Bloggang.com : จักรพรรดิแดนรักทหารErosPhoenix : ประสบการณ์เจอผีแบบมหากาพย์ครั้งใหญ่สุดในชีวิตตอนที่2

ประสบการณ์เจอผีแบบมหากาพย์ครั้งใหญ่สุดในชีวิตตอนที่2

เป็นภาคต่อจากตอนที่หนึ่งนะครับ ขอให้ย้อนกลับไปอ่านก่อนไม่งั้นเดี๋ยวงงนะ

ขอเท้าความนิดนึง ผมมีเพื่อนสนิทสองกลุ่ม กลุ่มชายแท้ กับหญิงแท้
กลุ่มชายแท้ไม่ขอเอ่ยถึง ไม่มีบทบาท

กลุ่มหญิงแท้ มีน้อย พิมพ์ เต้ย ก้อย (แต่คนที่มีบทบาทคือพิมพ์กับน้อย)
และยังมีจอนผู้ชายตัวเล็กๆอีกคน

ในวันที่สาม ป้าแกจะชวนทำพิธีระลึกกรรมอีก ทำที่ห้องผมเหมือนเดิม โดยบอกว่าจะมีหญิงที่เป็นร่างเจ้าแม่กาลีหรืออุมาเนี่ยล่ะมาทำด้วย โดยเขามารอที่หน้าหอ  ไอ้เราก็ตื่นเต้น ร่างที่ว่าคือใคร หน้าตายังไง บุคลิกยังไง ตอนกลับห้องผมก็เดินลุ้นไปว่าใครวะ หรือเธอจะมีพลังพิเศษ โอว คือด้วยความเป็นคนช่างจินตนาการผมก็เลยนึกถึงตัวละครในหนังเลยทำนองนั้น 555

พอไปถึงหน้าห้องตัวเอง ได้บรรยากาศมากๆ ไฟหน้าห้องผมหลอดขาดกระพริบๆทั้งแนว คือหน้าห้องทุกห้องจะมีหลอด และไฟสว่างดี วันนั้นขาดไปเลยผนังฝั่งนึง ซึ่งปกติไม่เป็นอะ(เหมือนสร้างฟีลเลย ไม่ใช่ชีแอบถอดเปลี่ยนหลอดดีไปเอาหลอดขาดมาใส่ให้ได้ฟีลนะ)

หน้าห้องมีร่างหญิงคนนึง นั่งขดอยู่ตัวโตๆ ซึ่งนั่น ดันเป็เพื่อนร่วมคณะผมเองชื่อแอร์

และด้วยผมสนุกกับของเล่นใหม่(พิธีที่ว่า)มาก  ก็เลยวันที่สามไปเรียน ก็บอกเพื่อนนที่คณะหลายคนเสียด้วยว่ามาลองกันไหมๆ  ซึ่งเรื่องนี้รู้ถึงหูพิมพ์ ผู้เป็นเพื่อนรักที่สุด  เธอไม่เชื่อเรื่องทำนองนี้เลยก็ว่าได้ คือมองว่าเป็นเรื่องงมงายเพ้อเจ้อไร้สาระ และเธอกลัวผมจะโดนหลอกลวงจากมิจฉาชีพในคราบหมอดู เธอเลยถึงกับตกลงจะมาร่วมพิธี  ส่วนจอนและน้อยพวกนี้เป็นทีมผมเรียกได้ว่าไปไหนไปกันอยู่แล้ว สนุกด้วยกัน แล้วก็ยังมีผู้ร่วมทีมคนอื่นเป็นเพื่อในคณะที่ไม่สนิทมากชื่อเบริดมาด้วย(เป็นเตยน้อย)

ด้วยนิสัยอยากพิสูจน์ความจริง แม้จะเจออะไรแปลกๆผมก็ยังไม่คริดว่าเป็นจริงแน่นอน  อาจจะหลอนเอง  และในวันที่สาม คนที่เข้าพิธีทำ มีทั้งหมดเกือบสิบคน

ป้าแคทเจ้าพิธี พี่การ์ตูน(เด็กป้า)  พี่เอ็ม(เด็กป้า) แอร์(น่าจะเด็กป้าเพราะป้าบอกว่าแนะให้มา) น้อย(เพื่อนกู) จอน(เพื่อนกู) พิมพ์(เพื่อนกู) กู(ตัวกู) เบริด(เพื่อนที่คณะไม่สนิทเท่าไร)

ก็อัดเข้าไปในห้องซึ่งก็กว้างพอจะรองรับซะด้วยเพราะหอนี้ห้องใหญ่มาก หน้าต่างถูกเปิดหมด พร้อมลมกรรโชกเข้าห้องมาแบบรุนแรง  ฟ้าครึ้มสุดๆ ตอนนั้นสามสี่ทุ่มแล้ว

