Bloggang.com : จักรพรรดิแดนรักทหารErosPhoenix : ประสบการณ์เจอผีแบบมหากาพย์ครั้งใหญ่สุดในชีวิตตอนที่3

ประสบการณ์เจอผีแบบมหากาพย์ครั้งใหญ่สุดในชีวิตตอนที่3

เขื่อนๆ(ชื่อผม) เพื่อนมึงอะ ทำไงกะมันดี
คือด้วยความที่เพื่อนเคยรู้ว่าผมเรียนอะไรทำนองศาสตร์มืดมาเยอะ เลยหวังพึ่งผมเต็มที่

"มึงถามกู แล้วกูจะถามใคร"  ตอบไปทั้งที่ท้องร้อง

"เฮ้ย มึงสาระหน่อยดิ เพื่อนเป็นงั้แล้วอะ มึงหิวเดี๋ยวมึงก็ค่อยแดกก็ได้ ใส่ใจเพื่อนก่อน"(เข้าใจว่ากูหิวเลยไม่ใส่ใจเพื่อนซะงั้น"

"กูไม่รู้จริงๆนิ พิธีนี้ไม่เคยทำ ไม่ใช่สายกู" ผมตอบทั้งที่ตื่นเต้นเต็มที่ แต่ร่างกายอ่อนล้ามาก

ในระหว่างนั้น เจ้าพิธี ผม และก็ พี่การ์ตูน(รู้สึกจะมีสามคนละมั้ง หรือมากกว่านี้หรือใครไม่แน่ใจมั่ง) คือ มีคนคลานเข้าไปหาแล้วเขย่าๆแอร์ บอกเงยหน้า มันก็เงย ยิ้มให้พวกเราด้วยแบบแสยะยิ้มอะ แต่น้ำตาไหลพราก

ในวินาทีนั้น พวกเราก็เริ่มรุ้สึกว่ากำลังคุยกับอะไรกันก้ไม่รู้ ซึ่งมานึกทีีหลัง นี่กูคุยกับอะไรอยู่ตอนนั้น ทำอะไรกันเนี่ย ซึ่งตอนนั้นแอร์เหมือนตอบคำถามพวกเราาด้วยกึ่งตัวแอร์เอง(แอร์ที่เรารู้จัก) และ อีกคน ซึ่ง มันเป็นใครก็ไม่รู้  ใช่ที่ป้าบอก เธอมาแล้วหรือเปล่า

แล้วต้องขออภัยด้วยที่ว่า ในเวลานั้น ผมจำไม่ได้ว่า ใครทำอะไร ทำไมผีหรือวิญญาณหรือจิตที่แทรกเข้ามาหาแอร์ ถึงออกจากร่างแอร์ได้ พูดง่ายๆเราได้คุยกับแอร์ในร่างลูกครึ่ง(ผีและคน) อยู่พักนึงแล้วเขาก็ออกไปด้วยวิธีใดๆก็ไม่รู้ ผมจำไม่ได้

กระนั้นพิธีรอบต่อไปก็เริ่มขึ้นน โดยเหตุผลที่ป้าบอกก็คือ วิญญาณที่มา ยังพูดไม่จบ  เขาจะยังไม่ไปไหน(แล้วถ้ามึงพูดไม่หยุดเล่าอีฮha กูจะได้นอนมั้ยเนี่ยะ)

ปรากฎว่า เจ้ากรรมตัวนี้(ใช่เจ้ากรรมเปล่าไม่รู้ กลัวเป็ผีเร่ร่อน)  ดันต้องการพูด  แล้วรู้อย่างเดียวว่าเป็นผีเจ้านางซะด้วย เจ้านางทางเหนือ ผีบรรดาศักดิ์สูง  ห่มสไบเข้าห้องกูมาเฉยเลย เธอต้องการพูดกับคนที่ระลึกกรรมซึ่ีงก็คือการ์ตูน(รอบนั้นเป็นรอบระลึกกรรมของเขา)

(ในใจเราแอบคิดว่า เอาละ ผีนางนี้ จะมายุ่งอะไรกับคนที่กูปิ๊ง 555)

