|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
++ความรุนแรง++
ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ผมแทบไม่อยากจะดูภาพเหตุการณ์ จากรายงานข่าวตามโทรทัศน์ช่องต่างๆ เพราะแค่จินตนาการภาพเหตุการณ์ก็ให้นึกขนลุกขึ้นมาทันทีทันใด ในอดีตความรุนแรงที่เกิดขึ้นก็ใช่ว่าจะไม่มี เพียงแต่อาจจะเห็นน้อย และไม่น่าจะยืดเยื้อเหมือนเช่นเหตุการณ์ในทุกวันนี้
ผมไม่ขอพาดพิงไปถึงอุดมการณ์ทางการเมืองของกลุ่มต่างๆ ผมมองว่าทุกคนมีสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกทางการเมือง เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่า แต่ละคนเข้าใจขอบเขตของสิทธิเสรีภาพของตนเองเพียงพอหรือยัง
ในอดีตบรรดาผู้ใหญ่ทั้งหลาย มักจะกลุ้มอกกลุ้มใจกับภาพของนักเรียนช่างกล ยกพวกตีกัน ด้วยค่านิยมของเด็กช่างกลที่มีความเป็นปึกแผ่นในสถาบันการศึกษาของตนเอง การได้สยบกลุ่มของฝ่ายตรงข้ามถือเป็นศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจ นี่เป็นการแสดงออกถึงอุดมการณ์หรือความห้าวหาญผมก็ไม่ทราบ
หลายครั้งหลายครา ที่เหล่าผู้ใหญ่ทั้งหลายเป็นห่วงว่า เด็กๆเยาวชนของชาติจะซึมซับความรุนแรงจากในเกมส์ออนไลน์ สื่อโทรทัศน์ สื่อภาพยนตร์ สื่อการ์ตูน หรืออินเตอร์เน็ต โดยการพยายามจำกัดการเข้าถึงสื่อต่างๆ เหล่านั้น แต่ผมเห็นว่า ตัวอย่างจากการแสดงออกของผู้ใหญ่เองต่างหาก ที่มันซึมซับเข้าสู่ตัวเด็กและเยาวชนได้ดียิ่งกว่าสื่อใดๆ
แล้วภาพเหตุการณ์การแก้ปัญหาของบ้านเมืองตอนนี้ เยาวชนของชาติทั้งหลาย ผมก็ไม่ทราบว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไรนะครับ แค่เป็นห่วงว่า อนาคตของบ้านเมืองเรา พวกเขาก็มีส่วนในการดำรงไว้และสืบสานต่อไป ผู้ใหญ่ในวันนี้ ใช้เหตุผลและความมีวุฒิภาวะกันเพียงพอหรือยัง คุณธรรมจริยธรรมที่พยายามปลูกฝัง เห็นง่ายๆ จากคำขวัญวันเด็กทุกปี ที่เน้นคุณธรรมกันทั้งหลาย ผู้ใหญ่ทำเป็นตัวอย่างให้เห็นกันมากน้อยแค่ไหน เป็นห่วงครับ ว่าภาพเหตุการณ์ในวันนี้ จะส่งผลต่อความเป็นตัวตนของเยาวชนบ้านเราอย่างไรบ้าง แน่นอน ผมว่า ส่วนหนึ่งในการตัดสินใจแก้ปัญหาของพวกเขา เขาก็ดูตัวอย่างจากผู้ใหญ่นี่แหละครับ
ปัญหาจะจบตอนไหนก็ไม่อาจจะทราบได้ หวังใจไว้ว่า คงมีสักวันหนึ่ง ที่บ้านเมืองเราจะกลับเข้าสู่สถานการณ์ที่ดีกว่านี้นะครับ อยากให้เหตุการณ์ในวันนี้เป็นเหมือนประเพณีของประเทศหนึ่ง ที่ผมเพิ่งจะได้อ่าน
ในประเทศโบลิเวียที่มีประเพณีการยกพวกตีกัน โดยเรื่องราวเกิดจากความขัดแย้งของชนเผ่าสองชนเผ่า ที่มีปัญหาไม่ถูกกัน ไม่กินเส้นกัน อันเนื่องมาจากการแย่งชิงอาณาเขตตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพียงแต่ไม่ถึงกับต้องมารบราฆ่าฟันกันให้ตายเหมือนเป็นสงครามกลางเมือง แต่จะมีเทศกาล ตีกัน ให้มีการยกพวกตีกันระหว่างสองหมู่บ้านแบบเต็มที่ไปเลย เรียกว่า ตีกันให้ตายไปข้างหนึ่ง โดยจะมีการคัดเลือกนักสู้ให้มาประลองกัน ถึงกับเลือดตกยางออก และถึงขั้นเสียชีวิตก็มี แต่หลังจากที่ตีกันแล้ว หมดเทศกาล เขาก็กลับมาใช้ชีวิตปกติ ไม่มีการฝากความแค้นเอาไว้แล้วมาชำระกันนอกรอบ ราวกับไม่มีการตีกันเกิดขึ้น เว้นเสียแต่ เมื่อเทศกาลเวียนมาถึงอีกครั้งหนึ่ง
แค่คิดคลายเครียดเฉยๆครับ
Create Date : 28 พฤศจิกายน 2551 |
|
2 comments |
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2551 20:48:45 น. |
Counter : 456 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: basbas 28 พฤศจิกายน 2551 22:40:18 น. |
|
|
|
| |
|
|
คิดถึงตอนเด็ก
พอเป็นผู้ใหญ่แล้ว (ยังวัยรุ่นอยู่)
ก็ลืมไปแล้วหล่ะว่าตอนเด็กความคิดความอ่านเราเป็นยังไง
เลยย้อนกลับไปอ่าน เซเซ่ อีกรอบ อ่านแล้วกินใจทุกทีไป
รักเซเซ่มาก
|
|
|
|
|
|
|
|
คนดีย่อมไม่เอาเสรีภาพมาเป็นเครื่องปกป้องตนเองด้วยความเห็นแก่ได้โดยฝ่ายเดียว โดยขาดความรับผิดชอบ ขาดความรับผิดชอบเสียแล้ว เสรีภาพนั้น ก็ป่าเถื่อน
เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น จ๊ะ