะพกคนทำกลับไปทำให้หม่ำที่บ้านเจงๆ อ่านไม่ออกค่ะ รู้แต่ว่า เค้าแปะโน่นแปะนี่เยอะดี ก็เลยถ่ายมาหลายๆอย่าง และแล้วสงครามก็สิ้นสุดค่ะ อร่อยมากจ้า ตอนที่ออกมาจากร้าน คนแน่นร้านแล้วค่ะ หน้าร้านก็มีคนยืนรอคิวกันแล้ว ขายดีจริงๆ เป็นครั้งแรกค่ะ ที่ได้ขึ้นสะพานลอย เท่าที่เห็น ที่นี่แทบไม่มีสะพานลอยเลยค่ะ ส่วนสะพานลอยนี้ที่มีเพราะว่า ไม่สามารถทำทางม้าลายได้ เนื่องมากจาก ถัดจากสะพานลอยเป็นอุโมงให้รถลอดไป ถ่ายจากบนสะพานลอยค่ะ ไม่รู้ขบวนอะไร รถสีประหลาดจัง เดินไปโรงแรมค่ะ กลับไปเอาสมบัติ กำลังจะข้ามถนน น้องไผ่ก็ถ่ายภาพ เอิ่ม ช้านรู้นะ ว่าช้านอ่ะเป็นทางผ่านกล้อง แกจะถ่ายคนนั้นชะมะ แล้วเราก็เอากระเป๋าออกจากโรงแรม นั่งแท็กซี่ไป TCAT ค่ะ ระหว่างทางผ่าน เห็นมีคนเยอะๆ กระเหรี่ยงสองตัวเลยลากกระเป๋าออกไปดูกัน ว่าเค้ามุงอะไรกัน ลากไปได้สักแป๊บ เริ่มสังวรณ์ หนักว่ะ กระเป๋าหรือว่าหินฟะเนี่ย ไปถึงด้านหน้า คือศาลเจ้าค่ะ วันนี้คนมาไหว้พระที่นี่เยอะมาก หลังจากกระเหรี่ยงตัวอ้วนยืนเฝ้ากระเป๋าอยู่ข้างล่าง น้องไผ่ก็ไปสำรวจด้านบน กระเหรี่ยงตัวอ้วนได้คำตอบให้กับตัวเองว่า ศาลเจ้านี้น่าจะโด่งดังเรื่องเด็กน้อย เพราะเห็นประชาชนชาวญี่ปุ่น อุ้มลูก จูงหลาน ตัวน้อยๆกันมาไม่ขาดระยะ เครื่องรางที่ขายบนศาลเจ้าค่ะ บนศาลเจ้ายังมีของเล่นไว้ขายเด็กๆเลย ถัดจากทางขึ้นศาลเจ้ามีร้านค้าขายของเหมือนขนม ลูกอม และของเล่นเด็ก ดังนั้นเด็กน้อยสองตัวจากประเทศไทย จึงสาดโค้งไปเล็งเหล่อย่างไม่รอช้า สุดท้าย กระเหรี่ยงสองตัวก็พลาดท่าค่ะ ลูกอมอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ากล่องเนี่ย มาจากการ์ตูนเรื่องสุสานหิ่งห้อย โดนไปคนละกล่อง กล่องละ 300 เยน (อย่าคิดเป็นเงินไทยนะ มันเศร้า) หลังจากขึ้นรถบัสที่ TCAT กลับ พวกเราก็ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปแล้วค่ะ เพราะมัวแต่เช็คอิน ทำบอร์ดดิ้งพาส แล้วก็สาละวนกับการซื้อของฝากในนาริตะ คนไทยเยอะมาก คนไทยซื้อเยอะมาก ไม่อยากจะขำแต่ก็ขำ ตรงเคาท์เตอร์ ROYCE ถึงกับมีโบรชัวร์เป็นภาษาไทยไว้ให้ด้วยค่ะ ที่นาริตะ ช็อคโกแล็ตกับของฝากเยอะมาก มันเศร้าอ่ะ ขนมบางอย่างที่ซื้อจากอาซากุสะ ที่นี่ก็มีขาย แล้วไม่มีภาษีด้วย ฮือออออออออออ สุดท้าย สองศรีพี่น้อง แทบจะเอาปากคาบของกลับมาค่ะ ทั้งซื้อฝาก ฝากซื้อ ซื้อเอง อะไรบางก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า เต็มไม้เต็มมือค่ะ ไฟล์ทกลับคราวนี้สองพี่น้องเศร้าค่ะ เพราะว่าไฟล์ทเต็ม แน่นเอี๊ยด แถมอีตาผู้ชายเบาะหลังมารยาทเลวร้ายมาก ถีบเบาะตลอด อันนี้ขออุทิศส่วนกุศลให้ค่ะ กลับถึงบ้านแล้วจ้า ขอบคุณหลายๆคนที่เข้ามาอ่าน มาดูรูปนะคะ   Create Date : 17 ธันวาคม 2550 7 comments Last Update : 5 สิงหาคม 2552 11:39:46 น. Counter : 2296 Pageviews. Share Tweet

คนแรก คิคิคิคิคิ วันที่ 2-3-4 ยังไม่อ่านเลย โดดมาอ่านวันสุดท้ายแระ ฝนอ่ะ ทำไมไม่ take away ราเมงกลับมาให้กินบ้างอ่ะ อยากกินจัง ตกลง กลับมาถึงแย้ว ซื้อไรมาฝากนู๋บ้างเนี่ย เอาแบบซื้อฝากนะ ไม่ช่ายฝากซื้อ เพื่อนๆๆๆ นู๋จะเอาถั่ว ฝนไม่ยอมซื้อถั่วมาให้หนู ฝนใจร้ายยยย   โดย: นู๋เมย์ IP: 221.128.84.130 18 ธันวาคม 2550 13:32:45 น.

วันกลับแล้วเหรอ เร็วจังยังดูไม่จุใจเลยอ่ะ แหมนู๋ำดำ มาท้ายสุดแต่มาจองแถวหน้าเลยนะ เพื่อนฝนไม่คว้าหนุ่มปลาดิบแถวสนามบินแพ็คกลับมาฝากเืพื่อนๆบ้างอ่ะ   โดย: รี่จ้า IP: 202.149.97.71 18 ธันวาคม 2550 13:54:07 น.

โดย: My life in Japan. 19 ธันวาคม 2550 11:01:39 น.

ลืมฝากพี่ฝนเก็บหนุ่มยุ่นมาฝากเลยอ่ะ   โดย: นู๋อิมฮับ (SaKaNaJang ) 4 มกราคม 2551 19:53:43 น.

เฮ้ยยย สุสานหิ่งห้อย เรื่องโปรดสมัยยังสาวอยู่เลยย เคยอ่านๆ เศร้ามากๆ   โดย: เจ๊นง 15 กุมภาพันธ์ 2551 16:35:46 น.

อะจ้า น่ารักกันจริงๆเลยนะ น่าสนุกจริงๆเลยนะ ที่ญี่ปุ่นมีอะไรมากมายจริงนะค่ะ ชอบจังเลยญี่ปุ่น ร้านค้าที่ญี่ปุ่นแต่ละร้านอะค่ะ ชอบจัง เห็นแล้วมันน่าซื่อไปหมดเลยอะค่ะ อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ (พื่ไฝ่ก็ยังน่ารักอยู่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~)   โดย: ซู IP: 125.24.186.72 6 กันยายน 2551 8:45:02 น.

เจ๊หลีอยากไปเที่ยวมั่งจัง กำลังเก็บรายละเอียดอยุ่ค่ะ อยากไปถ่ายกับฝาท่อมั่ง คริ คริ ตามมาจากห้องก้นครัวค่ะ   โดย: กิน ๆ เที่ยว ๆ 6 พฤศจิกายน 2551 20:27:07 น.