แอร์ไม่ยอมให้ผีผ่านแล้ว ด้วยสาเหตุบางอย่าง แต่เธอไม่ยอมอีก
แต่ตอนที่ผีเข้าแอร์ เรารู้แต่เพียงว่า ผีพูดผ่านแอร์โดยสิงแอร์ได้เต็มตัวเพราะพูดได้ไม่มีขัด คุมร่างแอร์ได้สนิท  พูดมาจับใจความได้ทำนองว่าคิดถึงการ์ตูน เป็นผีจากเหนือเป็นเจ้านางมาก่อน รักการ์ตูนมากๆ  แต่อีการ์ตูนผลักชีตกผาหรืออะไรเนี่ยละ ตาย(ซะงั้น)(โดยที่ชีบอกว่าการ์ตูนฆ่าชีในอดีตชาติ ไม่ได้ตั้งใจจะบอก จะมาบอกว่ารัก คิดถึงและมากๆๆๆบลาๆเฉยๆ รู้สึกดีๆน่ะ แต่การ์ตูนมันดันคลานเข้าไปถามแป๋วหน้าตาเฉย มึงตายยังไงอะ==') ในความคิดผมตอนนั้น ห๊ะ! มึงฆ่าเขา แต่มึงดันถามเขางิเนีย่น๊ะ!! เป็นเรื่องฮาของกลุ่มที่ลองของกันในยามอยู่ในสถานการณ์สยองขวัญ

แต่ก็นะ แม้จะโดนฆ่า แต่ด้วยความรักมาก เลยติดตามมา  แถมบอกอะไรสังวาลๆด้วย เห็นว่าให้ไปตามหาได้ว่ามีตัวตนจริง จากสังวาลที่ตกใจเหวหรือhaอะไรเนี่ย ผมฟังไม่ถนัด มัวแต่ฟังฝน แล้วก็ซึ้งเรื่องชี ว่า ดราม่ามาก

แล้วก็ยังไม่จบนะ คุยกันยาวอะตอนอีแอร์อะ แล้วดราม่าสุดๆ ประมาณว่าเราสัญญาว่าจะรักกัน บลาๆๆๆ
ดราม่ากลางห้องกูอีก กรรม

แล้วกุน้ำตาไหลด้วยนะ ไม่รู้ซึ้ง หรือหิว หรือไอฝนเข้าหน้าละลายแป้งและครึม เซรั่มที่ปกปิดหนังหน้าให้เข้าตาแสบชิบ

เนื่องจากแอร์ไม่ยอมให้ผ่านอีก คือแอร์ไม่ยอมให้ผีเข้าสิงอีก(แต่ถ้าผีจะผ่านเมิงจะต้านได้เรอะ ก็ตอนมันเข้ามันนึกจะเข้าก็เข้า วีซ่าไม่ได้ให้มันซะหน่นอย)

พิมพ์ ซึ่งเป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจเลยอาสายอมให้เขาสิง ขอเป็นทางผ่านให้ผีตนนั้นด้วยตัวเอง

พิธีรอบต่อมาเริ่ม โดยพิมพ์ออกอาการ นั่งโยกนิดหน่อย นิดมากๆ เหมือนนั่งอาการสงบ ทุกคนเหมือนเดิม  แตกฮือมาทางผม  แล้วชีก็เริ่มพูด

แต่หนนี้เหมือนผีจะคอนโทรลพิมพ์ได้ไม่หมด อาจเพราะจิตพิมพ์แข็ง  ทำให้การพูด ขัดมาก ติดขัด หน้าตาเหยเกมาก พูดได้เพียงนิดเดียว(เป็นเสียงที่ไม่ใช่พิมพ์นะ)

แทบจับใจความไม่ได้มากมายนัก แต่พอได้บ้างนิดหน่อย

แล้วอยู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องจากร่างพิมพ์ เป็นเสียงพิมพ์เองนั่นล่ะ ออกจากปากชี ว่า
"ป้าแคท ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

ผมตกใจเลย  คุณเคยได้ยินเสียงคนที่กรีดร้องเวลาจะตายไหมครับ ของจริงนะ ไม่ใช่ในหนัง นั่นล่ะเสียงที่พิมพ์กรีีดออกมา เสียงของพิมพ์เอง

ระหว่างที่ผมพิมพ์ข้อความนี้ในอดีต(กอปมาจากเวปที่ผมเคยพิมพ์น่ะ)
พิมพ์ก็ออนมาพอดี ตายยากจริงๆ นี่คือ คอมเม้นท์สัมภาษณ์ความรู้สึกของเธอคนนี้นะครับ