แล้วอยู่ๆ นังวิทวัส เพื่อนสาวอีกนางที่ผมสนิทมาก(นังนี่แหละชอบแย่งแฟนเพื่อนหน้าเฉย)  เพื่อนๆมักเรียกมันว่าตัวหัวหอม  อยู่ๆนังนี่ไม่ชอบทางนี้ ชอบเอา เอาและเอาเด็กอย่างเดียว เรื่องบุญกรรม พิธีไม่สน ไม่เชื่อไม่ใส่ใจด้วย มันก็โทรมา  เพราะห้องผมเป็นแหล่งรวมก๊วนด้วยความลงตัวทั้งขนาด ของกินที่มีในห้อง ทำเล  การตกแต่ง เครื่องเสียงความบันเทิงทั้งหมด สบายมากๆ

มันก็เลยบอกจะมา แล้วก็มาเลย โดยที่รู้สึกว่าเรายังไม่ทันได้บอกว่า เราจะทำอะไรกัน  ตรงนี้ละที่หมอนี่น่าสงสาร 555 เพราะพอมันมามันก็ขึ้นเตียงเราตามปกติมัน ขณะที่เราทั้งหมดล้อมวงกัน จุดเทียน เตรียมปิดไฟ

เป็นการบีบบังคับให้มันลงมาทำพิธีด้วย โดยโอ๊ต บอกว่า  "มึงนะ กูไม่ได้อยากร่วมพิธีด้วยเลย"

"อ้าว แล้วลงมาร่วมทำไม"

"ก็เกิดมึงทำอะไรกัน แล้วมีอะไรมา มึงนั่งรวมกัน เกิดผีมันกลัวหลอกแล้วไม่ตกใจเพราะคนเยอะ มันหันมาสนกูที่นั่งโดดนอกวงละ จะทำไงวะ"

คำตอบนั้นน่าสงสารมาก แต่ผมกลับหัวเราะซะจนไม่เหลือใจกลัวให้พิธีเลยก็เริ่มพิธีเลยโดยวันนั้นจำไม่ได้ว่าระลึกของใคร  คาถาสี่คำ ท่องรอบวง จับมือรอบวงหเมือนเดิม
ฝนก็เริ่มตก ได้อารมณ์มาก

รอบแรกเองมั้ง ที่รู้สึกไม่มีอะไรพอรอบสอง คือ  รอบๆห้อง มันมีอะไรไม่รู้ครับ วิ่งผ่านหลังไปมา  เหมือนพวกแมว หนู หรือ หมาอะไรแบบเนี้ย แต่ห้องไม่ได้เลี้ยงสัตว์นะ แล้วหลายคนรู้สึกหมด  จะว่าแมวมันปีนขึ้มาก็ไม่ใช่ หอชั้นสี่นะ

อยู่ๆยัยพิมพ์ ร้องว้าย เพราะว่าตักมันยุบ(นั่งขัดสมาธิ)  ตักมันยุบ คือ มีตัวอะไรสักอย่าง ที่มองไม่เห็น มานั่งตักมัน  แล้วก็ข่วนแขน ผุ้นำพิธีเลยให้หยุด ปล่อยมือ พิมพ์บอกอย่างละเเอียด ที่สำคัญ แขนมันมีรอยเล็บแมวอะครับ ข่วน

ในบรรดาเพื่อนทั้งหมด ผมไว้ใจพิมพ์ที่สุด

น้อยนี่เป็นคนชอบอำดังนั้นเวลาเขาเล่าให้ผมฟังผมจะไม่ค่อยอะไร  จอนนี่มึนๆไม่ค่อยรู้เรื่อง โอ๊ตนี่พอเชื่อได้  ส่วนที่เหลือป้าแคทพามา อาจจะเตี๊ยมกันมา

แต่ยัยพิมพ์เนี่ย ไม่เคยโกหกผมเลยนะ ซื่อสัตย์มาก เป็นคนๆเดียวกับผมได้เลยตอนนั้น คือ ซื่อกับผมมาก

ดังนั้นที่มันเล่า ผมเชื่อ แล้วที่สำคัญ แขนมันมีรอยข่วนสดๆ สดๆเลย ตักมันมีไรมานั่งเปล่าไม่เห็นหรอกผมอะ เพราะผู้หยิงเขาอยุ่โซนฝั่งตรงข้าม ไม่ใช่ข้างติดผม เลยไม่เห็นแต่พิมพ์บอกตักยุบจริง

เอาละสิก็เริ่มมองหน้าเลิกลักๆๆ  ไม่รู้ไม่ชี้ ป้าเริ่มพิธีต่อ
แต่บางอย่างที่ผิดปกติก็เกิดอย่างต่อเนื่อง
ซึ่งคราวนี้ ตาเอ็มก็..

