เรื่อง เล่า เช้า โน้นนนนนนนน

ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ..... (อ่านแบบเสียงดังระรัวด้วยนะ)
เสียงโทรศัพท์ตั้งปลุกเอาไว้เสียงดังที่สุด ดังลั่นตอนตีห้า

ขอย้ำ ตีห้า ตีห้า ตีห้า....(อันนี้เป็นเสียงแอกโค่)

ข้าพเจ้าต้องรีบตาลีตาเหลือก ขุดตัวเองออกมาจากเตียงนอน ลงไปด้านล่าง ก่อนที่จะ.......

โอ้ววววววว.....ม่ายยยยยยนะ


อุนจิกองหย่ายของ อีหนูเจนนี่ลูกสาวพันธุ์โกเด้งของข้าพเจ้าเอง แหมะไว้ให้ดูต่างหน้า
โดยที่ตัวผู้ผลิต ก็ยังคงนั่งมองผลิตผลด้วยสายตาแป๋วแหวว และภาคภูมิใจ
แลดูไร้เดียงสาเป็นที่สุด..........

เฮ้อ ต้องรีบจัดการซะก่อน จัดการนังเจนนี่ เอ้ย จัดการ สิ่งแปลกปลอม
ก่อนที่ กลิ่นอะไรต่อมิอะไรมันจะส่งไอระเหยไปยังซอกมุมอื่นๆ ของบ้าน
หรือก่อนที่ อะไรต่อมิอะไรจะวิ่งพล่านไปทั่วบ้านพร้อมกับรอยแสตมป์กลิ่นมาดามหอมชื่นใจ

............แล้วงานจะยิ่งหนักขึ้นอีกหลายเท่าตัว


ตีห้าสิบห้า หลังจากปฏิบัติภารกิจกู้โลกเสร็จเรียบร้อย ด้วยความกระตือรือร้น(ของเจนนี่)
แต่ตัวข้าพเจ้าเอง เหมือนยังไม่ตื่นดี ก็มันพึ่งจะตีห้าสิบห้าเท่านั้นเองนี่

เอาล่ะ........ได้เวลาปล่อยหมา(ออกจากปาก???) ไปวิ่งเล่น
เอ่อ มันไปคนเดียว เอ้ย ตัวเดียวไม่ได้ ต้องมีบอดี้การ์ดงามๆ อย่างข้าพเจ้า ไปคอยคุ้มกัน

วิ่งๆๆๆๆ ............
ตรูง่วงเฟ้ย วิ่งอยู่ได้ วิ่งตัวเดียวก็ไม่ได้ ต้องมีคู่ขามาวิ่งเป็นเพื่อน

พอเราหยุด แต่มันไม่หยุด เราก็ต้องวิ่งตามมันไป
มิเช่นนั้น เรือกสวนไร่นา นับสิบไร่


แหะๆ จริงๆ แค่รอบบ้านขนาดเกือบๆ 50 ตารางวาเท่านั้นแหละ
อาจพินาศย่อยยับจากฝีเท้า และฝีปากของเจนนี่


ตีห้าครึ่ง หลังจากที่คนเหนื่อยแล้ว แต่เจนนี่ยังไม่เหนื่อย
ไม่เป็นไร มันต้องเหนื่อยสิ .....

ได้เวลาจำกัดเสรีภาพของหมา
เพื่อความเป็นอิสรภาพของมวลมนุษยชาติอย่างข้าพเจ้า


ก็ถึงเวลาอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ขัดสีฉวีวรรณ และ....โบ๊ะหน้า


หกโมงเช้า ทุกภารกิจสำเร็จเรียบร้อยด้วยดี แค่ที่เห็นข้างบนนั่นแหละ
เพราะยังไม่ได้แต่งตัว.......





นั่นแน่........อย่าเพิ่งคิดไปไกล
เสื้อผ้าอะใส่แต่ยังไม่ใช่ชุดออกเดินทาง

ภารกิจต่อไป....
เตรียมอาหารเช้า สำหรับคน และหมาน้อย

คน.......กินขนมปังทาเนยกับโอวัลติน
แต่หมา............กินข้าวคลุกตับบด เสริมธาตุอาหารประมาณ หนึ่งพัน กะอีก ยี่สิบสี่ชนิด

เฮ้อ เศร้า โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมกับข้าพเจ้าเสียเลย

..’หรือจะไปแย่งข้าวเจนนี่กินล่ะ’ (กำลังคิดกันอยู่ล่ะสิ)

เหอๆ ยังไม่อยากเปลี่ยนรสชาติถึงขนาดนั้นหรอกน่า


เอาล่ะ ต่อๆ
หกโมงสิบห้า ทั้งคนและหมา จัดการมื้อเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ได้เวลาแต่งตัวซะที........
สิบห้านาทีสำหรับการแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน


........... เอ่อ เสียงแม่ของข้าพเจ้ากำลังตะโกนเรียก อย่างเร่งเร้า
สายแล้ว รีบๆ ออกมาได้แล้ว จะได้ไปทำงานซะที

หกโมงครึ่ง ขึ้นรถ ออกจากบ้าน เดินทางสู่ที่ทำงานต่อไป........

Create Date : 25 สิงหาคม 2548 Last Update : 25 สิงหาคม 2548 10:06:50 น. Counter : 510 Pageviews.		6 comments
Share Tweet