| |
โดย: jamaica 27 สิงหาคม 2553 7:21:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: jamaica 27 สิงหาคม 2553 7:52:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: นิลดา IP: 124.120.243.15 13 กันยายน 2553 14:12:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: pairote IP: 115.87.167.124 3 กุมภาพันธ์ 2554 19:16:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: pairote IP: 58.9.143.59 29 มีนาคม 2554 14:19:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
1 Albania
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 164 คน [?]
|
ฝากข้อความที่นี่ค่ะ^_^
++ Harmony of Life ++ ช่วงเวลาดีๆ และ.... ความรู้สึกดี ๆ เกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อเรามีหัวใจจะสรรค์สร้าง รู้สึกดีกับตัวเราเองรู้สึกดีกับสิ่งต่างๆ กับใครๆรายรอบตัว......และ แบ่งปันความรู้สึกที่ดีให้แก่กัน ทุก ๆวัน ก็จะเต็มไปด้วยความสุข และความรู้สึกดีๆ ค่ะ ^_^
"เปิดBlog 5 กรกฎาคม 2553" ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่มอบให้ jamaica's Blog นะคะ
BlogGang Popular Award # 6
BlogGang Popular Award # 7
BlogGang Popular Award # 7
BlogGang Popular Award # 8
BlogGang Popular Award # 8
BlogGang Popular Award # 9
BlogGang Popular Award # 9
BlogGang Popular Award # 9
BlogGang Popular Award #10
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อุมาพร บัวพึ่ง เมื่อ พ.ศ. 2520 หลังจากได้รับรางวัลเสาอากาศทองคำพระราชทาน ครั้งที่ 3 จากเพลง เหตุการณ์รัก ผลงานของ ครูศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ ครูจงรัก จันทร์คณา ได้เล่าถึงความเป็นมาของเพลงหนึ่งหญิง สองชาย ไว้ว่า
"ต้อย หรืออุมาพร บัวพึ่ง เป็นนักร้องที่มีพลังเสียงล้นเหลือ ตรงข้ามกับรูปร่างที่บอบบางของเธอ ด้วยพลังเสียงที่คับฟ้าดับดินนี่เอง ทำให้เธอได้รับรางวัลเสาอากาศทองคำพระราชทาน ในฐานะนักร้องดีเด่น แต่หลังจากนั้นผ่านไป ก็ยังไม่มีบริษัทใดค่อยอัดเสียงของเธอออกจำหน่ายบ่อยนัก นายห้างแผ่นเสียงพากันให้เหตุผลว่า เสียงอุมาพรขายไม่ค่อยดี ทำไมเป็นงั้น" ข้าพเจ้าแอบสงสัย
ต่อมา ครูจงรัก จันทร์คณา ไปหาพิมพ์ปฏิภาณ พึ่งธรรมจิตต์ ที่เมรีไนท์คลับ และได้พบกับอุมาพร บัวพึ่ง อีกครั้ง เธอจึงขอร้องให้ครูจงรัก จันทร์คณา เขียนเพลงให้
ครูจงรัก จันทร์คณา เล่าเอาไว้ถึงเหตุการณ์ตอนนั้นไว้ว่า ต้อย-อุมาพรเข้ามาทักก่อนว่าคืนนี้ขอเลี้ยงเบียร์ให้พี่จงรักเอง ข้าพเจ้าไม่ปฏิเสธ ก็กินฟรี ปฏิเสธให้โง่ แต่อดสงสัยตงิดๆ ทำไมจึงเอาใจนัก
"ถามจริง ต้อย มีแผนอะไรหรือเปล่า" นักร้องสาวยิ้มอายเหนียมๆ แล้วนิ่งไปครู่
"คือว่าต้อยอยากให้พี่จงรักแต่งเพลงให้ต้อยร้องบ้าง ต้อยอยากดัง" ต้อยตอบ
"ก็ต้อยดังอยู่แล้ว ได้เสาอากาศทองคำ" ครูจงรักกระแซะ
"มีแต่เสาน่ะซี พี่ไฟยังไม่มี มันยังมืดตื๋อ อยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ" ต้อยสวนกลับ
ความสงสัยของครูเพลงที่เคยยัดไว้มุมสมอง ทำไมนักร้องเสียงดีอย่าง ต้อย-อุมาพรถึงขายไม่ได้ อาจเป็นเพราะเสียงมีพลังล้น สูงก็สูงล้ำ ต่ำก็ต่ำลึก ต้องแก้จุดดับนี้ให้ได้ ครูจงรักจึงสร้างทำนองขึ้นเพลงหนึ่งไม่ถึงกับเป็นเพลงไทยเดิม แต่ผสมสากลนิดๆ
"ทำนองเสร็จแล้ว เนื้อร้องมันต้องเป็นเนื้อหาแบบชาวบ้าน แบบละครน้ำเน่า ที่ถูกอกถูกใจชาวบ้าน นึกไปนึกมาก็หวนไปถึงเรื่องแม่ค้าขนมปากหม้อ คนหนึ่งสวยเฉียดๆ นางงาม ประดาชายหนุ่มหล่อพ่อหม้ายมารุมอุดหนุนขนมปากหม้อแคะขายไม่ทัน ในจำนวนนี้มีหนุ่มที่สามารถเจาะทะลุทะลวงเข้าไปนั่งกระดิกเท้าในหัวใจเธอได้ จวนเจียนจะตกลงปลงใจ มอบกายถวายชีวิตกันแล้ว ถ้าไม่บังเอิญ มีอีกหนุ่มหนึ่งขับเก๋งมามอบของฝากของขวัญให้ แล้วหมั่นไปมาหาสู่ไม่เว้นแต่ละวัน ทำเอาแม่ค้าหน้าหวานชักโอนเอนเหมือนต้นอ้อโดนลม" ครูเพลงกล่าว
นั่น! จึงเป็นที่มา คนนั้นก็ดี คนนี้ก็รัก หนักอกแท้ แม่คุณเอ๋ย เพลงนี้ อุมาพรเปลี่ยนสไตล์การร้องเป็นไทยๆ เสียงมีพลังเอื้อนเสียง โหนเสียง จึงเป็นรางวัลของเธอ สมปรารถนาตามความต้องการ.