An Ordinary Mom Raising Ordinary Children เมื่อวานว่าจะเข้ามาเขียนสักหน่อย แต่มัวแต่กังวลกับเรื่องเหาระบาดที่โรงเรียนลูกๆ เลยไม่มีอารมณ์จะเขียน มัวแต่โทรคุยกับแม่อื่นๆกับโทรไปที่โรงเรียน ถามว่าเหตุการณ์ร้ายแรงแค่ไหน หรือเราแม่ๆประสาทกินกันไปเอง จะว่าไปก็แค่เหานะ คุณสามีบอกไม่ให้ไปเครียดกับมันมาก แหมนะ ใจเย็นจังพ่อคุณ เมื่อคืนจับลูกๆรีดผม กะว่าถ้ามีเศษนิดเศษน้อยความร้อนจะฆ่ามันไปได้หมด (ทำไปเพื่อความสบายใจของตัวแม่เอง) นี่ก็พิมพ์ไปเกาหัวไป พูดถึงเหาแล้วคันไปหมดทั้งหัวทั้งตัว มาเข้าเรื่องกันดีกว่า จากบล้อกที่แล้ว ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านนะคะ อยากจะออกตัวหน่อยว่าที่จริงไม่ใช่คนเก่งอะไรหรอกค่ะ สถานการณ์ทำให้ต้องสามารถทำทุกอย่างที่ทำอยู่ได้ เมื่อต้องทำก็ต้องทำมันให้ดี กว่าจะมาถึงจุดนี้ ที่มีความสุขทั้งในหน้าที่การงานและครอบครัว ไม่ใช่เรื่องง่ายค่ะ ต้องอาศัยการปรับตัวเยอะมาก ส่วนตัวแล้วเชื่อว่า คนเราทุกคนถ้ารู้จักปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ได้ ยอมรับกับความเป็นจริงได้ ก็จะมีความสุขค่ะ ถ้ามัวแต่วิ่งไล่ อยากได้อย่างนั้น อยากให้เป็นอย่างนี้ ก็จะไม่มีความสุขกับเรื่องใกล้ๆตัว ความสุขหาง่ายค่ะ ถ้าเราไม่มองหาไกลหรือหวังมากมายเกินไป อย่างที่ขึ้นหัวเรื่องไว้ I'm just an ordinary mom. จริงๆค่ะ เป็นแม่ที่แสนธรรมดา ครอบครัวเราก็เป็นครอบครัวธรรมดาๆ มีพอกินพอใช้ ไม่ขัดสน แต่ไม่ได้มีมากจนฟุ่มเฟือยได้ อยู่กันตามฐานะ อย่างแม่อ้อเองนี่ เป็นคนใจร้อนค่ะ ใจร้อนมาก และเป็นแม่ที่ดุ เข้มงวดมาก สงสัยเพราะเคยเป็นครูมาก่อน คุณสามีบอกว่า แม่อ้อน่ะชอบลืม ว่าลูกๆเรา่น่ะแค่ 7 ขวบเอง ยังเด็กอยู่มาก ก็คงจะจริงนะคะ บางทีพอลูกเราโตขึ้น เราก็คาดหวังจากเค้ามากไปด้วย บางทีก็มากเกินไป บางวันทะเลาะกับสองสาว คุณสามียืนขำ เราก็โมโห ขำไรฟะ คุณสามีบอกว่า ขำที่คนแก่จะสี่สิบอยู่แล้ว แต่เถียงทะเลาะกับเด็ก 7 ขวบอยู่ได้ เออ จริงของเค้านะ ไม่รู้ทะเลาะกับลูกๆไปทำไมเหมือนกัน ทะเลาะไปก็ไม่มีวันชนะ เด็กๆเถียงไม่เคยแพ้สักที เคยอ่านในหนังสือเค้าว่าไว้ว่า คนเป็นแม่น่ะ ควรจะแสดงให้ลูกๆเห็นว่าตัวเองเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ มีโกรธ มีโมโห มีหลุด ทำอะไรผิดพลาดไปได้ ผิดก็ขอโทษ เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ต้องเป็นแม่ดีเด่นตลอดเวลา (เดี๋ยวบ้าตาย) อย่า่งที่บ้านนี่ถ้าทะเลาะ จะดีกันก่อนนอน ทำกันมาทั้งกับคุณสามี ต่อมาถึงลูกๆด้วย ก่อนนอนจะดีกัน