ไม่ทราบว่ารู้สึกยังไงตอนโดนผัว เอ๊ย ผีสิง...
//ส่งกระทู้นี้ให้ชีอ่าน...

says:
*- -"
*แง่ว
*อดีตรำลึกเจงๆ
*จำได้ว่าตอนนั้นมันพูดไม่ออกว่ะ

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*ใช่
*แกอาสาเป็นร่างให้นิ ต่อจากแอร์เพราะแอร์ไม่ยอม
*แต่พอถึงคิวเข้าแก แกอ้าปากจะพูด
*แต่เหมือนคนอะไรติดคอ
*ไม่พูด
*พยายามพูด
*ไม่พูด

says:
*ช่าย
*จำได้ว่า
*มันครึ่งๆ ว่ะ
*บอกไม่ถูก
*เดี๋ยวรู้ตัวเดี๋ยวไม่รู้
*แต่ตอนไม่รู้ตัวจำได้ว่าร้องไห้เลย
*- -"

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*ร้อง
*แต่ร้องไม่ออก
*เหมือแบบเงิ่กๆงั่กๆอ้าปากเหยๆหลับตา แล้วอยู่ๆก็ก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วก็สะบัดหัวขึ้นอีกที พร้อมตะโกนให้ช่วย แล้วก็ฟุบไปเงียบไป

says:
*มานึกดูตอนนี้
*หลอนดีว่ะ
*- -"
*แต่แอร์มันอู้คำเมืองตลอดเลย

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*ตอนโดนสิงอะเหรอ

says:
*อืม

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*ชั้นไม่รู้มันพูดไร รู้แต่ว่าโดนผลักตกเหว 555

says:
*ตอนนั้นชั้นฟังไม่รู้เรื่อง
*แต่ตอนชั้นเป็นร่างพี่ตูนอู้คำเมือง เสือกรู้เรื่องชิบ
*- -"
*แต่ตอนไม่ได้
*พูดไม่ออก

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*กรรม
*ตอนแรกแกไม่เชื่อเลยชะปะว่า จะเป็นของจริงอะ ในวันนั้ เห็นแกบอกจะมาช่วยชั้น กลัวโดนนหลอก

says:
*เออ
*- -"

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*นึกแล้วก็ สนุกดีเอะ
*เนอะ
*ตื่นเต้น

(เริ่มรำลึกความหลังสมัยเยาว์วัย 555)says:
*นึกถึงแล้วก็คิดถึงตอนนั้นว่ะ
*ตอนนั้นยังแบ๊วกันหมด
*- -"

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*ตอนนี้ชั้นก็แบ๊วะ
*555
สนุกดีอะ
*แต่ให้ย้อนไปเล่นอีกก็ไม่เอา กลัวเจออะไรแรงกว่าที่สามารถรับมือแล้วยังรอดกันได้บ้าง

says:
*อ่า
*ตอนนั้นเหมือนแบบว่า
*ยังระห่ำกันอยู่
*อะไรยังไงก็ได้
*จัดมา
*เอิ้กๆๆ

ตัวแบ๊วน่ารักมากๆอ่า says:
*ตอนนี้ก็ยังระห่ำนะใกล้เคียงเดิมด้วย แต่ว่า มันเหมือกับว่ารู้แล้ว ไม่เอาแลว มันเสี่ยงไป
*ยิ่งตอนหลังๆสิบห้าวันให้หลังด้วยอะ มันเอาจะให้ตายลูกเดียว

ปล.เรื่องนี้จริงๆเคยเล่าไว้เวปอื่นสองเวปแล้วแต่มันก็หายไปแล้ว ยังไงถ้าใครจะเซฟไว้อ่านก็รบกวด้วยนะครับ เหอๆ เพราะว่ายิ่งปล่อยไว้นานผมยิ่งลืมอะ เพราะว่าหลังจากรถคว่ำมา ความจำผมตกหายไปพอควร โดยเฉพาะช่วงที่คว่ำ(ต้นปีนี้เอง)

ติดตามต่อตอนที่ 4

Create Date : 28 กรกฎาคม 2555

Last Update : 28 กรกฎาคม 2555 13:26:16 น.

0 comments

Counter : 315 Pageviews.