Que sera sera...
When I was just a little girlI asked my motherWhat will I be?Will I be pretty?Will I be rich?Here’s what she said to me:Que sera, sera.Whatever will be, will be.The future’s not ours to see.Que sera, sera.What will be, will be.When I grew up and fell in loveI asked my sweetheartWhat lies ahead?Will we have rainbowsDay after day?Here’s what my sweetheart said:Que sera, sera.Whatever will be, will be.The future’s not ours to see.Que sera, sera.What will be, will be.Now I have children of my own.They ask their mother,What will I be?Will I be handsome?Will I be rich?I tell them tenderly:Que sera, sera.Whatever will be, will be.The future’s not ours to see.Que sera, sera.What will be, will be.Que sera, sera.เวลาผ่านมาก็นานหลายปีแล้วเนาะ ถ้านับจากรูปที่อานิ่มถ่ายให้พวกหนู ตอนนั้นอานิ่มยังเรียนอยู่ปี 3 เห็นจะได้ พี่เนยอยู่ ป.4 นอยนอยกำลังจะเข้าโรงเรียนรูปถ่ายพวกนี้ อานิ่มทำงานส่งอาจารย์ เลยเอาพวกหนูมาหากิน เพราะไอ้พวกนายแบบที่อาสามา มันไม่ได้เรื่องเลย สู้พวกหนูก็ไม่ได้มาถึงวันนี้ พี่เนยของเราจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว นอยนอยก็กำลังจะสอบเข้าม.1เราคุยกันหลายเรื่องในช่วงนี้ ทั้งป้านุ่ม แม่จ๋า อานิ่ม เกี่ยวกับอนาคตของพวกหนู ยังไม่รู้ว่า หนู 2 คนจะได้เรียนที่ไหน เรียนอะไรต่อนั่นเป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง แม้ว่าตอนนี้พี่เนยจะสอบตรงได้แล้วก็ตาม ก็ยังเหลือนอยนอยอีกคนที่ต้องรอสอบอานิ่มไม่อยากเคี่ยวเข็ญอะไรหนูมาก ไม่อยากเป็นอาใจยักษ์ แต่บางทีมันก็จำเป็น ประสบการณ์สอนให้รู้ถึงหลายๆ เรื่อง อานิ่มไม่อยากให้พวกหนูต้องเสียใจ ถ้าไม่จำเป็น...จริงๆ นะหลายครั้งที่ต้องคอยเตือนตัวเองอยู่เรื่อยๆ ว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่ก็จะพยายามทำให้มันดีที่สุดนั่นแหละ ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องของพวกหนู แต่เป็นในทุกๆ เรื่องคิดถึงย่าจ๋า กับพ่อจ๋าจริงๆ เลย....ดีใจมากๆ ที่อย่างน้อย พวกหนูก็เป็นเด็กดี ถึงบางครั้งจะดื้ออยู่บ้าง แต่ก็ยังถือว่าเลี้ยงง่ายบางครั้งบางหน อานิ่มอาจจะกังวลเยอะไปหน่อย...เฮ้อออไม่ว่าหนูจะโตขึ้นมาเป็นอะไร จะยังไงก็แล้วแต่หนูก็ยังเป็นหลานย่าจ๋า ป้านุ่ม อานิ่ม เป็นลูกของพ่อจ๋าแม่จ๋าอยู่ดีอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแหละเนาะ....