มาเลเซีย สิงคโปร์ (วันที่สอง)
ต่อจากเมื่อวาน //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=errorza&group=3&month=05-2008&date=128 พ.ค.51 จำใจอำลาเก็นติ้งเพื่อเข้าสู่กัวลาลัมเปอร์ ใช้เวลาแค่ชั่วโมงครึ่ง นั่งคิดว่าถ้าจะมาเที่ยวเก็นติ้งอีกครั้งคงไม่ยากแล้วดิ่ แค่นั่งเครื่องมาลงที่กัวลาลัมเปอร์แล้วต่อรถไปที่เก็นติ้ง ซึ่งไม่น่าจะหายากเท่าไหร่ นั่งรถเที่ยวนี้ขอเจ้าหลีนั่งข้างหน้าต่าง มันก็ว่าง่ายบอกนั่งไปเลยตลอดทาง ถ่ายรูปเผื่อด้วย เลยได้รูปข้างทางมาฝากเยอะแยะสายๆ รถก็มาถึงชายกรุงกัวลาลัมเปอร์ อดีตเมืองหลวงของมาเลเซีย เห็นตึกแฝดอยู่ไกลๆชุมชนแออัดก็มีนะไกล้เข้าไปอีกนิดก่อนเข้าไปกลางกรุงกัวลาลัมเปอร์ หัวหน้าทัวร์พาไปแวะชอบปิ้งที่ร้านปลอดภาษี ร้านนี้เน้นพวกนาฬิกากะน้ำหอม ก็เดินดูเพลินๆ และก็แวะอีกร้านใกล้ๆ กัน เป็นร้านขายพวกขนมสไตส์โอทอปบ้านเรา ไกด์แนะนำว่าร้านนี้มีของให้ชิมเยอะแยะ ให้ชิมกันไปเรื่อยๆ จะได้ประหยัดค่าอาหารเที่ยง ยังงี้เข้าทางดิ่ ลงไปถึงก็มีของให้ชิมเยอะแยะจริงๆ ชิมไปชิมมาก็ช่วยซื้อขนมไปกินเล่นห่อนึง ส่วนลูกทัวร์คนอื่นก็ซื้อขนมกันเยอะแยะ อ้อ ร้านนี้เค้ามียาดี เป็นยาแก้ปวดหัวเข่า คุณโรสบอกคำว่าปวดหัวเข่าภาษามาเลย์ เค้าพูดว่า "สกิ๊ดรูตู๊ด" ลุงป้าน้าอาเลยอุดหนุนยาสกิ๊ดรูตู๊ดกันหลายขวดเดินเที่ยวชมขนมก็ให้สงสัยว่าคนมาเลย์คงจะชอบกินทุเรียนเอามากๆ เพราะขนมในร้านหลายอย่างจะมีใส้เป็นทุเรียน ไม่เว้นแม้แต่ช๊อกโกแลต โชคดีที่ไม่มีใครซื้อพวกขนมใส้ทุเรียนไปกินบนรถซักคน ไม่งั้น เอ่อ ไม่อยากจะเอื้อนเอ่ยสายแก่ๆ หัวหน้าทัวร์พาไปอนุสาวรีย์ทหารอาสา เป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ในการต่อสู้กับอังกฤษดูๆ ก็คล้ายกะอนุสาวรีย์ชัยฯ บ้านเรา แต่ที่นี่มีรั้วรอบขอบชิด ไม่ได้เป็นวงเวียนกลางสี่แยกเหมือนบ้านเราอยู่ที่อนุสาวรีย์ฯ จนเที่ยงก็ได้เวลาไปกินข้าวกลางวันในภัตตาคารแห่งนึง ไม่ต้องถามว่าอร่อยรึป่าว แค่กินกันตายเท่านั้นแหละ แต่วันนี้โชคดีหน่อย ป้าที่ร่วมโต๊ะแบ่งน้ำพริกมะขามที่แกใส่กระปุกมาจากบ้านให้กิน ค่อยเจริญอาหารหน่อยอิ่มกันแล้วก็ได้เวลาเดินทางไปจตุรัสเมอร์ติก้าจัตุรัสที่นี่เป็นสนามหญ้าเท่ากับสนามบอลได้มั๊ง