ขอโทษกัน คุยกัน ปรับความเข้าใจกันให้เสร็จก่อน เวลาหลับจะได้สบายใจ นอนหลับสบาย ไม่มีเรื่องค้างกันไปวันอื่น บางวันกอดกันแม่ลูก เสียน้ำตากันทั้งคู่ ตัวเองก็สงสารลูก เวลาเราดุเค้า ทำเค้าเสียใจ แต่บางทีก็ต้องดุเสียบ้าง ไม่ไหวเหมือนกัน สองสาวเห็นใสใสแบบนี้ ดื้อและกวนไม่เบาเลยค่ะ สามารถสะกิดต่อมโมโหแม่ได้เป็นประจำ สำหรับลูกๆนั้น ปีก่อนบ้าตามแม่อื่นๆมากไปหน่อย จับลูกๆเรียนนั่นเรียนนี่เต็มไปหมด สรุปเหนื่อยกันทั้งแม่ทั้งลูกๆ ไม่สนุกเลย ปีนี้ไม่เอาแล้ว ไม่ต้องลองเรียนมันทุกอย่าง เอาแค่ีที่เราคิดว่าสำคัญเท่านั้นก็พอ ก็เลยให้เรียนแต่ว่ายน้ำ คนอื่นอาจจะว่าเราไม่ผลักดันลูกเท่าที่ควร แต่มาคิดกันแล้วว่า ไม่เอาหล่ะ เราแค่ให้โอกาส ถ้าเค้าสนใจก็หาที่ให้เรียน แต่ถ้าจะให้ทำทุกอย่างก็ไม่ไหวเหมือนกัน ลูกสองคนนี่อยากให้เป็นเด็กธรรมดาๆ อยากให้โตมาเป็นคนใฝ่รู้ มีความอยากรู้อยากเห็น มีไหวพริบ แต่อยากให้มีสัมมาคารวะ และรู้จักเคารพความคิดของคนอื่นที่ไม่เหมือนของเรา ไม่ต้องเก่งหรือฉลาดขั้นอัฉริยะ ไม่สำคัญเลย เท่าที่ผ่านมา จากที่คอยสังเกตลูกๆเวลาเค้าอยู่กับเพื่อนๆ ลูกๆก็เป็นเด็กดี ช่วยเหลือผู้อื่น อย่างในห้องมีเด็กพิเศษ เค้าก็ช่วยเหลือ เล่นด้วยเวลาพักกลางวัน ถึงแม้เด็กพิเศษจะพูดอะไรไม่ดีใส่ลูกๆ ลูกๆก็ไม่ว่าอะไร แต่คอยสอนเด็กคนนั้น เราก็ภูมิใจ เพราะเราไม่เคยสอนเรื่องแบบนี้ตรงๆ อีกเรื่องคือการเรียนที่โรงเรียน ปีการศึกษาหน้าต้องตัดสินใจครั้งใหญ่ เพราะเค้าจะมีการคัดเด็กเรียนดี ให้ไปเรียนที่โรงเรียนพิเศษ ที่มีหลักสูตร gift and talented ปีนี้ลูกคนนึงได้เรียนเสริมของ GT หนึ่งวิชา เราก็ไม่ได้ผลักดันให้อีกคนได้เรียนไปด้วย ไม่ได้เห็นเป็นเรื่องพิเศษ ลูกๆทั้งสองเรียนดีกว่าเกณฑ์ของระดับชั้นที่เรียน อ่านเขียนได้เกินที่เค้ากำหนดสำหรับระดับชั้นไปแล้ว คนนึงเรียนเร็วกว่าอีกคน แต่ไม่ได้หมายความอีกคนเรียนไม่ดี ปีหน้ากำลังคิดว่า ถ้าคนนึงต้องไปเรียนโรงเรียนที่มีหลักสูตรพิเศษ แล้วอีกคนไม่ได้ ก็จะไม่ให้ไปทั้งคู่ ที่จริงไม่อยากให้ไปเรียนเท่าไร เพราะอยากให้ลูกๆ เรียนรู้ไปกับคนทุกระดับการเรียนรู้ ไม่อยากให้ถูกคัดไปอยู่แต่กับเด็กเรียนดีเท่านั้น อยากให้เค้าหัดช่วยเหลือคนที่เรียนไม่ดีเท่าเค้า ทุกอย่างก็วนมาเรื่องเดิม คือ อยากให้ลูกๆ เป็น ordinary children เป็นเด็กธรรมดาๆ ทำไมการจะเป็นคนธรรมดามันช่างยากนักนะ ไม่เข้าใจ   Create Date : 14 มกราคม 2552 11 comments Last Update : 14 มกราคม 2552 4:50:59 น. Counter : 751 Pageviews. Share Tweet

