Breaking News

ป้าลีจำคุณยายฟรานได้ใช่มั๊ยคะ ที่เคยได้คุยกันแล้วป้าลีบอกว่าท่านแข็งแรงดีมาก คนขาวตาสีเทาอ่ะค่ะ คนที่กรุณานั่งรถเป็นเพื่อนตอนลูกหัดขับรถน่ะค่ะ สามีท่านเสียชีวิตไปแล้วเมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ สิริรวมอยู่ด้วยกัน 56 ปีค่ะ ตั่วแจ้อาจจำไม่ได้เจอกันหนเดียว แต่เฮียคงจำได้ดี เคยไปส่งที่บ้านด้วย


เมื่อคืนท่านโทรมาหา ตั้งแต่สามีท่านเสียชีวิต น้องก็ไม่ได้พบท่านเลย มัวแต่ยุ่ง ๆ เรื่องคนทางบ้านคุณโจ อังเคิลทางนี้ละเยอะ ท่านก็เลยนัดกันมาหาหน่อย พรุ่งนี้ไปกินข้าวไทยกัน น้องก็ตกลงตามนี้ เรียนเสร็จประมาณบ่าย 3 ครึ่ง เจอกันประมาณ 4 ครึ่งละกัน

น้องไปรอที่ร้าน 7 ที่ท่านไปซื้อของประจำ เพราะไปหาดัลจิต นาตาลี ด้วยไม่ได้ไปหานานเหมือนกันค่ะ ตอนไปถึงก็นั่งรอคุยกันไปมา สักพักก็ออกมาเอาน้ำ วันนี้ร้อนมากหิวน้ำหวาน ^^ ข้ออ้างนะแหละค่ะ

มองไปเห็นคุณยายฟรานเลี้ยงรถเข้ามาแต่ดันเข้าทางผิด ท่านมองทางเข้าผิด ไปชนท้ายรถเบนซ์ และชนต่อเข้าที่ฟุตบาทอย่างแรง น้องวิ่งออกไป ท่านก็ออกจากรถมาดูอะไรไม่รู้ หงายหลังตู้มมมม ลงกันพื้นซิเมนต์เลย น้องตกใจร้องกรี๊ดดดด ยกโทรหา Steve รับสายพอดี ก็ปากคอสั่นเล่า Steve รับเรื่องโทรเรียกรถพยาบาลและรถดับเพลิงให้ด้วย ตัว Steve ก็ตามมาหลังจากนั้น

เร็วนะคะ รอประมาณไม่ถึง 2 นาที มาครบมือแล้ว ตั่วแจ้จะงงเอารถดับเพลิงมาทำไม พนักงานดับเพลิงที่อเมริกาเก่งมากนะคะ ท่านเป็นคนตรวจสภาพคนป่วยก่อนเลย ลงมาถึงก็นั่งลงดึงคุณยายขึ้นนั่ง เพราะตอนหงายไม่มีใครกล้าดึงตัว ท่านก็ชวนคุย ถามชืออะไร เกิดเมื่อไหร อายุเท่าไหร บ้านอยู่ไหน ทำอะไรที่นี่ พอเห็นหน้าน้อง คุณยายบอกว่านัดกับน้องไปกินข้าวไทย น้องก็ถามต่อ ฉันชื่ออะไร คุณยายฟรานหัวเราะบอกแค่เจ็บหัวแต่ไม่ได้เป็นความจำเสื่อม

หลังจากนั้น พนักงานดับเพลิงก็ตรวจสภาพร่างกายอีกนิดหน่อย หัว คอ หลังแขน ขา กด ๆ ถาม ๆ เจ็บตรงไหน ปวดบวมตรงไหน ละเอียดดีค่ะ ท่านว่าถ้าเจ็บ รถพยาบาลจะนำไปโรงบาล ถ้าต้องรับยาเบื้องต้น พนักงานดับเพลิงให้ยาได้ พนักงานรถพยาบาลก็ให้ได้เหมือนกัน แล้วแต่ความรุนแรงของอุบัติเหตุ

ไม่เป็นไรเลยค่ะ แต่ตกใจชอค พนังงานรถพยาบาลพยุงมาที่ร้าน 7 ให้นั่งใน offfice น้องบอกว่าเดี๋ยวไปส่งให้ที่บ้าน Steve บอกเรียก tow ให้ละกัน น้องบอกว่าอย่าเลย แพงเดี๋ยวคุณยายต้องจ่าย เอางี้เดี่ยวฉันไปส่งให้ก่อนละกันขับรถคุณยายไปส่งให้ Steve ถามว่าแล้วกลับมาเอารถได้ไง น้องว่าเดี๋ยวเดินกลับมาเอง ไม่ไกลสักไมล์กว่า ๆ

