..สัญชาตญาณรัก บทที่ 4..

....สัญชาตญาณรัก....บทที่ 4


....เพื่อน..ในความเหงา....



ผมงัวเงียเข้าห้องน้ำ..


หยิบแปรงสีฟัน บีบยาสีฟันใส่..ตามองต่ำ เปิดก๊อกน้ำ..

ยุงตัวหนึ่งเกาะอยู่บนขอบอ่างล้างหน้าด้านตรงข้ามกับก๊อกน้ำ..

ผมหรี่น้ำให้ไหลค่อย กลัวจะโดนเจ้ายุงตัวนั้น แล้วเริ่มแปรงฟัน..

โบกมือไล่ยุงให้ออกจากขอบอ่างเพราะจะโดนน้ำกระเซ็นใส่..ตาย..

ยุงบินจากที่เดิมไปเกาะที่หยาดน้ำอีกข้างอ่าง..เหมือนกำลังกินน้ำ..

อ๋อ!..ที่แท้มารอกินน้ำนั่นเอง..เจ้ายุงที่น่าสงสาร..

จะบ้วนปากละนะ..แน่ะ! ยังไม่ไปไหนอีก..

แล้วผมจะกล้าเปิดน้ำไหมนี่..เออนะ..

ใช้ปลายทิชชูแหย่เบาๆ..ได้ผล..แต่..ยุงแค่บินย้ายที่เกาะ..

ผมไม่ละความพยายาม..แหย่ทิชชูอีกครั้ง..

คราวนี้ยุงซื่อบื้อบินไปเกาะที่กรอบกระจกเหนืออ่างล้างหน้า..

“เช้านี้ฉันใจเย็นนะ ถ้าเป็นกลางคืนมาตอมมากัดฉันละถูกตบแน่”..

แต่ความจริงตบไม่ได้สักครั้ง..ยื่นหน้าเข้ากระจก..มีเม็ดตุ่มแดงสองสามเม็ด..

ล้างหน้าเสร็จแล้วเจ้ายุงก็ยังไม่ไปไหน คงอยู่ที่เดิม..

ก่อนจะออกจากห้องน้ำ ผมยืนมองเจ้ายุงสักครู่..

“ทุกชีวิตในโลกนี้กว่าจะเกิดเป็นตัวตนมันยากอยู่นะ” ..

“เมื่อพระผู้เป็นเจ้าประทานชีวิตให้แล้วต้องรักษาไว้ให้ดี”..

“อันตรายมีอยู่รอบตัวเรา ต้องรอบคอบไม่ประมาทชีวิตจึงจะอยู่รอด”..

“ฟังอยู่หรือเปล่า?” ผมจิ้มนิ้วไปที่ยุง..เจ้ายุงทำไม่รู้ไม่ชี้ มองผมเฉย..

มีหลายอย่างที่ต้องทำในแต่ละวันผมหันกลับเดินออกจากห้องน้ำ..

“แค่จะกินน้ำยังต้องเอาชีวิตเข้าเสี่ยง” ผมพึมพำ ..

“จะลำบากยากเย็นอย่างไรฉันก็ยังโชคดีกว่าเจ้ามากมายนัก”..

“อย่าลืมที่ฉันเตือนล่ะ” ไม่วายสั่งเสีย..


“หึ หึ ..คุยกับยุงก็ได้นะเรา”


 

Create Date : 26 มกราคม 2563		0 comments
Last Update : 3 มีนาคม 2564 20:38:16 น.
Counter : 1827 Pageviews.
Share Tweet