คืออยู่ๆ ตาเอ็มที่นั่งใกล้ๆผมก็โน้มตัวไปข้างหน้า ไม่มีเหตุผล แล้วอยู่ๆห้องที่เงียบก็เริ่มมีเสียงหายใจฟืดฟาดของคนในพิธีเองนั่นล่ะ  พร้อมกับอาการกระตุกของคนหลายคน ปนเสียงวี้ดๆๆ

ซึ่งถ้าถามทีหลัง ตาเอ็มที่โน้มตัวไปด้านหน้า  มันบอกว่า มีอะไรไม่รู้คล้ายมือหรือเท้า มาวางบนหลัง อันเท่าหลังมันเลย แล้วเหยียบกึ่งถีบทำให้มันถลาตัวไปด้านหน้า(รายนี้ชอบเรียกร้องความสนใจผมเลยไม่เชื่อเท่าไร)

ส่วนที่หายใจฟืดฟาดกันก็เจออะไรต่างๆกันไป เช่น ถูกจี้ตรงนั้นตรงนี้ แตะๆๆๆ จับๆๆ(ทั้งที่ในห้องทุกคนมือจับกันหมดนะ)    ส่วนยัยน้อยเจออะไรที่เด็ดสุดในรอบ ด้วยความเป็นสาวเหมือนทอม รั้น เสร่อลืมตาตอนพิธียังดำเนินอยู่  มันก็กรี๊ดสิ เพราะกลางวงที่เป็โต๊ะญี่ปุ่น มีหญิงแก่ นั่งยองๆมองหน้ามันห่างฟุตเดียว=='(อันนี้ถ้าจริงผมตกใจมือหลุดแน่)

เบริดนี่รู้สึกจะโดนแตะๆหลังน่ะ ถ้าจำไม่ผิด คือชีโดนแบบไม่เด่นแรงๆ ผมเลยจำไม่ค่อยได้(คือโดนกันเยอะ คืนสามอะ)

พอสิ้นรอบพิธีรอบนั้น ซึ่งผมจำไม่ได้ว่าระลึกกรรมของใคร ทุกคนก็เล่านะว่าเจออะไร บ้างก็เล่าด้วยสีหน้าตื่นกลัว บ้างก็เล่าด้วยสีหน้าแบบตื่นเต้นมาก แต่ผมสิ ผมหน้าเฉย ตื่นเต้นเล็กน้อย แต่มันเฉยมาก(เดี๋ยวจะรู้ว่าทำไมเฉย)

ต้องเห็นสีหน้าโอ๊ต แล้วคุณจะขำ .... ทั้งที่หลอน แต่หน้ามันขำจริงๆ

ส่วนอีจอน ไม่โดนอะไรเลย เป็นคนเดียวที่ผีไม่แกล้ง(ตอนหลังอาจารย์ผมบอกไอ้นี่ไม่ใช่ดวงแข็งอะไร แต่ผีมันเห็นว่าแปลกหรือแหวกไป ไม่กล้าแหย่ 5555 ได้ยินคำตอบแล้วขำก๊าก)

ทีนี้ พอเสร็จระลึกกรรมคนแรกเสร็จ ผมก็คิดว่าจบแล้ว
และจริงๆก็ควรจบได้แล้วนั่นล่ะ เพราะมันชักจะหลอนกันรุนแรงไปแล้ว

แต่ป้าหรือพี่การ์ตูนนี่หละ ยืนยันว่า  ขอลองต่อ ระลึกกรรมพี่แกอีกหน่อย เห็ว่าพี่แกมีปัญหาความรักมาก(รู้สึกรอบแรกจะระลึกของเจ๊แอร์)

แต่ผมไม่อยากระลึกแล้ว ไม่ใช่กลัว
แต่ผมเหนื่อยอย่างประหลาด

การระลึกกรรมรอบแรกเสร็จไป รอบของพี่การ์ตูนเริ่มขึ้น โดยที่ผมไม่เห้นด้วยนัก เพราะความเพลียส่วนตัว และ ความรู้สึกว่ามันแรงไปแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นน่ะ

ระหว่างเรื่มระลึกของพี่การ์ตูน ก็ไม่มีอะไร นอกจากอาการตื่นกลัวของทุกคน  ตอนนั้นฟ้าผ่าแรงมากหลายสิบสายติด เหมือนเอฟเฟคหนังทีเดียว เห็นได้ชัดเลยเพราะผมหันห้าเข้าหน้าต่าง จบพิธีรอบแรก ก็เริ่มถามว่าเห็นอะไร

อยู่ๆขณะที่ถาม กระเป๋าบนเตียงผม  ก็ตกลงมาที่พื้น กระเป๋าใส่หนังสืออะ มันตกมา ทั้งที่ไม่มีใครอยู่บนนั้น แล้วกระเป๋าก็อยู่ค่อยไปทางกลางเตียง ที่สำคัญหอที่ว่าเตียงจะมีหัวเตียงสูงเป็นเหล็กดัด  แต่กระเป๋ามันตกมาในทิศหัวเตียง นั่นหมายถึง มันข้ามหัวเตียงมา!

