เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2552 ที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน รู้จากเพื่อนทางโทรศัพท์ว่า เพื่อนอีกคน จะแต่งงาน ซึ่งเพื่อนที่โทรมาบอกนี้ก็ไม่ได้เจอหน้ากันเลยเหมือนกัน แบบว่าได้เบอร์ต่อๆกันมาอีกที 555 (คนอ่านจะสับสนไหมนี่) ด้วยความที่อยากจะเจอเพื่อนๆสมัยประถม แค่อาจจะนะ และวันที่เพื่อนจะแต่งงานก็เป็นวันเสาร์ ข้าน้อยฤกษ์สะดวกซึ่งไม่ได้เจอกันนานมากกกก...เกือบๆ 20 ปี ก็ตัดสินใจไปสิขอรับ โดยไม่ได้รับเชิญเสียด้วย

นัดเพื่อนไว้ว่าจะไปถึงที่ รร.เก่า ประมาณ 4 โมงเย็น เพราะเขาจะหม่ำกันตอนประมาณ 6 โมงเย็น(ไม่ได้เห็นแก่กินเลยจริงๆ) แต่พระเจ้ายอด มันจอร์จมาก นั่งรถประจำทางเลยที่หมายสิขอรับ วัยรุ่นเซร้งงงงง เซ็ง แค่ก้มหน้าแป๊บบบ เดียว เลยจำต้องไปเริ่มต้นไปถึงขนส่งของของแปดริ้วเล้ยยย เพราะจะลงกลางทางก็หารถขึ้นยาก เพราะนานๆจะมาสักคัน

อ้อ...ลืมบอกไปว่า รร.เก่าของข้าน้อยอยู่ในจังหวัด ฉะเชิงเทรา สรุปก็เด็ก ฉะ นั่นเอง แต่ปัจจุบัน เด็กเต้บบบ

เมื่อมาถึงทางเข้า รร.เก่าได้แล้ว เพื่อนก็ขี่มอเตอร์ไซค์มารอรับพอดี เลยกระโดดเกาะหลังแล้วเพื่อนก็พาทัวร์ เจ้าบ่าว เจ้าสาวไม่สนใจ เพราะรู้ว่าตอนนี้กำลังทำพิธีในโบสถ์อยู่

ทางเข้าสองข้างทางประมาณ 2 กม. ยังเป็นทุ่งนาอยู่เลย ทราบจากเพื่อนว่าเป็นที่ของวัดเซ้นต์ร็อค เขาเอาไว้ปลูกข้าวไว้ขาย หรือเอาไว้เป็นอาหารกลางวันเด็กนักเรียนนี่แหละขอรับ จำไม่ค่อยได้แล้ว อากาศยามเย็นสดชื่นมากๆ วันนั้นไม่ร้อนเสียด้วย อากาศเป็นใจจริงๆ เสียดายไม่มีรูปมัวแต่ชื่นชมบรรยากาศอยู่

ตั้งใจว่าจะขอไปดูโรงเรียนหลังเก่าเสียหน่อย ว่าเปลี่ยนแปลงไปเยอะป่าว เพราะเป็นไม้ทั้งหลัง อยู่ติดกับริมคลองนครเนื่องเขต เมื่อไปถึงต้องข้ามสะพานคอนกรีตที่ค่อนข้างจะชันซึ่งเป็นสะพานที่เขาสร้างใหม่ ใหญ่และก็อลังการมากๆ เมื่อตอนที่ข้าน้อยเรียนอยู่นั้น เป็นสะพานไม้เก่าๆ คลาสสิคที่ซู้ดดดด...นะนึกกันออกม๊ะนี่ ไม่มีรูปมาให้ดูเสียด้วย โรงเรียนหลังเก่าตอนนี้เขาทำเป็นสถานสงเคราะห์เด็กไปแล้ว และก็ล้อมกำแพงซะสูงเลย ด้านหลังเป็นสุสานเหมือนเดิม แต่ไม่น่ากลัวเหมือนตอนที่ข้าน้อยเรียนอยู่แล้ว เฮ้อออ....อะไรๆก็เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลานะขอรับ

และก็ได้เจอคุณครูที่สอนตอนอยู่ประถมด้วย เข้าไปสวัสดีท่าน และแนะนำตัวว่า หนูหัวหน้าชั้น ป.6 อ่ะค่ะ จำหนูได้ป่าว คุณครูท่านก็บอกว่าพอคลับคล้ายคลับคลาแต่จำชื่อไม่ได้แล้ว ท่านก็ยังแข็งแรงอยู่เลยดีจัง

และแล้วก็ย้อนกลับมายังโรงเรียนที่ย้ายมาสร้างใหม่ ตอนนี้มีถึง ม.3 และก็อยู่ในบริเวณวัดเซ็นต์ร็อคด้วย ตอนนี้มีอาคารเต็มพื้นที่ไปหมด ตอนที่ข้าน้อยอยู่ชั้นประถม มีแค่โบสถ์หลังเดียวเอ๊งงงง พูดมาเยอะแล้วดูรูปกันหน่อยดีก่าเนอะ

นี่...ที่ใหม่ ใหญ่ขึ้น



ตึกเรียน มีตั้งแต่อนุบาล จนถึง ม.3 หลังเก่ามีแค่ ป.6



บริเวณรอบๆตึกเรียน และก็โรงอาหาร เอี่ยมซ้า



แปลงผักที่ปลูกเอาไว้เป็นอาหารกลางวันนักเรียนและก็ที่ปลูกผักไว้ขาย



ที่มาของชื่อ วัดเซ็นต์ร็อค ท่านนักบุญร็อค




บรรยากาศบริเวณวัด ยามเย็น



โบสถ์ที่ใช้ประกอบพิธีของบ่าวสาว ตามศาสนาคริสต์ และก็มีอายุมากกว่า 20 ปี เพราะก่อนข้าน้อยจะจบ ป.6 มันสร้างเสร็จสัก 2 ปี เห็นจะได้(มั้ง)


พิธีในโบสถ์ที่ใกล้จะเสร็จสิ้น กะเหลี่ยงอย่างข้าน้อยก็เดินเตร็ดเตร่ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆ เพราะคนแถวๆนี้นับถือศาสนาคริสต์เยอะเหมือนกัน



พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ถ่ายย้อนแสงมันเลยมืดๆ



พอเจ้าบ่าวเจ้าสาวออกมาแล้วก็มีการโยนดอกไม้ คนที่ได้ไปเป็นเด็กชายซะนี่ สาวๆแถวนั้นเลยแห้วกันไปใหญ่ จดๆจ้องจะเข้าไปทักเจ้าบ่าวเพื่อนเก่าอยู่พักใหญ่กว่าจะมีโอกาศถึงตัว เพราะว่าวุ่นวายกับแขกที่มา และก็ธรรมเนียมการถ่ายรูป พอเห็นหน้ากันมันก็จ้องหน้าอยู่พักนึงแล้วก็ร้อง เฮ้ยยย...ดีใจที่มา เพราะว่าไม่คิดจะได้เจอ จับมือทักทายและบอกว่า เดี๋ยวคุยกัน หลังจากนั้น ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เพราะยังยุ่งไม่เลิก

ก็เลยเลิกสนใจไอ้เจ้าบ่าวแระ หันไปเห็นเพื่อนคนอื่นๆ 1 2 3 4 ที่ทยอยๆกันมา จ้องหน้ากันสักพักแล้วก็ร้อง อ๋อ....รำรึกความหลังกันยกใหญ่ และก็แลกเบอร์กันตามระเบียบ คิดว่าจะได้เจอมากกว่านี้แต่ส่วนใหญ่จะติดงาน เพื่อนๆก็หน้าตาไม่ค่อยจะเปลี่ยนไปสักเท่าไหร่ ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็ตามกาลเวลาอ่ะนะ เกือบ 20 ปีเชียวนา แต่ก็เป็นอีกวันที่ข้าน้อยมีความสุขอ่ะนะ

ขอบคุณกรอบน่ารักๆ จากคุณ Paradijs นะขอรับ