นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 27

            พาใจเดินผ่านกล่องรับบริจาคหน้าร้านค้า เรื่องบริจาคเคยทำเธอคิดวิตก เงินใช้จ่ายประทังตน ยังแทบไม่พอ เธอไม่เคยหย่อนเงินบริจาค มิใช่ด้วยจิตไม่เป็นกุศล แต่ด้วยความเป็นจริงของชีวิต เธอต้องระวัง ทุกบาทสตางค์ในการหยิบมันออกจากกระเป๋า เพียงแต่ตอนนี้ เธอมีเงินมากพอหยิบออกใช้ตามใจปรารถนา หากแต่การบริจาคจักต้องด้วยเงินอันเป็นสินจ้าง จากน้ำพักน้ำแรงสัมมาอาชีพ มิใช่ด้วยการเบียด บังหน้าที่หยิบฉวยผลประโยชน์ พาใจจำต้องเดินผ่านกล่องบริจาค ด้วยตระหนักในที่มาของเงินตราในกระเป๋า
               ท้องฟ้าจอดมอเตอร์ไซด์ริมทาง มองนาฬิกาข้อมือ พอเงยหน้าก็เห็นพาใจ เธอมองไปที่เสื้อเชิ้ต สีเขียวอ่อนและกางเกงตัวใหม่ของเขา ดูแปลกตา ก่อนรับหมวกกันน็อคไปสวม คนถูกมองทำหน้าขรึมในหมวก กันน็อคหนา พาใจขอให้เขาส่งลงตลาดนัดแถวหมู่บ้าน พาใจถอดหมวกกันน็อคของเธอ บังเอิญไปกระแทก กับหมวกที่ ท้องฟ้าสวมอยู่ เขาผงะเล็กน้อย ก่อนรับหมวกคืน ทั้งสองจากกันด้วยเสียงชนหมวกกันน็อค นับเป็นคำร่ำลา เสียงดังที่สุดเท่าที่เคยร่ำลา
               
               หลังตลาดนัดเป็นสวนสาธารณะ นายภาณุภาพ ยืนรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เธอเห็นเขายืนเหม่อไม่รู้ตัวจน เธอเดินเข้าใกล้ จึงหันมอง
              “ปลาใหญ่ไม่ได้มีแค่ที่เห็น” นายภาณุภาพกล่าว
              “ฉันรออยู่”
              “จะมีการตีน้ำครั้งที่สอง”
               พาใจรอให้นายสิบล้านพูดต่อ
              “ต้องใช้การคำนวณการผลิต ของเครื่องจักรทุกตัว”
              “รวมถึงเครื่องจักรใหม่รอติดตั้ง”
               นายภาณุภาพมองพาใจอย่างคิดไม่ถึง หากมีเครื่องจักรใดในโรงงานนั้น เปิดการผลิตได้ทุกตัว เขาต้องการ
              “ยิ่งดี”
              “ยังต้องการปลาใหญ่ทุกตัว”
              “ทุกตัว”
              ไม่มีคำสั่งไม่มีคำตอบรับ เขาและเธอ ต่างรู้การณ์ของตน ครั้งนี้นายภาณุภาพเป็นฝ่ายเดินจากไป
 
              พาใจถือน้ำหวานมาวางบนโต๊ะทำงานใหญ่ มองหาสมุดลายมือคุณวิทยาบนกองเอกสาร  เธอหยิบอ่าน ทวนอีกครั้ง และยังอ่านเอกสารอื่นๆที่เธอหามาตั้งแต่รับตำแหน่งนี้ใหม่ๆ ไม่ว่าเกมส์จะพลิกไปด้านใด ก็ยังคงต้องการการเดินงานมิใช่หรือ คนทำงานจริงเท่านั้นที่จะมีปลาใหญ่มาเวียนใกล้ พาใจอ่านเอกสาร จนดึกดื่น หางตาคอยชายไปที่ดอกกุหลาบแห้งมุมโต๊ะ มันเป็นเครื่องเตือนใจ ว่าเธอผ่านการคร่าชีวิต แต่เพียงเท่านี้หรือที่พาใจคิด หรือเธอคิดอีกว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบนี้มา พาใจยังเหลียวมองลิ้นชัก ตู้หลังโต๊ะทำงาน ในนั้นมีเงิน เพิ่มอีก รวม สองล้านแปดแสนบาท กล่องขนม และถุงเอกสาร ที่เธอนำกลับมาล่าสุด มีจำนวนเงินหนึ่งแสนบาทเท่ากัน เงินแสนช่างโปรยปรายง่ายดาย อย่างนั้นเชียวหรือ อดคิดไม่ได้ว่าผลประโยชน์ก้อนใหญ่มันจักมากสักเพียงใด
 
                วันนี้พาใจตื่นสายด้วยอ่านเอกสารจนดึก เธอยืนคอยรถโดยสาร แต่กลับเป็นรถมอเตอร์ไซด์ นายท้องฟ้าจอดเทียบ เธอดูนาฬิกาด้วยเกินเวลา เขาหยิบหมวกกันน็อคส่งให้ เธอเอื้อมมือรับ แต่เขากลับ กระแทกหมวกกับหมวกที่เขาสวมอยู่ก่อน แล้วส่งให้เธอ พาใจมองตาขวาง เขามองเธอผ่านกระจกกั้นสีเข้ม
                เขามาส่งเธอที่เดิม ครั้นเธอถอดหมวกันน็อคคืนเขาโน้มตัวไปด้านหลังเพื่อระวัง พาใจตาขวางอีกครั้ง ทั้งสองจากกันด้วยความเงียบดังเดิม ไม่มีเรื่องสนทนา มีแต่เรื่องไม่ต้องสนทนา
 
               ถึงบริษัทไม่นาน พาใจเข้าโรงงานพร้อมคุณวิทยา เดินดูเครื่องจักรตามปกติ คุณชาญชัยผู้จัดการโกดังคนใหม่อยู่ด้วย คุณวิทยาแนะนำเธอ
              “นี่พาใจ ผู้ช่วย”
              “ผมได้ยินเรื่องเธอแล้ว”
               เรื่องโกดังไฟไหม้เป็นการแนะนำตัวเธออย่างดี
              “เครื่องจักรที่นี่ทันสมัย ขาดแต่ผมยังไม่เห็น การเดินเครื่องเต็มที่”
              “เรายังไม่จำเป็นถึงขนาดนั้น” คุณวิทยากล่าว
               พาใจกลับเห็นว่าไม่จำเป็นคือไม่น่าเกิดขึ้นเลย ยังมีเครื่องจักรยืนรอหลายเครื่อง
              “โกดังทางโน้นออกจะเหงาสักหน่อย”
              “ข่าวเรื่องควบกิจการคงทำลูกค้ารอดูก่อน”
              “เรื่องนั้นก็อีก ทำผมลำบากใจไม่รู้ว่าจะจัดการแผนอย่างไร”
             “ไว้ผมแนะนำเอง”
              พาใจเข้าใจการแนะนำของคุณวิทยา คงแนะนำให้เลือกเส้นที่โยงไปมาอยู่ในขณะนี้
คุณชาญชัย ยังไม่แสดงตนว่าอยู่เส้นไหน แต่ก็คงไม่นานจะสามารถเลือกเส้นทางได้เอง
              เธอถือโอกาสที่ ทั้งสองคุยกัน เดินดูเครื่องจักรโดยรอบ จากรายการการผลิต เครื่องจักรเดินไม่เต็มเวลาการผลิตเพิ่มขึ้นจากเธอดูครั้งที่แล้ว แต่ยังคงมีเครื่องจักรว่างอยู่ดี
              “ขยันอย่างนี้จึงมีแต่คนใช้งาน” คุณอนิกทัก ขณะเธอง่วนอยู่กับเครืองจักร
              “ก็ตามหน้าที่ค่ะ”
              “ช่วงนี้วุ่นวาย นายใหม่นายเก่า”
              “ถ้าหมายถึงการควบรวม พนักงานอย่างเราคงทำอะไรไม่ได้”
              “อย่างเธอทำได้นะ”
              “ทำหรือให้ทำค่ะ”
              “ทำงานที่ต้องทำเท่านั้นละ”
              “คุณอนิกหมายถึง มีงานที่ดิฉันไม่ต้องทำด้วยหรือค่ะ”
              “ก็ได้ยินว่าทำโดยไม่มีคำสั่ง”
              “น่าจะได้ยินมาผิด”
              “ก็อาจใช่ แต่ก็ระวังไว้ก็แล้วกัน บางทีเธออาจไม่ได้โชคดีเหมือนคราวที่แล้ว”
              “คราวที่แล้วดิฉันแค่อยู่ไม่ถูกที่ต่างหาก”
               เธอเข้าใจที่คุณอนิกไม่ไว้ใจเธอ ด้วยเขาเป็นหนึ่งในคนลากเธอเข้ากองเพลิง เธอทำเหมือนลืมเรื่องนั้นไปแล้ว การอยู่ในเกมส์จำต้องเลือกฝ่าย จึงมองเห็นฝ่ายตรงข้าม ด้วยจำต้องปรากฏตัวโดยปริยาย คุณชายชัยเชิญ คุณวิทยาไปดูงานต่อที่โกดัง การสนทนาของเธอกับวิศวกรจบลง อย่างน้อยก็ในตอนนี้
 
               ท้องฟ้าเห็นคุณกรกฏมาทำงาน แต่สักพักก็เดินหายไป หน้าห้องแจ้งว่าเข้าประชุม แต่คุณภาณุภาพ กลับนั่งทำงานอยู่ในห้อง ท้องฟ้าทำเป็นหยิบรายงาน เดินเข้าไปถามนายเก่าถึงในห้องด้วยสงสัย
                “ไม่ไปประชุมกับคุณกรกฏหรือครับ”
                “งานนี้ของเขา”
                “แต่ประชุมเรื่องควบรวม….”
                “กรกฏเขาอยากบินเดี่ยว”
                 ท้องฟ้านายจะพูดอะไร เรื่องในหัวของนายใช่ไหม เรื่องตระกูลวงศา นายเคารพคุณภาณุภาพ นายยืนข้างคนคนนี้มาตลอด บางทีการยืนมองเฉยๆก็เป็นวิธีดีที่สุด
                “งั้นผมจะไปโรงงาน” ท้องฟ้าแจ้งเพื่อทราบ
                เจ้านายเพียงพยักหน้ารับทราบ
                เสียงโทรศัพท์ดังที่โต๊ะทำงานเขา ท้องฟ้ารีบเดินมารับสาย
                “นายช่วยเอารายงาน การผลิตในโรงงานให้ฉันที ขอข้อมูลล่าสุด” เสียงปลายสายมาจากในห้องที่เขาพึ่งจากมาอย่างนั้นหรือ
                “ฉันอยู่ห้องประชุม” เสียงคุณกรกฏ
                “ครับ”
               ท้องฟ้าหยิบรายงานตามคำขอ เขากำลังจะไปโรงงานพร้อมรายงานฉบับนี้เพื่อตรวจสอบ เขาเหลียวมอง ห้องทำงานคุณภาณุภาพอีกครั้ง ทุกครั้งคำสั่งนี้มาจากในห้องนั้น เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเริ่มขึ้น ท้องฟ้า นายจะทำอย่างไรได้ นายทำได้แค่ทำให้ดีที่สุด
              
               ในโรงงานยังคงการผลิตต่อเนื่อง อุณหภูมิลดลงด้วยมีการติดเครื่องปรับอากาศเพิ่ม แต่ผลทำให้ดึง ไฟในโรงงาน การแก้ไขเพื่อชั่วคราว หัวหน้าโรงงานเห็นท้องฟ้าก็ดีใจเข้ามารายงาน
               “ช่วงนี้กระแสไฟไม่นิ่ง”
               “แต่เรามีสำรองไฟ”
               “ใช่เรามี ผมก็ว่ามันแปลกๆ”
               เรื่องสำรองไฟ ช่วยให้ไฟเดินปกติ หากการจ่ายไฟหลักไม่สม่ำเสมอ
               “ทางห้องสำรองไฟว่าอย่างไร”
               “ทางนั้นก็ว่าปกติ”
               “เขาว่าอาจเกี่ยวกับการติดตั้งแอร์ กำลังหาสาเหตุกันอยู่”
               “รายงานคุณภาณุภาพไปหรือยัง”
               “รายงานตั้งแต่วันแรกที่รู้แล้ว แค่คุณเขาคงยุ่งๆเรื่องบริษัทใหม่”
               ท้องฟ้าไม่คิดว่าคุณภาณุภาพยุ่งจนไม่มีเวลาตัดสินแก้ไข การผลิตคือหัวใจ คุณภาณุภาพเคยกล่าว อย่างน้อยควรต้องสั่งการณ์บางอย่าง เขารู้สึกพากลกับเรื่องนี้
               “ผมจะบอกคุณภาณุภาพอีกที” ท้องฟ้ากล่าว

               แต่หลังจากเขาออกมาจากโรงงาน ขณะท้องฟ้า นั่งรถกลับสำนักงาน ก็ได้รับโทรศัพท์ ให้รีบกลับมา
                เครื่องจักรครึ่ง โรงงาน ตัดการผลิตด้วยกระแสไฟไม่พอ หัวหน้าจึงจำต้องหยุดการผลิตทั้งหมดเพื่อหาสาเหตุ
               ไม่นานคุณภาณุภาพมาถึง
               “ตัวอ่านไฟเสีย มันแสดงค่าปกติ แต่ผมวัดดูปรากฏว่าไม่ใช่” หัวหน้าห้องไฟรายงาน
               “แต่ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้กระแสไม่นิ่ง”
               “ลองเดินเครื่องโดยไม่เปิดแอร์” คุณภาณุภาพกล่าว
               เครื่องจักรกลับมาทำงาน แต่ใครจะแน่ใจว่าจะทำงานได้ตลอดดังเดิมหรือไม่
               “เดินเครื่องแค่ผลิตหมดสายพาน”
               “เราหยุดผลิตไม่ได้” เสียงคุณกรกฏ ค้าน เขารีบมาหลังประชุมเสร็จ
               “แล้วนายจะทำอย่างไร”
               “ผลิตต่อ แต่เฝ้าดูกระแสไฟไว้” กรกฏกล่าว
               คุณภาณุภาพมองนายกรกฏ คนงานทุกคนรวมถึงท้องฟ้า มองคุณภาณุภาพ แม้เสียงเครื่องจักรทำงาน เขาเองกลับเห็นว่าทุกอย่างหยุดนิ่ง สุดท้าย
               “ก็ทำตามที่ กรกฏว่า” คุณภาณุภาพตัดสินใจแล้ว ใช่หรือไม่
               คนงานรวมถึงท้องฟ้า ปฏิบัติตามคำสั่ง ว่าแต่คำสั่งของใคร คุณภาณุภาพหรือคุณกรกฏ
เจ้านายมีหลายคนได้ แต่ใครเป็นคนมีสิทธิตัดสินใจ ใครเป็นคนนำ ใครเป็นผู้นำ จะปล่อยให้ผู้ตามเคลงใจมิได้ มิเช่นนั้น เสียหาย
               ท้องฟ้ามองนาฬิกา เขาเลยเวลาแล้ว เขาอยู่โรงงานจนค่ำ แน่ใจว่าเครื่องจักรเดินเรียบ คุณกรกฏ อยู่ห้องผู้จัดการโรงงาน เจ้านายอีกคนกลับไปแล้ว ทุกอย่างเริ่มกลับเหมือนเดิม เขาเดินมาถึงประตูโรงงาน หันมอง ภาพเครื่องจักรคุ้นตา หากแต่เขากลับรู้สึกว่า มีบางอย่างเปลี่ยนไป บางอย่างไม่เหมือนเดิม การเปลี่ยนผ่าน การเปลี่ยนแปลง หรือใจเขา แปรเปลี่ยน
 

Create Date : 01 ตุลาคม 2567		0 comments
Last Update : 1 ตุลาคม 2567 8:23:50 น.
Counter : 196 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet