..สัญชาตญาณรัก..

..สัญชาตญาณรัก..


..โดยดาเรน..



“เอ๊ะ!” ฉันร้องขี้นอย่างงงๆ

แมวลายขาวดำตัวหนึ่งนั่งสบายอยู่ข้างประตู มันนั่งหันหน้าออกถนน ไขว้ขาคู่หน้ามองคนเดินผ่านไปมาเหมือนเป็นเจ้าของร้าน

“เมี้ยว!” ฉันร้องเอ็ด

“จุ๊ อย่าไปไล่มันค่ะ” ข่างจัดดอกไม้ยกนิ้วชี้แตะริมฝีปาก “มันไม่ได้มาขออาศัยอยู่หรอกค่ะ..แค่มาขอกินข้าวแล้วก็ไป”

“อ้วน..มากินข้าวเร็ว” เด็กทำงานบ้านยกจานโฟมใส่ข้าวมาวางเรียงที่ขั้นบันได..ข้าวที่เด็กเรียกคือปลาทูนึ่งล้วนๆ..ของอ้วนคือปลาหนึ่งตัว ของแมวในบ้านที่มีอิสระในเวลาประมาณเจ็ดโมงเช้าอีกห้าจาน คือปลาสองตัวแกะเอาแต่เนื้อ

ขอเว้นเรื่องพิสดารของการเลี้ยงแมวไว้ก่อน..ไปดูไอ้อ้วนกัน

อ้วนคาบปลาออกจากบ้านไปที่ริมถนน มองซ้ายมองขวา พอเห็นปลอดรถอ้วนวิ่งจู๊ดข้ามถนน..เลี้ยวหัวมุมไปทางถนนใหญ่

“ทำไมมันไม่กิน..จะคาบไปไหนกัน?” ฉันมองตาม

“อย่างนี้ละค่ะ” ช่างดอกไม้อมยิ้ม “หมู่นี้คุณไม่ค่อยได้ลงมาจึงไม่รู้จักอ้วน”

“นั่น! กลับมาอีกแล้ว เดี๋ยวปลาก็หล่น อดกินจนได้”..อ้วนวิ่งเหยาะๆกลับมา มีหมาตัวหนึ่งเดินตามมาห่างๆ “อ๋อมันหนีหมามา”

หมาตัวนั้นคงไม่ดุ ซึ่งอ้วนก็คงรู้ อ้วนหลบข้างกระถางต้นไม้ข้างตึกมุมถนน หมาก็เดินกรายไปมาไม่ได้ขู่คำรามแต่อย่างใด สักครู่จึงหายไป อ้วนจึงเดินกลับไปทางเก่า

“อ้วนไปแล้วหรือ?” น้องสาวฉันเดินข้ามถนนเข้ามาในบ้าน

“คุณก็เลี้ยงอ้วนไว้อีกตัวสิคะ มันจะได้ไม่ต้องข้ามถนนไปมาและไม่ต้องกลัวหมารักแก” เหมือนช่างจัดดอกไม้จะประชดเพราะมีแมวอยู่ในบ้านเกือบสิบตัวแล้ว..ที่ว่าเกือบเพราะไม่รู้จำนวนที่แท้จริง..น้องสาวแอบเลี้ยงไว้ตามชั้นต่างๆ บางทีกว่าสิบก็เคย จะให้รู้จริงต้องตามนับดู แต่คงไม่ไหวเพราะบ้านมีทั้งหมดห้าชั้น

การให้อาหารจะปล่อยแมวลงมาทีละพวก จัดพวกตามความสามัคคีของมัน และไม่ใช่แค่มื้อเดียวบางตัวกินจุกินได้ทั้งวัน ยังไม่นับเจ้าตัวเล็กๆ ที่ต้องป้อน..และอ้อ..แมวป่วยที่ต้องป้อนยาและคอยช่วยตอนกิน เจ้าซาบะไง มีอาการคล้ายโรคพากินสัน สั่นไปทั้งตัว เดินๆ ล้มๆ..น้องสาวมักไม่เลือกแมว ที่มาอยู่ด้วย ส่วนมากเป็นเพราะโชคชะตา ที่ได้มาบางทีเกือบจะตายอยู่แล้วเขาเผอิญพบเข้า

“แปลกนะที่อ้วนไม่อยากอยู่ที่นี่” ฉันพึมพำ

“เดี๋ยวอ้วนก็มาอีกค่ะ เคยเห็นคาบลูกผ่านไปมาเหมือนกัน ระยะนี้คงต้องกินอาหารเยอะหน่อย แต่ถ้าไม่มาคงเพราะหาหนูกินไปพลางก็เป็นได้”

“อ้าว..มีลูก ไม่กลัวถูกหมากัดหรือไง”

“เห็นลูกของอ้วนอยู่สุขสบายดีโตเป็นหนุ่มเป็นสาว แล้วอ้วนก็ท้องอีก”

“อือ..คุณแม่คนเก่ง..อ๊ะ..ไม่ใช่สินะ..อะไรดีล่ะ..คุณแม่อ้วนแมวเก่งละกัน..อิ อิ”

สัญชาตญาณของสัตว์โลกมีต่างกันแล้วแต่พื้นฐานของจิตใจและความสามารถในการดำรงชีวิตอยู่..อ้วนเป็นตัวอย่างของแม่ที่ดี แม่สู้ชีวิต และรักลูกอย่างจริงใจ..

Create Date : 08 มกราคม 2563		0 comments
Last Update : 8 มกราคม 2563 13:08:19 น.
Counter : 663 Pageviews.
Share Tweet