เราเกลียด...

เรื่องของเราและเธอตอนนี้ถือว่าไม่เหลือความรู้สึกที่ค้างคากัน
เพราะมันได้จบไปแล้ว เหลือเพียงแต่การเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
เป็นเพื่อนที่รักกันมาก แต่ความสัมพันธ์แบบนี้เราจะยอมรับมันได้เมื่อไหร่
ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน แต่ก็คงดีกว่าสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา
ที่มันโครตจะแย่ มันแย่มากถึงมากที่สุด เป็นอาทิตย์ที่แย่แห่งปี
เหอะๆ ดูเหมือนเวอร์แต่ทำให้เราร้องไห้และนอนไม่หลับมาหลายวัน
เลยทีเดียว เพิ่งจะรู้ว่าความรุ้สึกที่นอนไม่หลับเป็นยังงัย

เรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้เราไม่อยากจะจำแต่มันจะนึกภาพ
ออกมาได้เองทุกที ไม่เข้าใจทำไม

เราเกลียด...โต้ม้าหินศิริราชริมแม่น้ำเพราะเป็นที่ที่เธอพาไปนั่งเป็นที่แรก

เราเกลียด...วังหลัง เพราะเป็นที่ที่เราชอบนัดเจอกันเป็นประจำ

เราเกลียด...เรือข้ามฟากที่ข้ามไปฝั่งท่าพระจันทร์และแน่นอนทุกครั้งมันมีเทออยู่ด้วย

เราเกลียด...เรือด่วนเจ้าพระยาเพราะเธอเป็นคนสอนให้เรานั่ง

เราเกลียด...รถเมล์สาย 149, 123 เพราะมันเป็นรถที่ทำให้เราไปถึงบ้านเทอ

เราเกลียด...บันไดท่าน้ำวัดระฆังนั่งเรือผ่านทุกคนจะยกมือไหว้แต่เรากลับไม่มองเพราะเธอ

เราเกลียด...ขนมกุ้ยช่าย ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน ร้านผัดไทยที่วังหลังเพราะเธอพาไปรู้จักและได้กินกับเธอ

เราเกลียด...เซ็นทรัลปิ่นเกล้า เมเจอร์ปิ่นเกล้า เพราะเป็นเส้นทางผ่านไปบ้านเธอ

เราเกลียด...โรงหนังลิโด เพราะทุกครั้งที่ดูต้องมีเธอไปดูด้วย

เราเกลียด...โรตีมะตะบะและสวนที่อยู่ตรงข้ามเพราะเธอเป็นคนแรกที่พาเราไปที่นั่น และ เป็นช่วงแรกที่เราไปตอนเราคบกัน

เราเกลียด...การเขียนไดอารี่ที่เกี่ยวกับเธอเพราะทุกครั้งที่เขียนจะมีแต่เรื่องให้เสียใจ

เราเกลียด...คำพูดของเธอที่ดูเหมือนจะมีค่าแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร

เราเกลียด...คำว่าเข้าใจของเธอเพราะจริงๆแล้วเธอไม่ได้แม้แต่จะเข้าใจ

เราเกลียด...ทุกๆอย่างที่เป็น "เธอ"


ถึงตอนนี้จะรับความเป็นเพื่อนจากเธอได้แต่ภาพทุกภาพของเธอยังอยู่ในหัว
เสมอตลอดเวลาและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะจางหายไป

ถึงความเป็นเพื่อนที่ถูกยัดเยียด เราจะพยายามยอมรับมันให้ได้
ถึงจะนานซักแค่ไหนก็ตาม

Create Date : 17 มีนาคม 2552		1 comments
Last Update : 17 มีนาคม 2552 2:21:49 น.
Counter : 2701 Pageviews.
Share Tweet