ซึ่งการตกหนนั้นด้วยความที่ผมเพลีย ผมเลยไม่รู้สึกอะไรมากนัก แต่เพื่อนๆกรี๊ดวงแตกฮือมาทางผมกันหมด(คือผมนั่งอยู่ด้านห่างจากกระเป๋าที่สุด อยู่ด้านตรงข้ามกับกระเป๋าน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก)

"เธอมาแล้ว" อีป้าพูดขึ้นมาลอยๆทำนองนี้ แล้วไม่บอกด้วยนะ ว่าใครมา ใครมาเล่า  มาพูดตอนเกิดเรื่องแบบนี้มันน่ากลัวนะว้อย ต่อให้มีองค์ก็อดกลัวไม่ได้ ถ้าอะไรที่มา มันมีฤทธิ์พอจะทำให้สิ่งที่มีมวลเคลื่อนได้

รู้สึกชีจะไม่พูดต่อ แล้วทำพิธีต่อ ก็งงงวยๆ เหอ เฮ้ย แก ปล่อยอะไรมาไม่บอกชั้น ห้องชั้นนะว้อยยยยยยยย

ระหว่างทำพิธี หลายคนรู้สึกว่าจะเริ่มกลัวขึ้นอย่างมากอย่างเห็นได้ชัด

แต่บรรรยากาาศรอบนี้ ไม่มีอะไรวิ่งรอบๆ ไม่มีอะไรยันตีน ไม่มีอะไรนั่งทับ หรือ ข่วน

อยู่ๆหัวเราะ ใครหัวเราะ ผมลืมตาเลย เห็นก็เห็นสิวะ อยากรู้อะ
มองไปรอบๆ มันหลับตาทุกคน

หลับตาทุกคน แต่เสียงหัวเราะยังดำเนินต่อไป... เอ่อ เอ้ออออ  มึงอย่าอำกูนะ กูหิวแล้ว  อำกูกูเครียด ปวดท้อง
แหะๆเล่นอะไรกันเนี่ย คือ กูปวดท้องแล้วนะ...

"เฮ้ย แอร์ แกอย่าดึงมือสิวะ"
"แอร์ อยู่เฉยๆเป็นไม๊"

เสียงสาวสองนางตวาดเพื่อนที่ชื่อแอร์ที่มานั่งรอผมหน้าห้อง ผมก็มองไปทางนั้น มันมืดมากจริงๆ ไม่เห็นอะไร
"บอกให้อยู่เฉยๆไงงง อีนี่"
เสียงงืดงาดๆของการดึงยื้อแย่งมือของชาวบ้านดังไม่หยุด แล้วอยู่ๆ เสียงหัวเราะที่ดังอยู่ก็มี เสียงกรี๊ดดดดดดดดดดด ดังมากๆๆๆ แทรกขึ้มากลางเสียงหัวเราะ ขณะที่เสียงหัเราะยังดำเนินต่อไป...

สิ้นเสียงกรี๊ดนั่น (หรือยังไม่สิ้นนไม่รู้)  วงก็แตกฮือ พร้อมกับสองสาวซึ่งน้อยหรือพิมพ์คือหนึ่งในนั้น สองสาวที่บ่นดุแอร์ จากที่แย่งมือดึงมือแอร์อย่าให้หลุด ถึงกับเขวี้ยงมือแอร์ทิ้งแล้วกระโจนมาทางผมที่เป็นกำแพงห้องตรงประตูเข้าห้องกัน ทั้งหมดกระโจนมาทางนี้ทั้งหมด

ผมคิดในใจ ฮืมม เริ่มแล้ว เหอๆ สนุกอะ แต่ก็ลุ้น จะกลัวดีไหมวะ กูไม่แน่ใจเลย

ระหว่างที่คิดๆ ด้วยความที่ฝนตก เปลวเทียนก็วูบไหวไปทางหน้าแอร์  คือ ชีนั่งก้มหน้า พับเพียบอยู่มือสองข้างยันพื้น ผมยาวปิดหน้าทั้งหมด แต่เห็นส่วนปากชัด  คือชียิ้มอยู่ ยิ้มกว้างแบบฉีกยิ้มเลย

ผมได้คำตอบแล้วว่า ต้นเสียงหัวเราะคือใคร

Create Date : 28 กรกฎาคม 2555

Last Update : 28 กรกฎาคม 2555 13:12:34 น.

0 comments

Counter : 235 Pageviews.