แม่อ้อคะ แพทก็ทะเลาะกับลูกเหมือนกันค่ะ แต่จะพยายามพูดเสียงธรรมดาๆ เพราะมีหลุดเสียงดังไป อ่ะนะ อารมณ์มันพาไป ก็เราเป็นคนนี่นะ เรื่องเรียนเนี่ยไม่ได้ให้ลูกเรียนอะไรเลยค่ะ กะว่าซัมเม่อร์นี้อย่กให้เค้าเรียนว่ายน้ำนิดหน่อย แต่พอเป็นเผื่อตกน้ำตกท่า อย่างอื่นก็แล้วแต่ลูกจะสนน่ะค่ะ ที่ รร มีเหาบ้าง แต่ตอนนี้พี่จัสเป็นหวัดอีกแล้วค่ะ ไป รร ได้วีคเดียวเอง ทุกคนสบายดีนะคะ ขออย่าให้เหามาแพ้วพาน อิอิ   โดย: Baby I love you 14 มกราคม 2552 5:58:42 น.

เรื่องน่ารัก หระหว่าง ลูก กับคุณ แม่นะคะ ฟังแล้วอบอุ่นมากๆ ค่ะ   โดย: Anitapa 14 มกราคม 2552 6:00:08 น.

แอบไปอ่านหน้าที่แล้ว เห็นด้วยค่ะหลายๆอย่าง ถึงเราจะทำงานแต่เราก็สามรถจัดเวลาเองได้นะคะ แพททำงานเล่นๆแค่ยี่สิบกว่าๆก้ว่าเหนื่อยแล้วตอนนี้ แต่ทำเต็มไม่ได้ค่ะเพราะไม่มีคนดูลูก ทำได้แค่นี้ ไม่อยากให้ลูกไปเดย์แคร์ กลัวค่ะ แพทคิดว่าเราจัดสรรทุกอย่างได้ลงตัวเหมือนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: Baby I love you 14 มกราคม 2552 6:05:39 น.

พี่อ้อคะ พี่อ้อเก่งจริงๆ ค่ะ บางสิ่งบางอย่างที่อ่านแล้วไม่ได้คิดถึงจุดนั้นแต่พี่อ้อกลับคิดไปถึงจุดนั้นได้ ชอบประโยคสุดท้ายค่ะ "อยากให้ลูกๆ เป็น ordinary children เป็นเด็กธรรมดาๆ ทำไมการจะเป็นคนธรรมดามันช่างยากนักนะ " อ่านแล้วนึกถึงของตัวเอง ได้แต่พยายามและหวังว่าสักวันนึงเขาจะกลับมาเป็นเด็กปกติเหมือนเด็กคนอื่นๆ ค่ะ   โดย: Kitty_PoPo 14 มกราคม 2552 14:25:53 น.

ลืมเรื่องเหา เมื่อก่อนตอนแมทธิวขวบสองขวบ คิตไปยิมเลยพาเขาไปฝากที่รับเลี้ยงของยิม จากนั้นไม่กี่วันเห็นอะไรแวบๆ บนหัวลูก แหวกผมสั้นๆ อันน้อยนิดของลูกดู มีเหาด้วยค่ะ คิตเลยจับโกนผมซะเลย ของเด็กผู้ชายผมสั้นๆ ยังมีเหาได้ด้วย แต่วิธีกำจัดง่ายกว่าของเด็กผู้หญิงนะคะ (จับโกนซะจบเรื่อง แต่ของเด็กผู้หญิงคงทำไม่ได้ หุหุ)   โดย: Kitty_PoPo 14 มกราคม 2552 14:34:35 น.

สวัสดีค่ะคุณอ้อ เห็นด้วยนะคะว่าการเป็นคนธรรมดาทำไมมันยากนัก บางครอบครัวส่งลูกไปเรียนอะไรต่อมิอะไรจนลูกไม่มีเวลว่างเลย..เห็นแล้วก็สงสารเด็กจังเลยค่ะ ปุ๊กว่าการที่สองสาวเค๊าเป็นคนมีน้ำใจ..ช่วยเหลือคนอื่น แล้วเค๊ามีความสุขในชีวิตประจำวัน แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วค่ะ..   โดย: ColaGirl 14 มกราคม 2552 15:58:28 น.

หวัดดีค่า พี่อ้อ... แบบว่าไม่มีลูกเป็นของตัวเอง เลยไม่มีประสบการณ์มาแชร์ แต่แอบเก็บข้อมูลใส่สมองเรียบร้อยแล้วนะคะ เผื่อจะมีกับเค้ามั่ง 555 สุดท้ายอยากจะบอกว่าคิดถึ้ง คิดถึงค่ะ แหะๆๆ   โดย: mamchan 14 มกราคม 2552 16:26:18 น.

ถึงจะเก่งมากแค่ไหน ก็ไม่มีค่าเลยนะ ถ้าไม่เป็นคนดี ...เราคิดแบบนี้นะ เรื่องเหาหน่ะ เป็นเสียทีสองทีแล้วก็จะชินไปเอง 555 จำคำยายจ๋าตอนชั้นโทรไปกรี๊ดว่าลูกมีเหาไว้ ว่า "แม่ว่าเหา ดีกว่าหิด นะลูก" แม่เราเนี่ย เป็นคนคิดโพสซิทีฟจริงๆ   โดย: *พิณ* 14 มกราคม 2552 16:51:33 น.

อ่านเรื่องเหา .. เกาหัวไปสองทีอ้อ ... เมื่อก่อนไป รร. จำได้เลยว่าแม่ยังมีหวี ที่เค้าเอาไว้สางตอนเป็นเหาอ่ะ .. อี๋ เรื่องเหา ว่าไปแล้วดูแลยากเหมือนกันนะ เพราะว่าไปกันแบบนี้มันก็ต้องเจอคนแพร่ กันทีหนึ่งล่ะ แต่ว่าถ้าไม่มีจะดีกว่าเน๊าะ .. ............ เป็นคุณแม่..มีเรื่องให้ต้องจัดการหลากหลาย แล้วยิ่งต้องทำงานด้วย เรื่องการจัดการเวลา ต้องเยี่ยมด้วยเช่นกัน .. ถึงอ้ออาจจะออกตัวว่า ไม่ได้เก่งอะไร แต่ว่ากับอีกหลายๆ คนเราว่าอ้อ และคุณแม่ที่จัดเวลาได้ดีถือเป็น ตย.ที่ดี ได้เลยล่ะจ้ะ ... เพราะเราเองอ่ะนะ ไม่มีลูก แต่ยอมรับเลยว่าการจัดการเวลาสำหรับบางอย่าง ยั่งเรียกได้ว่าแย่เอามากๆ เลยล่ะ ...   โดย: JewNid 14 มกราคม 2552 21:25:52 น.