น้องไปส่งคุณยายฟราน ไปซื้อข้าวมาให้กินที่บ้านแทน กินไม่ลงค่ะ คงยังตกใจอยู่และดูเศร้า ๆ น้องก็ชงชาขิงอย่างโปรดให้ ให้คุณยายโทรนัดหมอเพราะไม่ยอมไปโรงบาล และก็ให้เบอร์ Steve ไว้เผื่อเป็นอะไรรุนแรง นั่งพัก

สักพัก Steve โทรมาบอกว่าจะกลับเมื่อไหร น้องว่าอีกครึ่งชั่วโมงหมอบอกคุณยายฟรานให้กินยาอะไรไม่รู้ประจำตัวท่าน อีกพักท่านจะหลับ รอให้หลับแล้วจะเดินกลับ Steve บอกให้คอย เดี๋ยว 7 โมงออกกะจะมารับไปเอารถ น้องก็ เออ ดีเหมือนกัน รออยู่นี่แหละค่ะ

ทุ่ม 15 นาที Steve มาเคาะประตูแล้ว น้องก็รีบมาเปิด บอกว่าคุณยายนอนเล้ว ต้องล็อคประตูหน้าและออกทางประตูครัวแทน ก็ปิดและก็ไปออกตามนั้น ออกมา Steve ถามหิวมั๊ย ยังไม่ได้กินไปกินข้าวกัน Steve เป็นอีกคนที่นึกอะไรไม่ออกก็โทรหาก่อนทุกทีเลย ไปกินข้าวไทยกัน ตอนไปทานข้าวน้องโทรบอกมาธา มาธาว่าพรุ่งนี้สาย ๆ จะแวะมาดูด้วย

คุยโน่นนี่มากมาย น้องฝากคุณยายฟรานด้วย ทั้งกับมาธาและ Steve ถ้าเห็นก็มอง ๆ หน่อย ท่านอายุ 80 กว่าจะ 90 อยู่รอมร่อ ไปไหนมาไหนเองตลอดเลย Steve บอกว่าวันนี้ท่านมองผิดซึ่งปกติ ฉันต้องเขียนใบสั่งให้ไปตรวจสภาพสายตา และถ้าไม่ดี ต้องยึดใบขับขี่ด้วย น้องขอบคุณที่ไม่ได้ออกใบสั่ง ถ้ายึดใบขับขี่คุณยาย เอาคุณยายไปฆ่าดีกว่า Steve บอกว่าเห็นท่าเธอลงไปกอดคุณยายบนพื้นถนนแล้วออกใบสั่งไม่ลง

สังขารไม่เที่ยงนะคะ เห็นคุณยายกับสามีตั้งแต่ 2 ท่านไปเที่ยวเวกัสกันทุกปี ปีละ 2 หน จนขับรถไกลไม่ไหว และจนสามีท่านจากไปตอนอายุ 96 ปี ไม่มีลูกมีแต่แมวอ้วน ๆ สวย ๆ 6 ตัวเป็นเพื่อน

บอก Steve ไว้พรุ่งนี้จะแวะดูอีกทีมาด้วยกันได้มั๊ย เพราะมาคนเดียว เดี๋ยวเกิดอะไรผิดปกติจะได้มีคนช่วยดู ฉันมีกุญแจเข้าบ้านท่าน Steve ก็ตกลง พรุ่งนี้เจอกัน 6 โมงเช้ามาบ้านนี้ก่อนไปโรงเรียน
โชคดีที่สุดที่อย่างน้อยแถว ๆ บ้านยังมี Steve เป็นที่พึ่งได้อีกคน

Steve บอก โจพูดเสมอเธอดูแลทุกคนเหมือนครอบครัว คราวนี้เห็นจริงกับตา ถ้าฉันป่วยดูแลฉันด้วยนะ น้องก็ยิ้ม ๆ พยักหน้า บอกว่าเธอยังหนุ่มและเพื่อนมากมาย ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก คุณยายไม่มีใครแล้ว

คิดถึงป้าผิงนะคะ คนแก่บ้านเรา ลูกหลานล้อมหน้าล้อมหลังจนเวียนหัว แย่งกันเอาใจ จะไปไหนมาไหนมีรถรับส่ง คนถือของให้ กระเป๋ายังไม่ต้องถือเองเลย แต่คุณยายไม่มีใครสักคน น้องคิดว่าจะแวะไปดูตอนเช้าของทุกวันตื่นเร็วครึ่งชั่วโมงเอง อย่างน้อยก็ทำให้สบายใจขึ้นได้เห็นกับตาตัวเอง

จบข่าวค่ะ กุด ๆ แบบนี้แหละวันนี้

Create Date : 05 เมษายน 2555		0 comments
Last Update : 5 เมษายน 2555 11:43:50 น.
Counter : 384 Pageviews.
Share Tweet