เดทแรกกะหนุ่มยุ่น

หุๆๆๆ เล่าเรื่องนี้แล้วอายๆยังไงก็ไม่รู้ แหม...ก็ไปทำขายหน้าซะ
ขอเกริ่นนิดนึงว่า มีหนุ่มยุ่นอยู่สองคนชอบมาทำหมาหยอกไก่อยู่ประจำ คนแรกนี่อายุ 34 แต่ดูเด็กมากกกก เป็นคนสุภาพ อ่อนโยน คนนี้ตามจีบฟ้ามา 8 เดือนแล้ว อึดมากกก เราไม่เล่นด้วยเขาก็ยังมาที่ร้านพี่ที่รู้จัก(เราไปทำพาร์ทไทม์อยู่) มาเสมอต้นเสมอปลาย

อีกคนเป็นผู้ใหญ่กว่าดูดี เป็นคนที่คุยสนุก เราชอบคุยกับคนนี้มากกว่า เราเจอเขาครั้งแรก เขาก็จ้องเราแล้วก็มาบอกชอบเรา เล่นเอาเรางงเลย แต่คนนี้ไม่ได้มาบ่อยเหมือนคนแรก เขาบอกว่างานเขายุ่ง แต่มาทีป่วนทั้งร้าน เพราะเขาชอบพาเพื่อนมาเยอะ และคุยเสียงดัง

ทีนี้ก็ขอเข้าเรื่องดีกว่า เรายอมรับคำชวนไปเดทของหนุ่มคนแรก (หลังจากที่ชวนเรามาตลอดตั้งแต่ 8 เดือนที่แล้ว) เพราะเราอยากรู้ว่าเดทเป็นยังไง(แบบว่าไม่เคยมีใครชวนเลย)
นัดกันทุ่มนึงเจอกันหน้าห้างแห่งนึง คนญี่ปุ่นนี่ตรงเวลาเป๊ะเลยนะ เขามาถึงก่อนนัดซะอีก แต่เราก็ไม่ทำให้เสียชื่อคนไทยหรอก เราก็ไม่สายนะ เขาพาเราเดินไปร้านที่เขาเลือกไว้ เดินซะไกลเลย หันหลังกลับมาดู พาตรูอ้อมซะง๊านนนน ปวดขาเฟ้ย
พอได้ร้านที่นั่งกลับเต็มซะงั๊น ได้นั่งตรงหน้าเคาท์เตอร์ที่เขาทำอาหาร ฮึ่ม...โรแมนติคเจงๆๆๆ อาหารที่เขาเลือกให้เป้นกุ้ ง เพราะเราบอกว่าชอบกุ้ง อาหารอร่อยนะ แต่ไอ้ซูชินี่แหละทำเราขายหน้ามากกกกด้วยความที่อยู่แดนสยามก็ใช้แต่ช้อน หรือไม่ก็เปิบเอา มาที่นี่ต้องใช้ตะเกียบที่ไม่คุ้นเคยเลย เราพยายามใช้ตะเกียบหยิบซูชิหน้ากุ้ง แต่...จอร์จ ข้าวมันแตก ตายล่ะ เขาก็มองๆอยู่ก่อนแล้ว เรางี้เรื่มตกใจ อายน่ะแต่พยายามมันยิ่งแย่ ทำให้เรานึกถึงที่พี่โน๊ต อุดมเล่าเรื่องซูชิขั้นเทพ อืม... ตอนนี้ตรูก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกับพี่โน๊ตเลย งัํนขอใช้วิธีเดียวกับพี่โน๊ตละกัน เราจกเลยค้ะ ย้ำ...จกค่ะ เหมือนจกข้าวเหนียวกะส้มตำนั่นแหละค่ะ แล้วหันไปยิ้มหวานๆกับเขา เขาค้างเลย มองเราแบบอึ้งๆ สักพักเขาก็ปล่อยก๊ากกกก ออกมาลั่นเลย เราก็แก้อายรีบบอกเขาว่า ก็มันกินยากนี่น่า หุๆๆ

สักพักก็มีกุ้งเผามาเสิร์ฟแบบร้อนๆ หุๆๆ หลังจากปล่อยไก่ไทยในญี่ปุ่นไปเขาก็ให้เรารอกินอย่างเดียว พอเราจะช่วยแกะเขาก็ปฎิเสธบอกว่ามันร้อน หุๆๆ ตรูรู้หรอกนา กลัวตรูปล่อยไก่อีกล่ะเด้...
พอถึงตอนเช็คบิล เราหาข้อมูลมาพอควรว่าญี่ปุ่นถ้าเริ่มคบหรือยังเป็นแฟนกันเขาจะหารเงินกันกัน หุๆ แต่ตรูไม่ใช่ไอ้ยุ่น ครูชอบเลดี้เฟิร์สเฟ้ย ออกมาจากร้านเราก็รีบบอกขอบคุณที่เลี้ยงอาหารเราแล้วยิ้มหวานๆใส่ อิๆๆๆ เสร็จแล้วก็เดินกลับบ้านกัน ก่อนที่เราจะขอแยกเดินกลับเอง...

สรุป...คนนี้เท่าที่เราได้รู้จักมา
เป็นคนสุภาพ อ่อนโยน ออกจะคุณหนูหน่อยๆ
เราชอบที่เขา...พูดจาสุภาพ ไม่ใช่คนมือไว ชอบลูบหัวเรา(อันนี้รู้สึกดีมาก ทำให้รู้สึกเหมือนเขาเอ็นดูเรา)
ตอนที่ทานอาหาร เขาเทคแคร์เราดีนะ ตักนู่น ตักนี่ให้ กุ้งก็แกะให้ ไม่ให้มือเราเปื้อนเลย

จริงๆแล้วตอนที่เราทำเปิ่นน่ะ เราสังเกตุเขาตลอดแหละ เราอยากรู้ว่าเขารับได้มั้ย แล้วไอ้ตอนที่เขาจ่ายเงินแล้วเราไม่ช่วยหาร เพราะเราอยากรู้ว่าเขาจะว่ายังไง แต่ผิดคาด พอเราบอกว่าขอบคุณนะที่เลี้ยงอาหาร เขากลับยิ้มแล้วเอามือมาลูบหัวเรา บอกว่าไม่เป็นไรเขายินดี พอตอนเดินกลับเขาก็เอามือมาจับมือเรา(สำหรับคนญี่ปุ่น การทำแบบนี้หมายถึงการประกาศว่าเป็นแฟนกัน) เราเลยแกล้งทำเป็นเอามือออกแล้วแกล้งมาเกาะบ่าเขาแทนทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน คืนนั้นแยกกันกลับ เพราะเราไม่อยากให้เขารู้จักที่อยู่เรา เราเองก็ยังไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ เพียงแต่เห็นเขาเป็นคนดีก็เลยลองคบดู

เราว่าเราต้องเรียนรู้คนญี่ปุ่นอีกเยอะเลย คืนนี้จบก่อน ฝันดีนะคะ

Create Date : 28 กันยายน 2554		0 comments
Last Update : 28 กันยายน 2554 19:59:11 น.
Counter : 5663 Pageviews.
Share Tweet