แม่อ้อคะ ลูกเผลอเลยได้แวะมา อิอิ พี่จัสไปหาหมอแล้ว ไม่เป็นไรมากค่ะ หวังว่านะคะ ไป รร ได้แล้ว มีไอเป็นบางช่วงเท่านั้น แต่ดีที่ว่าไม่ได้เป็นนิวมอเนียอ่ะค่ะ เพี๊ยงอย่าเป็นเลย เรื่องช่วยงานเนี่ย แพทจะเลือกคนค่ะ ถ้าเป็นพวกขี้เกียจล่ะก็ไม่เอาแล้วค่ะ เพราะพอเราช่วยเค้าก็ยิ่งไม่ทำ แพทจะเมินเลย อาจจะทำให้นิดหน่อย เป็นบางทีไม่เยอะ แพทจะช่วยคนที่เค้าขยันแต่ทำไม่ทันค่ะ อิอิ เรื่องรถบัสดีใจค่ะที่เคามารับหน้าบ้าน ไม่งั้นแพทต้องไปส่งเองค่ะเพราะน้องเจเด้นจะตื่นด้วยในบางทีค่ะ ไม่สะดวก เมื่อก่อนตอนอยู่พรีแรกๆที่ยังไม่เจ้าคอร์สบำบัดภาษา ซึ่งจัดเป็นโปรแกรมพิเศษ ที่เค้าจะมีรถมารับและไม่ต้องเสียเงินค่าเทอมค่ะ แพทต้องไปส่งเอง ต้องกระเตงน้องไปด้วย ลำบากมากๆๆๆค่ะ บางทีน้องหลับอ่ะ ต้องปลุก ไหนอากาศจะไม่ดีบางที พอพี่จัสได้เข้าโปรแกรมตอนพรี มีรถมารับก็ค่อยยังชั่วค่ะ แพทเลยได้นั่งเป็นคุณนายอยู่ในบ้าน ฮ่าๆๆๆ สองสาวเป็นไงบ้างค๊าา หวังว่าคงไม่มีใครป่วยหรือติดเหานะคะ เทคแคร์ค่ะ   โดย: Baby I love you 14 มกราคม 2552 23:01:36 น.

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะจ๊ะน้องอ้อ ขอให้แม่อ้อ สองสาว และคุณพ่อ มีความสุขมากๆ ... คิดถึงมากค่ะ แวะเข้ามาอ่านก็เลยย้อนไปอ่านย้อนหลังถึงได้รู้ว่าน้องอ้อไม่สบายช่วงปีใหม่ ตอนนี้คงหายดีแล้ว ก็ขอให้พักผ่อนมากๆ นะคะ ชอบแนวความคิดค่ะที่น้องอ้ออยากให้สองสาวเป็นเด็กธรรมดาที่มีความเอื้อเฟื้อมากกว่าที่จะผลักดันให้เป็นเด็กเก่ง ... แต่พี่ก็เชื่อว่าสองสาวเป็นเด็กที่เก่ง และฉลาดมาก และที่สำคัญเป็นเด็กดีมากด้วย ... ต้องขอแสดงความยินดี และ ชื่นชมในตัวแม่อ้อและคุณพ่อด้วยค่ะ คิดถึงจริงๆค่ะ เอาไว้คุยกันนะคะ   โดย: VA_Dolphin 15 มกราคม 2552 10:10:26 น.