ด้านล่างเค้าทำเป็นที่จอดรถที่ลุงหมักเคยจะเอาไอเดียมาทำสนามหลวงบ้านเราบ้าง ที่นี่ในประวัติศาสตร์เคยเป็นที่ประกาศอิสรภาพจากอังกฤษ ตึกรอบๆ จะเป็นสถาปัตยกรรมแบบอังกฤษจากนั้นก็เดินทางต่อ ระหว่างทางก็ถ่ายไรเล่นเรื่อยเปื่อยสังเกตว่าถนนในกรุงกัวลาลัมเปอร์เล็กกว่า กทม.เยอะ แต่รถไม่ยักติดแฮะถึงแล้ว หอคอยบรรหาญ เอ้ย หอคอย KL ทาวเวอร์ ที่สูงเป็นอันดับ 4 ของโลกระหว่างขึ้นลิฟที่เร็วมากถึงขนาดหูอื้อเลยวิวด้านนอกบ้าง ฝนทำท่าจะตกแล้วดิ่ขึ้นไปบนหอคอยถึงได้รู้ว่ากรุงกัวลาลัมเปอร์ไม่ได้ใหญ่โตอะไรเท่าไหร่ ขนาดเท่าๆ กะเมืองเชียงใหม่ได้มั๊ง ไม่เห็นว่าจะแออัดอะไรนักหนา แต่รัฐบาลเค้ายังอุตส่าห์ย้ายไปสร้างเมืองหลวงใหม่ที่ปุตตราจายา (ไปมาแล้ววันสุดท้ายของรายการทัวร์) สู้ กทม.บ้านเราก็ไม่ได้ ทั้งแออัด ทั้งรถติด ทั้งมลพิษ อาชญากรรม ทั้งตกท่อสารพัดยังทู่ซี้อยู่กันได้เลย ว่าป่ะลงจากหอคอยก็ไปเที่ยวโรงงานทำช๊อกโกแลต เพิ่งรู้ว่ามาเลเซียเป็นแหล่งผลิตช๊อกโกแลตรายใหญ่ของโลก มิน่า ตามดิวตี้ฟรีถึงมีช๊อกโกแลตขายเยอะแยะ เข้าไปร้านขายช๊อกโกแลตแล้วละลานตาไปหมด มีให้เลือกเยอะมาก กะลังเลือกซื้ออยู่ คุณโรสไกด์คนเก่งของเรามากระซิบว่าแพงกว่าดิวตี้ฟรีด่านจังโหลน ก็เลยซื้อช๊อกโกแลตแบบซื้อ 4 แถม 1 รวม 5 กล่อง แล้วเอามารวมกับของป้อม และนก ราคารวมกันประมาณ 180 RM ไปจ่ายตังค์พร้อมกัน ร้านดันไม่รับบัตรเครดิตซะอีก บอกว่าอย่างต่ำต้อง 200 RM มันน่าคืนชะมัดจากนั้นก็ออกเดินทางต่อไปเมืองโจโฮบาร์รู เป็นเมืองชายแดนติดกะสิงคโปร์ ระหว่างทางก็มีฝนตกตลอดทาง บนรถหัวหน้าทัวร์เปิดหนังตะลุงให้ดู ขำจนไม่ได้หลับได้นอน ไปถึงเมืองโจโฮบารูค่ำ ๆ เข้าพักที่โรงแรมนิวยอร์ก ค่ำๆ ออกไปเดินเล่นแถวรอบๆ โรงแรม แถวนี้มีผับมากมาย รวมทั้งผับคนไทยชื่อ Joop จูบ kiss ไกด์บอกว่าคนสิงคโปร์ชอบข้ามแดนมาเที่ยวเมืองนี้กันมาก อยากจะเข้าไปดูเหมือนก้น แต่ไม่ไหวเพลียชะมัด ก็เลยซื้อขนมใส้ถั่วแดงขึ้นไปกินเล่นแล้วก็นอน9 พ.ค. 51ตื่นเช้ามาเตรียมตัวไปเที่ยวสิงคโปร์ โปรดติดตามตอนต่อไป to be continue......
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [