เหนื่อย...ช่วงนี้มีโทรศัพท์งานเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน

เมื่อวานก็เพิ่งไปคุยงานไกลถึงShizuoka　

โรงงานนี้น่าทำจริงๆ ถ้าใครอยู่สายงานทำพาร์ทรถยนต์ เอ่ยชื่อก็คงรู้จัก

นายญี่ปุ่นที่มาสัมภาษณ์ 4 คนดูใจดีเชียว

แต่เค้าก็ห่วงเราอยู่เรื่องเดียวคือการเดินทาง ค่าเดินทางจ่ายเพิ่มต่างหาก

แต่งานนี้ต้องออกจากบ้าน 6.15 กว่าจะไปถึงก็เกือบๆ 8โมง 

นั่งรถไฟไปกลับวันละ 3 ชม. เทียบกับรายได้เดือนละ 3 แสนกว่า...คุ้มมั๊ย(วะ)

งานนี้เค้าอยากได้เลย (เอาด่วนกันทุกเจ้าเลยนะรู้สึก แยกร่างได้ไปให้แล้ว)

มันมีปัญหาว่า...ล่ามคนปัจจุบันแปลไม่ได้ เสียงานเสียการเค้า ไรงี้ 

แล้วดันทำสัญญากับคนนั้นตั้งหลายเดือน ไม่รู้จะแก้ยังไง ก็เลยอยากได้คนมีประสบการณ์ไปช่วยแก้ไขสถานการณ์

เอิ่ม...ฟังแล้วก็สะอึก

ถ้าเข้าไปทำ ไม่ต้องแปลงานใหม่หมดหรอกหรอ? ภาระไม่ตกมาอยู่ที่ตรูคนเดียวหรอ?

มันก็ต้องคิดแง่ร้ายไว้ก่อนอ่ะนะ ได้ยินแบบนี้

จริงๆแล้วชอบทำงานคนเดียวมากกว่า

ถ้ามีล่าม 2 คนก็รับผิดชอบกันไปเลย ใครดูแลแผนกไหน ก็ว่ากันไป

เราพอใจที่จะรับผิดชอบงานของตัวเองแล้วทำให้ดีที่สุด

ประเภทของเก่ามีแต่ผิดๆ แล้วต้องให้ไปตามแก้ให้นี่ แบบนี้ไม่ชอบ

เมื่อวานก็เลยปรึกษากับผู้มีประสบการณ์ (ปั๋วตัวเอง)

มันก็บอกว่าโรงงานนี้ดี บริษัทมันอ่ะเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเค้าเลย

ถ้าอยากทำก็ไป แต่ต้องไปเช้าเย็นกลับ ห้ามค้างที่ไหน (ปรึกษาทีไร ตอบแบบเดิมเปี๊ยบ)

สรุป ช่วงนี้ก็รับจ๊อบอาทิตย์ละแสนต่อไป ทำ2อาทิตย์ พัก2อาทิตย์ ตลกดี...